4.สำเร็จไหม

หลังจากนั่งคิดนอนคิดมาค่อนวัน นาเวีย ก็คิดแผนการบางอย่างขึ้นมาได้จากการให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีของเจ้านกทั้งสอง

“ไม่มีชายหนุ่มที่ไหนที่ไม่ชื่นชอบการดื่มสุราหรอกใช่ไหมนาเวีย เช่นนั้นคืนนี้เจ้าลอง..พูดคุยกับเขาตอนที่เขาเมาดีไหม?”

นั่นคือข้อเสนอของนกโรซี่ และจากข้อมูลเกี่ยวกับอิสเคที่เธอได้มากจากนกลิเวียนั้นบ่งบอกได้ว่าเขาไม่ค่อยชอบคนโกหกเท่าไหร่นัก..แต่เธอโกหกเขาไปแล้วหลายเรื่องมากทีเดียว เพื่อไม่ให้ความสัมพันธ์ของเธอและอิสเคมันแย่ลงมากกว่านี้เธออยากจะพูดความจริงกับเขา..มากกว่าที่จะโกหกกันอีก

อิสเคเดินเข้ามาในบ้านของเขาและ..สิ่งที่เขาอดจะรู้สึกทึ่งไม่ได้เลยคงเป็นความสะอาดและบรรยากาศที่แปลกไป มีแสงเทียนถูกจุดขึ้นจากเดิมที่เคยเป็นบ้านมืดๆ และบนโต๊ะอาหารก็มีอาหารและขวดสุราวางเอาไว้..

กลิ่นอาหารหอมฟุ้งเรียกเสียงท้องร้องของเขาได้เป็นอย่างได้ บรรยากาศในบ้านที่แตกต่างออกไปทำให้เขารู้สึกแปลกไม่น้อยเลย

เขามองเข้าไปในห้องครัวก็พบนาเวียที่กำลังจัดข้าวของในครัวให้เข้าที่ เธอยังคงทำงานถึงแม้ว่าตอนนี้จะมืดแล้วก็ตามที ดูจากบ้านของเขาที่มันสะอาดขึ้นมากกว่าเดิมหลายเท่าตัว ท่าทางว่าตอนที่เขาไม่อยู่เธอคงจะไม่ได้หยุดเลยอย่างนั้นสินะ

อิสเคผ่อนลมหายใจออกมาทางจมูกเบาๆ

“หยุดทำงานได้แล้ว..เจ้าทำให้ข้ารู้สึกเกร็งใจนะ”

เมื่อนาเวียได้ยินเสียงของอิสเค เธอก็รีบวางผ้าในมือลงแล้วล้างมือให้สะอาดเพื่อวิ่งมาหาเขา บอกตามตรงว่าการอยู่เฉยๆ มันทำให้เธอคิดฟุ้งซ่าน เพราะอย่างนั้นเธอจึงลุกขึ้นมาทำงาน เธอไม่ได้ทำงานมากมายอะไรนักหรอกแต่เพราะเจ้านกทั้งสองตัวนั่นมาช่วยต่างหาก การทำความสะอาดในบ้านหลังนี้มันถึงได้คืบหน้าไปเร็วเช่นนั้น

“กลับมาแล้วอย่างนั้นหรือคะ เช่นนั้นเรามาทานมื้อเย็นด้วยกัน..อา..แน่นอนว่าอาหารพวกนี้ไม่ได้มีส่วนผสมของแอปเปิ้ลหรอกนะคะ เพราะอย่างนั้นท่านมั่นใจได้เลยว่าท่านจะทานได้อย่างปลอดภัย”

อิสเครู้สึกผิดนิดหน่อยที่เขาโกหกเธอเรื่องการแพ้แอปเปิ้ล

“อันที่จริงข้าไม่ได้คิดเล็กคิดน้อยมากขนาดนั้น ข้าบอกไปแล้วไงว่าเจ้าสามารถอยู่ที่นี่ได้จนกว่าเจ้าจะมีที่อยู่ใหม่และ..เจ้าไม่ต้องทำงานเพื่อเป็นการตอบแทนข้าหรอก..ข้าเกรงใจ”

เมื่ออิสเคกล่าวจบเขาก็เริ่มลงมือทานอาหารในทันที รสชาติของอาหารพวกนี้อร่อยมากกว่าที่เขาจินตนาการเอาไว้ซะอีก ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าสตรีที่มีใบหน้างดงามจะทำงานได้อย่างคล่องแคล่วเช่นนี้ เขาคิดว่านาเวียจะเป็นพวกลูกคุณหนูที่ทำอะไรไม่เป็นซะอีก

“หลังจากกินเสร็จแล้วเจ้าก็เข้านอนได้เลยนะ ข้าจะออกไปล่าสัตว์..”

นาเวียเงยหน้าขึ้นมาเล็กน้อยเมื่ออิสเคบอกกล่าวว่าเขากำลังจะออกไปล่าสัตว์

“อา..อันที่จริงข้าถูกไหว้วานมาค่ะ”

นาเวียยื่นเหรียญทองให้อิสเคห้าเหรียญ เธอช้อนสายตามองหน้าเขาก่อนจะรวบรวมความกล้าแล้วเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ

“ข้าถูกขอร้องมาจากสัตว์ป่าค่ะ ข้ารู้ว่านี่มันเป็นเรื่องน่าเหลือเชื่อแต่ว่า..พวกสัตว์ป่าบอกว่าพวกเขาไม่ได้นอนเลยในยามราตรีเพราะแสง..ที่ส่องสว่างจากตัวท่าน”

อิสเคชะงักในทันที เขาสำลักจนไอออกมาเสียงดัง นาเวียรีบส่งแก้วน้ำให้เขาในทันที แต่ทว่าแก้วน้ำนั้นมันคือแก้วสุรามิใช่น้ำเปล่า และเมื่ออิสเคดื่มเข้าไปมันทำให้เขาสำลักหนักมากกว่าเดิม ลำคอของเขาร้อนผ่าวไปหมดราวกับจะมีไฟลุกขึ้นมา..

เขารีบวิ่งไปตักน้ำเปล่าในถังไม้ขึ้นมาดื่มอย่างรวดเร็ว..ก่อนจะมองมาที่นาเวีย อย่างไม่เชื่อสายตา

“นี่เจ้าถูกแม่มดล้างสมองแล้วอย่างนั้นหรือ? เจ้าไปเอาเงินพวกนี้มาจากไหนกัน?”

นาเวียรู้ดีว่านี่มันเชื่อยาก แล้วเธอเลือกอะไรได้ไหม บอกความจริงไปเขาก็ไม่เชื่อ พอโกหกก็ดันถูกจับได้อีก..

“หากท่านไม่เชื่อเช่นนั้นข้าจะเรียกโรซี่และลิเวียออกมาให้ท่านดู..”

สิ้นเสียงของนาเวียมีนกสีขาวสองตัวบินเข้ามาหานาเวีย พวกมันจ้องไปที่อิสเคอย่างไม่ไว้วางใจ

“บอกเขาไปสิโรซี่ว่าเจ้าให้เงินข้ามาจริงๆ”

“นี่เจ้าทึ่ม ข้าจะบอกให้ว่าแสงไปที่เจิดจ้าของตัวเจ้าน่ะมันทำให้พวกเรานอนไม่หลับ อีกทั้งยังทำให้สัตว์ป่ามีปัญหาทางสายตาอีกต่างหากเพราะฉะนั้นเอาเงินนี่ไปแล้วไม่ต้องเข้าไปในป่าอีก ข้าจะนำเงินเหล่านี้มาจ่ายให้เจ้าทุกวันเองเจ้าทึ่ม! หากเจ้าจะเข้าไปหาของป่าก็เข้าไปในตอนกลางวันสิโว้ย! อย่ามาสร้างความเดือดร้อนให้พวกเราอีก”

อิสเคยกมือขึ้นมานวดขมับเบาๆ ..เขาไม่รู้ว่าในยามนี้ควรจะทำอย่างไรดี เขาไม่รู้ว่านาเวียเสียสติไปแล้วหรือว่าคำที่นางกล่าวออกมามันคือความจริงกันแน่เพราะว่าเขาฟังภาษานกไม่ออกจริงๆ

“จิ๊บๆ จิ๊บๆ แกร๊กๆๆ ก๊าๆๆ จิ๊บๆๆ จิ๊บ!! จ๊ากๆๆ”

ในขณะที่เจ้านกที่เกาะอยู่บนไหล่ของนาเวียกำลังพูด นาเวียก็พยักหน้าอย่างกับว่านางเห็นด้วยกับคำพูดนั้น..

“ข้าฟังภาษานกไม่ออกหรอกนะ..และข้าจะรับเงินนี่ได้อย่างไรในเมื่อข้าไม่รู้ที่มาของ มันน่ะ”

โรซี่ทนไม่ไหว นกตัวน้อยบินเข้าไปหาอิสเคคนโง่ก่อนที่มันจะจิกลงไปเบาๆ บนหน้าผากของอิสเค

“อะ..โอ้ย! นี่หากเจ้าไม่หยุดข้าจะทำนกย่างกินในมื้อนี้แล้วนะ!!”

สิ้นเสียงขู่ของเขานกโรซี่ก็กระพือปีกเบาๆ และในช่วงเวลานั้นเอง เหรียญทองก็หล่นลงมาที่เบื้องหน้าของอิสเค นั่นทำให้เขาอ้าปากค้างในทันที..

นาเวียมองหน้าอิสเค อาการตกใจของเขาไม่ได้แตกต่างจากเธอสักเท่าไหร่เลย เธอรู้ว่านี่มันเชื่อยากแต่ว่าช่วยเชื่อเธอเถอะ

“ข้าไม่ได้โกหกท่านนะคะ แล้วก็ตั้งใจว่าจากนี้ข้าจะไม่โกหกท่านอีกแล้ว รับทองพวกนี้เอาไว้แล้ว..ทำตามที่สัตว์ป่าพวกนี้ร้องขอเถอะนะคะ”

อิสเคยกแก้วสุรามากรอกใส่ปากเร็วๆ ในทันทีอย่างไม่อยากจะเชื่อ เขามองหน้าของนาเวียสลับกับใบหน้าของเจ้านกที่ดูเหมือนกำลังโกรธเขาอยู่ เขาไม่เคยรู้เลยว่าแสงอันเจิดจ้าของเขานั้นจะทำความเดือดร้อนได้มากขนาดนั้น..

“ข้ารับปากก็ได้ว่าข้าจะไม่ออกไปล่าสัตว์ในยามราตรี แต่ข้าอาจจะเข้าไปหาสมุนไพรบ้าง ส่วนเหรียญทองพวกนี้ข้าจะรับเอาไว้แค่เท่านี้ก็พอแล้ว..ไม่ต้องเอามาให้อีก หากจะให้ก็ให้นาเวียเถิด”

เมื่ออิสเคกล่าวจบเขาก็รีบวิ่งขึ้นไปที่ชั้นบนในทันที ทิ้งให้นาเวีย นกโรซี่และนกลิเวีย อยู่ข้างล่าง..

“นั่นถือว่าเราทำสำเร็จใช่ไหมนะ”

นาเวียกล่าวออกมาก่อนที่เธอจะหันไปหานกโรซี่และนกลิเวีย นกทั้งสองส่งเสียงร้องพร้อมกับบินไปมารอบๆ ตัวของนาเวีย

“......”

อิสเคแอบมองลงมาจากด้านบน รอยยิ้มนั้นของนาเวียมันช่างงดงามมากจริงๆ อีกทั้งความสามารถในการพูดคุยกับสัตว์ของนางมันน่าทึ่งมากทีเดียว

นางไม่ใช่สตรีธรรมดาๆ อย่างนั้นสินะ