ความทรงจำของร่างเดิม 1

การผ่าตัดเป็นไปด้วยความสำเร็จลูกสาวถูกส่งตัวไปเรียนต่อต่างประเทศ เปลี่ยนชื่อและทุกอย่างใหม่ในขณะที่พ่อและแม่กลับมาทำงานในโรงพยาบาลต่อไปอย่างไร้ความรู้สึกผิด

แต่โชคชะตาไม่เข้าข้างหลังผ่าตัดได้ไม่ถึงหนึ่งเดือน ทั้งสองถูกจับในข้อหาฆาตรกรรม เพราะการสอบสวนเคสและช่วงเวลาที่เหมาะ อีกอย่างหัวใจของผู้หญิงที่เสียชีวิตหายไปพร้อมกับเวลาที่ลูกสาวของทั้งสองได้รับการผ่าตัด เมื่อโยงเรื่องกับลูกสาวบุญธรรมที่เสียชีวิตจากการตกน้ำ

หลาย ๆ คนเริ่มเข้าใจมากขึ้น การเสียชีวิตของลูกสาวบุญธรรมครอบครัวนี้ไม่ใช่อุบัติเหตุแต่เป็นการวางแผนตั้งแต่แรก แต่เพราะหาร่างไม่เจอจึงได้ลงมืออย่างโหดเหี้ยมกับลูกสาวของคนอื่น สุดท้ายก็หนีชะตากรรมไม่พ้น ถูกจำคุกตลอดชีวิตที่เหลือ ส่วนลูกสาวก็เองก็หนีไม่พ้นเช่นกันในข้อหาวางแผนร่วมกัน

หลังตะเกียกตะกายอยู่นาน หลินตันตันไม่ยอมตะโกนขอความช่วยเหลือเพราะกลัวว่าครอบครัวบุญธรรมจะเห็นและจะได้ในสิ่งที่พวกเขาต้องการ กระทั่งร่างของเธออันตรธานจมสู่ใต้น้ำพร้อมกับดวงตาที่ปิดลงด้วยความเหนื่อย มันคงเป็นโชคชะตาที่หลีกหนีไม่พ้น แต่อย่างน้อยครอบครัวบุญธรรมไม่ได้ร่างของเธอยังดีกว่าได้ไป

หลินตันตันไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานมากแค่ไหน เธอกระพริบตาเมื่อรู้สึกถึงกลิ่นที่เหม็นโฉ่จนแทบอาเจียนและเหมือนกับว่าเธอนอนอยู่ในกองขยะ ร่างกายชะงักมองดูสภาพตัวเองอย่างไม่เชื่อในสายตา เธอดูแลหน้าตาให้ดีเสมอเพราะต้องวางตัวให้เหมาะสม

แต่ว่านี้ไม่ใช่เธอแน่ ๆ!

มันเป็นร่างกายของผู้หญิงที่มีร่างกายอันเหม็นโฉ่ เส้นผมติดเป็นสังกะตังและยังมีลูกมาแล้วถึงสองคน! ที่นอนเหมือนไม่เคยซักเพราะมันสกปรกมากมีคราบเปื้อนดินและดำมาก มองซ้ายขวาพบว่ามันเป็นเพียงห้องดินเล็ก ๆ และเป็นเหมือนบ้านดินโบราณที่เคยไปดูงานในตอนที่เรียนมหาวิทยาลัย

นอกจากกลิ่นตัวแล้ว หลินตันตันยังพบว่าภายในห้องยังมีข้าวของที่กองทับกันเหมือนภูเขา มีทั้งของกิน ของใช้ ขยะ และเสื้อผ้าที่ใส่แล้ว พร้อมกับคราบของน้ำที่เน่าเหม็นในห้องรวมถึงบางจุดยังมีหนอนตัวเล็ก ตัวใหญ่ไต่ออกมา สภาพที่เธอเห็นมันเหมือนกับกองขยะแทบจะเรียกว่าห้องนอนไม่ได้ด้วยซ้ำ!

ปกติคนเราต่อให้ห้องสกปรกมากแค่ไหน น้ำคงต้องอาบอยู่แล้วเพราะต้องออกไปนอกบ้าน แต่ตอนนี้หลินตันตันอดที่จะโมโหเจ้าของร่างที่มีชื่อเดียวกับเธอไม่ได้ เขาว่ากันว่าผู้หญิงรักสวยรักงามหลินตันตันเป็นหนึ่งในนั้นแต่ผู้หญิงคนนี้สกปรกมาก ถ้าไม่ร้อนหรือไม่ไหวจริง ๆ หล่อนแทบจะไม่ขยับตัวไปไหน

หิวก็เรียกลูกสาวอยากได้อะไรก็เรียก ขยะไม่นำออกไปทิ้งมันจึงพูนเต็มห้องนอน สามีจะเอาไปทิ้งโมโหเป็นฟืนเป็นไฟเหมือนกับว่าเป็นทอง ไม่เคยทำความสะอาดไม่ว่าจะอะไร เสื้อผ้าเป็นลูกสาวที่เอาไปซักให้ วันไหนที่หิวหนัก ๆ ถึงออกไปหาของกินและเข้ามานอนต่อ สัปดาห์หนึ่งอาบน้ำไม่กี่ครั้ง

หลินตันตันลุกขึ้นยืนไปยังกระจกที่แตกเพื่อมองสภาพของตัวเธออย่างชัด ๆ สภาพแย่กว่าคนยากไร้เสียอีก และยิ่งขยับตัวกลิ่นอันเน่าเหม็นโชยแทบอาเจียน ผมฟูกระเซอะกระเซิงแถมยาวปิดต้นคอและมีน้ำเปียก ๆ

'หลินตันตัน!' เธอร่ำร้องในใจด้วยความโมโห หล่อนเป็นผู้หญิงอย่างไรกัน ในความทรงจำที่มีผู้หญิงคนนี้ถือว่าเป็นผู้หญิงที่สวยคนหนึ่งในหมู่บ้าน แต่เพราะความขี้เกียจทำให้ไม่มีใครต้องการแต่งหล่อนไปเป็นสะใภ้ มีเพียงชายชราขี้เหนียวบนเขาที่ไม่มีภรรยาจึงตกลงจะซื้อหล่อน

หลินตันตันอดที่จะดูถูกไม่ได้ มีความสวยแต่กลับใช้ไม่เป็น แถมยังกล้าปีนเตียงผู้ชายอีก หน้าไม่อาย สามีเจ้าของร่างก็จริง ๆ ทนมีภรรยาสภาพแบบนี้ได้อย่างไร

ก่อนทุกอย่างจะน่าเหลือเชื่อไปมากกว่านี้หลินตันตันเหลียวไปมองประตูที่เปิดออก ร่างเล็กของเด็กผู้ชายที่ดูน่ารักเหมือนซาลาเปาพุ่งผ่านหน้าประตูไป ข้างหลังยังมีเด็กผู้หญิงที่ตัวเท่ากับน้องชายแต่มีสภาพไม่น่ามองเท่าไหร่เร่งรีบจากไปเช่นกัน ทันใดนั้นเธอมองเห็นภาพทับซ้อนในความทรงจำเจ้าของร่างเมื่อมองเห็นเด็กหญิงและเด็กชายที่เป็นลูกเจ้าของร่างกับสามี