ตอนที่3 ทรมาน

ตอนที่3 ทรมาน

ร่างเล็กกระเพื่อมไปตามแรงตอกอัดของคนสารเลว เธอได้แต่ภาวนาให้ทุกอย่างจบเร็วที่สุดแต่มันก็เหมือนว่าความทรมานนี้จะยาวนานเหลือเกิน คนใจร้ายสัมผัสร่างกายของเธอแทบจะทุกส่วน ไม่มีตรงไหนเลยที่เขาไม่ได้สัมผัสของเธอ มันยิ่งทำให้หญิงสาวรู้สึกรังเกียจร่างกายของตัวเองที่ถูกเขาจับเนื้อต้องตัวแบบนี้

“หึ รัดแน่นแบบนี้ชอบงั้นเหรอ”

“ไม่!”

“งั้นเหรอ แต่ดูเหมือนร่างกายของมึงจะไม่ใช่แบบนั้นนะ”พายุไม่คิดสนใจใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา เขากัดริมฝีปากของตัวเองเมื่อความเสียวซ่านเข้าครอบงำ บอกตามตรงไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนที่ทำให้เขารู้สึกดีขนาดนี้ อาจจะเป็นเพราะเธอยังสดยังไม่เคยผ่านมือชายใดมา ยิ่งเห็นรอยเลือดที่ติดแก่นกายลำหนาก็ยิ่งทำให้รอยยิ้มมุมปากของพายุเผยออกขึ้นมา

สะใจจริงๆ

ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ที่ชะเอมต้องถูกคนใจร้ายตักตวงความสุขจากร่างกาย เธอทนความเจ็บปวดที่เขามอบให้แทบไม่ไหวจนกระทั่งหมดสติไป รู้สึกตัวอีกทีก็ตอนเช้าของอีกวันแล้ว ทันทีที่คนตัวเล็กขยับกายความเจ็บก็ทำให้เธอเบ้หน้าออกมาทันที เธอมองคราบเหนียวเหนอะหนะที่เปื้อนบริเวณจุดซ่อนเร้นด้วยความรู้สึกรังเกียจร่างกายของตัวเอง สิ่งที่เกิดขึ้นสร้างความเสียใจให้แก่เธอไม่น้อย เธอรู้ว่าการร้องไห้มันไม่ได้ช่วยอะไรแต่สิ่งที่เธอเสียไปมันอดไม่ได้จริงๆที่เธอจะร้องไห้ออกมา

เสียงสะอื้นไห้ที่ดังขึ้นทำให้ชายหนุ่มเปิดประตูเข้ามาในห้องนอน ใบหน้าหล่อเหลานัยน์ตามีความร้ายกาจอยู่นั้นจ้องมองมาที่เธออย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไร ชะเอมเงยหน้าขึ้นมามองก่อนที่เธอจะหันหน้าหนีไปอีกทางเพราะไม่อยากจะมองหน้าผู้ชายคนนี้

“เมินงั้นเหรอ?”เขาพูดขึ้นพร้อมขยับกายเข้าไปใกล้ ซึ่งการกระทำของชายหนุ่มสร้างความหวาดผวาให้กับหญิงสาวไม่น้อยเลย

“จะทำอะไร อย่าเข้ามานะ”

“เข้าไปจนพรุนแล้วมั้ง”

“เลว!”

“ไม่เบื่อรึไงพูดได้คำนี้คำเดียว”คำว่าเลวของเธอไม่ได้ทำให้เขารู้สึกอะไรเลย พายุมองใบหน้าสวยที่ยังคงเปื้อนน้ำตาอยู่ ไม่รู้จะร้องไห้อะไรหนักหนาแค่เสียตัวจะเป็นจะตายเลยรึไง

“ฉันไม่เคยไปทำอะไรให้นาย ทำไมถึงต้องมาทำแบบนี้กับฉันด้วย”

“ก็บอกแล้วไง ว่าเพราะอะไร อยากแย่งผู้ชายคนอื่นดีนักก็ต้องเจอแบบนี้แหละ!”

“ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับพี่เตโช เขาเป็นพี่ชายของฉัน!”

“หึ ตอแหลไม่เลิก”

“นายมันบ้า งั้นก็โทรหาพี่เตโชและถามสิ นายบอกว่าน้องสาวนายเป็นแฟนพี่เตโชงั้นก็ไปถามเลยว่าฉันเป็นอะไรกับเขา นายจะได้รู้ว่าตัวเองทำเลวกับคนอื่นไว้แค่ไหน”ทั้งคำพูดทั้งแววตาที่เผยออกมาของหญิงสาวมันเริ่มทำให้ชายหนุ่มที่มั่นใจในความคิดของตัวเองว่าเขาไม่ได้เข้าใจถึงกับชะงักไปทันที

“ถ้าตอแหลได้คลานลงจากเตียงแน่”

“ฉันเกลียดนาย!”ชะเอมหันหน้าหนีก่อนจะปล่อยโฮออกมาอีกครั้ง เธอตัวสั่นไปทั้งร่างโกรธที่ผู้ชายคนนี้ทำบ้าๆ กับเธอโดยที่ไม่ฟังอะไรเลยด้วยซ้ำ

“เกลียดงั้นเหรอ ทำใจหน่อยนะได้เป็นเมียคนที่มึงเกลียด”

“สำหรับฉันนายไม่ใช่ การที่นายข่มเหงฉันแล้วคิดว่าตัวเองเป็นผัวนายคงคิดผิด สำหรับฉันนายมันก็แค่ฝันร้ายในชีวิตฉันเท่านั้นแหละ”

“ปากดีฉิบหาย!”คำพูดของเธอมันเริ่มทำให้คนที่อารมณ์หงุดหงิดง่ายหงุดหงิดขึ้นมาอีกครั้ง พายุกระชากตัวของชะเอมเข้ามาใกล้จนเธอและเขาแนบชิดกันมากกว่าเดิม

“ปล่อยนะ ฮึกปล่อยฉัน”

“แน่จริงก็ดิ้นให้หลุดดิ เก่งนักไม่ใช่เหรอ”เห็นเธอทำท่าทีแบบนี้มันก็ทำให้ชายหนุ่มอยากจะแกล้งให้เธอไม่กล้าอีก แต่พอได้แบบชิดความนุ่มนิ่มใต้ผ้าห่มผืนใหญ่ก็เริ่มทำให้บางสิ่งบางอย่างตื่นตัวขึ้นมา

“ปล่อยนะ!”

“อยากให้ปล่อยเหรอ ได้ดิกำลังอยากพอดี”สิ้นคำพูดพายุก็ดันคนตัวเล็กนอนราบลงอีกครั้ง เขากระชากผ้าห่มออกจากร่างกายพอเห็นหญิงสาวเปลือยกายตรงหน้าก็สำรวจความสวยงามของเธอ ที่ถึงแม้จะมีรอยช้ำจากการกระทำของเขาเมื่อคืนความสวยก็ยังปรากฏให้เห็น

“หยุดนะ อึกพอสักทีอย่ามาทำแบบนี้กับฉันนะ”

“ไม่หยุด กูจะทำ!”

2 ชั่วโมงผ่านไป

ชะเอมนอนหลับอีกครั้งหลังจากที่ถูกคนใจร้ายรังแกร่างกายของเธออยู่นานสองนาน เนื้อตัวของเธอมีร่องรอยของพายุแทบจะทุกส่วน เธออ่อนเพลียจนไม่มีแรงลุกขึ้นทำได้แค่นอนอยู่อย่างนี้ พายุมองสภาพของหญิงสาวเล็กน้อยก่อนที่เขาจะเดินไปอาบน้ำแต่งตัวในชุดใหม่ ก่อนที่ชายหนุ่มจะออกไปหาซื้อข้าวเพื่อเอามาให้เธอกินรวมถึงยาคุมฉุกเฉินเพราะไม่อยากให้มีสิ่งผิดพลาดเกิดขึ้นมา

อีกด้าน

“ไปไหนนะ”เตโชแทบอยู่ไม่สุขหลังจากที่ติดต่อน้องสาวไม่ได้เลยแถมเขามาที่คอนโดก็ไม่เห็นชะเอมอยู่ที่นี่ ชายหนุ่มกลับมาที่บ้านของน้องเพราะคิดว่าอาจจะกลับมาแต่ผลที่พบก็คือความว่างเปล่า ถ้าติดต่อได้สักนิดเขาก็คงไม่เป็นเดือดเป็นร้อนขนาดนี้ เตโชกลัวว่าน้องสาวจะทำอะไรสิ้นคิดไปเพราะรู้ว่าน้องรักแม่มาก

ชายหนุ่มกลับมาที่คอนโดของตัวเองหลังจากที่ตามหาชะเอมไม่พบ เขาไม่รู้จักเพื่อนของน้องสักเท่าไหร่นักเพราะแทบไม่ไปยุ่งวุ่นวาย เมื่อก่อนติดต่อผ่านข้อความไม่ก็โทรหา แต่พอมารดาของน้องป่วยเขาถึงไปมาหาสู่บ่อยขึ้น เตโชถอนหายใจออกมาก่อนจะหยิบโทรศัพท์พยายามส่งข้อความหาน้องสาวอีกครั้งแต่ทว่าข้อความของใครอีกคนก็เด้งขึ้นมาเสียก่อน

วาริน: พี่หมดรักวาแล้วงั้นเหรอคะ

วาริน: ทำไมพี่ถึงใจร้ายขนาดนี้

เตโชอ่านข้อความ เขาชั่งใจอยู่สักพักก่อนจะกดโทรศัพท์หาเธอหวังว่าจะพูดคุยกันดีๆ สักครั้ง ถ้าเธอเข้าใจเขาบ้างบางทีความสัมพันธ์อาจจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม ยอมรับว่าที่ผ่านมาเขาไม่ค่อยมีเวลาให้เธอเพราะว่าเขามัวยุ่งวุ่นวายเกี่ยวกับน้องสาวของเขาอยู่ ไหนจะจัดการเรื่องงานให้กับภรรยาอีกคนของพ่อ เพราะบิดาเขาออกตัวไม่ได้ ท่านไม่ต้องการให้เป็นข่าว อีกอย่างมารดาของเขาเองก็ป่วยท่านคิดมากหลายอย่างทำให้เขาต้องทำอะไรหลายอย่างเลย

“(พี่ตอบวามา ว่าเราไม่รักกันตอนไหน)”คำถามที่มาพร้อมกับเสียงสะอื้นไห้ของวารินทำให้เตโชรู้สึกผิดขึ้นมา

“ออกมาคุยกันหน่อย”เขาเหนื่อยที่ต้องมามีปากเสียงกับคนตัวเล็ก ถ้าหากการพูดคุยในครั้งนี้ยังเข้าใจกันไม่ได้เขาก็จะเลิกกับเธอจริงๆ

วารินมาหาคนรักที่ร้านอาหารร้านโปรด เธอเองก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าเขาจะพูดคุยอะไรกับเธออีก เธอรักเขารักมากทีเดียวไม่งั้นก็คงไม่ทำตัวงี่เง่าไม่อาลัยอาวรณ์เขาอย่างนี้ เพราะคำว่ารักคำเดียวเธอถึงเจ็บปวด ทันทีที่คนทั้งสองมาเจอกัน ความเงียบก็ปกคลุมทันที วารินมีความน้อยใจให้กับคนรักอย่างชัดเจน เตโชที่เห็นอย่างนั้นก็ตัดสินใจเป็นฝ่ายพูดขึ้นมา

“อะไรทำให้วาคิดว่าพี่นอกใจวา”

“หึ พี่ทำอะไรรู้อยู่แก่ใจตัวเอง”

“วาพูดดีๆ ถ้ายังเป็นแบบนี้เราไม่มีทางพูดคุยกันรู้เรื่องหรอกนะ พี่ไม่ได้มีใครอื่นไม่ได้นอกใจ เมื่อก่อนพี่เจ้าชู้พี่ยอมรับแต่พอคบกับวา พี่ไม่เคยสนใจใครอีก”มันเหมือนจะเป็นคำพูดที่ฟังดูดีแต่สำหรับวารินมันไม่ใช่แบบนั้นเลย เธอเห็นเต็มสองตาว่าชายหนุ่มอยู่กับผู้หญิงคนอื่น เห็นกอดกันกลมไหนจะที่เตโชไปค้างกับผู้หญิงคนนั้น เธอตามดูเขาจนแน่ใจไงว่าเขาไม่ซื่อสัตย์ต่อเธอ

“พี่จะพูดอีกครั้ง พี่ไม่ได้มีผู้หญิงคนอื่น”

“แล้วผู้หญิงที่พี่กอดในวันนั้นคือใคร ไหนจะการที่พี่ไปค้างคืนกับเธออีก”หัวคิ้วของเตโชขมวดเล็กน้อย เขานึกแปลกใจว่าคนตัวเล็กตรงหน้าไปรู้เรื่องพวกนี้มาจากไหน

“ผู้หญิงที่พี่กอด หืม ชะเอมงั้นเหรอ”

“ไม่รู้สิค่ะไม่ได้รู้จักว่าเธอคือใคร”

“หึ”เตโชหัวเราะในลำคอเล็กน้อย แต่คนได้ยินยิ่งไม่พอใจ

“นี่พี่หัวเราะวางั้นเหรอ!”

“วารินคนที่เธอเห็นน่ะคือน้องสาวพี่”สิ้นคำพูดของชายหนุ่มวารินก็ชะงักไปเล็กน้อย เธอไม่เคยรู้มาก่อนว่าแฟนหนุ่มมีน้องสาว เธอคิดว่าเขาโกหกจึงหน้าตึงอีกครั้ง

“พี่คงเห็นวาโง่มากสินะคะ พี่ไม่มีน้องสาวไม่ใช่เหรอ”

“น้องสาวต่างแม่น่ะ ที่ผ่านมาชะเอมอยู่ในสถานะลับๆ ไม่เคยมีใครรู้ว่าเป็นลูกอีกคนของคุณพ่อ ไม่กี่วันก่อนน้าแก้วแม่ของน้องสาวพี่เสียชีวิต พี่เลยต้องอยู่เป็นเพื่อนคอยดูแล”

“นี่พี่พูดจริงเหรอคะ?”

“ครับ ถ้าใช่ผู้หญิงคนนี้ที่เธอเห็นนะ”เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาให้คนตัวเล็กดู ภาพคู่ระหว่างเขากับชะเอมทำให้วารินชะงักไปอีกครั้ง

“ทำไมพี่ไม่เคยพูดบอกวาเลย พี่ไม่อธิบายไม่อะไรสักอย่าง”

“เฮ้อ เรื่องนี้พี่ก็ผิด พี่มีหลายเรื่องให้ต้องจัดการ ตอนนั้นคิดว่าไม่มีเวลามาทะเลาะด้วยพี่เลยปล่อยให้เธอใจเย็นลงก่อน”เพราะตอนนั้นแฟนสาวของเขาค่อนข้างงี่เง่าเลยแหละ จะให้เขาไปหาอย่างเดียว ไม่ฟังอะไรเลยพอพูดก็หาว่าเขาโกหก

“ตอนนี้พี่ก็มีเรื่องเครียดอยู่ พี่ติดต่อชะเอมไม่ได้ คอนโดก็ไม่อยู่บ้านก็ไม่กลับไม่รู้น้องจะเป็นยังไงบ้าง”วารินรับรู้ถึงความกังวลของแฟนหนุ่มเธอจึงเริ่มเข้าใจว่าคำพูดของเขาไม่ได้โกหกเธอ