15.แนะนำตัว

หลังจากที่นาเวียจัดการเรื่องภายในบ้านเสร็จเรียบร้อย เมื่อเธอมองดูนาฬิกาก็พบว่ายังมีเวลาเหลืออยู่อีกนิดหน่อยก่อนที่จะถึงเวลานัดหมายกับท่านฮานี

เธอห่อดอกกุหลาบสีขาวที่เหลืออยู่แล้วใส่เอาไว้ในตะกร้า นาเวียเดินออกมาจากบ้านหลังใหม่ของเธอด้วยรอยยิ้ม เธอแวะซื้อขนมปังที่ร้านหัวมุมก่อนจะเดินออกจากย่านการค้าไปยังบ้านของท่านอิสเค

เธอต้องการบอกกล่าวกับเขาอย่างเป็นทางการ ถึงเรื่องการย้ายออกมาจากบ้านเขา..เมื่อนาเวียเดินถึงหน้าบ้านของท่านอิสเค เธอก็เห็นเขากำลังจัดการตากสมุนไพรอยู่..

เขาไม่ได้ไปล่าสัตว์ตามที่รับปาก ถึงแม้เขาจะเข้าป่าเหมือนเดิมแต่เขาก็เข้าป่าไปในยามกลางวันเพื่อไปหาสมุนไพรเท่านั้น..

"ท่านอิสเค.."

เธอร้องเรียกชื่อเขาพร้อมกับเดินเข้าไปหาอิสเคด้วยรอยยิ้ม

"พึ่งกลับมาจากการหาสมุนไพรอย่างนั้นหรือคะ.."

นาเวียเดินเข้าไปในบ้านด้วยความคุ้นเคย เธอวางตะกร้าดอกไม้ในมือลง แล้วเดินไปหยิบแจกันเพื่อที่จะจัดดอกกุหลาบสีขาวลงไปในแจกันนั้น..

"อืม ข้าพึ่งกลับมา แล้วเจ้าล่ะหายไปไหนมาทั้งคืน.."

นาเวียที่กำลังจัดดอกไม้ชะงักเล็กน้อย เธอหันกลับมามองใบหน้าของท่านอิสเคด้วยแววตาที่สั่นไหวเล็กน้อย

"พอดีว่าข้า..หาบ้านได้แล้วค่ะ เพราะฉะนั้นข้าก็เลยมาที่นี่เพื่อมากล่าวขอบคุณท่าน แต่ถึงถ้าจะย้ายออกไปแล้ว ข้าก็จะกลับมาเยี่ยมท่านบ่อยๆ นะคะ"

เขามองเธอด้วยสายตาที่ตัดพ้อ ในขณะที่เขาเริ่มเคยชินกับการมีนาเวียอยู่ในบ้าน เธอก็กำลังจะจากเขาไปแล้วอย่างนั้นสินะ..

อิสเคได้แต่เก็บกดความน้อยใจให้จมหายไป เขาส่งยิ้มที่ไปไม่ถึงดวงตาให้เธอ

"อย่างนั้นเองสินะ..เจ้าเองก็ต้องกลับมาเยี่ยมข้าบ่อยๆ ด้วยล่ะ"

นาเวียยกแจกันดอกไม้ไปวางเอาไว้บนโต๊ะอาหาร เธอเดินเข้ามาหาเขา..แน่นอนว่าไปหน้าของท่านอิสเคไม่สู้ดีเท่าไหร่นะ เขาคงอยากให้เธออยู่ที่นี่อย่างนั้นสินะ

"ท่านเองก็ไปหาข้าได้นะคะ ถึงอย่างไรท่านอิสเคก็เข้าไปในย่านการค้าเพื่อส่งสมุนไพรทุกวันอยู่แล้วนี่ ท่านสามารถแวะไปหาข้า ได้ทุกวันเลยนะคะ"

นี่ไม่ใช่การจากลาสักหน่อย แค่เธอต้องย้ายไปอยู่ในที่ที่ควรอยู่ก็เท่านั้น..

อันที่จริงนาเวียเองก็ไม่คุ้นชินกับการต้องพึ่งพาใครเยอะๆ เหมือนกัน ในชีวิตของเธอเคยชินกับการพึ่งพาตัวเองเท่านั้น..

"ได้สิ ข้าจะแวะไปหาเจ้าบ่อยๆ .."

เราบอกลากันด้วยรอยยิ้ม ถึงแม้จะรู้สึกใจหายก็ตามที แต่พอคิดมาคิดไปการที่เธอจะมาอยู่ที่นี่ตลอดไปมันก็คงไม่เหมาะสมจริงๆ นั่นแหละ

.

.

อิสเคต้องเข้ามาที่ย่านการค้าเพื่อมาส่งสมุนไพรพอดี เขาจึงเดินมาส่งนาเวียที่บ้านด้วย เพื่อที่เขาจะได้รู้จักบ้านของเธอ

"เข้ามาด้านในก่อนไหมคะ?"

อิสเคส่งยิ้มจางๆ ให้เธอ

"ไม่เป็นไร ข้ายังต้องไปส่งสมุนไพรอีก เอาไว้วันหน้าข้าจะแวะมาเยี่ยมใหม่ก็แล้วกัน"

เธอโบกมือลาเขาด้วยหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะ แผ่นหลังที่แสนเศร้าของเขา ทำเอานาเวียรู้สึกผิดนิดๆ เลยแฮะ ที่ย้ายออกมา..

แต่ว่าเธออยู่ที่นั่นตลอดไปไม่ได้ วันใดวันหนึ่งท่านอิสเคก็จะต้องมีคนรัก..เธอจะพึ่งพาเขาตลอดไปไม่ได้หรอก เป็นแบบนี้มันดีที่สุดแล้ว

เมื่อนาเวียปรายสายตาไปมองที่นาฬิกาก็พบว่ามันเลยเวลานัดหมายมานิดหน่อยแล้ว เธอจึงรีบวิ่งไปที่ร้านหนังสือของท่านฮานีในทันที

"ขอโทษด้วยนะคะที่ข้ามาช้า.."

ที่ด้านในร้านหนังสือของท่านฮานี มีบุรุษสี่คนนั่งอยู่ เธอรู้จักท่านเดนนิสและท่านฮานีแล้ว เหลืออีกสองท่านที่นาเวียไม่รู้จัก

"นาเวียมาแล้วสินะครับ..ขอแนะนำให้ท่านรู้จักกับเพื่อนทั้งสองคนของเรา นี่คือเอเวนครับ เขาคือเจ้าเมืองของที่นี่ ส่วนอีกคนคือคาชาร์ด..เขามีอาชีพเผาถ่าน..และทั้งสองคนคือชายที่รับคำสาปมาจากบรรพบุรุษเหมือนกับข้า"

เดนนีสแนะนำเพื่อนทั้งสองของเขาให้นาเวียได้รู้จัก

เอเวนดูภูมิฐานมากทีเดียว เขาดูเหมาะสมกับคำว่าเจ้าเมืองมากๆ เขามีความเป็นผู้ใหญ่อย่างบอกไม่ถูก และมีรอยยิ้มที่น่าเกรงขามมากทีเดียว

"ยินดีที่ได้รู้จักครับนาเวีย แล้วก็ยินดีต้อนรับสู่เมืองของเราด้วย.."

เอเวนลุกขึ้นแล้วกล่าวทักทายนาเวีย อย่างเป็นมิตร ส่วนคาชาร์ดชายผู้นั้นดูขี้อายเล็กน้อย จะว่าไปแล้วทั้งสองคนมีใบหน้าที่ละม้ายคล้ายคลึงกันมากทีเดียว

"ข้ารู้ว่ามันยากจะเชื่อแต่ว่าเจ้านี่คือน้องชายของข้าเองครับ คาชาร์ดค่อนข้างขี้อายและพูดน้อย.."

นาเวียก้มหน้าลงเล็กน้อยเพื่อเป็นการทักทายทั้งท่านเอเวนและท่านคาชาร์ด

"ยินดีที่ได้รู้จักทั้งสองท่านนะคะ"

ฮานียกถาดน้ำชาเข้ามาวางบนโต๊ะ เขาเลือกที่จะนั่งลงข้างๆนาเวีย ฮานีมองเห็นความกังวลใจที่ฉายชัดออกมาบนสายตาของนาเวีย เขายกมือขึ้นมากุมมือเธอเอาไว้แล้วส่งยิ้มที่แสนอ่อนโยนให้เธอ

"ไม่ต้องกดดันนะครับนาเวีย ถึงแม้ว่าท่านจะรับปากว่าจะรักษาให้พวกเรา แต่พวกเราก็ไม่มีใครคิดจะกดดันท่านหรอกนะครับ..ไม่ว่าท่านจะเลือกรักษาใครก่อน พวกเราล้วนแล้วแต่เคารพการตัดสินใจของท่าน"

สิ่งที่นาเวียกังวล..คือการรักษาที่ว่า..มันไม่ใช่การรักษาธรรมดาๆ ทั่วไป

แต่เมื่อเธอได้ฟังคำกล่าวของท่านฮานี นาเวียก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาในทันที..

"ขอบคุณนะคะท่านฮานี จะเป็นอะไรไหมหากว่าข้าจะเริ่มจากการพูดคุยเพื่อไถ่ถามอาการของพวกท่านก่อน.."

เมื่อนาเวียกล่าวออกมาเช่นนั้น เดนนีสก็เสนอความคิดของเขาออกมาในทันที

"เช่นนั้นพวกเราควรจะทำตารางการนัดหมายอะไรแบบนั้นขึ้นมาดีไหมครับ สัปดาห์หนึ่งมีเจ็ดวัน พวกเราก็ผลัดกันไปเจอท่านนาเวียหนึ่งวันต่อสัปดาห์..ส่วนวันที่เหลือก็ให้ท่านนาเวียได้พัก แบบนั้นดีหรือไม่"

สิ่งที่ท่านเดนนีสเสนอมานั้นไม่เลวเลย เธอต้องการเก็บข้อมูลของแต่ละคน เพื่อประกอบการรักษา อีกทั้งการรักษาที่ว่า..มันไม่สามารถที่จะรักษาพร้อมกันได้นี่

"ข้าเห็นด้วยกับความคิดของท่านเดนนิสนะคะ..หากเป็นเช่นนั้นคงจะดีมากๆเลย แต่กับท่านฮานีหากว่าท่านไม่สะดวกเดินทางไปที่บ้านของข้าเช่นนั้นข้าจะมาหาท่านที่นี่เองค่ะ.."

ฮานียังคงกุมมือของนาเวียเอาไว้แน่นมากทีเดียว

"ข้าจะไปหาท่านนาเวียเองครับ บ้านของท่านนาเวียอยู่ไม่ไกล อีกทั้งข้ารู้สึกว่าขนาดของมันลดลงมานิดหน่อยแล้ว"

ประโยคสุดท้ายเขากระซิบที่ข้างหูเธอเบาๆเพื่อให้ได้ยินกันสองคนเท่านั้น..แล้วเมื่อนาเวียได้ยิน ใบหน้าของเธอก็ขึ้นเป็นสีแดงระเรื่อในทันที