Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บทย่อ
บทนำ ภายในร้านอาหารกึ่งผับในตัวเมืองชลบุรี ร่างเพรียวระหงในชุดเดรสรัดรูปสีขาวบริสุทธิ์ ผมยาวสลวยสีน้ำตาลเข้มปล่อยสยายเต็มแผ่นหลัง ใบหน้าเฉี่ยวคมตกแต่งอย่างสวยจัด กลีบปากบางทาเคลือบด้วยลิปสติกสีชมพูเข้ม และมันกำลังยกยิ้มพร้อมกับจ้องมองไปมุมในสุดของไนต์คลับนี้… “สนใจเหรอ?” เสียงหวานเอ่ยถามพร้อมกับใช้หัวไหล่ดันต้นแขนของคนที่จ้องมองไปทางนั้นตาไม่กะพริบ “อืม...สนใจ” คำตอบนั้นทำให้เพื่อนสาวถึงกับเอียงใบหน้าไปมองและมองคนที่ตอบประโยคนั้นออกมาด้วยแววตาเป็นประกาย “จะสึกเหรอ?” “ไม่รู้สิ...จะลองดู” “เห่ย! เดี๋ยว! มาตอบคำถามก่อนหมิว!” ‘มินตรา’ เดินจากโต๊ะประจำของตนเองมาแล้ว เธอเดินทอดน่องเข้ามาถึงโซนด้านในที่เป็นบาร์ตรงนั้นไม่มีใครนั่งอยู่เลยยกเว้นเขา ‘ตุลธร’ “กึก” เสียงแก้วไวน์ถูกวางลงบนเคาน์เตอร์บาร์ ก่อนที่กลิ่นน้ำหอมคล้ายดอกไม้ป่าจะลอยมาให้ได้กลิ่น ชายหนุ่มที่นั่งควงแก้วบรั่นดีเหลือบตาไปมองพร้อมกับพ่นลมหายใจอุ่นร้อนคล้ายรำคาญก็ไม่ปาน ดวงตาสีเหล็กเบนสายตากลับมาจดจ้องที่แก้วในมือของตัวเองราวกับว่าเมื่อครู่เขาไม่ได้เผลอสบเข้ากับดวงตากลมโตที่เปล่งประกายราวไข่มุกแต่ก็แฝงความร้ายกาจจนไม่อยากจะมองมัน “ไม่คิดว่าจะเจอคุณเตอร์ที่นี่นะคะ ขอหมิวนั่งด้วยนะ” มินตราถือวิสาสะนั่งลงโดยไม่รอให้เจ้าของที่อนุญาต เธอยกมือขึ้นและชี้ไปที่ตู้ไวน์ด้านหลังและเพียงเท่านั้นไวน์แดงรสชาติดีที่นำเข้ามาจากฝรั่งเศสก็ถูกนำมาเสิร์ฟให้เราทั้งคู่ “คุณเตอร์มาคนเดียวหรือคะพวกคุณเจมส์ไม่มาด้วยหรือ?” “ถ้าคุณอยากจะรู้ก็โทรไปถามมันเอง และผมต้องการความเป็นส่วนตัว” คำพูดไม่ไว้หน้านั่นไม่ได้ทำให้มินตรารู้สึกหน้าแตกอะไร หญิงสาวยกยิ้ม ก่อนจะใช้ข้อศอกเท้าลงไปที่เคาน์เตอร์บาร์และเอียงทั้งตัวหันหน้ามาทางชายหนุ่ม “งั้นหมิวจะโทรไป...โทรไปตอนนี้เลยคุณเจมส์คงอยู่กับคุณครีม” ดวงตาคมเข้มตวัดมองมาทางเธอก่อนที่เขาจะจ้องมองเธออยู่แบบนั้นชั่ววินาที เขาไม่ควรปากไวกับผู้หญิงไวไฟอย่างเธอ! “หมิวจะบอกว่าแบบมีปัญหา...” หญิงสาวพูดไม่ทันจบคนข้าง ๆ ก็พูดแทรกและนั่นก็ทำให้เธออยากจะหัวเราะให้ลั่น “คุณคิดว่าไอ้เจมส์มันโง่หรือไง?” เพราะ ‘งาน’ ที่เขาทำมันไม่เคยมีปัญหาเพราะฉะนั้นเรื่องนี้ผู้หญิงตรงหน้าจะมาอ้างไม่ได้ “งั้นร้องไห้ดีไหมคะ...ร้องไห้โวยวายและบอกว่าอยากจะเจอเพื่อนคุณ” “คุณเป็นคนขาดความอบอุ่นหรือไง” “แล้วคุณคิดว่าหมิวเป็นอย่างนั้นรึเปล่าคะ?” ตุลธรขบสันกรามแน่น ก่อนจะยกแก้วเหล้าในมือตัวเองขึ้นดื่ม ชายหนุ่มบีบแก้วเปล่าในมือจนแทบจะแหลกลาญคามือ ลึก ๆ ในใจอยากจะเขวี้ยงใส่ผู้หญิงร้ายกาจตรงหน้านี้ต่างหาก “ดื่มสิคะ...แล้วคืนนี้หมิวจะไม่โทรไปยุ่งวุ่นวายกับเพื่อนคุณ” แก้วไวน์ทรงสูงที่มีลิปสติกสีชมพูติดอยู่ขอบแก้วยื่นมาให้เขา ตุลธรเหยียดยิ้มและเอื้อมมือไปหยิบกระดาษทิชชูมาวางไว้ที่ขอบแก้ว ก่อนจะใช้นิ้วชี้วางทาบลงไปบนกระดาษและดันแก้วนั่นกลับคืนหญิงสาวไป การกระทำของเขาทำให้มินตราหัวเราะร่าเริง เธอยกมือขึ้นเรียกบริกรหน้าบาร์และขอแก้วไวน์มาเพิ่มอีกหนึ่งใบ พร้อมกับผ้าขนหนูอีกผืนมาจับขวดไวน์และเทรินให้กับเขา “โทษทีนะ พอดีผมไม่ชอบยุ่งกับของคนอื่น...ยิ่งของที่ใช้ซ้ำ ๆ และผมเลือกมากแถมกินยาก ผมไม่ได้รังเกียจคุณนะคุณหมิว” ตุลธรยิ้มทั้งดวงหน้าเขามองหน้าเธอด้วยสีหน้าและแววตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิดที่เผลอทำกิริยากับเธอเช่นนั้น แต่มินตรารู้...เขาตั้งใจทำแบบนั้นกับเธอ ตุลธรบอกอย่างโจ่งแจ้งว่า เขารังเกียจเธอ...รังเกียจผู้หญิงคาวโลกีย์อย่างเธอ หน้าลิขสิทธิ์ ชื่อเรื่อง : หยุดหัวใจตุลธร ผู้เขียน : แสงเทียน ปก : กระต่ายวาดรูป Font : ยูจีน แต่ง สิงหาคม 2564 ช่องทางการติดต่อ เพจ : นวนิยาย By แสงเทียน E-mail : saengtian2019@gmail.com ไม่อนุญาตให้ทำซ้ำดัดแปลง สแกน คัดลอก เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงาน ** ตัวละครและเนื้อเรื่องเป็นเพียงจิตนาการของผู้เขียน หากกระทำการล่วงเกินใด ๆ ขออภัยมา ณ ที่นี้ ขอให้นักอ่านมีความสุขกับนิยายแสงเทียนค่ะ
บทที่ 1 ต้องการเพื่อนดื่ม
“นั่นสิคะ...ของมีตำหนิ ใช้แล้ว ใช้ซ้ำ มันจะคู่ควรกับผู้ชายดี ๆ กับคุณได้ยังไง ไม่เหมาะสมเลยสักนิด แต่นั่นมันก็เป็นปัญหาของคุณค่ะไม่ใช่ปัญหาของฉัน” มินตราหัวเราะอย่างมีจริตจะก้าน และเธอก็ยกแก้วไวน์จรดริมฝีปากดื่ม
ทำเอาคนฟังถึงกับต้องหลับตาลงอย่างอดทนอดกลั้น และสุดท้ายเขาก็ทนไม่ไหว…
“คุณสนุกนักหรือไง?”
“คุณเตอร์พูดเรื่องอะไรคะ...หมิวไม่เข้าใจ” หญิงสาวยิ้มเพียงเล็กน้อยและจ้องมองขอบแก้วไวน์ที่เปื้อนลิปสติกของตนเอง
“ผมว่าคุณเข้าใจนะคุณหมิว” น้ำเสียงที่เขาใช้กับเธอแค่เพียงเขาพูดออกมาเบา ๆ แต่กลับกดศีรษะเธอให้จมหายไปในทันที
“หมิวไม่เข้าใจที่คุณพูดค่ะ ถ้าอยากให้เข้าใจก็อธิบายมาสิคะ” หญิงสาวเอนกายไปด้านหน้าและใช้ศอกทั้งสองข้างเท้าเคาน์เตอร์บาร์ ดวงตากลมโตมองไปด้านหน้าอย่างเลื่อนลอย
“ทำลายครอบครัวคนอื่น คุณสนุกนักหรือไง?”
“แล้วคุณคิดว่าหมิวสนุกไหมคะ?” กลีบปากบางยกยิ้มกว้างและส่งไปให้กับเขาและนั่นยิ่งทำให้ตุลธรเดือดดาลขบสันกรามจนปูดนูน
“สักวันคุณจะต้องทุกข์ทรมานกับการกระทำของคุณเอง และผมจะบอกให้นะ ไอ้เจมส์มันรักเมียมันยิ่งกว่าอะไรไม่มีทางที่มันจะมาชายตาแลคุณหรอก”
“งั้นลองกันสักตั้งไหมคะ?”
“..........”
“ถ้าเพียงหมิวกดโทรศัพท์ออกไปหาคุณเจมส์...ในค่ำคืนเงียบเหงาแบบนี้...” มือบางวาดปลายนิ้วลงบนหน้าจอโทรศัพท์เครื่องหรู ก่อนที่เธอจะช้อนสายตาขึ้นสบมองคนที่นั่งอยู่ด้านข้าง
“คุณมันผู้หญิงไร้ยางอาย!” มินตราระเบิดหัวเราะ ก่อนจะยกแก้วไวน์ขึ้นดื่มและแลบลิ้นเลียริมฝีปากที่แห้งผากของตัวเอง
“คุณต้องการอะไรจากผม” หญิงสาวหันมาเผชิญหน้ากับคนที่ตั้งคำถามนั้นกับเธอ
“แล้วคุณคิดว่าหมิวต้องการอะไร...ในสิ่งที่คุณคิดก็คงใช่มั้งคะ” คำตอบนั้นทำให้ตุลธรกัดฟันกรอด เขากำมือแน่นและสูดลมหายใจเข้า-ออกลึก ๆ และถามตัวเองในขณะที่ยังคุกรุ่นไปด้วยโทสะทำไมเขาถึงยังนั่งอยู่ตรงนี้
“ผมเกลียดผู้หญิงแบบคุณที่สุด ผู้หญิงที่ใช้ร่างกายเข้าแลกทุกอย่าง”
“เวลาคุณไม่เมาก็พูดเจ็บแล้วนะคะ เวลาเมาแล้วฟังแล้วเจ็บจี๊ดดีจัง”
มินตราย่นจมูกใส่ชายหนุ่ม แต่เธอก็ยังหยิบขวดไวน์เทรินให้กับเขาราวกับว่าคำพูดที่กรีดลึกลงในใจนั่นไม่ได้มีผลอะไรต่อคนอย่างเธอเลย
“หมิวก็ไม่ได้ขอให้คุณมารู้สึกดีหรือรู้สึกรักหมิว ดื่มให้หมดหมิวต้องการเพื่อนดื่มด้วยเท่านั้น”
“ไปหาผู้ชายคุณสิ! ไอ้พวกผู้ชายหน้าโง่พวกนั้น!”
“หมิวขี้เบื่อคุณก็รู้...ดูสิ คุณมาอยู่นี่ไม่กี่เดือนหมิวควงผู้ชายไปแล้วกี่คน” มินตราหัวเราะราวกับว่ามันเป็นเรื่องตลก
“สิ่งที่คุณมีมันอาจจะยั่วยุผู้ชายหลายคนให้สนใจคุณได้...แต่หนึ่งในนั้นไม่ใช่ผม” เกลียดชัง เขาเกลียดเธอเสียยิ่งกว่าอะไร
“แต่คุณก็ยังนั่งอยู่ตรงนี้...มันน่าแปลกไหมละคะ”
“พรุ่งนี้ผมจะยกเลิกสัญญา ผมจะไม่ทำงานร่วมกับผู้หญิงอย่างคุณอีก!” คนฟังพยักหน้าและจิ๊ปากอย่างรู้สึกชอบใจ
“คุณเด็ดเดี่ยวแบบนี้หมิวถูกใจสุด ๆ แต่มันก็แล้วแต่คุณค่ะ คุณเป็นสถาปนิกและยังควบด้วยตำแหน่งอินทีเรีย ถ้าคุณจะเทงานเพียงเพราะไม่ชอบเจ้าของงาน คุณมันก็แค่คนไร้ความรับผิดชอบคนหนึ่ง” เธอตวัดสายตาดูหมิ่นมาให้เขาแต่นั่นก็แค่แวบเดียว ตุลธรเดือดปุดแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะหากเธอกดโทรศัพท์ออกไปครอบครัวเพื่อนอาจจะมีปัญหากันได้
“กับงานอื่นผมสู้ตาย! แต่นี่มันต้องมาเจอคนอย่างคุณ...คงไม่ต้องบอกนะว่าแต่ละวันที่ต้องเจอกันมันกล้ำกลืนฝืนทนขนาดไหน” มินตราหลับตาลงซึมซับคำพูดนั้นก่อนจะยักไหล่ไม่ยี่หระ
“งั้นก็ยกเลิกเลยค่ะ ค่าปรับยี่สิบสามสิบล้านคงไม่ทำให้ผู้รากมากดีเก่าอย่างคุณขนหน้าแข้งร่วงหรอกค่ะ”
“คุณรู้ได้ยังไง...ว่าผมเป็นใคร” มินตราขยิบตาให้กับคนถาม ก่อนจะหยัดกายลุกขึ้นคว้าแก้วไวน์ตัวเองมาถือไว้
“อะไรที่หมิวอยากได้ หมิวจะต้องได้...หวังนะคะว่าคุณจะไม่ใช่ไอ้ขี้แพ้ที่จะหนีงานอย่างไร้ความรับผิดชอบนะคะ”
“คุณมัน...ออกไปให้พ้นหน้าเลย!” ตุลธรตวาดออกมาเสียงดังจนทำให้คนที่อยู่ตรงนั้นหันมาสนใจเรา และก็อีกนั่นแหละ...พรุ่งนี้เธอคงจะตกอยู่ในหัวข้อสนทนาระดับจังหวัดอีกครั้ง
วูบหนึ่งที่มินตรารู้สึกหัวใจไหวหวิวแต่เธอก็หัวเราะออกมาและโครงศีรษะไปมาตามจังหวะเพลง…