| แต่ผมอดไม่ไหวแล้ว [2]

และไม่มีคำตอบอะไรจากปากของพราวฟ้า มีแต่นัยน์ตาที่เริ่มมีน้ำตาคลอเบ้ากับความเงียบเท่านั้นที่เป็นคำตอบ ทั้งคู่มองหน้ากันโดยที่ไม่มีใครเอ่ยอะไรออกมาเลย พราวฟ้าคือผู้หญิงที่ราชันย์หลงรักมาก มีแพลนจะขอแต่งงานทันทีที่เรียนจบ แต่ก็มีเหตุให้ต้องแยกกันเพราะพราวฟ้าต้องย้ายไปเรียนต่างประเทศ และวันนั้นก่อนที่พราวฟ้าจะไปพราวฟ้ารับปากกับราชันย์ไว้ว่า ถ้าเจอกันอีกครั้งต่างคนต่างไม่มีใคร วันนั้นพราวฟ้าจะยอมรับรักราชันย์ และราชันย์ก็เชื่อมั่นและรอคอยมาตลอด เพราะหวังว่าสักวันพราวฟ้าจะหันมารักตัวเองและสมหวังในความรักกับคนที่แอบชอบมาหลายปี

“คุณพราวฟ้าเป็นยังไงบ้างคะ”

“ไม่เป็นอะไรมากแล้วค่ะป้านงค์ ไม่ต้องบอกเฮียนะคะ เดี๋ยวเฮียเป็นห่วง”

“ไม่ทันแล้วค่ะ คุณมังกรกำลังกลับมาแล้วค่ะคุณพราว”

“พราวขอคุยกับราชันย์ เป็นการส่วนตัวสักพักนะคะป้านงค์”

“ได้ค่ะ คุณราชันย์วันนี้อยู่ทานข้าวเย็นด้วยเลยไหมคะ ป้าจะได้ให้น้ำมนต์ทำอาหารเผื่อ”

“ไม่ละครับป้านงค์ เดี๋ยวผมจะกลับแล้วครับ งานที่ไร่เรียบร้อยพอดี”

หลังจากได้ยินราชันย์ตอบ ป้านงค์ก็เดินออกไปเตรียมอาหารทันที ทำให้บรรยากาศในห้องโถงนี้ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง

“ราชันย์ พราวเชื่อนะว่าสักวันหนึ่งจะมีผู้หญิงดี ๆ เข้ามา ถ้าวันนั้นมาถึงราชันย์ต้องทะนุถนอมเขาดี ๆ เหมือนที่ราชันย์เคยบอกว่าจะทะนุถนอมพราวเลยนะ”

“เราไม่เคยมีคนอื่นในใจนอกจากเธอ ทำไมต้องมังกร”

“พราวขอโทษนะ แต่ตอนนี้พราวรับความรู้สึกของราชันย์ไม่ได้จริง ๆ”

“เราไม่โทษพราวหรอก เดี๋ยวเราจะกลับแล้ว ยังไงก็ดูแลตัวเองดี ๆ นะ”

ราชันย์ที่ดูแผลของพราวฟ้าอีกครั้งจนมั่นใจว่าเรียบร้อยแล้วก็ลุกออกมาทันทีเขาขับรถสปอร์ตคู่ใจสุดหรูเหยียบด้วยความเร็วสูง การขับรถจากที่ไร่มังกรจนมาถึงกรุงเทพใช้เวลาพอสมควร ก่อนที่เขาจะขับเข้าไปจอดอย่างกะทันหันที่หน้าคลับของตัวเอง เพื่อกรอกเหล้าเข้าปากดับความรู้สึกสงสัยและเสียใจ

เมื่อราชันย์เข้ามาภายในคลับก็สั่งให้พนักงานให้เอาเหล้ารสดีของตัวเองขึ้นไปส่งที่ห้องVIP เขาดื่มด่ำกับรสชาติที่คุ้นเคยอยู่คนเดียวอย่างบ้าคลั่งขวดแล้วขวดเล่าเพื่อบรรเทาความเสียใจที่เพิ่งรับรู้ คำถามมากมายในหัวพรั่งพรูเข้ามาไม่ขาดสาย การรอคอยที่ไม่สมหวัง คำถามที่ยากจะเข้าใจทำไมคนที่พราวฟ้าเลือกถึงเป็นมังกร ทั้งที่พราวฟ้ารู้ว่ามังกรคือพี่ชายของตัวเอง ทำไมพราวฟ้าก็ยังเลือกที่จะเป็นมังกร

ยิ่งคิดมากเท่าไหร่ราชันย์ก็ยิ่งกระดกน้ำสีอำพันเข้าปากมากเท่านั้น ผ่านไปจนเกือบเที่ยงคืนราชันย์ค่อย ๆ ลากร่างกายที่คละคลุ้งไปด้วยกลิ่นเหล้าอย่างตลบอบอวลขึ้นรถก่อนจะขับไปด้วยความเร็วสูงอีกครั้งซึ่งปลายทางคือคอนโดของเขา

กริ๊ก!

ราชันย์ปลดล็อกประตูห้องเข้ามาก็พบว่าในห้องนั้นเปิดไฟสว่างจ้า เขาได้แต่ขมวดคิ้วแปลกใจว่าทำไมในห้องถึงถูกเปิดไฟ เพราะลืมไปสนิทเลยว่ามีอีกคนที่อยู่ในห้องนี้ด้วย เขาเดินไปเรื่อย ๆ สายตาปะทะกับผู้หญิงหนึ่งคนที่สวมเสื้อยืดสีขาวตัวโตโคร่งและใช่นั่นมันเสื้อของเขาอย่างไม่ต้องสงสัย เสื้อตัวนั้นถ้าอยู่ในร่างกายของเขาจะพอดีสมส่วนแต่พออยู่บนร่างของเธอ เรียกได้ว่ามันคือชุดคลุมเลยก็ว่าได้

เธอที่กำลังต้มน้ำร้อนในกระทะ ข้าง ๆ กันมีซองบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่ถูกเปิดซองไว้แล้ว คาดว่าเธอเองคงกำลังจะหาอะไรกิน เธอเองก็มีอาการสะดุ้งเล็กน้อยเขาไม่ได้พูดอะไร ได้แต่กวาดสายตาดูรอบ ๆ ห้อง ก่อนสายตาจะกวาดไปหยุดที่ริมฝีปากเรียวเล็กสีพีชที่มองยังไงก็รู้สึกหวาน ราชันย์ค่อย ๆ เดินไปใกล้เธอ และเธอเองก็แสดงอาการตกใจอย่างเห็นได้ชัด วงแขนแกร่งของเขาคร่อมร่างเล็ก ๆ ของเธอเอาไว้

สายตาผลุบมองริมฝีปากจิ้มลิ้มอย่างอดใจไม่ไหว เขาค่อย ๆ ก้มลงช้า ๆ ริมฝีปากหนาประกบจูบริมฝีปากบางของเธอทันที กอหญ้าสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะดันหน้าอกใหญ่ที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามออกแรง ๆ แต่เมื่อเทียบกับแรงของราชันย์แล้วแทบจะเทียบว่านี่คือแรงมดตัวเล็ก ๆ ตัวหนึ่งเลยก็ว่าได้ ราชันย์ไม่สนใจอาการดิ้นดุ๊กดิ๊กของเธอ แต่ยิ่งเพิ่มความวาบหวามให้เธอด้วยการใช้เรียวลิ้นไล่ต้อนหาความหวานในโพรงปาก

มีหรือลูกนกตัวน้อย ๆ จะหลบหนีความปราดเปรียวเชี่ยวชาญของราชันย์ได้ เพียงไม่นานร่างกายของกอหญ้าก็อ่อนยวบตอบสนองรสสัมผัสที่ราชันย์มอบให้ ตะเกียบที่อยู่ในมือหล่นร่วงลงพื้น ความรู้สึกที่ได้รับทำให้ร่างกายของเธอแทบจะทรงตัวไม่อยู่เพียงเพราะรสจูบของเขามันช่างช่ำชองแต่อ่อนหวานเป็นอย่างมาก

ราชันย์ขยับมือไปปิดแก๊สลงทันทีก่อนจะอุ้มร่างบางของเธอด้วยมือข้างเดียวเท่านั้น โดยไม่ยอมถอดถอนริมฝีปากออกมาเลยแม้แต่น้อย พอรู้ตัวอีกทีแผ่นหลังบอบบางของกอหญ้าก็ปะทะเข้ากับความนุ่มของที่นอนที่เธอเองเพิ่งจะลุกออกไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงนี้เท่านั้น เธอต้องตกใจอีกครั้งเมื่อรู้ว่าตัวเองอยู่ในห้องกับราชันย์อีกแล้วและยิ่งได้กลิ่นเหล้าที่คละคลุ้งยิ่งทำให้เธอรู้สึกอยากเป็นลมเสียให้ได้

เธอพยายามดิ้นรนเพื่อให้หลุดออกจากรสจูบที่หอมหวานที่ราชันย์ปนเปลอ แต่มือของราชันย์ก็ไม่หยุดนิ่ง เขาเอื้อมมือไปปลดเข็มขัดแบรนด์ดังของตัวเองออกพร้อมกับบรรเลงจูบอันเร่าร้อนราวกับกำลังชิมลิ้มเลียลูกอมรสเลิศ เพียงไม่กี่วินาที กางเกงของเขาก็หล่นร่วงข้างเตียงภายในพริบตา เหลือเพียงกางเกงชั้นในเท่านั้น ก่อนที่มือสากของเขาจะค่อย ๆ ลูบไล้ไปที่ขาขาวของเธออย่างเชื่องช้า และรับรู้ได้ว่าเธอไร้ซึ่งปราการป้องกันใด ๆ ทุกตารางนิ้วที่มือหนาของราชันย์เลื่อนผ่านมันสร้างความร้อนรุ่มให้กับสกุณาเป็นอย่างมากก่อนที่จะพบกับอกอวบอิ่มสองข้างเขากำขยำอย่างแรงจนร่างบางสะเทือนด้วยความปวดร้าวปนเสียวซ่าน

“อ๊ะ”

ราชันย์ถอนริมฝีปากออกก่อนจะมองใบหน้าหวานของกอหญ้าชัด ๆ ด้วยสายตาหยาดเยิ้มอย่างไม่อาจกลั้นได้

“คุณราชันย์หยุดก่อนค่ะ”

“ทำไมต้องหยุด?”

“คือ..คือ..กอหญ้ายังไม่ได้ไปซื้อยาคุมเลยค่ะ”

“แล้วทำไมไม่ไป”

“กอหญ้าไม่ได้พกอะไรมาเลยค่ะทั้งเงิน ทั้งโทรศัพท์”

“แต่ผมอดไม่ไหวแล้ว”