10.ขอจับหน่อยได้ไหม

“เจ้าหมายความว่าอย่างไรกันเดนนีส?”

ฮานีเอ่ยทวนคำด้วยสีหน้าเลิ่กลั่ก เขาไม่คิดว่าเจ้าเพื่อนคนนี้จะกล่าวออกมาอย่างตรงไปตรงมาเช่นนั้น

“ข้าก็หมายความว่าในเมื่อยามนี้ร่างกายของนาเวียคือสิ่งที่สามารถชำระล้างคำสาปได้ เช่นนั้นเราก็แค่..เอาส่วนที่ถูกสาปใส่เข้าไปในร่างกายของนาง..”

นาเวียวางตัวไม่ถูกเข้าไปใหญ่เมื่อเดนนีสกล่าวออกมาเช่นนั้น อันที่จริงตามทฤษฎีแล้ว การทำแบบที่เขากล่าวออกมาย่อมถูกต้อง เพราะในเมื่อร่างกายของเธอมันอาจจะสามารถชำระล้างคำสาปได้ เช่นนั้นแล้วผู้ที่ถูกสาปก็ควรจะ..ทำตามที่เดนนีสแนะนำ..

มันคือเรื่องง่ายๆ ที่เราทั้งสามต่างรู้ว่ามันควรจะทำอย่างไร แต่ว่ามันไม่ได้ง่ายดังเช่นที่คิดเลยนะสิ..

ฮานีก้มศีรษะอย่างอับจนในคำตอบ เขามองหน้าของนาเวียสลับกับใบหน้าของเดนนีส

“เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน คืนนี้ให้เราทั้งสามแยกย้ายกันไปก่อน ไปลองคิดหาทางดูก่อนแล้ววันพรุ่งนี้ค่อยมาคุยกันอีกทีว่าเราจะเอาเช่นไร..”

นาเวียรู้ดีว่าฮานีกำลังพยายามหาทางออกให้เรา แต่การยื้อไปเรื่อยๆ มันไม่ใช่ผลดี อย่าลืมว่าเธอจะต้องตามหาและช่วยแก้คำสาปกับคนถึงเจ็ดคนเชียวนะ เพราะอย่างนั้นอะไรก็ตามที่พอจะทำให้เธอสามารถแก้คำสาปได้ก็ควรจะลองดูไม่ใช่รึไง

“แต่ว่าข้าอยากจะลองดูนะคะ..ตามที่ท่านเดนนีสกล่าวออกมานั้นก็พอจะมีเหตุผลอยู่บ้าง เช่นนั้นข้าอยากจะขอลองดูสักหน่อย หากว่ามันไม่สำเร็จแล้วเราค่อยแยกย้ายกันกลับไปคิดก็ยังไม่สาย..”

เดนนีสไม่คิดว่านาเวียจะกล่าวออกมาเช่นนั้นเลย เขาไม่เข้าใจว่าเหตุใดนางถึงได้ทุ่มเทแรงกายแรงใจช่วยเหลือเขาและฮานีมากขนาดนี้กัน..เขาจะเป็นฝ่ายรับเพียงอย่างเดียวก็ไม่ได้ เขาเองก็จะต้องหาทางตอบแทนเธอเหมือนกัน..

“เช่นนั้นเราจะเริ่มอย่างไรดี..”

เขาเอ่ยถามพร้อมกับมองหน้าของนาเวียเพื่อต้องการคำตอบ..

ฮานีรีบเดินไปปิดประตูหน้าร้านพร้อมกับหมุนแผ่นป้ายว่าร้านปิดแล้ว เพื่อไม่ให้มีใครเข้ามาในนี้อีกนอกจากเรา

“หากจะทำ..เช่นนั้นเข้าไปที่ด้านในร้านของข้าเถิด”

เมื่อกล่าวจบฮานีก็เดินนำทั้งสองคนเข้าไปที่ด้านใน ไม่เคยมีใครได้เข้ามาในนี้ แม้แต่เดนนีสที่ว่าสนิทสนมกับฮานีที่สุดก็ยังไม่เคยเข้ามาในบ้านของฮานีเลย

บ้านที่เต็มไปด้วยตู้หนังสือมากมาย เพราะออกไปจากร้านนี้ไม่ได้ ฮานีจึงทำความรู้จักโลกใบนี้ด้วยการอ่านหนังสือ

“พวกเจ้าไปนั่งรอที่โซฟาก่อนก็ได้ ข้าจะไปจัดเตรียมน้ำชามาให้”

เมื่ออยู่ตามลำพัง นาเวียก็กล่าวกับเดนนีส อย่างตรงไปตรงมา เธอถามเขาว่าเขาถูกสาปแบบไหนกัน และเมื่อสิ้นคำถามของนาเวีย เดนนีสก็ถอดกางเกงของเขาออกในทันที

หนุ่มๆ ในเมืองนี้เป็นอะไรไปกันนะ เธอถามแทนที่จะตอบคำถามของเธอ กลับถอดกางเกงให้ดูซะอย่างนั้น เธอยังไม่ทันได้เตรียมใจที่จะมองดูจุ๊ดจู้ของใครเลยนะโว้ย..

“...มันแข็งเหมือนท่อนไม้เลยใช่ไหมล่ะ”

นาเวียนิ่งอึ้งไปหลายนาที เพราะส่วนนั้นของเขามันไม่ได้แข็งเหมือนกับท่อนไม้เพียงอย่างเดียวเท่านั้น แต่ว่ามันเหมือนท่อนไม้แทบจะทุกระเบียบนิ้ว..นี่มันมหัศจรรย์เช่นนี้ได้อย่างไรกัน?

เธอเลิกคิ้วขึ้นด้วยความประหลาดใจก่อนจะช้อนสายตามองหน้าของเดนนีส

“แล้ว..ท่านทนกับสภาพเช่นนี้มาได้อย่างไรกันคะ”

“อืม..ข้าไม่รู้ว่าคนอื่นเป็นเหมือนกันไหม แต่ว่าสำหรับข้าแล้ว เจ้านี่พึ่งกลายเป็นท่อนไม้ตอนที่ข้าอายุสิบห้าปี ท่านตาเล่าว่า ของท่านตาเองก็เป็นเช่นนี้ในตอนที่อายุสิบแปด เพราะคำสาปจากท่านปู่ทวดที่สืบทอดกันมา..”

เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอจะต้องประสบปัญหากับเรื่องพวกนี้ เรืองแสงได้ ใหญ่เหมือนขาที่สามแล้วก็แข็งเป็นท่อนไม้อย่างนั้นหรือ?

ในอนาคตจะมีแบบไหนอีกนะ ตอนนี้จากที่อยากช่วย นาเวียอยากจะรู้มากกว่าว่าของอีกสี่คนที่เหลือจะมีสภาพแบบไหน แม่มดเอมเบอร์คิดคำสาปที่น่าประหลาดใจพวกนี้ได้อย่างไรกันนะ ช่าง..บ้าบอมากทีเดียว

“ข้าขอจับ..หน่อยได้ไหม”

เธอแค่อยากจะรู้ว่านอกจากหน้าตาที่เหมือนกับท่อนไม้แล้ว สัมผัสของมันจะแข็งแกร่งเหมือนท่อนไม้ด้วยรึเปล่า

เดนนีสหลับตาลงช้าๆ เขาพยักหน้าเบาๆ เพื่อเป็นการอนุญาต..ที่ผ่านมาเขาคิดว่านี่มันคือเรื่องที่น่าอายและคงไม่มีสตรีคนไหนรับได้อย่างแน่นอนที่เขา..มีส่วนนั้นกลายเป็นท่อนไม้น่ะ

เมื่อส่วนที่ไม่เคยมีใครแตะต้องหรือว่าสัมผัส ถูกมือน้อยๆ ของเธอจับมันอย่างเบามือราวกับเธอหวาดกลัวว่าเขาจะเจ็บ ความรู้สึกอันแสนสับสนก็ผุดขึ้นมาในใจ..

“....”

เธอจ้องมองส่วนนั้นของเขาตาไม่กะพริบ มันช่างน่าประหลาดยิ่งนัก หน้าตาภายนอกเหมือนกับท่อนไม้ แถมสัมผัสที่ได้หลังจากการแตะปลายนิ้วลงไปยังเหมือนกับว่าเธอกำลังลูบไล้อยู่บนกิ่งไม้อีกต่างหาก..มันทั้งสากและแข็งมากจนเธออดจะทึ่งไม่ได้เลย

ในขณะที่นาเวียกำลังสำรวจอย่างตั้งอกตั้งใจ เดนนีสกลับรู้สึกเหมือนกับว่าเขาจะยืนไม่อยู่ด้วยซ้ำ

แค่นิ้วมือของเธอสัมผัสโดน..อารมณ์ของเขาก็พลุ่งพล่านขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ เธอวางมือเอาไว้ตรงส่วนนั้น..ท้องนิ้วที่ไล้วนไปมาชวนให้ความลุ่มร้อนที่หลบซ่อนอยู่แทบจะระเบิดออกมาได้ง่ายๆ

เขากลายเป็นคนที่มีจุดเดือดต่ำอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ปลายนิ้วของเธอแตะลงไปบนนั้น..ก่อนจะลากท้องนิ้วไล้ตั้งแต่โคนกระสันเรื่อยไป สูงขึ้นจนถึงส่วนปลายอ่อนไหว เขารีบจับมือของเธอเอาไว้ในทันที ก่อนที่ตัวเองจะเผลอแสดงท่าทีน่าอายออกไป ถึงแม้ว่ามันจะมีหน้าตาคล้ายคลึงกับท่อนไม้ แต่ทว่าความรู้สึกต่างๆ ของเขานั้นยังคงอยู่ครบถ้วน..เธอสัมผัสเช่นนั้นเพราะคิดว่าเขาไม่มีความรู้สึกหลงเหลืออยู่เลยหรืออย่างไรกัน

“ตกลงแล้ว..เจ้าจะเริ่มการชำระล้างคำสาปเช่นไรกัน?”

เขาถามออกมาด้วยใบหน้าที่ขึ้นเป็นสีแดงระเรื่อ เดนนีสไม่ได้มองหน้าของนาเวียเลยด้วยซ้ำในช่วงเวลาที่เขาเอ่ยถามเธอ..

นาเวียยืนขึ้นก่อนจะส่งยิ้มให้เขา

“ตามทฤษฎีแล้วจะต้อง..ใส่ส่วนที่ถูกสาปเข้าไปในร่างกายของข้าใช่ไหมคะ เช่นนั้น..ท่านก็ลองใส่ส่วนนั้นเข้ามาในปากของข้าก่อนดีไหมคะ เราทั้งคู่ต่างก็ยังไม่รู้ว่าสิ่งที่เราคาดเดานี้จะได้ผลหรือไม่ หากว่ามันยังไม่ได้ผลหรือว่ายังไม่ดีขึ้น เราจะลองกันอีกครั้ง..โดยที่ส่วนที่รับท่านเข้าไปไม่ใช่ปากของข้า”

เดนนีสพยักหน้า เขาเห็นด้วยกับคำกล่าวของเธอนะ

“เอาแบบนั้นก็ได้ เจ้าไม่ต้องเป็นห่วงเพราะข้าและฮานีไม่คิดเอาเปรียบเจ้าอย่างแน่นอน”