| แต่ผมอดไม่ไหวแล้ว [1]

บทที่ 3

...

“ไร่มังกรมีปัญหาหรอวะ”

“ไอ้มังกรไปไต้หวัน แล้ววันนี้มีทัวร์มาลงที่ไร่ กูเลยจะเข้าไปดูความเรียบร้อยสักหน่อย”

ธันวาพยักหน้าสองสามทีก่อนจะเดินออกจากห้องทำงานไป ทิ้งให้ราชันย์ที่กำลังยืนสูบบุหรี่อย่างสบายอารมณ์ พ่นควันสีขาวช้า ๆ สลับกับอัดควันลงปอดอย่างหนักไปมาจนหมดมวน

“กอหญ้า”

เมื่อสมองว่างเปล่าภาพที่ผุดขึ้นมาในหัวก็คือภาพของหญิงสาวคนหนึ่งที่หน้าตาจิ้มลิ้มหลับตาพริ้มครวญครางอยู่ใต้ร่าง แค่เห็นใบหน้าที่เซ็กซี่ของเธอก็ทำให้อารมณ์ดีแบบบอกไม่ถูก คิดถึงรสสัมผัสจากริมฝีปากรสชาติแห่งความสุขก็ยิ่งทำให้อารมณ์ขึ้นเป็นอีกเท่าตัว หลังจากที่ราชันย์จัดการทุกอย่างที่บริษัทยักษ์ใหญ่ของครอบครัว ที่นี่เป็นบริษัทส่งออกอะไหล่รถสุดหรูอันดับหนึ่งของประเทศถูกดูแลโดยราชันย์ ลูกชายคนสุดท้องของตระกูลที่มีชื่อเสียงติดTopระดับประเทศซึ่งราชันย์ต้องดูแลเรียบร้อยแล้ว ราชันย์ก็ขับรถสปอร์ตคู่ใจเดินทางไปไร่มังกรทันที

ไร่มังกรจัดอยู่ในธุรกิจครอบครัวอีกธุรกิจหนึ่ง คนดูแลคือมังกรพี่ชายของตระกูล รายได้ที่เข้ามาไม่แพ้ธุรกิจส่งออกอะไหล่รถสปอร์ตที่ราชันย์ดูแลเลยทีเดียว รถสปอร์ตคันหรูขับมาจอดที่หน้าบ้านหลังใหญ่ที่ล้อมรอบไปด้วยสวนดอกไม้ ซึ่งมันทำให้ราชันย์เห็นก็สะดุดตากับความเปลี่ยนไปของบ้านสวนหลังนี้ จะบอกว่าเป็นความคิดของมังกรก็ไม่น่าจะใช่เพราะรายนั้นเรียกว่าเกลียดดอกไม้อย่างกับอะไรดี แค่ราชันย์ไม่ได้มาที่ไร่สามสี่เดือนแค่นั้นที่นี่กลับเปลี่ยนไปถึงเพียงนี้

“สวัสดีค่ะคุณราชันย์”

“สวัสดีครับน้านงค์ น้านงค์ตามสบายเลยครับ ผมมาแค่แป๊บเดียว เดี๋ยวจะเข้าไปในไร่สักหน่อย แล้วจะกลับแล้วครับ ว่าแต่ สวนรอบบ้านสวยดีนะครับ ความคิดมังกรหรอครับ”

“ก็ไม่เชิงนะคะคุณราชันย์ แต่คุณมังกรอนุญาตค่ะ”

ราชันย์ไม่ซักไซ้ให้เสียเวลา พยักหน้าและยิ้มให้ป้านงค์ก่อนที่เดินไปที่รถที่ไร่จัดไว้รองรับนักท่องเที่ยว เมื่อราชันย์กำลังจะขึ้นรถที่ลุงแดงเตรียมไว้ให้แล้ว สายตาก็เหลือบไปเห็นผู้หญิงคนหนึ่งที่มองไกล ๆ ก็เห็นได้ชัดเจนว่าใบหน้าสะสวย ผิวขาวออร่า ส่วนสูงประมาณ 170 เซนติเมตรเห็นจะได้ มัดผมหางม้าปลายผมเป็นลอน สวมชุดกระโปรงพลิ้วสีเหลืองพาสเทล ที่กำลังรดน้ำต้นกุหลาบที่สวนด้านหลังบ้านอยู่ ความสวยของเธอทำให้ราชันย์ละสายตาไม่ได้จริง ๆ ยิ่งเพ่งมองก็ยิ่งรู้สึกคุ้นตาเป็นอย่างมาก เธอช่างเหมือนเหลือเกินเหมือนผู้หญิงที่ราชันย์รอคอยมานานหลายปี

“คุณราชันย์อยากได้อะไรหรือเปล่าครับ”

“ลุงแดง ผู้หญิงคนนั้นคือใครครับ”

ราชันย์ชี้นิ้วไปที่หญิงสาว ลุงแดงหันไปเพ่งมองก็ร้องอ๋อทันที

“คุณหนูพราวฟ้าครับ แฟนคุณมังกร คุณราชันย์ยังไม่เคยเจอหรอครับ”

“พราวฟ้า?”

“ครับ”

เหมือนมีเข็มแหลม ๆ นับพัน ทิ่มแทงเข้ามาที่หัวใจของเขา ได้แต่หวังไว้ว่าผู้หญิงคนนั้นคงไม่ใช่พราวฟ้าคนเดียวกับที่เขาเข้าใจหรอกนะ พราวฟ้าคนนั้นคนที่เคยให้สัญญากับเขาไว้แล้วว่าถ้าราชันย์รอเธอได้ เธอจะยอมมาคบกับราชันย์ อยู่ ๆ จะมาโผล่ที่นี่เป็นไปไม่ได้แน่ ๆ

“เราไปกันเลยไหมครับ”

“ครับลุง”

ราชันย์สะบัดหัวไล่ความคิดอื่น ๆ ออกไปให้หมดแล้วขึ้นรถกระบะสี่ประตูคันใหญ่ เดินทางไปไร่ในส่วนที่จะเปิดต้อนรับนักท่องเที่ยวทันที จัดการธุระและตรวจสอบความเรียบร้อยสักพัก รถทัวร์ชาวจีนที่จองไว้ก็เดินทางมาพอดีราชันย์อยู่ดูแล พาเดินชมไร่สักพัก ก็ยกหน้าที่ที่เหลือให้มานพคนดูแลที่ไร่ดูแลต่อทันที ก่อนจะให้ลุงแดงขับรถมาส่งที่บ้านสวนเพื่อหาคำตอบให้หายข้องใจเกี่ยวกับผู้หญิงที่ชื่อพราวฟ้า

“ลุงตามสบายเลยครับ ขอบคุณมากครับ”

เมื่อลุงแดงส่งราชันย์เรียบร้อย ราชันย์ก็เดินเข้ามาในตัวบ้านเพื่อจะเดินไปที่สวนหลังบ้านทันที เพื่อตามหาผู้หญิงเมื่อช่วงเช้า แต่ยังไม่ทันที่ราชันย์นั้นจะเดินเข้าบ้านมาไกล เขาเดินมาถึงแค่ห้องโถงขนาดใหญ่ก็พบกับหญิงสาวที่ตามหา เธอที่เห็นหน้าของราชันย์เบิกตาโพลงตกใจ ทำให้ต้มพะโล้ที่กำลังถือมาจะนำจัดโต๊ะอาหารหล่นลงมาใส่เท้าทันที และด้วยความร้อนของพะโล้นั้นทำให้เธอต้องสะดุ้งอีกครั้ง

“โอ๊ย!”

“พราวฟ้า เป็นอะไรมั้ย!”

เมื่อราชันย์เห็นแบบนั้น ก็รีบวิ่งเข้าไปดูทันที ก่อนจะช่วยพยุงเธอให้มานั่งที่โซฟารับแขก ราชันย์เองรีบถอดรองเท้าสลิปเปอร์ของพราวฟ้าออก เผยให้เห็นเท้าบางส่วนของเธอนั้นขึ้นสีแดงเรื่อ กำลังจะพองอยู่รอมร่อเขารีบเรียกให้ป้านงค์เอากล่องประถมพยาบาลมาให้ ค่อย ๆ เอาเท้าจุ่มน้ำอุณหภูมิปกติเพื่อล้างความแสบร้อนและสิ่งสกปรกออก ก่อนจะซับน้ำออกเบา ๆ ล้างด้วยน้ำเกลืออีกครั้ง ซับแผลให้แห้งและปิดทับด้วยผ้าพันแผลสะอาด

“เจ็บอยู่ไหม?”

“ราชันย์ นายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”

เธอไม่ตอบ แต่กลับยิงคำถามที่สงสัยใส่ราชันย์ทันทีที่มีโอกาส ราชันย์ค่อย ๆ มองหน้าหญิงสาวที่ตัวเองรอมาหลายปีด้วยนัยน์ตาที่เศร้าสร้อย ทำไมถึงกลายเป็นเธอ ทำไมเธอถึงกลายมาเป็นแฟนของมังกร หลาย ๆ อย่างจุกอยู่ในอก แต่กลับอ้าปากถามอะไรไม่ออกเลยแม้แต่คำเดียว เพียงเพราะคำว่าเราเป็นแค่เพื่อนกัน

“ทำไมพราวมาอยู่ที่นี่ เราควรจะเป็นคนถามมากกว่านะ”

“ขอโทษนะราชันย์ พราวขอโทษทุกอย่าง พราวผิดเอง”

“พราวจะขอโทษเราทำไม เราเคารพการตัดสินใจของพราวนะ แต่เราขอถามอย่างหนึ่งได้ไหม..”

“อะไรหรอ?”

“ทำไมต้องมังกร”