บทย่อ
‘หมอตฤณ’ คุณหมอฟันขี้บ่นต้องมาตกกระไดพลอยโจนไปกับบริษัทจัดหาคู่เพราะความเมาเป็นเหตุ แม่สาววันไนท์สแตน หน่วยคัดกรองโรค ยังแอบเก็บลูกของเขาไว้เงียบ ๆ คนเดียว...
เกริ่นนำ (NC18++)
แสงเทียนวูบไหวตามจังหวะของแสงเงา หักมุมสาดสะท้อนผ่านผนังสีขาว สองร่างกอดกุมมือเกี่ยวประสานทุกข้อนิ้ว สลับโอบประคองในอ้อมแขนกันและกัน คราชายหนุ่มขยับเคลื่อนกายร้อนรุ่มด้วยแรงถี่ระรัวไม่ต่างจากว่าหล่อนเป็นเครื่องยนต์
หากหล่อนเป็นเครื่องยนต์! ถูกจุดติดด้วยน้ำมันมากล้นในร่องทางรักอึดอัดคับแน่น ให้คนขับสามารถส่งแรงขับเคลื่อน คงเป็นจินตนาการสุดล้ำลึก เพลิดเพลินอย่างไม่มีทางที่เขาจะยอมหยุด
ทั่วทั้งวงหน้าหล่อเหลาดูเคร่งขรึม มาดหมายในแววตา ไม่มีวี่แววยอมอ่อนข้อให้หรือยอมให้สิ่งใดมาขวาง
อะไรทำให้เขากลายเป็นหนุ่มช่างเอาใจ? ขณะเดียวกัน เขากลับเกรี้ยวกราด ด้วยความหิวกระหายเลยไม่คิดใช้แรงทะนุถนอมต่อกายสาวแรกรักใคร่สักหน่อย
อาหมวยตากลมพูดจาเจื้อยแจ้ว วาจาฉะฉานฉลาดเกินใคร ยังคงความไร้เดียงสาแม้ร่างเปลือยเปล่าแนบชิดสนิทสนมตัวเขามากกว่าเดิมหลายเท่า
มันเป็นความผิดของหล่อน...
ใบหน้าสวยนวลผ่องออดอ้อนทำให้เขาเกิดพึงพอใจจนเกิดความปรารถนา ในทุกถ้อยคำที่เปล่งออกมาจากเรียวปากอิ่มงามซึ่งบวมเจ่อเพราะพิษจูบ
สิ่งแรกที่เขาอยากทำคือจูบ เช่นเดียวกับสุดท้ายที่เขาจะเลิกทำคือจูบ!
ดวงตาคู่หวานคมสั่นพร่า มองภาพเลือนรางของคนใต้ร่าง ท่ามกลางราตรีมืดมิดอันแสนยาวนาน สัมปชัญญะน้อยนิดบอกว่าเขาช่างไร้สติต่อการกระทำ สะบัดสะโพกส่งแรงอย่างไม่ลดละผ่านช่องทางเร้นรับ โดยไม่รู้จักคำว่าเหนื่อย
เขาแค่รับรู้ได้ว่าหล่อนเป็นใคร... ชื่ออะไร... รู้จักกันเมื่อไร... แต่กลับไม่รู้ต้นสายปลายเหตุใดจึงมาจบตรงบนเตียงร้อนลุกดั่งไฟ!
ลมหายใจหอบรดรินบนต้นคอขาวเนียน ปลายจมูกซุกดมกลิ่นหอมอบอวล
กลิ่นกายผสมปนทับกันไปเช่นเดียวกับกลิ่นองุ่นรสเลิศซึ่งผ่านการหมักบ่มมานาน ผ่านริมฝีปากหนาหยักได้รูปดึงดูดเกี่ยวพันถึงปลายลิ้นน้อย
อา... ให้ตายเถอะ แม่ตัวดีของเขาช่างหวานหอมไปทั้งตัว
ความคิดนั้นพาลให้เขาไม่เลิกรางานจูบและการขยับร่างกายเข้า ๆ ออก ๆ โน้มใบหน้าลงสัมผัสริมฝีปากคู่งาม บดขยี้ด้วยจุมพิตหื่นกระหาย มีบ้างที่เขายอมปล่อยพันธะนี้ เพื่อสบมองแววตาคู่สวยหรี่เล็กจนเหยียดตรง
ดวงหน้าแดงก่ำฉ่ำปรือส่ายเร่า บิดเอวบางแอ่นเกร็งเด้งรับแรงกระแทกอย่างเต็มใจ แม้ทีแรกหล่อนอาจไม่ได้เต็มใจนัก กลับตกเป็นทาสอารมณ์รัญจวนรุมเร้า
เม็ดเหงื่อพร่างพราวจากรูขุมขนกำลังขับความร้อนออกจากเรือนกายแน่งน้อยใต้การบังคับควบคุมของเขา
หญิงสาวส่งเสียงกรีดร้องครวญครางปานขาดใจ หลายต่อหลายครั้งยังกระซิบเรียก
“หมอตฤณ...”
“พี่ตฤณ...” เขาเอ่ยแก้คำใหม่ด้วยน้ำเสียงแหบพร่าและอ่อนโยน พรมจูบลงตรงไรผมนุ่มหอม ตั้งใจฟังทุกสุ้มเสียงหวานของหล่อนแม้ว่ามันจะเป็นเรื่องจริงหรือความฝันก็ตาม
พี่ตฤณ...

