ตอนที่ 4 เด็กดื้อต้องโดนอะไรนะ

ณ บ้านหรูใจกลางเมือง

เช้าวันเสาร์ อากาศสดชื่น ดลธีตื่นมาวิ่งออกกำลังกายยามเช้า เขาเห็นนิชาถือของเดินไปใส่บาตรหน้าบ้านเลยวิ่งตามหลังไปเงียบ ๆ นิชาไหว้พระสงฆ์มือเรียวหยิบทัพพีตักข้าวใส่บาตร อยู่ ๆ ก็โดนแตะที่แขน เธอสะดุ้งหันไปมองงง ๆ ก่อนจะหันมาตักข้าวใส่บาตรพระ ดลธีช่วยหยิบถุงกับข้าวส่งให้หญิงสาวใส่บาตร ทั้งสองนั่งยอง ๆ รับศีลรับพร นิชาลุกขึ้นถือถาดอาหารกลับเข้าบ้าน

“อยากใส่บาตรไม่บอกล่ะคะ หนูจะได้เตรียมให้อีกชุด”

“อยากใส่ร่วมกันไม่ได้เหรอ แบบทำบุญร่วมชาติตักบาตรร่วมขัน...” ดลธียิ้มกระลิ้มกระเหลี่ย

“ประโยคนั้นเขาใช้สำหรับคู่รักหรือเปล่าคะ”

“อ้าวเหรอ........” เขาอมยิ้ม ผละวิ่งออกไปทางสนามหญ้า นิชายืนงงกับท่าทีแปลก ๆ ของเขา แล้วอมยิ้มดีใจที่เขาคุยด้วยอีกครั้ง

ช่วงสาย

ป้าเจียกกับพรจัดโต๊ะอาหารเตรียมไว้สำหรับคุณผู้ชายเรียบร้อยก็ออกไปซื้ออาหารสดเข้าบ้าน ส่วนนิชาทำข้าวเหนียวมูลอยู่ในครัว เตรียมจัดข้าวเหนียวมะม่วงไว้ให้แพรพรรณที่จะตื่นมาตอนบ่าย หญิงสาวปลอกมะม่วงสุกหั่นเป็นชิ้นพอดีคำจัดใส่ไว้ในจานสวยงาม

ดลธีลงมาทานอาหารเที่ยง เขาอยากได้ซอสมะเขือเทศเลยลุกขึ้นไปเอาในครัวพอเดินมาเห็นนิชากำลังจัดวางมะม่วงอย่างประณีต มือเรียวหยิบเศษมะม่วงที่เหลือเข้าปากเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย เขาเผลอยิ้มให้กับความน่ารัก

“ทำอะไร” เสียงทุ้มดังขึ้น ร่างบางสะดุ้งโหยงหน้าตาเลิ่กลั่ก

“....เตรียมข้าวเหนียวมะม่วงให้คุณแพรค่ะ”

“น่ากินจัง ทำเผื่อฉันด้วยสิ” ร่างแกร่งเดินเข้าไปใกล้ ชะเง้อดูจานมะม่วงสุก

“ได้ค่ะ เชิญคุณดลรอที่โต๊ะอาหารนะคะ เดี่ยวหนูเอาไปเสิร์ฟให้” นิชายิ้มอ่อน ถ้าเขาอยู่ด้วยเธอไม่ค่อยมีสมาธิอยากให้เขาไปอยู่ไกล ๆ แต่กลายเป็นว่าเขากระเถิบตัวเข้ามาใกล้ชิดมากขึ้นเสียอย่างนั้น

“อยากดูวิธีทำด้วย เผื่อเธอทำไม่สะอาดให้ฉันกินเอาคืนที่ฉันแกล้งครั้งก่อน” น้ำเสียงทุ้มออดอ้อนเขยิบกายกระแซะ แกล้งหายใจรดต้นคอขาวเนียน นิชารู้สึกวาบหวามเขาสังเกตเห็นขนแขนเธอลุก หน้าหล่อกรุ้มกริ่มนึกสนุกแกล้งสาวน้อยของภรรยา นิชาลนลานทำอะไรไม่ถูกปลอกมะม่วงมือสั่น ๆ

“อุ้ย!” เสียงหวานอุทาน นิ้วนางโดนมีดบาดเลือดซึมแดง เธอวางมะม่วงกับมีดลงหันไปจะล้างมือ ดลธีจับข้อมือเธอหมับโน้มลงอ้าปากดูดเลือดจากนิ้วเรียว

“คุณดล” นิชาตกใจหน้าเหวอ ดึงมือออกแต่เขาไม่ยอมปล่อยแถมยังอมนิ้วดูดดุนเล่น หญิงสาวจั๊กจี้นิ้วบวกกับรู้สึกสยิวเลยออกแรงกระชากมืออย่างแรง จะเดินหนีออกข้างนอกแก้เขิน ร่างแกร่งเอาตัวกันไว้ไม่ให้ออก

“รสชาติมะม่วงจากนิ้วอร่อยดีนะ ถ้าจากปากจะอร่อยกว่าไหม..........” หน้าหล่อยื่นเข้าใกล้มีเลศนัย นิชาประหม่าหัวใจเต้นแรง ตุบ ตุบ ค่อย ๆ ถอยหลังออกห่าง แขนแกร่งรวบตัวเธอมาไว้ในอ้อมกอดตั้งใจจะแกล้งกระต่ายน้อยที่ดูตื่นกลัว ปากหนายื่นเข้าใกล้ทำทีจะชิมมะม่วงในปากบาง หญิงสาวเอนหน้าถอยห่างสุดตัวยกเอาเท้ากระทืบเท้าแกร่งดัง “ปึก”

“โอ๊ย!” เขาร้องเสียงหลงคลายอ้อมกอด นิชาได้จังหวะผลักเขาออกห่างวิ่งหนี ดลธีวิ่งตามรวบหลังหญิงสาวไว้ได้

“ปล่อยหนู” เสียงหวานร้องขอ เขาไม่ฟังเสียงยกร่างบางเข้าห้องครัวดันตัวเธอติดตู้เย็น

“ดื้อ เด็กดื้อต้องโดนอะไร ฮึ!” เขาทำหน้าดุก่อนจะยิ้มมุมปากเหนือกว่า

“เลิกแกล้งหนูเถอะค่ะ หนูขอร้อง”

“ฉันไม่ได้แกล้ง ฉันแค่...อยาก...ชิม...” สายตาคมเป็นประกายมีเสน่ห์ มือหนาลูบไล้ดวงหน้าสวยทำให้นิชาเคลิบเคลิ้มกับการกระทำล่อแหลม เขามองสบตาเธอหวานซึ้งค่อย ๆ โน้มริมฝีปากหนาประกบปากบางชมพูระเรื่ออย่างแผ่วเบาลิ้นหนาสอดเข้าตวัดเลียในโพรงปากนุ่มกวาดเลียความหอมหยอกล้อลิ้นน้อยที่เกี่ยวกวัดตอบเขาดื่มด่ำกับของเล่นชิ้นใหม่ที่เขาแค่อยากแกล้งแต่กลับเผลอไผลจูบเธอจริง ๆ นิชาคล้อยตามด้วยความปรารถนารสจูบของผู้ชายทำให้รู้สึกถึงความแปลกใหม่ตื่นเต้นเร้าใจหายใจไม่เป็นจังหวะสูดดมกลิ่นกายหอมของชายหนุ่มที่เบียดถูไถกันไปมาเสียวซาบซ่านเกินบรรยาย เขาถอนถอนจูบมองหญิงสาวที่แววตาสับสน

“อร่อยจัง ชิมตรงไหนต่อดีนะ.......” คิ้วเข้มเลิกขึ้นนึกสนุก สายตาคมกวาดมองลงต่ำไปเรื่อย ๆ นิชาได้สติดันร่างหนาออกไกลตัว

“เคลิ้มเลยเหรอ ติดใจล่ะสิ” ดลธียิ้มเยาะเอามือลูบคางแลบลิ้นเลียขอบปากแกล้งเธอ นิชาอับอายเผลอจูบกับคุณผู้ชายแล้วยังโดนยิ้มเยาะอีก มือบางกำแน่นเดินหนีเขา

“ชอบป่ะ ฉันกับแพรใครจูบเก่งกว่ากัน ” เขาพูดตามหลังน้ำเสียงเย้ยหยันมั่นใจในรสจูบตัวเองทำให้เธอเคลิ้มได้

“ก็ต้องคุณแพรสิคะ ไม่น่าเชื่อเลยนะคะ หนูนึกว่าคุณดลจะจูบเก่งกว่านี้ซะอีก ผิดหวังจัง....” นิชาแสร้งทำหน้าผิดหวังฝืนยิ้มเยาะเขากลับสะบัดหน้าหันหลังเดินดุ่ม ๆ ออกไปไม่ให้เขาเห็นน้ำตา ดลธีของขึ้นโดนสาวน้อยดูถูกเขาเดินตามหลังมาติด ๆ ตั้งใจจับหญิงสาวมากดจูบบดขยี้ให้หนำใจจะได้รู้ว่าเขาเก่งมากแค่ไหน

“รีบไปไหนล่ะลูก” เสียงป้าเจียกกับพรกลับมาจากตลาดพอดี ป้าเจียกทักนิชาที่เดินเร็วแทบจะวิ่ง

“หนู หนูปวดท้องจะไปเข้าห้องน้ำค่ะ” นิชาหลุกหลิก รีบเดินเลี่ยงไปเข้าห้องน้ำ ด้านดลธีได้ยินเสียงป้าเจียกก็หยุดชะงักเดินกลับไปนั่งทานอาหารบนโต๊ะด้วยท่าทางเรียบเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่ในใจร้อนรุ่ม สาวน้อยกล้าดูถูกจูบที่ยอดเยี่ยมของเขา ทำให้ดลธีหงุดหงิดที่โดนสบประมาท