9.ลองทำดู

คำกล่าวของโรซี่ติดอยู่ในใจนาเวียเนิ่นนาน..คำถามนั้นทำให้เธอเดินวนไปวนมาอยู่ที่ด้านหน้าร้านขายหนังสือนับรอบไม่ถ้วน..

เธอมีคำตอบบางอย่างที่อยู่ในใจแต่ก็ไม่รู้ว่ามันจะใช่หรือเปล่า อีกทั้งคำตอบนั้นมันก็อันตรายเกินไปหน่อย

เมื่อคิดได้ว่าการเดินไปเดินมาเช่นนี้ไม่ได้ช่วยอะไร นาเวียจึงเดินเข้าไปในร้านขายหนังสือเพื่อเข้าไปหาฮานีตามที่นัดหมายเอาไว้

"มาแล้วอย่างนั้นหรือนาเวีย มาทานมื้อเย็นด้วยกันก่อนสิครับ ข้าจัดเตรียมอาหารเอาไว้ให้เจ้าแล้ว"

รอยยิ้มในตอนที่ฮานีส่งให้เธอนั้นมันทำให้ในใจของนาเวียรู้สึกผิดอย่างบอกไม่ถูก เขามองเธอด้วยสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความหวัง อาจจะเพราะเขาทรมานมากกว่าคนอื่นๆ เพราะเขาไม่สามารถออกไปจากร้านหนังสือแห่งนี้ได้เลย

ส่วนคนอื่นๆ ที่ถูกสาปยังพอจะเดินทางไปมาภายในเมืองนี้ได้ แต่กลับฮานีเขาไม่สามารถเดินผ่านพ้นประตูร้านหนังสือนี้ไปได้..เพราะขนาดที่ใหญ่จนแทบจะเป็นขาที่สามมันน่าอายมากเกินไปสำหรับการปรากฏตัวต่อหน้าผู้อื่น อีกทั้งจากที่เธอฟังเขาเล่า เขาบอกว่าเพราะขนาดที่มันใหญ่มากกว่าคนอื่นๆ นั่นทำให้อารมณ์และความต้องการของเขามีมากตามไปด้วย..

"ขออภัยที่ข้ามาช้า พอดีว่าเกิดเรื่องขึ้นนิดหน่อย.."

นาเวียมีความรู้สึกว่าเธอไม่อยากโกหก เธอไม่อยากเริ่มต้นความสัมพันธ์อันดีงามของเราด้วยการโกหก เหมือนกับที่เธอทำกับอิสเค เพราะอย่างนั้นเธอจึงเริ่มต้นการเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฮานีฟัง เรื่องที่เธอถูกไหว้วานมาจากแม่มดเอมเบอร์ให้ช่วยชำระล้างคำสาปที่นางเคยสาปเอาไว้ และเรื่องที่ต้นแอปเปิ้ลถูกตัดและถูกเผาไปเรียบร้อยแล้วด้วย..

ฮานีเอื้อมมือมาจับมือของนาเวียเอาไว้ เขาสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดในช่วงเวลาที่เธอกำลังเล่าเรื่องราวมากมายให้เขาได้ฟัง เขารับรู้ได้ถึงความจริงใจและความพยายามที่เธอจะช่วยเหลือเขา..

"ข้าขอขอบคุณมากนะนาเวีย..แค่เจ้าคิดจะช่วยแค่นั้นมันก็ดีมากๆ แล้ว ข้าบอกแล้วไงว่าต่อให้เจ้ารักษาข้าไม่ได้ข้าก็ไม่โกรธเจ้าหรอก.."

ดวงตาของนาเวียดูสับสนและพร่ามัว เธอหลุบตาลงมองมือตัวเอง..

"ข้าช่วยท่านได้..ข้ามั่นใจว่าข้าจะหาทางช่วยท่านได้แน่นอน ข้ากินแอปเปิ้ลเข้าไปหลายลูกมากทีเดียว มีคนแนะนำว่าร่างกายของข้านั้นสามารถชำระล้างคำสาปของท่านได้ เพียงแต่ข้าไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร..จะต้องใช้ร่างกายแบบไหนถึงจะชำระล้างคำสาปพวกนั้นได้.."

ฮานีหน้าแดงในทันที อาจจะเพราะเขามีความต้องการที่เหนือคนธรรมดาทั่วๆไป ในหัวของเขาจึงคิดถึงเรื่องลามกเช่นนี้ เธอเป็นผู้มีพระคุณและเขาไม่ควรคิดถึงเรื่องเช่นนั้นเลยให้ตายสิ!

"ไม่เป็นไรนาเวีย เราค่อยๆ ช่วยกันคิดไปเถิด ข้าอดทนมาได้ตั้งหลายปี..อดทนเพื่อรอเจ้าอีกหน่อย ข้ารอได้อยู่แล้ว"

นาเวียส่งยิ้มให้เขา เธอช่างโชคดีที่ได้พบเจอคนดีๆอย่างฮานี บอกตามตรงว่าช่วงเวลาที่เดินทางมาที่นี่เธอรู้สึกไม่ดีเอาซะเลย คงเพราะเธอกดดันตัวเองมากเกินไป แล้วก็เป็นห่วงความรู้สึกของฮานีมากๆ ด้วย

สีหน้าดีใจเมื่อวานของเขายังคงติดค้างอยู่ในหัวไม่ยอมหายไปไหน..

แต่รอยยิ้มที่ใส่แสนอ่อนโยนของเขาในวันนี้ก็ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นเยอะเลยทีเดียว..

"ขอบคุณที่เชื่อใจข้านะฮานี..ข้ารับปากว่าข้าจะรักษาท่านให้ได้!"

ในช่วงเวลาที่นาเวียและฮานีกำลังทานมื้อเย็นด้วยกันอยู่นั้น ประตูของร้านหนังสือก็ถูกเปิดออกพร้อมกับชายผู้หนึ่งที่เดินเข้ามาด้านใน

"ข้าแวะมาเอาหนังสือน่ะ.."

ฮานีลุกขึ้นด้วยรอยยิ้ม เขามองหน้าของนาเวียก่อนจะแนะนำให้นาเวียรู้จักกับชายผู้เข้ามาใหม่

"นาเวีย..ชายผู้นี้คือเดนนิสเขาเป็นช่างตัดไม้ที่มีบ้านให้เช่าเยอะมากพอสมควร..เดนนีสนี่คือนาเวีย..นางพึ่งย้ายเข้ามาอยู่ที่เมืองของเรา และกำลังมองหาบ้านหลังใหม่อยู่"

นาเวียลุกขึ้นยืนในทันที เธอก้มหน้าลงเล็กน้อยเพื่อเป็นการทักทายชายผู้เข้ามาใหม่..

เขามีกล้ามแขนที่น่าตกใจมากทีเดียว อาจจะเพราะเขาคือช่างตัดไม้ที่ต้องใช้แรงมาก เขาจึงมีรูปร่างที่กำยำและน่ามอง

นี่คือข้อดีข้อเดียวของเกมนี้สิ นั่นก็คือเกมนี้มีหนุ่มหล่อเต็มไปหมด!

"ยินดีที่ได้รู้จักนะคะท่านเดนนิส"

เดนนีสส่งยิ้มให้นาเวียอย่างเป็นมิตร

"หากว่าเจ้ากำลังมองหาบ้าน เช่นนั้นเรามีเรื่องที่จะต้องคุยกันยาวแล้วล่ะครับนาเวีย"

เขาดูเป็นมิตรมากกว่าท่าทีน่าเกรงขามและน่ากลัวของเขามากทีเดียว..

"อา..ข้าอยากจะได้บ้านหลังเล็กๆ ที่อยู่ไม่ไกลจากเมืองเท่าไหร่นัก ข้ามีเงินไม่มาก จึงอยากจะได้บ้านในราคาที่ถูกลงสักหน่อยไม่ทราบว่าท่านเดนนิสพอจะมีบ้านแบบนั้นให้เช่าบ้างไหมคะ"

เดนนีสหัวเราะออกมาเบาๆ

"เรื่องเงินไม่เป็นปัญหาเลยครับ..เพราะอย่างน้อยให้บ้านของข้ามีคนอยู่ก็ดีกว่าปล่อยให้มันทรุดโทรมลงไปเรื่อยๆ ..เอาไว้พรุ่งนี้มาเจอกันสิครับข้าจะพาไปดูบ้าน"

นาเวียระบายยิ้มหวานส่งให้เขา

"ขอบคุณมากนะคะ"

เธอดีใจที่ตัวเองกำลังจะได้อยู่บ้านที่เป็นของตัวเองสักที..ไม่ใช่การอยู่กับท่านอิสเคไม่ดีหรอกนะ แต่เธอไม่อยากรบกวนเขามากเกินไปต่างหากหาก

"อันที่จริงนาเวียมารักษาข้าน่ะ นางกำลังพยายามช่วยรักษาข้า จากคำสาปพวกนั้นของแม่มด.."

เมื่อฮานีกล่าวเช่นนั้นออกมา เดนนีสก็เงียบไปพักนึงก่อนที่เขาจะมองหน้านาเวียด้วยแววตาที่ประหลาดใจ

"หากว่าเจ้าทำได้ หากเจ้าสามารถช่วยแก้คำสาปพวกนั้นได้ก็คงจะดี"

เดนนิสกล่าวออกมาได้น้ำเสียงเศร้าสร้อย..

"นาเวียเจ้าเองไม่รู้สินะว่าเดนนีสเองก็เป็นผู้ถูกสาปเหมือนกัน..เราต่างทุกข์ทรมานกับคำสาป..และอยากให้ความทุกข์เหล่านั้นสิ้นสุดลงเสียที แน่นอนว่าข้าไม่ได้กดดันเจ้าหรอกนะ หากเจ้าทำมันไม่สำเร็จหรือว่ามันไม่มีทางแก้ไขข้าก็จะไม่โทษเจ้าหรอก.."

ถึงแม้ว่าฮานีจะกล่าวเช่นนั้น แต่นาเวียรู้ดีว่าเขาคงอยากจะหายจากการถูกสาปแล้วกลับไปใช้ชีวิตปกติเหมือนคนอื่นทั่วๆ ไป

"ข้าจะพยายามค่ะ..และจะไม่ให้ความเชื่อมั่นของท่านสูญเปล่าอย่างแน่นอน"

เดนนีสมองนาเวียสลับกับฮานี

"นี่..ข้าเองก็อยากรู้นะว่าพวกเจ้าพูดคุยกันเรื่องคำสาปไปถึงไหนแล้ว..เผื่อมีอะไรที่ข้าจะช่วยคิดได้บ้าง"

เมื่อเดนนีสเอ่ยถามเช่นนั้น ฮานีก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้เดนนิสฟัง

"หมายความว่าตอนนี้ร่างกายของนาเวีย..คือสิ่งที่อาจจะสามารถชำระล้างคำสาปได้อย่างนั้นหรือ เช่นนั้นทำไมเราไม่ลองทำดูล่ะ..ลองใช้ร่างกายชำระล้างคำสาปกัน"