ตอนที่ 2-1 : LGBTQ ได้หมดสดชื่นหรือเธอคนเดียว?

นักสืบเอกชน...

ระดับหมอตฤณคงไม่อยากไปข้องเกี่ยว เขาจึงลังเลใจที่จะเดินเข้าไปหน้าสำนักงาน เปิดโทรศัพท์ขึ้นดูเบอร์คนแปลกหน้า ด้วยกริยาย้ำคิดย้ำทำแล้วไม่ทำมันสักที

บุคคลพวกนี้ทำงานอย่างมืออาชีพ รับติดตามพฤติกรรมชู้สาว ปัญหาครอบครัว การทุจริตภายในบริษัท และงานอื่น ๆ เช่นกรณีของเขาคือตามหาหญิงสาวคนหนึ่ง

ก็แล้วทำไมต้องไปตาม...?

ยัยหมวยแสบนั่นได้เขาแล้วทิ้ง!

หล่อนควรต้องมาตามร้องขอความเห็นใจจากเขาต่างหาก แม้จะเป็นแค่คนแชทคุยกันในช่วงระยะเวลาสั้น ๆ

สามเดือน...

หากวันไหนเขาเข้านอนก่อนหล่อนเลิกงานหรือเข้าเวรดึก เขาจะส่งข้อความหาคนที่ไม่เคยเจอหน้ากันได้ทุกวัน ในวันที่พูดคุยสนิทสนมมากขึ้น ตอนนั้นเขาเดินทางไปหาพ่อถึงจันทบุรีก็โทรคุยกันตลอดพร้อมคำมั่นสัญญา...

ว่าวันหนึ่งจะพบกัน...

คุณหมอหนุ่มยังคงหงุดหงิด กระทั่งตอนนี้ที่หยิบเสื้อยืดทรงหลวมลายขวางงานแฟชั่น กางเกงยีนส์สีซีดมาสวม หย่อนกายลงนอนราบบนที่นอนนุ่ม

เพดานสีขาวในห้องนอนของเขาเคยเป็นสีสว่างสดใส แค่ก่อนวันที่หล่อนเดินจากไป ตอนนี้มันช่างมืดทะมึนปานเปรียบว่าละเลงด้วยสีเทาคงไม่พอนิยาม

จะโทษใครถ้าไม่ใช่ไอ้ต็อด!

นึกโกรธเพื่อนตัวดีอย่างโกมินทร์ โทรมาเล่าเรื่องบริษัทจัดหาคู่อะไรสักอย่าง การันตีเรื่องผู้หญิงดี ๆ มีการศึกษา โปรไฟล์แท้ไม่แอพแต่งเยอะตัวจริงหน้าสยอง พร้อมเสนอยื่นโปรไฟล์ของเขาไป ระดับหมอตฤณที่กำลังอยากมีทายาทสักคนให้แม่คงไม่ปฏิเสธ...

แต่อนิจจา...!

เพราะความเมาเป็นเหตุ เขาจำได้เลือนรางว่าพูดคุยกัน หัวเราะคิกคัก ท่ามกลางบรรยากาศสุดแสนโรแมนติก ท้องฟ้าเปิดโล่งมองเห็นหมู่ดาวกะพริบระยิบระยับ บนโต๊ะรับประทานอาคารค่ำที่มีแค่เราสอง ชนแก้วดื่มไวน์องุ่น สนทนางานแพทย์กันอย่างถูกปากถูกคอ

แค่คืนนั้น... คืนสุดท้าย...

ร่างบางส่ายเอวเย้ายวนชวนฝันทิ้งไว้เพียงความทรงจำแสนหวาน ใบหน้างามหมดจดไล่ตั้งแต่ดวงตากลมโต เรียวปากอิ่มงามอมแดงชมพู มอบรสชาติกลมกล่อมไหลผ่านลำคอร้อนผ่าว จุมพิตไร้เดียงสาของหล่อนติดตรึงอยู่ตรงปลายลิ้นและริมฝีปาก

ไม่มีสักค่ำคืนเป็นสุขหากว่าเขาสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึกพร้อมเสียงก้องกังวาลอยู่ในหัว

เสียงหวานครางไม่ได้ศัพท์ สีหน้าเร่าร้อนคราถูกกระแทกหนัก ๆ รุกเข้าออกโดยไม่ต้องพักยกกลางคัน ขนาดหนุ่มโสดสายเปิดกว้างทางเพศ LGBTQ อย่างเขายังติดอกติดใจไม่รู้ลืม

รสชาติแสนวิเศษ น่าอัศจรรย์ ถ้ำคับแคบตอบรับตัวตนของเขาอย่างเต็มใจไร้ป้อมปราการขวางกั้นจนสร่างเมา นอกจากมนุษย์หมอต้องมานั่งนึกเสียใจด้วยเหตุน้ำเมาเข้าปาก พาสาวที่เพิ่งพบหน้ากันครั้งเดียวเข้าห้องแห่งความลับ หนักที่สุดคือไม่รู้จักพกถุงยางอนามัย!

สาวร่างบางน้อยเอวเด้งเขย่ามันส์ ทั้งบนเตียง บนโซฟา ไม่ว่ามุมไหนในคอนโดมิเนียมของเขา แม่เจ้าประคุณรุนช่องดันกลายร่างเป็นซินเดอเรลล่า อันตรธานหายไปจากเตียงก่อนรุ่งฟ้าสางพร้อมหยดเลือดเล็ก ๆ บนผ้าปูที่นอนสีขาว

ไม่สิ... มันไม่ใช่ความฝันแน่นอน...!

เป็นไปได้ไหม? หากว่าหล่อนเกิดทำโทรศัพท์หายเลยไม่รู้ว่าจะติดต่อเขายังไง ในเมื่อตอนคุยก็คุยกันดีทุกวัน เช้ากลางวันเย็น กินข้าวหรือยัง? ทำอะไรอยู่? ทำงานเหนื่อยไหมถึงบ้านหรือยัง? เขาสามารถที่จะคุยกับหล่อนได้ทุกเรื่องแม้แต่เรื่องครอบครัว

หล่อนมีเหตุผลอะไรต้องมาฟันเขาแล้วทิ้ง... ผู้ชายคนแรกของหล่อนเนี่ยนะ!

หมอบ้าเรียนอย่างเขาผ่านประสบการณ์เพศศึกษามาบ้าง จึงแน่ใจต่อให้เมาแค่ไหน

แววตาคู่สวยหวั่นกลัวไม่ได้เสแสร้งแกล้งทำ ขนาดตอนยัดเข้าไป อาหมวยถึกทนของเขากรี๊ดลั่นห้องหูแทบแตก

เขาควรตามหาหล่อนดีไหม? เขาแค่อยากจะรู้ว่ามันเพราะอะไร หล่อนมีเหตุผลอะไร? หล่อนโกรธเขาที่ใจร้อนไปอย่างนั้นหรือ? กำลังเสียใจอยู่รึเปล่า?

หลายครั้งที่เขาพยายามนึกคิด ตามหาตัวหล่อนแม้แต่เข้าไปหาที่บริษัทจัดหาคู่ เขากลับไม่พบข้อมูลของอาหมวย ขอช่องทางติดต่อไม่ได้ต่อให้เป็นระดับแพลตตินั่มเมมเบอร์ หากเจ้าตัวไม่ยินยอมให้ทางบริษัทเปิดเผยข้อมูล

มันไม่ใช่ความรู้สึกเสียดายเพราะแม่สั่งสอนมาดีใช่ไหม? ว่าอย่าทำ... หนุ่มโสดเปลี่ยวเสียวคนเดียวได้ยังไม่เคยฉีกพรหมจรรย์สาวมาก่อนสักอัน

“น้องหมวย... อาหมวย...” เสียงสั่น ๆ พูดกับอากาศ ความเหน็บหนาวภายในใจพาให้เลิกผ้าห่มขึ้นคลุม ปิดตาลงเงียบ ๆ ในวันหยุดที่เขาไม่อยากไปไหนสักที่

กระทั่งเสียงประตูดังให้ลุกไปเปิดออก เชื้อเชิญคนข้างนอกเข้ามา จะเป็นใครไปได้ถ้าไม่ใช่เพื่อนตัวปัญหา

หนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกันแต่งตัวคล้าย ๆ กันแต่เป็นเสื้อยืดสีขาวแฟชั่นตามเจ้าของห้องเข้ามาแล้ว เหลือบตามองคุณหมอหนุ่มเดินกลับไปทิ้งตัวนอนลงบนเตียงอย่างเดิม