น้าอุ่น(2)

ตอนนี้พระกำลังสวดอยู่ รถตู้คันหนึ่งก็ขับเข้ามา ฉันจึงปลีกตัวออกไปดู พอคนในรถลงมาฉันก็รีบวิ่งเข้าไปทันที แล้วเข้าไปสวมกอดด้วยความคิดถึง.

"น้าอุ่น"น้าอุ่นยกมือลูบที่หลังฉัน น้ำตาก็ไหลลงมาทันที สายตาฉันเหลือบไปเห็น น้าลูกปัดที่มีหน้าตาคล้ายกับน้าอุ่นลงตามมาแล้วน้องไอซึ่งตอนนี้เธอโตขึ้นมาก ไม่ได้มีแค่นั้นยังมีลุงไทน์ด้วย ฉันผละจากกอดน้าอุ่นเช็ดน้ำตาแล้วยกมือไหว้ทั้งหมด

"เสียใจด้วยนะ"น้าลูกปัดเข้ามากอดฉันแล้วพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเทา ใช่เธอก็คงเสียใจไม่น้อย เพราะน้าลูกปัดเคยดูแลฉันกับยายในช่วงเวลาหนึ่ง และเธอนี้แหละที่พาฉันมาพบกับยาย เธอมาเจอฉันที่หน้าสถานสงเคราะห์ ถ้าฉันไม่เจอน้าลูกปัด ป่านนี้ฉันก็คงเป็นเด็กกำพร้าที่อยู่ในสถานสงเคราะห์แล้ว

"สู้ ๆ นะคนเก่ง"อันนี้เป็นลุงไทน์ที่พูดขึ้น ฉันส่งยิ้มบาง ๆ ไปให้กับคุณลุงสุดหล่อ ขนาดอายุอานามก็มากแล้วเขายังดูหล่อสมาร์ทอยู่เลย แต่ทำไมน้าอุ่นไม่ยอมใจอ่อนคบกับลุงไทน์สักที หล่อและนิสัยดีแบบนี้หายากจะตาย

"พี่พั้นซ์ ไปต้องร้องนะคะ คุณยายไปสวรรค์แล้ว"น้องไอเอ่ยแล้วเดินมาจับมือฉัน

"เข้าไปด้านในเถอะค่ะ"

"มาก็ดีแล้วฉันจะคุยเรื่องบ้าน"กำลังจะพาทุกคนเดินเข้าไป แม่ก็เดินเข้ามาพอดี เธอยืนกอดอกไล่สายตามองทุกคนอย่างไม่มีมารยาท

"พี่เพลง"

"ยังจำกูได้นิ"

"ทำไมคุณป้าคนนี้พูดจาหยาบคายจังคะคุณแม่"น้องไอเป็นคนพูด

"ไหว้ป้าเพลงสิไอ"

"ไอไม่ไหว้คนพูดจาไม่เพราะ"น้องไอท้วง ฉันเองก็ไม่พอใจเหมือนกันที่แม่พูดจาไม่ดีกับน้าอุ่น ทั้งที่เป็นญาติกันแท้ ๆ แต่กับคนที่ไม่ใช่ญาติพูดจาดี้ดี เหอะ คนเห็นว่าเขารวยนะสิ

"นังลูกไม่มีพ่อ"

"แม่"ทำไมแม่ฉันเป็นคนแบบนี้ ทำไมถึงพูดแบบนี้กับหลานตัวเองแบบนี้

"แกจะทำไมฉัน...ฉันละสะใจจริง ๆ กรรมคงตามทันมันแล้ว"

"พี่พูดแบบนี้หมายความว่าไง"น้าอุ่นพูดขึ้นท่าทางของเธอดูไม่พอใจแม่เช่นกัน

"จะให้กูพูดเหรอ...ว่ามึงเคยคิดแย่งผัวกู"

"ผัว? ไหนละผัวเจ๊"เป็นน้าลูกปัดที่เป็นคน ท่าทางเธอเอาเรื่องมากแถมยังเดินเข้ามาเผชิญหน้ากับแม่อย่างไม่เกรงกลัว

"นี้แก.."

"ผัวเจ๊น่าแย่งมากเลยงั้นสินะ แต่เอทำไมถึงทิ้งเจ๊ไปไหนแล้วล่ะ..."แม่จ้องหน้าน้าลูกปัดตาแข็งมือของเธอกำแน่น

"แกเป็นใคร มาสาระแนเรื่องชาวบ้าน"

"เรื่องชาวบ้าน? เจ๊คงไม่รู้ว่าคนที่เจ๊หยาบคายนั้นเป็นอาสะใภ้ของฉัน และก็ไม่ใช่คนที่เจ๊จะมาหยาบคายเหมือนแต่ก่อนได้ เพราะระดับนมอุ่นมันแตกต่างกับเจ๊มาก"

"เหอะ ระดับไหนกันเชียว"แม่กอดอกจ้องหน้าน้าอุ่น

"ก็ระดับ..."

"พอเถอะ..ลูกปัด"น้าอุ่นแทรกพูดขึ้น เพราะคงไม่อยากให้มีเรื่องกัน

"พี่เพลงมีอะไรจะคุยกับอุ่น"

"เรื่องบ้าน"

"งั้นทุกคนเข้าไปกันก่อน เดี๋ยวอุ่นคุยธุระกับพี่เพลงเสร็จจะตามเข้าไป"น้าอุ่นหันมาบอกกับทุกคน ซึ่งท่าทางของลุงไทน์ราวกับไม่อยากเข้าไป อาการดูออกว่าเป็นห่วงน้าอุ่นมาก

"เข้าไปเถอะพี่ไทน์ ไม่มีอะไรหรอก"อาไทน์ผงกหัวแล้วจูงมือน้องไอเข้าไปพร้อมกับมองหน้าแม่ลอบถอนหายใจเบา ๆ

"แกก็อยู่ด้วย"แม่หันมาพูดกับฉัน

ตอนนี้ก็เหลือเราแค่สามคน แม่ก็เริ่มเปิดประเด็น

"กูต้องการบ้านคืน"ฉันส่ายหน้าให้น้าอุ่น เพื่อให้เธอปฎิเสธในสิ่งที่แม่พูด

"พี่เพลงจะกลับมาอยู่กับพั้นซ์"

"กูจะขาย"

"พี่จะขายทำไมนั้นมันบ้านแม่พี่นะ พี่ก็รู้ว่าป้าเฟื่องรักบ้านหลังนั้นมาก"

"มันเรื่องของกู บ้านแม่กู..กูมีสิทธิ์"

"แม่..พูดกับน้าอุ่นดี ๆ หน่อยสิ"

"เหอะ ทำไมฉันจะต้องพูดดีกับมัน เพราะมันทำให้ครอบครัวเราเป็นแบบนี้"

"มันเป็นเพราะแม่เองหรือเปล่า"

"นังพั้นซ์ ฉันแม่แกนะ แกเห็นคนอื่นดีกว่าแม่ของแก?"

"น้าอุ่นมีบุญคุณกับพั้นซ์ ถ้าไม่มีน้าอุ่นพั้นซ์คงไม่ได้เรียนจนทุกวันนี้ ถามหน่อยเถอะ แม่ไปไหนมา แม่ทิ้งพั้นซ์ได้ยังไง"

"ก็เพราะพ่อแกไง"

"แม่ไม่คิดโทษตัวเองบ้างเลยเหรอ"

เพียะ! แม่ตบฉัน

"พี่เพลง!"น้าอุ่นตวาดใส่อย่างเหลืออด แล้วเดินเข้ามาโอบไหล่จับแก้มฉันเบา ๆ แต่ทว่า แม่ก็กระชากแขนน้าอุ่นออก

"อย่ามายุ่งกับลูกกู"

"โอนบ้านมาให้กู เพราะกูต้องการเงิน"

"แล้วพั้นซ์จะไปอยู่ไหน ..พี่ไม่สงสารลูกพี่เหรอ"

"กูมีที่ให้มันอยู่ เผลอ ๆ มันอาจจะอยู่สุขสบายกว่าที่เคยอยู่ด้วย"

"พี่หมายความว่าไง พี่จะเอาพั้นซ์ไปอยู่ด้วย?"

"นั้นมันเรื่องของกูกับลูก...มึงเป็นคนนอกไม่ต้องมายุ่ง"น้าอุ่นพ่นลมหายใจหนัก ๆ ออกมา

"พี่ต้องการเงินเท่าไหร่"

"เหอะ...มีปัญญาเหรอ"

"พี่ต้องการเงินเท่าไหร่"น้าอุ่นถามซ้ำ

"สิบล้าน!"

"ฉันให้ ห้าสิบล้านรวมถึงค่าตัวของหนูพั้นซ์ด้วย"สิ้นเสียงทุกคนก็หันขวับไปที่เจ้าของเสียงนั้น เป็นคุณปัญนั่นเองที่เดินมาพร้อมกับคุณปุณน้องชายของเขาที่เอามือล้วงกระเป๋าแต่หันหน้าไปทางอื่น

"หมายความว่าไง ค่าตัวพั้นซ์"แม่หันมามองฉันซึ่งเป็นถาม

"เอ่อ..."

"อย่าบอกนะว่าพี่..."

"แกอย่ามายุ่งนังอุ่น!"แม่ไม่ตอบอะไร กลับหันไปตวาดใส่น้าอุ่น

"ฉันเอ็นดูหนูพั้นซ์..อยากจะรับไว้เป็นลูกบุญธรรม"คุณปัญพูดพร้อมกับเดินเข้ามาลูบหัวฉันอย่างอ่อนโยน และสายตาฉันกลับเห็นคุณปุณลอบถอนหายใจอย่างไม่สบอารมณ์

"แต่ว่า...ดิฉัน.."

"ฉันคุยกับเสี่ยเทพแล้ว"

"นี้มันอะไรกัน พี่จะขายลูกงั้นเหรอ"

"หุบปาก!"ไม่ว่าน้าอุ่นจะพูดอะไร แม่ก็ไม่ฟังท่าเดียว แถมยังตวาดใส่อย่างไม่ไว้หน้า

"เหอะ"นั้นเป็นเสียงแค่นหัวเราะของคุณปุณ

"ฉันเป็นแม่แท้ ๆ ของนังพั้นซ์ฉันมีสิทธิ์ในตัวลูกของฉัน"

"มันไม่เกินไปหน่อยเหรอ"

"คุณคือ..คุณอุ่นผู้บริหารบริษัท.SVใช่ไหมคะ"คุณปุญเอ่ยทักน้าอุ่น

"ใช่ค่ะ"น้าอุ่นตอบกลับ

"ฉันขอคุยกับคุณเป็นการส่วนตัวได้ไหม"

"ได้ค่ะ"

จากนั้นแม่ก็ลากฉันออกมา

"แม่ จะขายพั้นซ์ แม่เห็นพั้นซ์เป็นอะไร พั้นซ์เป็นลูกแม่นะ"

"ก็เพราะฉันเห็นแก่เป็นลูกไง แกต้องตอบแทนบุญคุณฉัน"

"ตอบแทนโดยการขายพั้นซ์?"

"มันก็ดีไม่ใช่เหรอ ที่แกจะได้เป็นลูกเศรษฐี ดีกว่าไปเป็นเมียเสี่ยเทพ"

"แม่!"น้ำตาฉันไหลออกมาโดยอัตโนมัติ ไม่คิดเลยว่าคนเป็นแม่จะทำแบบนี้กับฉัน ...

??????????