2 ชีวิตใหม่[3]

“เมลิซไปก่อนนะคะคุณริค”คนตัวเล็กที่ก้าวลงจากรถอดไม่ได้ที่จะหันมาบอกกล่าวเขา ใบหน้ายิ้มแย้มสดใสของเธอพานทำให้หัวใจมาเฟียหนุ่มเต้นรัว จากที่ตราหน้าเมลิซาว่าคือลูกสาวคนทรยศและเขาก็จะเลี้ยงดูเธอเอาไว้เพื่อเป็นหมากสำคัญในการตามล่าศัตรูในเงามืด แต่ตอนนี้เวลาล่วงเลยมานานถึงห้าปีทว่าเขายังตามล่าหาไอ้ระยำนั่นไม่พบแม้แต่เงา

ประตูรถตค่อยๆ ปิดแต่ยังไม่เคลื่อนที่ออกจากอาณาบริเวณพื้นที่หน้าไฮสคูล

“เมลิซ~”เสียงนุ่มทุ้มขานเรียกจากทางด้านหลังทำให้เจ้าของชื่อหันมายิ้มทักทาย ไบรอันคือเพื่อนผู้ชายเพียงคนเดียวที่เมลิซาสนิทสนมและมักจะพูดคุยด้วยบ่อยๆ

“ไบรอัน...”เด็กสาวเดินตรงไปหาเพื่อนสนิทของตน โดยมีสายตาคู่หนึ่งมองการกระทำของเธอกระจกหน้าต่างรถตู้ ริคาร์โด้มองดูเมลิซาหัวเราะคิกคักอย่างระรื่นด้วยท่าทีไม่สบอารมณ์นัก

“ไม่ออกรถสักทีวะ! รอลูกตะกั่วฝังหัวแกก่อนหรือไงกัน!!”สาดอารมณ์เกรี้ยวกราดใส่ลูกน้องของตน คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันเป็นปม เขาไม่ชอบให้บุตรบุญธรรมยิ้มให้ผู้ชายคนอื่น ถึงแม้นจะเพื่อนร่วมห้องเรียนของเจ้าหล่อนก็เถอะ เพราะรู้ดีว่าเมลิซาเป็นคนอ่อนโยนและรอยยิ้มนั้นทำให้เพศตรงข้ามรู้สึกหวั่นไหวมากแค่ไหน

ให้ตายห่าสิวะ!! นี่เขากำลังหึงเมลิซางั้นหรือ? ไม่สิ...มันต้องไม่ใช่อารมณ์แบบนี้ เธอยังเด็กและการที่เจ้าหล่อนสนิทสนมกับผู้ชายในวัยหัวเลี้ยวหัวต่อมันไม่ส่งผลดีเท่าไรนัก

มาเฟียหนุ่มพยายามหาเหตุผลร้อยแปดมาเป็นข้ออ้างเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกให้แก่ตนเอง ราฟาเอลและราจีฟพยายามเตือนเขาก่อนจะรับเมลิซามาจากประเทศไทย เธอคือบุคคลอันตรายถึงแม้อายุจะน้อยแต่ถูกเลี้ยงดูมาจากนักฆ่ามือฉกาจ

“ไม่ได้เจอกันตั้งหลายสัปดาห์ เมลิซได้ไปเที่ยวที่ไหนไหม?”ทันทีที่เข้ามาในห้องเรียนไบรอันก็เอ่ยถามอย่างคนที่ไม่ได้เจอกันในช่วงซัมเมอร์ ถึงแม้จะคุยกันผ่านโซเซียลบ้างบางครั้งก็เถอะ

“ไม่ได้ไปอ่ะ...ไบรอันก็รู้ว่าเมลิซไม่ชอบออกไปเที่ยวไหน”

“เราว่าไม่ใช่ไม่ชอบหรอก แต่เมลิซมัวแต่อ่านหนังสือใช่ไหมล่ะ?”เพราะรู้ว่าเมลิซาชอบการอ่านหนังสือและค่อนข้างเก็บตัวจึงไม่แปลกใจว่าทำไมเธอไม่ได้ใช้ช่วงเวลาซัมเมอร์เหมือนคนอื่นเท่าไร

“อยู่คฤหาสน์ก็เดินเล่นแทบไม่ทั่วแล้ว ก็เลยคิดว่าอ่านหนังสือจะดีกว่าน่ะ”จริงๆ แล้วเธออยากจะอยู่ใกล้ๆ กับริคาร์โด้เพื่อดูแลเขาในยามที่มาเฟียหนุ่มกลับมายังคฤหาสน์ต่างหากล่ะ

“เมลิซเป็นหนอนหนังสือที่น่ารักมากเลยนะเนี่ย~”ไบรอันแซวเพื่อนสนิทที่มีใบหน้าหวานแม่สาวสัญชาติเอเชียจากใจจริง

“ไบรอันก็ว่าไป...หนอนหนังสือในไฮสคูลมีสวยๆ แซ่บๆ ตั้งเยอะ”

“แต่ตอนนี้เมลิซก็เป็นขวัญใจหนุ่มๆ ไฮสคูลหลายคนแล้วนะ”

“ไบรอันก็พูดไป”เมลิซาแก้เก้อก่อนจะหยิบไอแพดออกจากกระเป๋าเป้กับสมุดโน๊ตคู่ใจ หลักสูตรในเกรดสิบสองวันแรกกำลังเริ่มต้นขึ้นหญิงสาวไม่รู้สึกถึงแรงกดดันหรือกังวลเรื่องภาษา ถึงแม้นว่าจะย้ายมาอยู่ที่นี่แค่ห้าปีแต่เธอก็เพิ่งเข้าเรียนเมื่อสองปีก่อนเนื่องจากต้องปรับพื้นฐานในการสื่อสาร

ริคาร์โด้เข้าร่วมประชุมสำคัญโดยมีราฟาเอลและราจีฟเดินทางมาที่โคลัมเบียเพื่อดูคลังสินค้าเคมีที่เพิ่งได้รับการทดลองเมื่อไม่กี่วันมานี้เอง เวลาเก้านาฬิกาคือเวลานัดหมาย ทว่าตอนนี้มาเฟียแห่งกรุงโบโกตาจะสายเกือบยี่สิบนาทีได้แล้ว

“มากันนานแล้วเหรอ?”

“ฉันเพิ่งมาถึง”ราฟาเอลพูดในขณะจิบชามองดูวิวทิวทัศน์ของนครกรุงโบโกตา

“ให้ตายเถอะ!! ทำไมไม่รับสายวะ!!”เสียงสบถของราจีฟทำให้ริคาร์โด้ถึงกับเบนหางตามองไปยังเจ้าพ่อค้าอาวุธสงครามที่กุมบังเหียนแห่งกรุงมาดริด

ริคาร์โด้เดินไปยังเก้าอี้ทำงาน ก่อนที่ราฟาเอลจะลุกขึ้นเดินไปยังที่นั่งตนเช่นกัน ราจีฟที่กระวนกระวายโทรหาภรรยาไม่ได้ถึงกับลอบถอนหัวใจก่อนจะเข้าร่วมประชุมสำคัญที่กำลังจะเริ่มขึ้นในไม่ช้า

“เริ่มเลยก็แล้วกัน”ริคาร์โด้พูดขึ้น ก่อนที่ทั้งสามจะเริ่มการประชุมการลำเลียงสิ่งผิดกฎหมายผ่านมหาสมุทรอันกว้างขวาง

ราฟาเอลได้เปิดเส้นทางที่ลูกน้องตนได้ดาร์ฟภาพจำลองเพื่อลำเลียงวัตถุและสิ่งผิดกฎหมายบนเรือสำราญสุดหรูของตน โดยที่ราจีฟและริคาร์โด้จะเตรียมสินค้าทั้งหมดส่งไปยังประเทศบราซิลเพื่อให้เจ้าพ่อมาเฟียแห่งเมืองซุมบ้าเป็นผู้จัดการการขนส่งสารเสพติด อาวุธสงคราม และสารเคมีชีวภาพเพื่อผลิตยาอันตราย

ภายนอกพวกเขาทั้งสามคือนักธุรกิจที่มีชื่อเสียงและมีอิทธิพลล้นมือถึงแม้นว่าองค์กรเพื่อความถูกต้องหรือตำรวจจะต้องการรวบรวมหลักฐานมัดตัวพวกเขามากเพียงใด ทว่ากลับไม่มีใครกล้าเข้ามาขัดขวางธุรกิจสีเทาพวกเขาเลย เพราะนั่นไม่ต้องจากการลดอายุขัยของตนเองให้สั้นลง

“ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม ราจีฟผลิตอาวุธสงครามส่งให้ผู้นำประเทศที่ต้องการก่อสงคราม ส่วนริคก็ยังคงต้องทดลองสารเคมีเพื่อผลิตยาที่วงการแพทย์ไม่ได้นำมาใช้ ส่วนฉันจะเป็นคนจัดการเรื่องการขนส่งรวมถึงยาเสพติดที่กลุ่มเป้าหมายหลักต้องการเป็นจำนวนมาก”ราฟาเอล กล่าวขึ้น

“ไม่สิ...ทุกอย่างไม่เหมือนเดิมมาห้าปีแล้ว พวกแกลืมไปแล้วเหรอตั้งแต่ไอ้นรกมาร์โคมันเป็นหนอนบ่อนไส้ จนป่านนี้เรายังหาคนอยู่เบื้องหลังที่คอยสนับสนุนมันยังไม่ได้เลย”ทว่าราจีฟโพล่งถ้อยคำเหล่านั้นขึ้นในขณะที่กำลังปรึกษาหารือกันเรื่องการขนส่ง จนริคาร์โด้ต้องเบี่ยงสายตาจากจอแล็ปท็อปมองไปยังผู้พูด

“ฉันกำลังจัดการเรื่องนี้อยู่...”

“นี่มันผ่านมาห้าปีแล้วนะริค เด็กคนนั้นก็เติบโตขึ้นทุกวัน แกรู้อยู่แก่ใจ...ว่าเด็กคนนั้นเป็นตัวอันตราย”

“ก็บอกแล้วไงว่าจะจัดการเอง อยู่เฉยๆ กันเถอะนะ ฉันไม่ใช่เด็กที่คอยให้ใครมารังแกง่ายๆ ขนาดนั้น โดยเฉพาะลูกสาวคนทรยศ”ไม่ใช่แค่ราจีฟที่ยังมองไม่ออกว่าริคาร์โด้จะจัดการกับเรื่องนี้ยังไง ราฟาเอลเองก็สงสัยไม่ต่างกัน

ย้อนกลับไปเมื่อห้าปีก่อนพวกเขาถูกลูกน้องมือดีหักหลังโดยการทำให้ข้อมูลขององค์กรรั่วไหล ศัตรูในเงามืดรับรู้การเคลื่อนไหวของพวกเขาทั้งสามไม่ว่าจะเป็นการผลิตอาวุธสงคราม หรือเคมีชีวภาพที่ผิดกฎหมาย ส่งผลทำให้กระบวนการทำงานติดขัดและเสียระบบไปหมด

แต่ปัจจัยหลักที่สำคัญนั่นก็คือใครเป็นคนหนุนหลังให้มาร์โคกล้าทรยศพวกเขา และยอมปลิดลมหายใจตัวเองเพื่อให้ความลับตายดับพ้อมกับสังขาร

“ไม่ใช่แกเอ็นดูเด็กนั่นซะแล้วเหรอ?”คำถามดังกล่าวหลุดมาจากลำคอของราฟาเอล เขาลอบมองปฏิกิริยาริคาร์โด้เพื่อจับสังเกต ระยะเวลาห้าปีจากเด็กน้อยวัยสิบสี่เติบโตแตกเนื้อสาวสะพรั่ง มีหรือที่จอมเย็นชาอย่างเจ้าพ่อมาเฟียแห่งโบโกตาจะไม่หวั่นไหวเลย

“ที่พวกแกบินมาถึงโคลัมเบียเพื่อเปลี่ยนแผนการขนส่งไม่ใช่เหรอ? อย่าโยงเรื่องอื่นมาเสียเวลาเลยจะดีกว่า”ริคาร์โด้หยิบประเด็นสำคัญขึ้นมาพูด หลายครั้งที่ราฟาเองและราจีฟมักเปลี่ยนประเด็นไปที่สาวน้อยนามว่าเมลิซาอยู่เรื่อย

“ส่งตัวเด็กคนนั้นมาให้พวกฉันจัดการสิ ทุกอย่างจะจบลงเร็วๆ นี้อย่างแน่นอน”ราจีฟไม่อยากให้เวลายืดเยื้อไปนานมากกว่านี้

“อย่ายุ่งกับเธอ! พวกแกอยู่เฉยๆ อย่างที่ฉันบอกจะดีกว่า”น้ำเสียงเข้มขรึมของริคาร์โด้ทำให้บรรยากาศในห้องประชุมดูอึมครึมขึ้นมาทันที เมลิซาคือบุตรบุญธรรมของเขา หากให้ราฟาเอลและราจีฟจัดการเจ้าหล่อนในวิธีของพวกมันเกรงว่าเธอจะทนรับความเจ็บปวดทรมานไว้ไม่ไหว

ในขณะที่ริคาร์โด้กำลังแสดงท่าทีไม่พอใจเมื่อราจีฟจะเข้าไปจัดการเรื่องบุตรบุญบุตรธรรมของมาร์โค ราฟาเอลก็ลอบสังเกตปฏิกิริยาเพื่อนของตนอย่างจับผิดอะไรบางอย่าง