บทที่ 3 คนแล้งน้ำใจ

จากท่าเรือมาถึงเกาะประมาณ 30 นาที โดยเรือแยกมาเป็น 2 ลำ หนึ่งคือพวกช่างและคนงานส่วนอีกลำก็คือพวกสถาปนิก วิศวกร และอินทีเรีย หรือเรียกแบบชาวบ้านก็คือแยกนั่งระหว่างเจ้านาย-ลูกน้อง

เรือเทียบท่าแล้วแต่มินตราก็ยังคงนั่งอยู่ท้ายเรือไม่ยอมลงไปดวงตากลมโตจ้องมองคนงานที่ทยอยกันข้ามเกาะมาบางส่วน และบางส่วนก็มาเริ่มงานกันบ้างแล้วบางคนถึงกับต้องย้ายบ้านย้ายครอบครัวมาที่นี่เพราะการก่อสร้างกินเวลานานหลายเดือน เมื่อรู้สึกว่าเรือโล่งแล้วหญิงสาวจึงลุกขึ้นเตรียมจะลงจากเรือ ในใจนึกหมั่นไส้คนที่นั่งข้าง ๆ กัน แทนที่จะเรียกกันลงไม่มีน้ำใจเลย!

“ผมช่วยครับ” มือข้างหนึ่งยื่นมาตรงหน้ามินตราขณะที่หญิงสาวกำลังจะก้าวเท้าลงจากท้ายเรือเพื่อเดินข้ามสะพานไปยังส่วนที่ต่อเติมก่อสร้าง

ดวงตากลมโตจ้องมองใบหน้าคร้ามคมของคนพูด อินทีเรียพิเศษ ก่อนริมฝีปากบางจะยกยิ้มเพียงนิดตวัดสายตามองไปทางอื่นแทน และเธอก็เลือกที่จะจับราวบันไดแทนที่จะจับมือผู้ชายคนนั้น...

หญิงสาวรวบกระโปรงเดรสที่สวมใส่ก่อนจะถอดรองเท้าและใช้มืออีกข้างถือรองเท้าก้าวเดินเร็ว ๆ ตามขบวนคนพวกนั้นไปเธอรู้สึกทุลักทุเลตัวเองมากไม่รู้ว่าตอนที่เธอหยิบชุดนี้มาใส่นางไม้ตนไหนเข้าสิงให้เธอเลือกกระโปรงยาว ๆ บ้า ๆ นี่

“ไอ้เตอร์มันชอบคนเรียบร้อยก็จริงแต่ผมว่ากระโปรงยาว ๆ แบบนี้ไม่เหมาะกับคุณหมิวหรอกครับ” เสียงเข้มที่กลั้วหัวเราะไล่ตามหลังมา ก่อนที่จะมีถุงพลาสติกกางอยู่ตรงหน้า มินตราถอนหายใจและใส่รองเท้าเข้าไป และกัมปนาทก็โยนมันให้กับลูกน้องที่เดินขบวนตามหลังมา

“เพื่อนคุณนี่ใจเค็มยิ่งกว่าทะเลเห็นหมิวทุลักทุเลขนาดนี้ไม่คิดจะช่วย แล้ง! น้ำ! ใจ!” ท้ายประโยคเธอตะโกนออกไปเสียงดังฟังชัด ทุกคนที่ยืนออกันอยู่หน้าหาดกลางแดดร้อน ๆ หันมามองเธอเป็นตาเดียว มีแต่ไอ้ผู้ชายตัวสูงที่ยืนแก้มแดงเป็นลูกตำลึกเพราะอากาศร้อนนั่นแหละที่นิ่งอยู่ได้ เขากระดกกระป๋องน้ำอัดลมเข้าปากไม่สนใจไยดีเธอสักนิด!

“ไอ้เตอร์เอาน้ำมาให้คุณหมิวหน่อย” กัมปนาทตะโกนบอกตุลธร และแน่ใจว่าเพื่อนเขาได้ยินแต่แสร้งทำเป็นว่าไม่ได้ยิน

“ไอ้เตอร์” กัมปนาทย้ำ

“เออ” ตุลธรตอบออกมาเสียงดังพอดู ก่อนจะเดินไปที่ถังพลาสติกสีส้มที่ตั้งไว้ในเต็นท์ที่มีไว้สำหรับรับรองคนอย่างเรา ๆ

มินตรามองการกระทำของตุลธรตาไม่กะพริบ คนที่จะสั่งเขาได้ก็คงมีแต่เพื่อน ๆ เขานี่แหละ! มินตรากอดอกเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อยเมื่อเห็นเขาเดินมาพร้อมกับขวดน้ำเปล่าในมือ

“เห้อออ คอแห้ง ๆ นะคะคุณเจมส์” หญิงสาวหัวเราะคิกคักก่อนจะอึ้งไปเมื่อขวดน้ำเปล่าที่อยู่ในมือตุลธรกลิ้งหลุน ๆ มาอยู่ที่ปลายเท้าเธอ

“โทษทีหลุดมือ” และร่างสูงก็หมุนตัวเดินจากไปและเหลือทิ้งไว้กับเสียงกรีดร้องในลำคอของหญิงสาวที่กวนประสาทเขาตั้งแต่อยู่บนเรือ…

ทั้งทิชชูที่เช็ดเหงื่อตัวเองและโยนทิ้งไปทางซ้ายและลมมันตีสุดท้ายก็หล่นลงมาโดนหน้าตักเขา!

ทั้งดื่มน้ำโดยใช้ปากอมปากขวดและขยิบตาให้เขา...มินตราเป็นผู้หญิงที่ไร้ยางอายที่สุด!

“นี่! ไอ้คนใจยักษ์! ไอ้ผู้ชายแล้งน้ำใจ!”

“เอาน่าคุณหมิว ไอ้เตอร์มันก็โหล่ ๆ แบบนี้แหละ อย่าไปถือมันเลย ไปเหอะเข้าข้างในด้านนอกร้อน” มินตราขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอยู่ในใจ ผู้ชายร้อยทั้งร้อยต้องมาสยบแทบเท้าเธอ แต่ดูผู้ชายหน้าตี๋คนนี้สิ!

‘แค้นนี้ต้องชำระ! คอยดูนะจะเอาคืนให้กระอักเลือดเลย!!’