ร่านกลิ่นรัก /13

ดนัยณุกดสะโพกผายครอบท่อนลึงค์จนสุดแท่ง พงขนหยาบเกี่ยวกับพงขนอ่อนนุ่ม บดบี้ติ่งเสียวให้ความรู้สึกร้อนแรง เขมมิกาครางลั่น ดีดตัวป่ายปัดไปบนอากาศ เต้าเต่งสะบัดไหวไปตามแรงโน้มถ่วง ชายหนุ่มกอบกุมทรวงสล้างบีบเคล้น

“เก่งมากเลยเมียจ๋า แบบนี้ผัวรักตายเลย”

แล้วรักหรือเปล่าคะ

เธออยากถามอย่างนั้น แต่พูดไม่ออก ความรักจุกแน่นทรวงอก กล้ำกลืนความทรมานให้ลึกสุดใจ ไม่เป็นไร ไม่กล้าถามวันนี้ ก็ยังไม่ได้คำตอบวันนี้ ยืดเวลาแห่งความสุขออกไปอีกก็พอแล้ว

เขมมิกากระแทกกระทั้นจนเหนื่อยล้า แต่ก็ยังฝืนกายบำเรอกามาให้เขาต่อเนื่อง ดนัยณุผงกหัวขึ้นมาดูดกลืนเม็ดถัน ตวัดลิ้นโรมรันยอดอกปลุกอารมณ์ให้หญิงสาวถึงจุดหมาย

“อ๊ะ เฮีย เขม...เขมถึงแล้ว”

“โอวววว เฮียก็เหมือนกัน อา...เก่งสุดๆ เลยเขม”

ดนัยณุปลดปล่อยน้ำกามสู่โพรงหลืบอย่างไม่ระวัง เขมมิกากินยาคุมเป็นประจำไม่เคยขาด แน่ใจได้ว่าเธอจะไม่ท้อง แต่ถึงจะท้องเขาก็ไม่ว่าอะไร ถ้ามีลูกก็ยินดีรับเป็นพ่อเด็ก แต่การที่ เขมมิกาคุมกำเนิดก็ถือเป็นการดี อนาคตคือความไม่แน่นอน ป้องกันไว้ก่อนดีกว่าแก้ทีหลัง

“สรุปว่าเฮียไม่ได้กินข้าวผัด แต่กินเขมแทนข้าว”

“งั้นเฮียกินเลยดีกว่า จะได้ต่อยกสองไหว”

จานข้าวผัดได้รับความสนใจอีกหน ดนัยณุจัดการกับข้าวผัดจานนั้นจนเกลี้ยง อาหารมื้อเย็นตอนดึกกรุ่นรสชาติเขมมิกาช่างอร่อยเหลือเกิน

“ต่อไปนี้ เขมต้องรับโทรศัพท์เฮียตลอด เข้าใจมั้ย แต่เฮียจะไม่โทร.ไปกวนเวลางานของเขมบ่อยๆ หรอกนะ”

“แล้วเฮียจะโทร.หาเรื่องอะไรล่ะ พักหลังนี่เฮียโทร.จิกเขมถี่ยิบเลย”

“จิกที่ไหนกัน เฮียแค่......คิดถึงเขม”

เขมมิกามองดนัยณุด้วยสายตาประหลาด แต่ชายหนุ่มไม่สนใจเอาจานไปเก็บเฉย เขมมิกายิ้มเก้อกับตัวเอง ถ้าดนัยณุคิดถึงเธอจริงๆ ก็ถือเป็นเรื่องที่ดีที่สุดที่เกิดขึ้นในช่วงนี้

เธอก้าวขึ้นบันไดมาอีกขั้นแล้วสินะ

งานถ่ายแบบของเขมมิกาได้รับการตอบรับเป็นอย่างดี ยอดขายนิตยสารเอฟ.เอ็ม.อาร์.ฉบับที่มีเธอขึ้นหน้าปกมียอดจัดจำหน่ายสูงสุดในรอบไตรมาสที่ผ่านมา เมื่อผลการตอบรับดีชื่อเสียงของเขมมิกาก็กระจายเป็นวงกว้างจากนางแบบโนเนมเริ่มเป็นที่สนใจจากคนทุกวงการ

วันนี้เขมมิกาต้องเป็นนางแบบโฆษณาโครงการหมู่บ้านจัดสรร เธอมาถึงโลเกชั่นสถานที่ถ่ายทำตามเวลานัดหมาย พี่อุ้มให้เธอมาพบ เวฆินทร์ ภักดีอุรารมย์ เขาเป็นใครเธอไม่รู้ ที่รู้คือเขาใช้นามสกุลเดียวกับดนัยณุ

พี่อุ้มไม่ให้รายละเอียดเกี่ยวกับเขานอกจากบอกชื่อและนามสกุล แต่ไม่ว่าเขาจะเป็นใคร เวฆินทร์ก็เป็นคนจ่ายเงินจ้างให้เธอ

“สวัสดีค่ะ ดิฉันเขมมิกามาขอพบคุณเวฆินทร์ค่ะ”

เธอบอกผู้หญิงตัวเล็กๆ น่ารักคนหนึ่ง เธอยิ้มรับแล้วบอกให้รอสักครู่ ระหว่างนั้นเขมมิกาก็มองโลเกชั่นที่เธอจะต้องใช้เวลาเป็นวันๆ ถ่ายโฆษณาตัวนี้ มันเป็นงานถ่ายโฆษณาตัวแรกที่เธอรับ พี่อุ้มเองก็คัดสรรอย่างดี ทุกอย่างลงตัวเป๊ะ ก็ตกลงเซ็นสัญญากัน

ตรงหน้าเป็นบ้านตัวอย่างของโครงการหมู่บ้านรักนารา บ้านหลังใหญ่บนเนื้อที่กว้างขวาง ราคาคงเป็นสิบๆ ล้าน บ้านที่คนรวยเท่านั้นจะได้เป็นเจ้าของ และแน่นอนคนสร้างหมู่บ้านนี้ต้องรวยกว่า ไม่งั้นคงไม่มีเม็ดเงินมหาศาลเป็นทุนก่อสร้าง

“เชิญด้านในเลยค่ะ คุณสี่รออยู่ข้างในค่ะ”

เขมมิกาเดินเข้าไปในตัวบ้านหลังงาม เธอถอดรองเท้าก่อนเหยียบเข้าไปในตัวบ้านตามคนอื่นๆ ซึ่งเห็นรองเท้าถอดเรียงอยู่หลายคู่หลายขนาด เธอก้าวเข้าไป มีคนๆ หนึ่งบอกให้เธอเข้าไปยังห้องในสุด เธอผลักประตูห้องนั้นเข้าไปแล้วพบว่ามันเป็นห้องทำงานที่ถูกจัดอย่างเป็นระเบียบ

“ดิฉันเขมมิกาค่ะ พี่อุ้มให้ดิฉันมาที่นี่”

เขมมิกาบอกกับชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่บนโซฟาหลุยส์ เขาใส่แว่นสายตากระจกเลนส์บางๆ ผิวขาว ใบหน้าคมคายแต่ค่อนข้างดุกร้าว

“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับคุณเขมมิกา”

หลังจากนั้นเธอกับเวฆินทร์ก็ทำความรู้จักกัน ตอนนี้ เขมมิกาได้รู้ว่าเวฆินทร์เป็นน้องชายของดนัยณุ และความจริงเขาไม่ดุกร้าวเหมือนหน้าตาด้วยสิ

“อะไรนะ นายสี่ให้เขมมาเป็นนางแบบโฆษณาหมู่บ้านงั้นเหรอ”ดนัยณุเกือบจะทำถ้วยกาแฟในมือตกแตกด้วยความตกใจ

“ครับ คุณสี่ไม่ได้บอกเฮียก่อนหรือครับว่าจะใช้ใครเป็นนางแบบ” แต่เรื่องนี้วสันต์เองก็ไม่รู้เหมือนกัน

“เปล่า นายก็รู้ว่าไอ้สี่มันชอบทำอะไรตามใจมัน แล้วฉันก็ไม่มีปัญญาไปขัดใจมันด้วย”

เวฆินทร์เป็นหัวใจของบริษัท ภักดี กรุ๊ป จำกัด ถ้าขาดนักการตลาดฝีมือดีคนนี้ไป ดนัยณุคงหาใครทำแทนไม่ได้ ทุกอย่างที่เวฆินทร์วางแผนเอาไว้มันลงล็อกของตัวมันเองหมด บริษัทไม่เคยประสบปัญหาด้านการเงินเพราะได้นักขายมือทองอย่างเวฆินทร์ แล้วอะไรที่น้องชายมือทองตัดสินใจทำ สิ่งนั้นจะส่งผลต่อบริษัทในด้านบวกทั้งสิ้น

“ทำไมเขมไม่บอกฉัน”

“หนูเขมไม่น่าจะรู้นะครับ เรื่องนี้ผมว่าคุณสี่วางแผนเอาไว้เหมือนวางแผนการตลาดเลยล่ะครับ”

“นายหมายความว่าไงวสันต์ อย่าบอกนะว่าไอ้สี่มันรู้เรื่องฉันกับเขม”

“ผมมิทราบได้ครับเฮีย เอาไว้เฮียรอถามคุณสี่เองแล้วกันนะครับ ผมก็แค่ได้ยินมาเลยคาบข่าวมาบอกเฮียนี่ล่ะ”