5.นิ้วก้อย

“เพราะเจ้าแท้ๆ เลยเมื่อคืนสัตว์ทุกตัวในป่าถึงได้นอนหลับสนิท..บอกตามตรงว่านั่นมันคือสวรรค์ของพวกเราในรอบสิบปีเลย..เจ้ามีเรื่องอะไรให้ข้าช่วยก็บอกมาได้เลยนะนาเวีย”

โรซี่กล่าวก่อนจะส่งมอบเหรียญทองให้นาเวีย ถึงแม้ว่าเจ้าหนุ่มเรืองแสงผู้นั้นจะบอกกล่าวไม่ให้โรซี่นำเหรียญทองมาให้แล้ว แต่ทว่าโรซี่ก็ไม่อาจขัดใจเจตนาของสัตว์ป่าตนอื่นได้ เธอจึงนำเหรียญทองมามอบให้นาเวียแทน

“ข้า..รับปากแม่มดเอมเบอร์เอาไว้ว่าจะช่วยนางถอนคำสาป ที่นางเคยสาปชายหนุ่มทั้งเจ็ดคนเอาไว้ แต่ยังไม่ทันที่ข้าจะได้ถามรายละเอียด ท่านแม่มดกลับเสียชีวิตไปก่อน..ข้าจึงไม่ทราบว่าในเมืองแห่งนี้ชายหนุ่มผู้อื่นอีกหรือไม่ที่พวกเขาถูกสาปน่ะ”

โรซี่บินมาเกาะที่ไหล่ของนาเวีย

“เจ้าเป็นคนดีจังเลยนะนาเวีย เป็นมนุษย์ที่ใจดีมากๆ เลย..เจ้ารับคำขอร้องของแม่มดชั่วช้าอย่างเอมเบอร์ โดยไม่กลัวว่าจะถูกนางหลอกเอาอย่างนั้นหรือ”

จะถูกหลอกหรือไม่ นั่นมันไม่ใช่ประเด็นเลย แต่ภารกิจของเธอคือการทำให้คำสาปของแม่มดจางหายไปต่างหาก..อีกทั้งเธอไม่ใช่คนดีอะไรเลย..เธอแค่ต้องทำเพราะยังคาดหวังว่าจะได้ออกไปจากที่นี่..

“มันน่าสงสารมากเลยไม่ใช่รึไง การที่ออกไปจากเมืองนี้ไม่ได้น่ะ ข้าอยากจะช่วยเหลือผู้คนเหล่านั้นให้พวกเขาได้ใช้ชีวิตที่ต้องการ..”

โรซี่ครุ่นคิดเล็กน้อย

“เช่นนั้นข้าคิดว่าเจ้าควรจะเริ่มต้นจากการเข้าไปในตัวเมืองนะ ตั้งแต่ที่เจ้ามาที่นี่เจ้าได้เข้าไปในเมืองบ้างรึยัง? ข้าขอแนะนำให้เจ้าไปที่ร้านขายหนังสือ เจ้าของร้านที่นั่นดูแปลกๆ เขาไม่ยอมออกมาจากร้านเลย..เจ้าลองออกไปตรวจดูหน่อยเถิด”

นาเวียระบายยิ้มหวานส่งให้โรซี่

“ขอบคุณเจ้ามากนะ แล้ววันนี้ลิเวียไปไหนอย่างนั้นหรือ?”

โรซี่บินวนรอบๆ นาเวียเบาๆ

“ลิเวียยังนอนไม่ตื่นเลย..ข้ามาที่นี่นานเกินไปแล้ว คงต้องบินกลับไปดูนางหน่อย หากว่าเจ้าว่างๆ ก็เข้าไปเที่ยวในป่าได้นะ พวกสัตว์ทั้งหลายคงดีใจที่เห็นเจ้า”

นาเวียพยักหน้า

“ข้าอยากจะทำความสะอาดที่นี่อีกหน่อย เอาไว้ว่างๆ ข้าจะไปเที่ยวนะ”

นาเวียโบกมือลาเจ้านกสีขาวที่กำลังบินกลับไปในป่า เธอมองจนสุดสายตาก่อนจะเข้าไปในบ้าน วันนี้นาเวียตั้งใจว่าจะขึ้นไปทำความสะอาดที่ชั้นบน เธออยากจะตอบแทนอิสเคให้มากที่สุด แน่นอนว่าเธอไม่ได้คิดจะอยู่ที่นี่ไปตลอด เธอมีเงินแล้ว..เงินที่ได้มาจากโรซี่นั้นสามารถซื้อบ้านหลังย่อมๆ ได้เลย

เพราะอย่างนั้นก่อนที่จะจากเขาไป เธออยากจะทำให้ที่นี่มันสะอาดและน่าอยู่ขึ้นมาอีกหน่อย..

นาเวียหยุดอยู่ที่ห้องนอนของอิสเค เธอเปิดประตูแล้วเดินเข้าไปในนั้น อิสเคไม่อยู่ที่นี่เพราะเขาออกไปหาสมุนไพรในป่าตั้งแต่เช้า..

นาเวียเริ่มต้นจากการนำผ้าห่ม ผ้าปูเตียงและผ้าม่านเข้ามาเปลี่ยน..เธอเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำจัดการล้างถังอาบน้ำที่ทำจากทองเหลือง ขัดพื้นและทำความสะอาดฉากกั้น..ทว่าในช่วงเวลาที่นาเวียกำลังใช้ผ้าเช็ดฉากกั้นอยู่นั้นเสียงฝีเท้าก็กำลังเดินขึ้นมาด้านบน นาเวียยืนขึ้นเพื่อที่จะกล่าวทักทายอิสเคแต่ปรากฏว่าวินาทีที่เขาเข้ามาในห้องนี้เขากลับถอดเสื้อออกในทันที..อากาศในยามกลางวันนั้นร้อนมากทีเดียว และเขาที่ไปตากแดดมาคงจะรู้สึกร้อนมากๆ

เธอยืนมองอยู่ตรงนั้นก่อนจะยกมือขึ้นมาปิดปาก จากที่ตั้งใจจะเอ่ยทักเขา แต่ทว่าในยามนี้เธอควรจะเงียบเสียงไปก่อนน่าจะดีกว่า..

รูปร่างของเขามันช่าง..ชวนให้อยากจะเปล่งเสียงกรีดร้องออกมาซะเหลือเกิน กล้ามเนื้อแสนสวยงามเรียงตัวกันราวกับภาพวาด เขาสูงและตัวใหญ่มากๆ จนเธอต้องแหงนหน้าคุยด้วย และนั่นคือจุดขายของอิสเคล่ะ ความสูงและหุ่นหมีของเขา นี่ยังไม่รวมกับหน้าตาคมเข้มที่เข้ากันได้เป็นอย่างดีกับผิวสีแทน..

ต่อให้ต้องแลกกับการเป็นตากุ้งยิงแต่ได้ยืนมองเขาเช่นนี้มันก็..คุ้มกับการรักษาดวงตาจริงๆ

“....”

ถอดเสื้อพอทน ถอดกางเกงพอเลย..

นาเวียอ้าปากค้างออกมาอีกรอบเมื่ออิสเคถอดกางเกงออก คราแรกเธอคิดว่าจุ๊ดจู้ของเขามันเปล่งแสงในยามราตรีเท่านั้น แต่ทว่าไม่ใช่เลยเพราะในช่วงกลางวันมันก็ยังคงจ้าซะเหลือเกิน..เธอไม่ได้จะลามกอะไรแต่สิ่งที่อยากจะบอกคือมันไม่ใช่แท่งไฟเพราะมันเจิดจ้ามากเสียจนมองไม่เห็นเป็นรูปเป็นร่างด้วยซ้ำ..

ในช่วงเวลาที่นาเวียกำลังยืนอึ้งอยู่ อิสเคก็กวาดสายตามองไปรอบๆ เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อมองเห็นบรรยากาศของห้องนอนที่มันเปลี่ยนไป เขาเดาว่านี่คงเป็นฝีมือของนาเวียอย่างแน่นอน เขาอมยิ้มขึ้นมาก่อนที่ดวงตาจะเหลือบไปเห็นไม้กวาดและถังไม้ที่ใส่อุปกรณ์ทำความสะอาดวางเอาไว้..ของของนางยังอยู่ที่นี่เช่นนั้นไม่ใช่ว่านาเวียจะยังอยู่ในห้องนี้อย่างนั้นหรือ?

และคำตอบที่อิสเคสงสัยก็ถูกตอบออกมา เมื่อเขามองเห็นใบหน้าของนาเวียที่โผล่พ้นออกมาจากฉากกั้นอาบน้ำ เธอกำลังมองมาทางเขา แต่ไม่ได้มองสบตากับเขาหรอกนะ เพราะสายตาของเธอนั้นมันอยู่ต่ำกว่าระดับสายตามากทีเดียว..เธอกำลังจ้องมองส่วนนั้นของเขาอย่างไม่กะพริบตา..

ขอร้องล่ะ นี่นางชอบมากจนไม่กะพริบตาเลยอย่างนั้นหรือ? เช่นนั้นเขาควรจะทำอย่างไรดีล่ะ..ลองแกล้งเธอดูหน่อยดีไหมนะ

อิสเคไม่ได้กล่าวคำใด เขาแสร้งทำเป็นมองไม่เห็นนาเวียแล้วเดินไปที่เก้าอี้หนังสีคาราเมล เขานั่งลงบนนั้นพร้อมกับกางขาออกเล็กน้อย เพื่อให้เธอจ้องมองมันได้อย่างถนัดมากกว่านี้

นาเวียลดสายตาลงในทันที..นี่อิสเคมีงานอดิเรกคือการไม่ใส่เสื้อผ้าอย่างนั้นหรือ เธอรู้ว่าเขาค่อนข้างชื่นชอบความเจิดจ้าของตัวเอง แต่ก็ไม่คิดว่าเขาจะมีรสนิยมที่แปลกประหลาดเช่นนั้นนี่..หาก็เป็นแบบนี้เขาจะยินยอมให้ความร่วมมือกับการถอนคำสาปของเธออย่างนั้นหรือ?

หรือว่าเธอควรจะทำให้เขาเสียความมั่นหน้ามั่นใจลงไปบ้าง..แบบว่าทำให้จุ๊ดจู้ที่เรืองแสงของเขามันไม่ใช่ความน่าภาคภูมิใจอีกต่อไป

นาเวียเดินออกไปจากฉากกั้น เธอทำท่าตกใจเล็กน้อยที่เห็นเขานั่งอยู่บนโซฟา

“อ๊ะ..กลับมาแล้วอย่างนั้นหรือคะ ขออภัยที่ข้าเสียมารยาทเข้ามาในห้องนี้ แต่เพราะว่าห้องนี้มันรกมาเกินกว่าที่ข้าจะทนดูได้”

อิสเคยังคงนั่งอยู่ตรงนั้นราวกับว่าเขาไม่ได้รู้สึกอายที่ตัวเองกำลังเปลือยล่อนจ้อนอยู่

“ไม่เป็นไรนาเวีย ข้าเข้าใจดีและขอบคุณมากที่ช่วยเข้ามาทำความสะอาดห้อง..”

เธอจ้องมองไปยังแสงที่เจิดจ้านั้นของเขาอย่างไม่นึกอายอีกต่อไป ก่อนจะยกมือขึ้นมาปิดปากหัวเราะ

เสียงหัวเราะนั้นทำให้เขานึกสงสัยว่าบนตัวของเขานั้นมันมีอะไรที่น่าขำกันนะ

“มีเรื่องอะไรที่น่าขำกันนาเวีย”

เธออมยิ้มก่อนจะลดมือที่กำลังปิดปากลง

“ข้าแค่คิดว่าแสงอันเจิดจ้านั้นคงทำหน้าที่ช่วยปกปิดขนาดของท่านอย่างนั้นสินะคะ..เพราะแสงที่เจิดจ้าทำให้ไม่มีใครสามารถมองเห็นขนาดที่เล็กเท่านิ้วก้อยของท่านได้..ที่แท้ท่านอิสเคก็กังวลเรื่องภาพลักษณ์ของตัวเองมากๆ นี่เอง ถึงได้ชื่นชอบเจ้าแสงนั่นนักหนา”