ร่านกลิ่นรัก /14

“ขอบใจว่ะวสันต์ ฉันจะโทร.หานายสี่ก่อน มันรู้เรื่องฉันกับเขม แสดงว่ากลิ่นแรง ฉันสงสัยว่ากลิ่นจะแรงไปถึงจมูกของป๊ากับม๊าฉันไหม”

ดนัยณุรีบกดโทรศัพท์มือเป็นระวิง นิ้วแทบจะพันกันเป็นเลขแปด กว่าปลายสายจะส่งเสียงมาได้ คนต้นสายก็ร้อนใจจนนั่งไม่ติด

“ว่าไงเฮีย จมูกไวจริงนะพี่ผม” เสียงของเวฆินทร์ฟังดูครึ้มอกครึ้มใจ จนคนฟังหูกระดิก

“แกทำอะไรอยู่ไอ้สี่ ทำอะไรโดยพลการ ทำไมไม่บอกฉัน”

“เรื่องอะไรหรือเฮีย ทุกเรื่องที่ผมทำ เฮียก็รับรู้ตลอดนี่นา”

“อย่ามาไก๋ไอ้สี่ ทำไมแกถึงเลือกเขมมิกาเป็นนางแบบโฆษณา ทำไมไม่เอาคนอื่น”

ดนัยณุลุกพรวดอย่างตัดสินใจจะไปดูให้เห็นกับตา เสียงของเวฆินทร์เหมือนเสียงหัวเราะของหมาป่า มันเตือนเขาถึงความเจ้าชู้ไก่แจ้ของน้องชาย เวฆินทร์ทำงานเก่งและจีบหญิงเก่งเท่าๆ กัน คนที่น่าเป็นห่วงที่สุดเห็นจะเป็นเขมมิกา

“ก็ตอนนี้นางแบบที่สวยและเซ็กซี่มากที่สุดคือเขมมิกานี่ครับเฮีย จะไม่คว้าเธอมาตอนนี้แล้วจะให้คว้าตอนไหน ฮ่าๆๆ”

“แกห้ามหว่านเสน่ห์ใส่เขมมิกาเด็ดขาดนะโว้ย ไม่งั้นฉันจะต่อยแกให้ยับเลยไอ้สี่”

ตลอดเวลาขาของดนัยณุเร่งความเร็วจนจะเป็นวิ่ง ถ้าเป็นคนอื่นเขาชนะเห็นๆ แต่ถ้าเป็นเวฆินทร์ ผู้ที่มีทุกอย่างเหนือกว่า ความพ่ายแพ้รออยู่ตรงหน้า ก็น้องชายคนนี้ของเขาหล่อกว่า ขาวกว่า สูงกว่า หัวดีกว่า ขนาดตอนเรียนไอ้สี่ยังสอบได้ที่ 1 ทุกเทอม ส่วนเขาครองที่ 2 กับ 3 ไอ้สี่เป็นที่รักของป๊ากับม๊า

“เฮียห้ามผมทำไม หรือเฮียเป็นอะไรกับน้องเขมล่ะ หึหึ”

“ไอ้สี่ อย่าเรียกเขมว่าน้องเขมนะโว้ย แล้วเลิกหัวเราะกวนตีนฉันได้แล้ว ฟังแล้วอยากฆ่าน้องชายลงหนังสือพิมพ์หน้าหนึ่งว่ะ”

“โอ๊ะโอ นี่เฮียออกอาการหนักไปหรือเปล่าครับ ทำอย่างกับน้องเขมเป็นอะไรกับเฮีย หรือว่าน้องเขมเป็นกิ๊กเฮียนะฮ่าๆๆ”

“ไอ้...ไอ้สี่ ไอ้น้องบ้า แกอย่าคาบข่าวไปฟ้องป๊ากับม๊านะโว้ยเฮ้ย ไม่งั้นฉันจะฆ่าแกแน่”

“เฮียเก้ากลัวหรือครับ ทำไมต้องกลัว จริงอยู่ที่ป๊ากับม๊าไม่ชอบผู้หญิงไร้ชาติตระกูล แต่ถ้าผมรักเธอ ผมจะไม่กลัวอะไร และป๊ากับม๊าก็ต้องยอมรับเธอจนได้”

ดนัยณุชะลอฝีเท้าเอาเมื่อเกือบจะถึงรถ เวฆินทร์พูดได้ตรงกับใจเขาเป๊ะ แต่การจะทำอย่างที่คิดมันไม่ใช่เรื่องง่าย ปะป๊าเป็นผู้ชายด้วยกันน่าจะพูดง่ายกว่าหม่าม๊าซึ่งเป็นผู้หญิง และเป็นคนเจ้ายศเจ้าอย่าง ค่อนข้างเอาแต่ใจตัวเองไม่เพียงกับสามี กับลูกๆ อย่างเขาและสี่ก็ยังเอาแต่ใจ ถ้าบอกไปหม่าม๊าไม่ยอมรับแน่นอน อีกทั้งผู้หญิงดื้อที่เขาและสี่รักมากที่สุดยังเป็นโรคหัวใจ เรื่องนี้จึงไม่ควรพูดออกไปเป็นเด็ดขาด

“แกคิดงั้นเหรอสี่ ม๊าป่วยอยู่ แกก็รู้ ฉันทำแบบนั้นไม่ได้”

“เฮียทำไม่ได้ หรือเฮียไม่ได้รักน้องเขมจริงจัง เฮียอยากเก็บเค้าไว้แบบนี้ เป็นของเฮียแต่ร่างกาย แล้วหัวใจของน้องเขมล่ะครับ เฮียเคยคิดถึงหรือเปล่า ผู้หญิงที่รักเงิน อยากทำให้ครอบครัวอยู่สบายๆ ก็มีหัวใจนะครับ เธอรักคนเป็นเหมือนกัน”

“ถ้าพ้นจากฉัน เขมก็มีคนใหม่”

“แล้วเฮียอยากให้เค้าจมปลักอยู่กับเฮียตลอดไปหรือครับ ในเมื่อเฮียไม่ได้รักเค้า”

“แกจะบอกอะไรฉันวะสี่ แกอยากให้ฉันเลิกกับเขมมิกา ปล่อยให้เธอออกจากกรง บินไปเข้ากรงอื่นหรือวะสี่”

“บอกตรงๆ นะเฮีย ผมเห็นเธอแล้วเข็ดฟันว่ะ เธอทั้งสวยทั้งเปรี้ยวจี๊ดจ๊าด ถ้าเฮียปล่อยเธอเมื่อไหร่ คนรอคว้าเธอไว้มีเยอะแยะ แค่นี้นะเฮีย ผมมีงานต้องทำ”

ดนัยณุอยู่ในรถแล้วตอนนี้ เขาปิดประตูรถให้รู้สึกเหมือนปิดหัวใจตัวเอง ความรู้สึกที่มีต่อเขมมิกามันยากจะอธิบายได้ถูก เขาหาซื้อเธอได้ด้วยเงิน เงินตัวเดียวที่ทำให้เขากับเธอยังติดต่อกัน แต่มันก็เหมือนโบกปูนทำผนังบ้าน ถ้ารากฐานบ้านไม่ดีปูนที่โบกทาไว้ย่อมแตกร้าว รากฐานบ้านของเขากับเขมมิกาก็มีแค่เงินเพียงตัวเดียวเสียด้วย

รถสปอร์ตเคลื่อนออกจากที่จอดแล่นไปตามจุดหมายที่หัวใจของดนัยณุนำทาง เขาอยากเจอเขมมิกา อยากเห็นเธอยิ้ม อยากกอดเธอไว้ในอ้อมแขน ถ้ามันเป็นเช่นนั้นทุกวันจะรู้สึกอย่างไร

เป็นเช่นนั้นทุกวัน โดยที่ยังไม่รู้ว่ารักคืออะไร

เวฆินทร์ยังคงอยู่ที่บ้านตัวอย่างสถานที่ถ่ายทำโฆษณา เขายิ้มเย็นดูนาฬิกาข้อมือเรือนแสน ดวงตาคมหลังแว่นสายตาเลนส์บางใสจับจ้องไปยังร่างสวยของนางแบบ

เขมมิกาสวมชุดมิดชิดแบบนี้ก็สวยน่ารักไปอีกแบบ เวฆินทร์เข้าใจดนัยณุและคิดว่ารู้ใจพี่ชายมากกว่าใคร เขมมิกาเธอเกิดมาเพื่อดนัยณุ เด็ดเขี้ยวเล็บของคาสโนว่าออกจนหมด เสือร้ายอย่างดนัยณุจึงกลายเป็นเสือเล็บกุดในช่วงนี้ เสือตัวนั้นกำลังวิ่งกระโดดมาหา อีกไม่ช้า

“คัต” ผู้กำกับโฆษณาสั่งลั่น เขมมิกาดึงมือออกจากการเกาะกุมของภควัตร นายแบบที่ถ่ายคู่กับเธอ

ภควัตรไม่อยากปล่อยมือนุ่ม มือที่หอมราวกับชโลมน้ำหอมเอาไว้ ทั้งหอมและนุ่มสมกับเจ้าของที่สวยจนน่าตะลึง ภควัตรเห็นเขมมิกาจากหน้าปกนิตยสาร เขาว่าเธอสวยมากแล้ว ไม่อยากเชื่อว่าตัวจริงสวยยิ่งกว่า สวยจนน่าตะลึง