2 ชีวิตใหม่[5]

“คุณริคคะ....เมลิซอยากรู้ว่าแด๊ดดี้มาร์โคตายเพราะสาเหตุอะไร? คุณริคบอกเมลิซได้ไหมคะ?”

“ทำไมจู่ๆ ถึงถามขึ้นมา ฉันเคยบอกไปแล้วไง....ว่าพ่อของเธอหายสาปสูญอย่างไร้ร่องรอย เขาเป็นลูกน้องฝีมือของฉันเพราะฉะนั้นฉันต้องดูแลเธอแทนพ่อของเธอ”

“ก็นี่ผ่านมาห้าปีแล้ว เมลิซไม่รู้ข่าวคราวของแด๊ดดี้มาร์โคเลยนิคะ”เมลิซาอยากรู้ว่าท่านยังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า ถ้าหากแม้นว่าผู้มีพระคุณล้นหัวไม่อยู่บนโลกนี้แล้วก็อยากจะเห็นร่างถึงแม้จะไร้ลมหายใจก็ตาม

“ถ้าอยากรู้มากก็ลองไปตามหาเองสิ คิดว่าตามหาคนหนึ่งมันง่ายนักหรือไง! ถ้ามันง่ายฉันตามไอ้สวะที่กล้าหนุนหลังไอ้มาร์โคได้นานแล้ว!!!”มาเฟียหนุ่มควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ในเมื่อถูกจี้ถามเช่นนั้น ฟางเส้นสุดท้ายขาดสะบั้นเพราะนี่คือสิ่งที่อยู่ค้างคาใจเขามาถึงห้าปี

“คุณริคกำลังพูดถึงอะไรคะ?”

“วันนี้ฉันเหนื่อยมาก เธออย่าเพิ่งตั้งคำถามอะไรฉันตอนนี้จะได้ไหม?”เมลิซาถึงกับหน้างอง้ำ เธอแค่อยากรู้เรื่องของพ่อบุญธรรมที่หายสาปสูญอย่างไร้สาเหตุ แต่เขาดันโมโหร้ายใส่เธอจนแทบอยากจะร้องไห้ออกมา

“เมลิซจะไม่เซ้าซี้คุณริคแล้วค่ะ ขอโทษนะคะที่เมลิซทำให้อารมณ์เสีย”น้ำเสียงของเจ้าหล่อนอ่อนลง พานทำให้ริคาร์โด้ใจชื่นขึ้นมานิดนึง ก่อนจะเอื้อมมือไปลูบศีรษะเล็กเบาๆ เป็นเชิงปลอบขวัญและแทนคำขอโทษที่เขาตะคอกใส่เธอเมื่อครู่

“มานี่มา~”ริคาร์โด้ชะลอความเร็วของรถลง ก่อนจะดันศีรษะของคนตัวเล็กให้ซบลงตรงอกแกร่ง

“เมลิซไม่อยากให้คุณริคโกรธ ขอโทษนะคะ~”

“เด็กดีของฉัน~”มาเฟียหนุ่มผู้ไม่เคยปรานีใครหรือเห็นใจผู้ใดกลับต้องมาอ่อนโยนแก่เธอ เมลิซาคือลูกสาวศัตรูที่เขาอุปถัมภ์เอาไว้เพื่อล่อศัตรูในเงามืด จากคราแรกที่คิดเช่นนั้นทว่าตอนนี้เขาเริ่มคิดว่าตัวเองผูกพันธ์กับเธออย่างที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันเกิดขึ้นตอนไหน แต่ช่างปะไรตราบใดที่เขายังกางปีกปกป้องเธอและอีกไม่นานหวังว่าไอ้เดนนรกจะปรากฏตัวตนขึ้น

ดวงตาสุกสกาวแปรเปลี่ยนเป็นเด็ดเดี่ยว จู่ๆ ก็หวนนึกถึงคำพูดของเขาเมื่อครู่ ‘ถ้าอยากรู้มากก็ลองไปตามหาเองสิ คิดว่าตามหาคนหนึ่งมันง่ายนักหรือไง!’ จริงสิหากเธอรู้ว่าแด๊ดดี้หายสาบสูญไปจริงๆ ทำไมจะต้องรอคำตอบจากปากของเขาด้วย บางทีหากออกตามสืบหาความจริงเธออาจจะเจอเบาะแสของพ่อบุญธรรมในเร็ววันก็เป็นไปได้

“ลูกสาวของมาร์โคยังอยู่ใต้ปีกของไอ้ริค ยากมากที่เราจะเข้าถึงตัวเมลิซ ฉันหวังว่าเด็กคนนั้นจะไม่รู้ความลับเกี่ยวกับไอ้มาร์โคหรอกนะ ไม่งั้นไอ้ริคสาวถึงตัวฉันเร็ววันแน่”

“ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ หากเด็กคนนั้นเป็นกุญแจสำคัญในการที่ทำให้ริคตามตัวนายได้ ผมว่าเด็กนั่นคงพูดตั้งนานแล้ว แต่นี่ผ่านมาห้าปีแล้ว ผมว่ามาเฟียพวกนั้นคงเจองานยากเข้าให้แล้ว”เสียงตอบกลับจากปลายสายไม่ทำให้อีกฝ่านคลายความกังวลลงได้ เขาไม่สามารถนำตัวเด็กคนนั้นมาฆ่าปิดปากได้หลังจากมาร์โคยอมปลิดชีวิตตัวเองเพื่อปกปิดความลับไปพร้อมกับลมหายใจ

“ตราบใดที่เด็กนั่นยังไม่ตายฉันจะสบายใจไม่ได้!!”กระแทกน้ำเสียงใส่จนปลายสายต้องยกสมาร์ตโฟนห่างจากใบหูเพื่อ Low level volume ถนอมแก้วหู

“ผมจะจัดการเรื่องนี้ให้จบครับนาย”

“เร็วกับป้ามึงสินี่มันห้าปีแล้วนะโว้ยไอ้นรกเอ๊ย!!!”สาดคำหยาบจนคนฟังต้องวางสมาร์ตโฟนเอาไว้บนโต๊ะกระจก

“คิดว่ามันง่ายขนาดนั้นไม่มาจัดการเองล่ะวะ”ถึงกับบ่นงึมงำก่อนที่จะมองหน้าทัชสกรีนว่าอีกฝ่ายตัดสายไปหรือยัง หน้าที่ที่เขาเองก็จัดการไม่สำเร็จสักทีคือตามฆ่าปิดปากเมลิซาบุตรบุญธรรมของมาร์โค ไม่ใช่เรื่องง่ายในการเข้าถึงตัวเด็กคนนั้น ริคาร์โด้คอยเฝ้าจับตาการใช้ชีวิตเจ้าหล่อนราวกับไข่ในหิน ถึงแม้นจะส่งมาเรียนในไฮสคูลก็มีบอดี้การ์ดฝีมือดีเฝ้าใกล้ชิดไม่ให้คาดสายตาไม่ต่างจากกล้องวงจรปิด

“นี่แกไม่ได้ฟังที่ฉันด่าใช่ไหม!?”

พลิ้ว~ พลิ้ว~~

เขาเลือกจะคว้างสมาร์ตโฟนลงจากตึกสูงตระหง่านลัดฟ้า เพื่อตัดบทและค่อยให้เหตุผลว่าเผลอทำเครื่องมือสื่อสารหลุดจากมือในขณะที่กำลังสนทนา

“ฉันจะฆ่าเธอลงได้ยังไงกันเมลิซ”เด็กน้อยผู้ใสซื่อแบบนั้นน่ะหรือที่ผู้เป็นนายเขาต้องหวาดระแวง เกรงกลัวว่าความลับที่ทำให้มาร์โคยอมหักหลังริคาร์โด้จะสาวถึงตัวเอง....แล้วทำไมไม่เผชิญหน้ากับเจ้าพ่อค้าสารเคมีกันซึ่งๆ หน้า

หึ! แล้วก็เรียกตัวเองว่าเป็นมาเฟียทั้งที่มุดหัวในรูไม่ต่างจากหมาจนตรอก