บทที่2 สายมู

หญิงสาวตัวเล็กตะคอกใส่ชายหนุ่มกับไปบ้าง 

"ทำไมวะ!!...ก็มึงงี่เง่าอะไร"

"อยู่ๆ ก็ชวนกูทะเลาะเอง... ทำไมล่ะ?"จะฟ้องพ่อหรอ?....

"......อย่าเล่นพ่อกู

"ทำไมล่ะ... หื้มม พอพูดตี้จุดรับไม่ได้งั้นสิ..ตัวมึงเองก็ไม่ได้ดีไม่กว่ากูหรอก"!

"......"

รมิดานิ่งเงียบไป... ใช่มันก็ถูกอย่างพี่เเฟนหนุ่มรุ่นพี่ว่า.. เเต่ก็ไม่ได้ถูกไปเสียหมดทุกอย่าง ..มันน่าเจ็บใจนัก..คนที่ขึ้นชื่อว่าเเฟน ตอบแทนด้วยคำพูดและว่าจาที่ เหน็บแนมได้สุดซึ้งจริงๆ 

"เหอะ... อย่ามาอ้าง!! อย่ามาพูด! และวันๆ พี่คิดจะทำไรมั้งป่ะล่ะ....หน้าที่เเฟนอ่ะ เเล้วจะจะคบกันไปเพื่ออะไร ถ้าทุกวันนี้อยู่ไม่เหมือนเเฟนกันอ่ะ"

"และจะให้ทำไงล่ะ... แม่งยุ่งยากน่าลำคาญชิบหายเลยว่ะ!!

"ครั้งเเรกที่คบกันพี่ไม่เคยพูด.. หรือทำกิริยาแบยนี้ใส่ดาเลยนะ"

"จำได้ว่าตอนเเรกที่คบกัน พี่มีความรับผิดชอบมากกว่านี้"

"แต่นี่อะไร... หมาไม่เเดก"

"ดา!!!"

พอได้ทีรมิดาก็พูดจนหมดเปลือกจนเเฟน หนุ่มรับไม่ได้

"เหอะ... ดาก็อยากจะรู้เหมือนกัน ว่านอกจากดาเเล้วใครจะเอาพี่อยู่"

"เเต่จะบอกให้นะ ใครได้พี่ไปเป็นคู่ชีวิต...ชะตาอวัยวะเพศขาดแน่!!!"

"เหี้ยอะไรวะ!!!"

"เชิญอยู่กับ น้องๆ ในเกมของะไปเหอะ... ดาจะไปเอง ต่อจากนี้เราเลิกกัน!!!"

"ดา!!..อย่าไปดิ!!!

หมับบ!!!

พอคนตัวเล็กหันกลับหลังจะไปจริงๆ ก็ถูกมือหนานั้นมากระชากเเละดึงเข้าไปกอด.. เเต่รมิดาก็ปฏิเสธสัมผัสนั้นโดยการยันตัวเองออกจนหลุด

"ถือว่าที่ผ่านมา...."

"ให้ทานหมามันไป!!!"

ปึ่งงง!!!!

"ดา!!!...เดี๋ยวดิ!!"

"แม่ง!!!"

จากนั้นเหตุการณ์ก็เงียบสงบลงหลังจากประตูปิด

----ด้านนอกคอนโด-------

"ผู้ชายเเม้งเหี้ยหมดทุกคนเลยไหมวะ"

"แม่ง!!เสียเวลาชีวิตเลย"

ร่างเล็กบ่นออกม่ตั้งเเต่หน้า ลิฟท์ก่อนจะแหงนมองขึ้นไปบนฟ้าเเละตัดพ้อกับเทวดา

"เเละฟ้าก็ไม่ส่งคนดีๆ มาให้สักทีล่ะ!"

"โอ็ยย!!!! ฉันคงไม่มีดวงเรื่องความรักจริงๆ"

ตื้ดดดด~~~~~

ทว่าบ่นได้ไม่นาน เหมือนฟ้าจะรู้เเจ้งเห็นใจ ส่งสายปลายทาง ที่เธอ ปรารถนา ว่าอยากจะคุย ส่งมาให้แบบ ทันควัน

"...ชิ้!!!เหมือนรู้อ่ะ

(บทสนทนาในสาย) --แม่หมอ ชามา

"ฮัลโหลลล!!!!เพื่อนสาว...วันนี้คุณพร้อมดูดวงเเล้วหรือยัง"

                      "ร้อนเงินหรอ?...มีไร"

"แน่~~น้ำเสียงแบบนี้ทำนองนี้คือ???อารณ์ไม่ดีเเน่ๆ 

                         "สมกับเป็นหมอดูจริงๆนะไอ้เพทายบอกหรอ?"

"มาเรียกลูกกูไอ้ เดะให้น้องเพไปหักคอเลย!!"

"ว่าเเต่มีไรอ่ะ ..กูเป็นหมอดูจริงนะ เเต่กูไม่ได้รู้ทุกเรื่องฮาๆๆ.. เกริ่นๆมาที"

                   "ก็เรื่องเดิมๆ

"จะมาหากู..หรือจะให้กูไปเช็คอินบ้านมึงดีล่ะ"

                       "จิ๊... เออๆกำลังจะโทรบอกพอดีเเหละ"

                    "แต่ตอนนี้กูอยู่ข้างนอก ร้อน!!

"อยู่บ้านเเฟนหรอ?... ไอ้พี่อาม?

                   "อดีตเเฟนที่เคยร่วมรัก.. ตอนนี้เลิกล่ะ"

"เห้ยจริงป่ะ!!!"

"ขอความจริง.. อย่าติงนัง"

"5นาทีคืนดีกัน.. กูตบจริงๆ นะ"

                        "จริงดิ"

                        "คนเเบบกูบอกเลิกและเคยกับไปด้วยหรอ"

                 "ไม่เคยนะ?

"หึ... จ้าาา อ่ะเคร?...มึงจะร้องไหมอ่ะ ?"

                 "โอเครนะ... ไม่รู้สึกเศร้าเหี้ยไรเลย"

                 "คงถึงจุดอิ่มตัวจริงๆ แล้วมั้ง"

                    "ฮ่าาาๆๆๆๆ"

"ยังจะหัวเราะได้อีกนะมึงนี่!!! ... "

"ให้กูเปิดไผ่เลยไหม?"

                      "ถึงบ้านก่อน.. ตอนนี้ร้อนมาก

"เครได้ๆ งั้นเเค่นี้..ไม่เจ็บหนักก็ดีเเล้ว

                      "อืมมม... บายจ้ะ

ตื้ดๆๆๆๆๆๆ~

พอวางสายเพื่อนสนิทที่คุยกันเป็นประจำก็รู้สึกดีขึ้นมานิดนึง.. ตัวเองเป็นคนมูมากก!!...ไม่ว่าจะทำอะไรก็ต้องเปิดไผ่ดูตลอด.. ก็มีเเต่ชามานี่เเหละที่เป็นเพื่อนรู้ใจ... เเละก็อีกคน .... 

นางจุ๊บจิ๊บ นาง เก้งกวางที่ชอบเเนะนำอะไรดีๆให้ตลอด... อีพี่อามนี่มันก็เเนะนำจุดจบก็เป็นแบบนี้ ไม่รู้เลยว่าจะเชื่ออะไรมันได้อีกไหม .... เเต่มันก็คือเพื่อนที่สนิทเเละไว้ใจอีกคนนึง.. เวลาเกิดเรื่องอะไร จุ๊บจิ๊บกับชามานี่เเบล็คหลังให้ตลอดเลย