สำเนาถูกต้อง

เวลาเลิกเรียนของเด็กอนุบาลช่างแสนวุ่นวายบริเวณโรงเรียนเต็มไปด้วยเด็ก ๆ ที่วิ่งเล่นกันอยู่ในสนามหญ้าของโรงเรียนเพื่อรอผู้ปกครองมารับกลับบ้าน ไม่ปล่อยมากนักที่หมอเหนือจะมีโอกาสมารับลูกชายหลังเลิกเรียนตอนเย็นแบบนี้ เนื่องด้วยวันที่คุณแม่ติดธุระคุณพ่ออย่างเขาต้องทำหน้าที่มารับมาส่งลูกแทน ร่างสูงของหมอเหนือที่แต่งตัวดูภูมิฐานออร่าความหล่อกระจายไปทั่วทำให้พ่อแม่ผู้ปกครองไม่เว้นแม้กระทั่งคุณครูต่างพากันมองหมอเหนือเป็นตาเดียว

“พ่อครับ” หมอเหนือมองหาลูกชายตัวเองสักพัก ก่อนที่ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนจะวิ่งเข้ามากอดทางด้านหลัง เหงื่อที่ชุ่มไปทั่วใบหน้าเล็กของลูกชาย ทำให้ผู้เป็นพ่อย่อตัวมาอยู่ในระดับเดียวกันกับลูกชายพร้อมกับใช้ผ้าเช็ดหน้าซับเหงื่อของลูกชายเบา ๆ

“เป็นไงวันนี้เราสนุกมั้ยลูก”

“สนุกมาคร๊าบ” มือหนาสัมผัสเส้นผมของลูกเบา ๆ ด้วยความมันเขี้ยว ภาพตรงหน้าเป็นภาพที่หน้ามองสำหรับคนที่เดินผ่านไปผ่านมาแถวนั้น เพราะพ่อลูกทั้งสองหน้าตาดีด้วยกันทั้งคู่

“ไปกินไอศกรีมกันมั้ยลูก กลับคอนโดก็ไม่มีอะไรทำไปหาอะไรกินดีกว่าเนอะ”

“โอเค” สองพ่อลูกจูงมือกันเดินไปที่รถทันที เมื่อตกลงกันว่าวันนี้พวกสองหนุ่มต้องหาข้าวเย็นกินเอง เพราะแม่ของลูกเลิกกิจกรรมค่ำและไม่อยากให้แม่ของลูกเหนื่อยกลับมาทำอาหารเย็นให้เขาและลูกชายอีก หมอเหนือไลน์ไปบอกข้าวเรียบร้อยแล้วว่าจะพาลูกไปกินข้าวที่ห้างและไปเจอกันที่คอนโดตอนเย็น

ครืด ครืด ครืด

“ฮาโหลครับ”

“คุณหมอคะ มีเรื่องด่วนค่ะ คนไข้เมื่อเช้าดื้อไม่ยอมในพยาบาลหรือหมอท่านอื่นตรวจเลยค่ะ ถ้าไม่ ใช่หมอเหนือ รบกวนหมอเหนือเข้ามาดูหน่อยได้มั้ยคะ” หมอเหนือเลียบมองหน้าลูกชายที่นั่งประข้างคนขับเรียบร้อยแล้ว ก่อนที่เจ้าตัวจะถอนหายใจเบา ๆ

“ครับเดี๋ยวหมอเข้าไป” หลังจากวางสายเสร็จ หน้าตาของลูกชายมีคำถามขึ้นมาทันทีและรอให้ผู้เป็นพ่อพูดให้เขาฟัง

"พ่อแวะไปโรงพยาบาลแปบนึ่งได้มั้ยครับลูก พ่อมีคนไข้ที่ต้องดูแลด่วนมาก”

“ไปโรงพยาบาลงั้นเหรอครับ ผมไปด้วยได้มั้ย” ดวงตาเป็นประกายเมื่อรู้ว่าตัวเองจะได้ไปเที่ยวที่โรงพยาบาลสถานที่ทำงานของคุณพ่อ ความตื่นเต้นก็บังเกิดกับนอธทันทีด้วยความอยากรู้อยากเห็นแต่ก็ไม่รู้ว่าพ่อจะพาไปด้วยรึเปล่า

“ได้สิครับ งั้นวันนี้ลูกจะได้เป็นคุณหมอตัวจิ๋วหนึ่งวัน”

“โอเคคร๊าบ หมอนอธพร้อมแย้ว” ท่าทางหนักใจก่อนหน้านี้หายเป็นปลิดทิ้ง เมื่อเห็นลูกชายอยากไปโรงพยาบาลกับเขา เพราะเด็กส่วนมากมักจะไม่ชอบโรงพยาบาลสักเท่าไหร่แตกต่างจากเจ้าลูกชายที่มีดวงตาเป็นประกายขึ้นมาทันที

คุณหมอหนุ่มที่ใครต่อใครต่างพากันคิดว่าโสดและชาตินี้หน้าคงจะไม่มองผู้หญิงคนไหนแต่ตอนนี้กลับจูงมือเด็กชายตัวน้อยเดินเข้ามาในโรงพยาบาล สร้างความตื่นตกใจไม่น้อยให้กับบุคลากรของโรงพยาบาลตั้งแต่ลุงยามหน้าประตูยันหมอ ภาพสองหนุ่มที่มีใบหน้าคล้ายคลึงกันมากจนไม่ต้องบอกก็ลูกว่าเป็นพ่อลูกกันชัวร์ร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ติดที่คุณหมอหนุ่มดีกรีทายาทเจ้าของโรงพยาบาลไปมีเมียตอนไหน

“คุณหมอสวัสดีค่ะ มาเร็วจังเลยนะคะ”

“ครับ”

“อุ๊ยตาย!! พาหลานมาด้วยเหรอคะ” พยาบาลสาวที่อยู่หน้าเคาน์เตอร์เอ่ยถามขึ้น เธอหมายปองคุณหมอเหนือมานานแล้วและก็สืบมาแล้วด้วยว่าคุณหมอยังโสดแต่ทำไมวันนี้ถึงได้จูงมือเด็กชายเดินเข้ามาในโรงพยาบาลได้ก็ไม่รู้

“ลูกชายครับ คุณพยาบาล” สีหน้าเรียบเฉยของหมอเหนือทำให้พยาบาลสาวหน้าเจื่อนลงไปทันที สายตาดุที่มักจะใช้กับทุกคนยกเว้นแต่คนในครอบครัวเท่านั้น

“อ้าว!! หลานชายลุง มาได้ไงครับ”

“มากับคุณพ่อครับลุงหมอเจ” หมอเจที่โผล่มาจากห้องตรวจเมื่อเขาได้ยินพยาบาลพูดกันเสียงดังเรื่องหมอเหนือกับเด็กชายตัวน้อย หมอเจอไม่รอช้าเดินออกมาก็เห็นหมอเหนือเพื่อนรักพาหลานชายมาที่โรงพยาบาลครั้งแรกสร้างความแตกตื่นให้กับคนในโรงพยาบาลอย่างมาก

“ไม่ได้เจอกันตั้งนานคิดถึงลุงมั้ยครับ”

“คิดถึงสิคร๊าบลุงหมอเจ ลุงหมอไม่ไปหาน้องนอธบ้างเลย” ใบหน้าเล็กทำท่าทางงอนคุณลุงหมอได้น่ารักจนพยาบาลแถวนั้นชอบใจกันยกใหญ่ไม่เว้นแม้กระทั่งคุณลุงหมอที่โดนงอนใส่ ความน่ารักของหลานชายทำให้เขาหลงขึ้นทุกวัน

“งั้นเดี๋ยวพ่อไปดูคนไข้ก่อนนะ หนูอยู่กับลุงเจนะครับเอามือถือพ่อไปดูการ์ตูนรอ”

“โอเค ตั้งใจทำงานนะพ่อพ่อ” ใบหน้าน่ารักของลูกชายทำให้ผู้เป็นพ่ออิดออดที่จะไปทำงานแต่ด้วยภาระหน้าที่ทำให้เขาต้องรีบทำงานและกลับมาหาลูกชายให้เร็วที่สุด

หลังจากหมอเหนือเดินเข้าไปห้องพักผู้ป่วยที่มีปัญหา หมอเจก็พานอธไปที่ห้องทำงานของตัวเองโดยให้หลานชายนั่งดูการ์ตูนอยู่เงียบ ๆ ส่วนตัวเองก็กลับมาเคลียร์เอกสารต่อ

ครืด ครืด ครืด เสียงเรียกเข้ามือถือของหมอเหนือดังขึ้นขัดจังหวะการดูการ์ตูนของนอธไปพักหนึ่ง เพราะปลายสายไม่ยอมวางสักทีและกดโทรมาอยู่แบบนั้น นอธเลยจับมือถือขึ้นมากดรับสายเองเพราะคิดว่าคนโทรคงมีธุระสำคัญจริง ๆ

“โฮโหลคร๊าบ”

“นั้นเด็กที่ไหนเนี้ย” เสียงผู้สูงอายุดังลอดสายมา ความตกใจของคนปลายสายทำให้ต้องรีบยกมือถือขึ้นมาดูว่าตัวเองต่อสายถูกรึเปล่าทำไมถึงมีเด็กมารับโทรศัพท์ของลูกชายได้

“น้องนอธเป็นลูกพ่อเหนือครับ คนที่โทรมาคือครายน้องนอธจะได้บอกพ่อให้โทรกลับ”

“------” ปลายสายเงียบก่อนเพราะกำลังใช้สมองครุ่นคิดว่านี่เธอฝันไปรึเปล่าที่มีคนมาเรียกลูกชายของเธอว่าพ่อ เพราะไม่มีวี่แววที่ลูกชายของเธอจะมีแฟนหรือคิดจะแต่งงานด้วยซ้ำ ที่เธอโทรหาลูกชายเพราะมีคนที่โรงพยาบาลโทรมาบอกว่าวันนี้หมอเหนือพาเด็กที่ไหนไม่รู้มาโรงพยาบาลด้วย

“คอลให้ดูหน้าหน่อยได้มั้ยลูก เดี๋ยวย่าจะคอลไลน์ไปหนูรับด้วยนะลูก”

“คร๊าบ” จากโทรคุยเป็นคอลให้เห็นหน้า เพราะตอนนี้แม่ของหมอเหนืออยู่ต่างประเทศไปดูงานกับคุณพ่อก็เลยไม่ทันที่จะมาโรงพยาบาลส่วนจะรอให้เจ้าลูกชายของตัวเองบอกก็คงอีกนาน เธอรู้จักนิสัยของลูกชายตัวเองดีที่สุด

“เหมือนมากลูกเอ๊ย”

“สวัสดีคร๊าบ”

“กรี๊ด!! โอ๊ย ฉันตื่นเต้น” ความรู้สึกดีใจยิ่งกว่าหุ้นขึ้นก็คือได้เห็นหน้าหลานชายไม่ต้องถามว่าลูกใครในเมื่อใบหน้าของเด็กชายเหมือนหมอเหนือราวกับแกะ เหมือนหมอเหนือตอนเด็ก ๆ ไม่มีผิด หัวใจที่เคยห่อเหี่ยวกลับมาเต้นแรงอีกครั้ง!! ความดีใจต้องชะงักเมื่อความคิดของเธอผุดขึ้นมาได้ว่าแม่ของลูกชายเธอเป็นใครไม่ใช่ผู้หญิงไม่มีหัวนอนปลายเท้านะไม่งั้นได้เห็นดีกันแน่!! ยังไงเธอต้องได้หลานชายคนนี้

##จะติดเหรียญตามหลังแล้วนะทุกคน กดเพิ่มขั้นเอาไว้ได้เลยนะและรบกวนกดหัวใจให้เรื่องนี้ของไรท์หน่อยนะ##