ตอนที่ 4

“พี่นัฐคะ งั้นเดี๋ยวน้ำเข้าไปก่อนนะคะ เย็นนี้น้ำมีซ้อมรำที่ชมรม กว่าจะเลิกก็คงเย็นๆ เลย ถ้าพี่ขี้เกียจรอก็กลับไปก่อนเลยก็ได้นะ”

“อืม ก็ได้ งั้นไปกันเถอะ ได้เวลาเข้าแถวแล้ว”

ทั้งสี่แยกย้ายไปตามห้องเรียนของตน พาฝันที่เดินตามหลังพี่ๆ แอบถอนหายใจนิดๆ ที่สุดท้ายเธอก็ไม่ได้บอกพี่ชายคนโปรดเลยว่าวันมะรืนนี้เป็นวันอะไร แต่ก็ช่างเถอะ เก็บไว้เป็นเซอร์ไพร์สก็ได้นี่นา

เด็กหญิงยิ้มจนเห็นแก้มบุ๋ม เมื่อคิดแผนเซอร์ไพร์สพี่ชายข้างบ้านด้วยของขวัญพิเศษ อยากรู้นักว่าพี่จิมของเธอจะดีใจไหมนะ

“เป็นไรวะ ทำหน้าบูดเป็นตูดลิงเลย ทะเลาะอะไรกับน้องดรีมมาอีกล่ะ”

นัฐพลกระเซ้าเพื่อนซี้ ผู้ซึ่งมีใบหน้าหล่อเหลาเป็นอาวุธทำให้เป็นที่กรีดกราดของสาวๆ ทั้งโรงเรียน หน้าตาดี เรียนเก่ง แถมยังเป็นนักบาสโรงเรียน แต่ทว่าเจ้าตัวกลับชอบทำหน้านิ่งขรึม บางทีก็บึ้งบูดจนไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ จะมีก็เพียงคนเดียวเท่านั้นที่กล้า

นึกถึงตรงนี้นัฐพลก็แอบยิ้ม คิดถึงเจ้าของดวงตาแป๋วแหววและพวงแก้มใสยุ้ยของน้องสาวเพื่อน มันจะสังเกตบ้างไหมว่าตัวเองมีน้องสาวน่ารักน่าจีบขนาดไหน หนึ่งในนั้นก็มีเขานี่แหละคนหนึ่งที่อยากขายขนมจีบให้สาวน้อยวัยแรกแย้ม อาศัยว่าเป็นเพื่อนสนิทพี่ชายของพาฝัน หากเขาจะขอคบเธอ ไอ้จิมมันจะว่ายังไงนะ

“น่ารำคาญจะตาย!”

“หืม”

“ก็ยัยนั่นไง ทั้งวุ่นวาย ทั้งน่ารำคาญ”

“อ้าว น้องเขาก็น่ารักดี ไม่เห็นน่ารำคาญตรงไหนนี่หว่า”

“เดินตามต้อยๆ เกาะติดอย่างกับเหาฉลามสลัดยังไงก็ไม่หลุด ทำอะไรก็ไม่เป็นซักอย่าง เอะอะก็พี่จิมช่วยน้องดรีมที งอแงง้องแง้งน่ารำคาญจะตาย ไม่เห็นน่ารักตรงไหน ถ้าแกเห็นว่าน่ารัก ฉันยกให้เอาไหม”

“เฮ้ย! พูดจริงดิ”

“อืม”

ดวงตาคมเข้มตวัดมองเพื่อนที่ดูจะกระตือรือร้นแปลกๆ นิดๆ

มันจะดี๊ด๊าทำไม

“งั้นถ้าฉันจะจีบน้องสาวแก แกจะว่าไง”

“เอาไปเลย แถมข้าวสารให้อีกสิบกระสอบ ขออย่างเดียวอย่าเอามาคืนแล้วกัน” เด็กหนุ่มเอ่ยอย่างเข่นเขี้ยว โดยไม่ทันเห็นว่ามีใครคนหนึ่งผ่านเข้ามาได้ยินพอดี

พาฝันชะงักเท้าที่กำลังก้าวเข้ามาหาพี่ชายข้างบ้าน เธอเพิ่งนึกได้ว่ายังไม่ได้เอาข้าวกล่องที่แม่ของจิรายุฝากมาให้กับเขาจึงเดินตามมา แต่ไม่คิดเลยว่าจะได้ยินถ้อยคำโหดร้ายจากปากคนที่เธอแอบปลื้มมาแต่อ้อนแต่ออก

ตัวน่ารำคาญ!

หัวใจดวงน้อยหล่นวูบ ก็รู้หรอกว่าพี่จิมไม่ค่อยชอบให้เธอไปป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้ๆ แต่ไม่คิดว่าการที่เธอขอร้องให้เขาช่วยนู่นนี่มันจะทำให้อีกฝ่ายรำคาญมากขนาดที่ต้องผลักไสให้เพื่อนเขามาจีบเธอ เพื่อให้ไปห่างๆ เลยหรือ

“น้องดรีม!”

เสียงเรียกนั้นทำให้คนที่แอบอยู่หน้าประตูต้องเผยตัวออกมา นัฐพลส่งยิ้มให้อย่างเปิดเผย ในขณะที่คนหน้าบึ้งหันขวับ พลางถอนหายใจออกมาอย่างรำคาญ

“มาทำไม บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่ามาที่ห้องเรียนพี่ จะมากวนอะไรอีกล่ะ”

“เอ่อ...” พาฝันอึกอักหน้าเสีย “น้องดรีมไม่ได้มากวนนะคะ แค่จะกล่องข้าวที่พี่จิมลืมมาให้”

เด็กสาวยื่นข้าวกล่องไปตรงหน้าพี่ชายข้างบ้านที่พอรู้เหตุผลจากปากน้องก็แอบรู้สึกผิดหน่อยๆ ตาคมกริบอ่อนแสงลงนิดๆ แต่ใจยังรั้น

“งั้นหมดธุระแล้วน้องดรีมไปเรียนก่อนนะคะ”

“อืม...ก็ไปสิ”

พอคล้อยหลังพาฝัน นัฐพลก็หันมาส่ายหน้า

“แกไปว่าน้องแบบนั้นทำไมวะ น้องเขาอุตส่าห์หวังดีเอาข้าวมาให้ แทนที่จะขอบใจน้องมันหน่อย นี่ดันทำหน้าบึ้งตึงเหมือนคนท้องผูก สงสารน้องดรีม หน้าจ๋อยไปเลย แอบไปร้องไห้หรือเปล่าก็ไม่รู้”

“แกอยากรู้ก็ตามไปดูสิ”

“ได้เหรอวะ” นัฐพลยิ้มร่า ทำเป็นมองไม่เห็นสายตาเขียวๆ ที่ชำเลืองมา

“งั้นเดี๋ยวฉันไปดูน้องดรีมก่อนนะ”

“อืม...” ปากบอกส่งๆ แต่พอเห็นเจ้าเพื่อนตัวดีเผ่นไป ดวงตาคมกล้าก็ตวัดมองตามหลังเพื่อนอย่างไม่สบอารมณ์ ไม่ได้อยากสนใจ แต่ทำไมหงุดหงิดแปลกๆ พอนึกถึงสีหน้าหงอยๆ ของน้องสาวจอมจุ้นก็อดไม่ได้ แต่พอคิดอีกทีก็ดีเหมือนกัน

ถ้าสองคนนั่นไปด้วยกันได้ดี พาฝันจะได้ไปวุ่นวายกับคนอื่น เลิกมาวอแวเขาให้รำคาญใจเสียที

แต่ทำไมนะ ไล่เขาไปเองแท้ๆ แต่ใจดันหงุดหงิดชอบกล