ตอบแทนบุญคุณ(3)

"พั้นซ์ไม่ยอมให้แม่เอาพั้นซ์ไปขายใครขายทั้งนั้น พั้นซ์เป็นคนไม่ใช่สิ่งของ"

"นังพั้นซ์! แกจะปล่อยให้ฉันตายหรือไง"ตาย? อะไรกัน ติดหนี้เขาก็ต้องชดใช้คงไม่ถึงกับฆ่าแกงกันหรอกมั้ง ฉันไม่สนใจคำพูดของแม่ เลือกที่จะเดินออกมา แต่..

"โอ๊ย!"แม่กระชากฉันสุดแรง

"แกจะปล่อยให้ฉันตายจริง ๆ อย่างนั้นเหรอ" เฮ้อ...ฉันพ่นลมหายใจเฮือกใหญ่ แล้วส่งสายตาไปทางอื่น

"ฮือออออ...ฮึก"ฉันต้องหันกลับมามองหน้าแม่เพราะได้ยินเสียงสะอื้น

"แม่ ร้องไห้ทำไม?"

"ถ้าไม่มีเงินใช้หนี้เขา พวกนั้นต้องมาฆ่าฉันแน่ ๆ"

"แม่ติดหนี้พวกนั้นเท่าไหร่?"

"เอ่อ..."

"เท่าไหร่"

"สามสิบล้าน"

"สามสิบล้าน!"ฉันแทบจะล้มทั้งยืน ทำไมแม่ถึงติดหนี้เขามากมายขนาดนี้นะ

"ทำไมแม่ถึงเป็นหนี้เยอะขนาดนี้"

"แม่...เอ่อ..แม่กู้มาลงทุนทำธุรกิจ แต่มันพังไม่เป็นท่าเลย..ฮือออ"แม่พูดจบก็ร้องไห้ออกมา ฉันรู้สึกไม่ดีเลยที่เห็นน้ำตาของแม่

ขณะที่นั่งยืนถอนหายใจจนนับไม่ถ้วนเพราะรู้สึกหนักใจ น้าอุ่นกับคุณปัญและคุณปุณก็เดินเข้ามา

"ไว้เสร็จงานศพป้าเฟื่องคอยคุยกัน"น้าอุ่นพูดขึ้นพร้อมกับมองหน้าแม่แล้วถอนหายใจเบา ๆ แต่แม่รีบเดินเข้าไปจับมือคุณปัญ

"ที่คุณพูดเมื่อกี้.."

"ฉันจะรับหนูพั้นซ์เป็นลูกบุญธรรม"คุณปัญพูดแทรกขึ้นแล้วหันมายิ้มหวานให้ฉัน

"เหอะ"เสียงแค่นหัวเราะของคุณปุณเขาตวัดตามาที่ฉันก่อนจะเดินเข้าไปในงานอย่างไม่สบอารมณ์

"แต่...เราจะต้องทำสัญญากันนิดหน่อย"คุณปัญหันไปพูดกับแม่

"สัญญาอะไรกันคะ"

"เสร็จจากงานศพฉันจะให้ทนายส่งสัญญามา"ว่าจบ คุณปัญก็เดินเข้าไปในงาน น้าอุ่นมองหน้าแม่แล้วส่ายหน้า เธอเดินมาจับมือฉันเดินออกมาจากแม่

"น้าอุ่นคุยอะไรกับคุณปัญเหรอคะ"

"...."น้าอุ่นจ้องหน้าฉันแล้วยกมือลูบหัวฉัน

"น้าอุ่น พั้นซ์ไม่อยาก..."

"น้าอยากจะช่วยเรานะ...แต่พี่เพลงต้องไม่จบแค่นี้แน่"

..................

Part นมอุ่น

ขณะที่พี่เพลงดึงตัวพั้นซ์ออกไป..ก็เหลือแค่ฉันและคุณปัญ ส่วนน้องชายของเขา (คุณปุณ) แยกตัวออกไปซึ่งไม่ได้ไกลมาก

"ฉันอยากจะช่วยหนูพั้นซ์"

"ช่วย?"

"ฉันรู้มาว่า คุณเพลงติดการพนันหนักมากจนเป็นหนี้หลายสิบล้าน"

"พี่เพลง"ฉันพึมพำเบา ๆ พร้อมกับพ่นลมหายใจเฮือกใหญ่ ส่งสายตามองไปที่พี่เพลง

"และรู้มาด้วยว่าคุณเพลงจะขายหนูพั้นซ์ให้กับเสี่ยเทพ"ฉันรู้สึกแย่กับพี่สาวคนนี้จริง ๆ ไม่คิดว่าเธอจะทำได้ขนาดนี้ ทิ้งลูกตัวเองไม่พอ กลับมายังจะขายลูกอีก จิตใจทำด้วยอะไรกันนะ ถ้าป้าเฟื่องรู้ท่านคงจะเสียใจมาก "เห้อ"

"พี่เพลงติดหนี้เท่าไหร่กันคะ"

"ฉันรู้ว่าคุณสามารถใช้หนี้ให้กับคุณเพลงได้ แต่ถ้าคุณรู้ว่าคุณมีเงินมากมายที่ใช้หนี้เธอหมด คุณคิดว่าคุณเพลงจะจบเหรอ"มันก็จริง พี่เพลงติดการพนันขนาดเป็นหนี้หลายสิบล้าน พอได้เงินไป เธอก็เอาไปเล่นหมด สุดท้ายก็ต้องขายพั้นซ์ให้กับคนอื่นอีก ซึ่งฉันก็ไม่ได้อยู่ดูแลเธอด้วย

"ฉันจะเอาพั้นซ์ไปอยู่ต่างประเทศกับฉัน"คุณปัญส่ายหน้า

"ไม่มีประโยชน์..คุณเพลงก็ต้องตามไปเอาตัวหนูพั้นซ์กลับมาอยู่ดี ถ้าเข้าตาจน เธอต้องทำทุกวิธีทางที่จะเอาตัวหนูพั้นซ์กลับ"

"....."

"ฉันไม่มีลูกไม่มีสามี แต่พอฉันเจอหนูพั้นซ์ฉันรู้สึกถูกชะตามาก ฉันอยากให้หนูพั้นซ์มาเป็นลูกฉันจริง ๆ อีกอย่างถ้าหนูพั้นซ์มาเป็นลูกฉัน คุณเพลงไม่กล้ามาทวงคืนแน่"

"เฮ้อ....ฉันสงสารหลานจัง"

"ฉันรับรองว่าจะดูแลหนูพั้นซ์อย่างดี"

"แล้วน้องชายคุณ..."ฉันหันไปมองชายร่างสูงที่มีหน้าตาหล่อเหลา เขายืนสูบบุหรี่อยู่

"ไม่มีปัญหาหรอกค่ะ"

"ฉันช่วยอะไรหลานฉันไม่ได้เลยเหรอเนี่ย"

"ฉันรู้ว่าคุณเป็นห่วงหนูพั้นซ์ แต่ฉันสัญญาว่าจะดูแลหนูพั้นซ์เป็นอย่างดีที่สุด"คุณปัญพูดจบเธอเอื้อมมาจับมือของฉัน

"ฉันขอบคุณค่ะที่เอ็นดูยัยพั้นซ์"

พั้นซ์ได้เป็นลูกบุญธรรมคุณปัญก็ยังดีกว่าที่หลานของฉันจะต้องตกไปเป็นเมียเสี่ยนั้น ฉันจึงยอมรับข้อเสนอ อีกอย่างถ้าฉันรับพั้นซ์มาดูแล อย่างที่คุณปัญพูด พี่เพลงต้องตามราวีฉันแน่ ๆ ถ้าเงินเธอหมด สู้ให้พั้นซ์ไปอยู่กับคนที่สามารถปกป้องได้ซะดีกว่า

หลังจากฉันเล่าให้หลานสาวฟัง เธอก็น้ำตาไหลทันที

"แม่โกหกพั้นซ์..แม่บอกว่าแม่เอาเงินมาลงทุน"

"โธ่...พั้นซ์"ฉันเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้หลาน

"ทำไมพั้นซ์ต้องมีแม่แบบนี้ด้วย พั้นซ์เป็นลูกแม่จริง ๆ เหรอน้าอุ่น"ฉันไม่ตอบ เลือกที่จะดึงหลานเข้ามากอดปลอบใจ เป็นฉันก็คงน้อยใจไม่ต่างกัน

"ถ้าพั้นซ์เป็นลูกบุญธรรมคุณปัญ เรื่องจะจบใช่ไหม"

"คุณปัญสัญญากับน้าจะดูแลพั้นซ์อย่างดี และน้าจะคอยมาเยี่ยมพั้นซ์บ่อย ๆ นะ"พั้นซ์ผงกหัวรับแล้วคลี่ยิ้มบาง ๆ พร้อมยกมือปาดน้ำตา

"พั้นซ์จะตอบแทนบุญคุณแม่ที่ให้พั้นซ์เกิดมา"สายตาพั้นซ์มองไปที่พี่เพลงที่นั่งประจบประแจงคุณปัญ

"เฮ้อ...เวรกรรมจริง ๆ"

???????????