ลูกพ่อ

หลังจากที่ฉันและหมอเหนือตกลงกันว่าจะทำเพื่อลูกในช่วงเวลาหนึ่งหรือจนกว่าลูกจะเข้าใจในชีวิตของผู้ใหญ่มากกว่านี้ เธอคิดว่าลูกของเธอคงใช้เวลาไม่นานที่จะเข้าใจเรื่องของผู้ใหญ่และหลังจากนั้นเราสองคนก็คงต้องทางใครทางมัน เราจะเป็นแค่พ่อและแม่ของนอธเท่านั้น

“พ่อคร๊าบ”

“ครับลูก” นอธติดพ่อขึ้นทุกวันไม่ใช่แค่เขาติดพ่อ พ่อเขาก็ติดลูกด้วยเช่นกัน ตอนนี้หมอเหนือมีหน้าที่ไปส่งนอธที่โรงเรียนส่วนฉันจะเป็นคนไปรับหลังเลิกเรียน เพราะงานของหมอเนื่องจากไม่สามารถเลิกก่อนเวลาได้หรือไม่สามารถกำหนดเวลาได้เหมือนกัน บางครั้งมีคนไข้ติดพันหรือมีเคสด่วนเราสองคนเลยตกลงกันว่าจะเอาแบบนี้ดีกว่า

“หี กรวด ซาย จุลลินซี ไวรัล”

“หือ!! ไม่ใช่หี หินครับลูกหิน”

“หี”

“ไหนลองพูดใหม่ หิน”

“หี นอธพูดไม่ด้าย ฮ่าฮ่า”

“โอเค พ่อจะพยายามทำความเข้าใจ” ลูกเขาอัจฉริยะจริง ๆ ตัวแค่นี้สามารถรู้จักการเรียงตัวของโมเลกุลด้วยความภาคภูมิใจในตัวของเขาที่ถ่ายทอดดีเอ็นเอให้ลูกออกมาได้เหมือนและน่ารักขนาดนี้ ความสดใสที่ได้มาจากแม่ยิ่งทำให้คนเป็นพ่อถูกดึงดูดและหลงลูกชายจนแทบจะโงหัวไม่ขึ้น ถ้าเขามีลูกสาวอีกคนคงดีกว่านี้ แค่คิดก็รู้สึกมีความสุขขึ้นมาทันทีแต่ติดปัญหาที่แม่ของลูกจะให้ความร่วมมือกับเขารึเปล่า ตอนนี้ใจเขาฟูรออยู่แล้วแค่มีคนมาเรียกพ่อคะพ่อขาใจเขาก็พองโตขึ้นมาก

“ข้าวเย็นเสร็จแล้วค่า”

“คร๊าบมามี๊” เมื่อได้ยินเสียงผู้เป็นแม่เรียกลูกชายตัวดีก็รีบวิ่งไปหาทันที ยิ่งเรื่องกินเรื่องใหญ่สำหรับลูกชายเขาเลย อาหารที่ข้าวทำอร่อยจนทำให้เขาเจริญอาหารขึ้นมากและอยากรีบกลับคอนโดให้เร็วที่สุดเพื่อที่จะได้ใช้เวลาครอบครัวให้มากที่สุด ไม่เหมือนแต่ก่อนที่กว่าจะกลับได้ก็ดึกทุกวัน กลับถึงคอนโดก็อาบน้ำนอนทันทีแต่ตอนนี้กลับมาถึงคอนโดเขามีลูกน้อยรอรับและมีแม่ของลูกทำอาหารรออยู่ทุกวัน

“วันนี้ทำอะไรให้เฮียกับลูกกินครับ”

“กระเพราเนื้อใส่หมู ต้มยำน้ำข้นผสมน้ำใส” ความกวนตีนของข้าวทำให้เขาแทบจะกุมขมับ ทุกวันนี้อยู่ด้วยกันก็มีแต่กวนประสาททุกวันเธอไม่เคยพูดดีกับเขาเลยสักครั้ง อาหารหน้าตาหน้ากินวางอยู่บนโต๊ะโดยมีลูกชายนั่งประจำตำแหน่งเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“กวน”

“ก็เห็นอยู่ว่ามีอะไรบ้าง จะถามทำไม” โอเค!! ก็แค่อยากคุยด้วยทำไมต้องกวนขนาดนี้ นี้ถ้าไม่ติดว่าลูกอยู่ด้วยจะจับจูบให้ปากเปื่อยเลยคอยดู อย่าให้ถึงวันของเขาก็แล้วกันพ่อจะจัดจนตะวันขึ้นเลยคอยดู

“คุณช่วยนี้ฉันมีกิจกรรมที่มหาลัยเลิกค่ำ รบกวนคุณไปรับนอธด้วย”

“กิจกรรมอะไรทำไมเลิกช้า”

“กิจกรรมมหาลัยไง เข้าใจมั้ย” ช่วงนี้เธอจะไม่ค่อยว่างไปรับลูกหลังเลิกเรียนด้วยกิจกรรมของเด็กปีหนึ่งที่ต้องทำ มันทำให้เธอต้องเลิกค่ำและไม่อยากห่วงลูกมากเกินไป สิ่งที่เธอคิดได้ตอนนี้คือฝากลูกไว้กับเขาดีที่สุด เพราะที่ผ่านมาเขาก็ดูจะเข้ากับนอธได้เป็นอย่างดีแถมนอธยังติดเขาอย่างกับอะไรดีและอีกอย่างเลิกงานเร็วสักวันสองวันโรงพยาบาลคงไม่เจ๊งหรอก

“ครับ”

@ เช้าวันต่อมา

“มอนิ่งคะพี่ข้าว”

“มอนิ่งมิกกิ มาย วันนี้มาเร็วกันนะ” สองเพื่อนซี้ที่มาเรียนเร็วกว่าปกติเอ่ยทักพี่สาวคนสวยอย่างข้าวมาแต่ไกล รอยยิ้มที่ดูจะสดใสและดูไม่มีพิษสงอะไรมันทำให้ดูน่ารักในสายตาของข้าวอย่างไม่น่าเชื่อ

“อารมณ์ดีอะไรแต่เช้า”

“เมื่อคืนหนูได้ผู้ชายตกถึงท้องค่ะ มันฟินมากแม่ เอวดุจนต้องร้องขอชีวิต” ใบหน้าฟินที่พูดถึงผู้ชายบอกเลยว่าคงดีอย่างที่มิกกิพูดนั้นแหละ ส่วนมายตอนนี้นั่งบิดตัวไปมาด้วยความเขินอายความแตกต่างที่ลงตัวของสองคนนี้

บรรยากาศภายในมหาลัยครึกครื้นไปด้วยนักศึกษาหลายคณะที่มาร่วมตัวกันทำกิจกรรมของมหาลัย กลิ่นธูปที่ลอยคลุ้งให้นักศึกษาได้ไหว้ขอฝากเนื้อฝากตัวเป็นสิทธิ์เป็นธรรมเนียมของทางมหาลัยที่จัดขึ้นทุกปี ส่วนเธอกับมายไหว้ศาลของมหาลัยเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ก็รอมิกกิอยู่ที่หน้าศาล เพราะเจ้าตัวยังคงอยู่ในวงล้อมของกลุ่มนักศึกษาที่มาไหว้ศาลของมหาลัยและไม่รู้ว่ามิกกิไหว้ขออะไรนักหนา ตอนนี้ก็ยังไม่ออกมาสงสัยคงโดนตีนเหยียบจนออกมาไม่ได้แล้วมั้ง

“มาแล้ว มาแล้ว”

“ทำไมไปนานจังวะ”

“แม่!!ก็พรหนูเยอะก็ต้องใช้เวลาหน่อยสิ ถ้าไม่เชื่อก็ดูนี่ก่อนคะ” มือถือที่บันทึกข้อความยาว ยาวมากจริง ๆ ทุกคำขอของมิกกิ รวมทุกอย่างเอาไว้เช่นให้ได้เกรดดีฉันพอเข้าใจแต่ของให้ได้ผัวเรียนวิศวะ หน้าตาดี รวย สูง ยาวเข่าดี มันคืออะไร?

“แม่!!หนูก็ต้องขอให้ครบสูตรสิ ไหน ๆ วันนี้ท่านเจ้าที่ก็เปิดโอกาสให้ขอแล้ว”

“โอเค ไปหาอะไรกินกันเถอะ”

“เห็นมั้ยว่าพรที่ขอได้ผล มีแต่ผู้ชายมองกันเต็มไปหมดเลย” ท่าทางดี๊ด๊าของมิกกิที่กำลังเดินไปหาอะไรทานที่โรงอาหาร ตลอดทางเดินมีแต่ผู้ชายหันมามองบางคนก็เดินผ่านแถมยังหันหลังมามองอีก มือหนาของมิกกิยกขึ้นเอาผมทัดหูอย่างมีจริต

“เขามองเจ๊ข้าว มึงแหกตาดูค่ะตุ๊ด” เพี้ยง!! ท่าทางสะบัดบ๊อบหลังจากที่มายพูดประโยคนั้นจบคือความจริงที่เธอพูดออกมา ผู้ชายส่วนใหญ่ไม่เว้นแม้กระทั่งผู้หญิงที่มองและให้ความสนใจกับเจ๊ข้าวของพวกเธอแค่มองมาจากดาวอังคารยังรู้เลย

“คะ อย่าให้กูได้เกิดมามีกีบ้างนะ เชอะ”

“เกิดมาอีกชาติคงได้เป็นแค่ปรสิตนั้นแหละ” สองสาวโต้งเถียงกันอย่างไม่มีใครยอมใคร บทจะปากร้อยของมายก็เล่นเอาคนฟังจุกอยู่เหมือนกันคำพูดคำจาบาดลึกเข้าก้านสมองก็ว่าได้ ข้าวเดินตามหลังไปก็ได้แต่ส่ายหัวอย่างเอื้อม ๆ กับท่าทางของสองคนนี้ สีสันชีวิตดีเหมือนกันมันทำให้เธอได้กลับมาเป็นเด็กอีกครั้ง

ชีวิตมหาลัยที่เธอไม่ต้องสวมบทเป็นคุณแม่มันรู้สึกดีไปอีกแบบแต่เมื่อไหร่ที่เธอออกจากมหาลัย นั้นแหละคือเธอต้องสวมบทคุณแม่ลูกหนึ่งที่พร้อมจะทำเพื่อลูกน้อยและดูแลเอาใจใส่ แม้แต่มือถือก็แทบจะไม่ได้เตะด้วยซ้ำเวลาอยู่กับลูก แต่ดูท่าลูกชายของเธอฉลาดเกินวัยมันทำให้เธอเหนื่อยน้อยลง ตอนนี้มันทำให้แม่อย่างเธอคิดถึงลูกขึ้นมาทันทีไม่รู้ว่าป่านนี้จะเป็นยังไง หวังว่าหมอเหนือจะเอาลูกอยู่นะ!!

## เธอสวยอยู่ดาวอังคารยังรู้เลย ข้าวเจ้า สวยเกินไประวังหมอห่วงนะ##