ตอนที่ 7 อย่าเข้ามาใกล้หนู (เผลอไผลพอกรุบกริบ)

หกโมงเย็น ณ บ้านหรู

หลังจากไปเที่ยวกับเพื่อน เดชขี่มอเตอร์ไซค์มาส่งที่หน้าบ้านเพราะเป็นทางเดียวกัน ท้องฟ้ามืดครึ้มฝนทำท่าจะตกนิชาส่งหมวกกันน็อค โบกมือบ๊าย บาย เพื่อน รีบเดินจ้ำผ่านสนามหญ้ากว้างเพื่อไปยังห้องพักหลังบ้าน

“มีเพื่อนผู้ชายมาส่ง ถ้าแพรรู้เธอโดนดุแน่” ดลธีพูดเสียงดังจากด้านหลังเขามาวิ่งออกกำลังกาย เห็นหญิงสาวถอดหมวกกันน็อคคืนเพื่อนชายพอดี นิชายืนนิ่งไม่หันไปมองเขาเธอเหนื่อยกับสิ่งที่เจอวันนี้มากพอแล้วไม่พร้อมให้เขาแกล้งอีก เท้าเรียวก้าวเดินต่อไป ดลธีฉุนที่เธอทำไม่สนใจวิ่งตามไปดักหน้า

“ฉันพูดกับเธออยู่นะ!”

“อย่าหาเรื่องหนูเลยค่ะ หนูเหนื่อย...” นิชาลากเสียงเหนื่อยหน่าย

“เหนื่อยอะไร ไม่ได้ไปเรียนสินะ แค่หาเรื่องออกไปเอากับผู้ชายจนหมดแรง เป็นไงล่ะของจริงถึงใจดีไหม” หน้าหล่อยิ้มกวนพูดกระแหนะกระแหน นิชาโมโหมองตาขวาง

“ก็ดีนะคะ มันดี” หน้าสวยเชิดขึ้นมองเขาอย่างท้าทาย

“กับฉันทำเป็นหวงตัวทีกับคนอื่นนอนแบให้มันเอา!” ดลธีของขึ้นจ้องตาเขม็งคว้าข้อมือบางมาจับไว้แน่น

“หนูนอนแบให้ใคร คุณจะสนใจทำไมคะ หรือว่า.....คุณอยากให้หนูนอนแบด้วยอีกคน” นิชายื่นหน้าเข้าใกล้แกล้งพูดจี้จุด

“........” ดลธีนิ่งงัน กลืนน้ำลายเอื๊อกไม่กล้าพูดว่าใช่ ทั้งสองยืนมองหน้ากันไม่มีใครพูดอะไรอยู่ ๆ ฝนก็ตกลงซู่ใหญ่ไม่ให้ตั้งหลัก นิชาหันมองตัวบ้านไกลๆ ตั้งท่าจะวิ่ง แต่ถูกมือหนากุมมือเธอแล้วดึงให้วิ่งไปที่ศาลากลางสวน น้ำเปียกสนามหญ้าเฉอะแฉะดีดขึ้นขา ดลธียืนหน้าเซ็ง ๆ เหลือบมองสาวน้อยข้างกายสะดุดกับชุดนักศึกษาสีขาวแนบเนื้อเห็นชุดชั้นในสีดำที่ประคองเนื้อนมไว้ เขามองค้างอยากเห็นข้างในชัด ๆ ด้านนิชามองฝนที่ตกหนักพอหันมาเห็นเขาจ้องมองหน้าอกเธอ

“คุณดล!” นิชาเสียงดุยกแขนขึ้นกอดอกเอากระเป๋ามาบังไว้

“ห๊ะ!” ดลธีสะดุ้งเหวอเขินทำตัวไม่ถูกไม่อยากเชื่อว่าเขาจะแอบมองหน้าอกเธอ

“เผลอไม่ได้เลยนะคะ” หญิงสาวตำหนิเสียงแข็ง

“อ่อยทำไมล่ะ” เขาเลิกคิ้วสูงไม่ยอมรับผิด

“หนูไม่ได้อ่อย คุณนั่นแหละชวนทะเลาะจนฝนตกหนักแล้วนี่จะดึงหนูวิ่งมาทางศาลาทำไมก็ไม่รู้”

“ถ้าคุยกันตั้งแต่แรกก็ไม่ต้องทะเลาะกันหรอก”

“คนอะไรชอบโทษคนอื่น ชิ!” ดวงตาสวยมองค้อนหน้ามุ่ย

“มากไป ฉันอายุมากกว่าเธอนะ หัดเกรงใจบ้าง” เขาเสียงดุปรามสาวน้อยที่ลามปามพูดไม่เกรงใจ นิชาหน้างอนั่งลงหันหนีมองออกไปนอกศาลา ดลธีถอนหายใจนั่งลงข้าง ๆ หญิงสาวเขยิบหนีเขาเขยิบตาม

“อย่าเข้ามาใกล้หนู” น้ำเสียงตัดพ้อหน้างอนตุบป่องเขยิบถอยหนีเขา ร่างแกร่งไม่ยอมขยับตามตื๊อ เอื้อมมือหนากุมมือเรียวไว้นิชาจะกระชากออกเขาก็บีบแน่นไม่ปล่อย เธอหันขวับมองเคือง ดลธีมองนิ่งแววตาสับสน เขาไม่อยากให้สาวน้อยมีอิทธิพลกับความต้องการของเขา อุตส่าห์ทำใจอยู่ห่างหลายวันพึ่งรู้ในวันนี้ว่าเขาไม่อาจห้ามใจห่างเธอได้อาจเป็นเพราะเขายังไม่ได้ตัวเธอเลยรู้สึกคลุมเครืออยากได้ แต่หลังจากได้กันเขาต้องเบื่อเธอเหมือนผู้หญิงคนอื่นที่ผ่านมา

“ฉันอยากมีเซ็กส์กับเธอ” เสียงทุ้มพูดออกไปตรง ๆ ไม่อ้อมค้อม

“ฮ๊ะ!” นิชาหน้าเหวอตกใจพยายามจะดึงมือออกกลับโดนเขากระชากเข้าไปใกล้กอดจูบบดขยี้อย่างโหยหา นิชาทั้งผลักทั้งดันดิ้นหนีออกจากร่างแกร่งมือน้อยทุบตีเขาไม่หยุดปากหนายังกดจูบกระชากวิญญาณ หญิงสาวเริ่มคล้อยตามดีดดิ้นน้อยลง มือหนาเคลื่อนปลดกระดุมนักศึกษาจูบซุกไซ้ซอกคอเรียวบีบเคล้นเต้านมนุ่ม เสียงหายใจกระเส่า

“อื้ม............” นิชาตัวอ่อนระทวยเผยอปากครางเบา ๆ กระตุ้นให้ร่างแกร่งยิ่งสติหลุดคลั่งไคล้สาวน้อยตรงหน้าอยากกระสันจนแทบระเบิดออกมา ลิ้นหนาเคลื่อนลงลากเลียเต้านมอวบอิ่ม มือหนาลูบไล้ขาอ่อนเข้าแตะสัมผัสที่เนินสวาท นิชาสะดุ้งหายใจแรงตื่นเต้น นิ้วแกร่งกรีดกรายเขี่ยร่องสวาทเปียกลื่น

“อื้อ.......” ร่างบางสั่นสะท้าน สัมผัสจากผู้ชายมันวาบหวามจนเธอหายใจติดขัดเสียวสยิว นิ้วแกร่งสอดแทรกเข้ารูสวาทค่อย ๆ แยงเข้าสุดลำนิ้ว

“อ่ะห์.......” กายบางสะดุ้งเสียว เสียงหวานครางเบา ๆ แค่นี้ก็ทำให้เขาทนไม่ไหว ท่อนเอ็นแกร่งแข็งตั้งอัดแน่นด้วยความต้องการ หน้าหล่อป้วนเปี้ยนบนหน้าอกนุ่ม เสียบดันนิ้วแกร่งรูดเข้าออก

“สวบ สวบ สวบ แจะ แจะ แจะ” แขนเรียวโผกอดลำคอแกร่ง แอ่นร่องสวาทปะทะนิ้วแกร่งที่เสียบแยงไม่ยั้ง เขาเงยหน้าขึ้นมองหน้าสวยเหย่เกย์ยิ่งกระตุ้นอารมณ์ปรารถนาของเขาให้พุ่งพล่านฉุดไม่อยู่