ตอนที่ 1 [4/4]

“ซิ่วอิง ใครทำเจ้า ใครกัน”

เขาเอ่ย

“.....” เหล่าองครักษ์เองก็ได้แต่ก้มหน้ามองพื้นด้วยความเศร้าใจ เพราะเหตุใดกัน พระชายาผู้ที่เปี่ยมสุขและงดงามดังบุปผา เช่นนี้ จึงคิดปลิดชีพตัวเองเช่นนี้ ปริศนานี้กลายเป็นสิ่งที่ เหล่าองครักษ์ ได้แต่สงสัย

“ท่านหมอมาแล้วพะย่ะค่ะฝ่าบาท”

องครักษ์เข้ามารายงานตัวพร้อมหมอหลวงที่เข้ามาด้วย ความรีบเร่ง เมื่อเห็นพระชายาในอ้อมอกขององค์รัชทายาท เทียนหวงก็ได้แต่ผวาในใจ

“ฝ่าบาท กระหม่อมขอตรวจร่างกายพระชายาพะย่ะค่ะ”

แม้จะรู้อยู่เต็มอกว่านางไม่มีชีวิตอยู่แล้ว แต่เห็นสีหน้าของ องค์รัชทายาทในตอนนี้เขาเองก็ต้องรีบตรวจดูร่างกายของ พระชายาให้แน่ชัด

“เร็วๆ สิท่านหมอหลวง”

องค์รัชทายาทรีบวางร่างนางไว้บนตัก เพื่อให้หมอหลวงได้ ตรวจดูร่างกายของนางโดยละเอียด แต่ทุกอย่างช่างรวดเร็ว เหลือเกิน เมื่อหมอหลวงไม่สามารถหาสัญญาณชีพของ พระชายาซิ่วอิงได้

“พระชายาสิ้นลมได้เกือบ ครึ่งชั่วยามแล้วพะย่ะค่ะ”

แม้จะยากเหลือเกินที่จะเอ่ยคำนี้ออกมา แต่ในฐานะแพทย์ ผู้รักษา ก็จำเป็นต้องบอกตามความจริงกับญาติ ผู้วายชนม์ ให้ได้รู้

“เป็นไปไม่ได้!!... ไม่จริง!!!”

องค์รัชทายาทเทียนหวงตะคอกและกรีดร้อง

“ทูลฝ่าบาท... พระชายาร่างกายม่วงคล้ำเช่นนี้ ฝ่าบาทต้อง ทรงหักห้ามพระทัยเถิดนะพะย่ะค่ะ”

หมอหลวงเอ่ยตามตรง และนั่นก็เหมือนสายฟ้าที่ฟาดลง กลางหัวใจขององค์รัชทายาทเทียนหวง เขาแทบสิ้นสติ เมื่อได้รับการยืนยันว่า ภรรยาสุดที่รักของเขาได้ลาโลกไป อย่างไม่มีวันกลับ นั่นเป็นวันที่เทียนหวงหัวใจสลายที่สุด เขาตะโกนกรีดร้องยกใหญ่พยายามจะตามหาคนผิด เสียงโวยวายดังระงม เดือดร้อนไปถึงพระมารดาที่ต้อง เร่งรุดมาปลอบใจลูกชาย พระมารดาเข้ามาพาตัวลูกชาย ออกจากตำหนัก เพื่อให้ไปอยู่ที่ตำหนักอื่นแทน และพระศพ ของพระชายาซิ่วอิงก็ถูกพาออกไปจัดการอีกที่หนึ่ง

งานพระราชพิธีศพของพระชายาถูกจัดอย่างยิ่งใหญ่สมเกียรติแต่ที่ยากจะบรรยายคือ ความรู้สึกของ องค์รัชทายาทเทียนหวง หลังจากวันที่พระชายาซิ่วอิง จากโลกนี้ไป เขาก็กลายเป็นคนซึมเศร้าไร้ชีวิตชีวา ไม่ว่า พระมารดาจะนำผู้หญิงสวยงามมามอบให้จากทั่วหล้า ก็ไม่ อาจดึงความสนใจจากองค์รัชทายาทได้แม้แต่น้อย

“นางฆ่าตัวตาย”

พระมารดาเอ่ยกับเทียนหวง

“ไม่จริงเรื่องนั้นเป็นไปไม่ได้เด็ดขาด ลูกกับนางรักกันดี คืนนั้นนางยังนัดกับข้าว่า จะไปเดินเล่นในสวนชมจันทร์ ด้วยกันอีกด้วย เป็นไปไม่ได้เลยที่นางจะคิดสั้นจะฆ่าตัวตาย นางมีความสุขมาก นางยังยิ้มและชื่นชมในตัวข้าอยู่เสมอ”

ยิ่งพูดน้ำตาลูกผู้ชายของเทียนหวงก็หลั่งออกมาโดยไม่อาจ สกัดกั้นเอาไว้ได้ พระมารดาที่เห็นลูกชายโศกเศร้าเช่นนั้น ก็ได้แต่ปลอบใจด้วยความสงสาร

“เทียนหวง เจ้าอย่าได้เศร้าโศกไปเลย เจ้าอายุยังน้อยนัก ยังมีสาวงามอีกมากมายหมายให้เจ้าได้เชยชม”

“ขะ ข้าไม่สามารถรักใครได้อีกแล้วเสด็จแม่ ท่านอย่าได้หา ใครมาให้ข้าอีกเลย”

องค์รัชทายาทเทียนหวงสะบัดหน้าหลบสายตาพระมารดา

“เทียนหวงเจ้ากำลังจะขึ้นเป็นฮ่องเต้ อย่าได้ทำตัว เหลวไหลเช่นนี้ อย่างไรเสียเจ้าก็ต้องเสกสมรสใหม่อยู่ดี”

“ข้าจะไม่สมรสกับใครทั้งนั้น ในสายตาข้าไม่เห็นใครอีกแล้ว เสด็จแม่ ข้าหักหลังซิ่วอิงไม่ได้”

“หักหลังหรือ เหลวไหลสิ้นดี”

“ซิ่วอิงไม่ได้อยากจากข้าไป ใช่ ต้องมีคนที่ทำให้นางตาย อย่างแน่นอน”

“งั้นก็หามาสิว่า ใครกันที่ทำเช่นนี้”

“ได้พะย่ะค่ะ เสด็จแม่ ข้าจะต้องตามหาคนที่กระทำเช่นนี้ กับ นางให้จงได้ เมื่อนั้นข้าจะได้นำวิญญาณมันไปสังเวย ให้ซิ่วอิง นางจะต้องไม่ตายเปล่าแน่”

องค์รัชทายาทเทียนหวงลุกขึ้นด้วยท่าทางที่มาดมั่น แววตา เปล่งประกายไปด้วยความหวังที่เอ่อล้นออกมา

“ได้สิ หากเจ้าพิสูจน์ได้ว่า ซิ่วอิง ถูกลอบสังหาร ข้าเองก็จะ ลงโทษมันอย่างหนักเช่นกัน”

“พะย่ะค่ะ”

“แต่ว่าก่อนที่เจ้าจะไปถึงตรงนั้น เจ้าต้องขึ้นรับตำแหน่ง ฮ่องเต้ให้เรียบร้อย แล้วสืบหาความจริงเรื่องนี้ให้เงียบที่สุด เมื่อความจริงถูกเปิดเผยออกมา ทุกอย่างก็จะคลี่คลายไปเอง เจ้าทำได้หรือไม่”

พระมารดาเอ่ยด้วยแววตาจริงจังเช่นกัน สำหรับนางแล้ว ลูกสะใภ้แม้จะดีแค่ไหน แต่ลูกชายของนางย่อมสำคัญกว่า จะให้สะใภ้ที่ตายไปแล้ว มาทำให้เสียเรื่องการรับตำแหน่ง จักรพรรดิองค์ต่อไปไม่ได้ด้วยเช่นกัน