หัวใจที่แตกสลาย chapter 1

สองสามวันมานี้เฌอเอมพยายามติดต่อหาเฌอพลอยตลอดแต่ก็ติดต่อไม่ได้สักทีจนเธอเริ่มเป็นห่วง

“พลอยไปไหนนะ ทำไมหมู่นี้ปิดเครื่องตลอด ติดต่อไม่ได้เลยนะ”เฌอเอมบ่นออกมาด้วยความหงุดหงิดหลังจากที่พยายามติดต่อพี่สาวตั้งแต่เมื่อคืน จนกระทั่งเช้าวันนี้เพื่อที่จะบอกว่าเธอคงไม่สามารถไปร่วมงานแต่งได้ทันเพราะต้องเดินทางไปต่างจังหวัดด่วน ทางด้านเฌอพลอยเองโทรศัพท์ก็เกิดมาเสียอย่างไร้สาเหตุทำให้ขาดการติดต่อกับน้องสาวก็รู้สึกกังวลใจไม่แพ้กันเธอรู้สึกสังหรณ์ใจอย่างบอกไม่ถูกแต่ด้วยการเตรียมงานแต่งที่แสนวุ่นวายกับปัญหาของบริษัทที่มารุมล้อมก็ทำให้เธอไม่มีเวลาคิดเรื่องอื่น จึงได้แต่เก็บความกังวลนั้นไปก่อน

“พลอยทำไมทำหน้าเครียดอย่างนั้นล่ะ พรุ่งนี้ต้องวุ่นกับงานพิธีหลายอย่างจะแย่เอานะ” นักรบเจ้าบ่าวสุดหล่อหันไปถามว่าที่เจ้าสาวคนสวยอย่างห่วงใยที่เอาแต่นั่งทำหน้าเครียดขณะที่ทั้งคู่กำลังช่วยกันเดินดูความเรียบร้อยของสถานที่จัดงานที่บ้านของเขา

“เปล่าค่ะพลอยแค่รู้สึกใจหวิวแปลก ๆ ชอบกล ตอนนี้ก็ติดต่อยายเอมไม่ได้อีกไม่รู้ว่ากลับมาจากอังกฤษหรือยังพลอยกลัวเอมมางานไม่ได้จัง”เฌอพลอยบอกกับคนรักน้ำเสียงวิตกกังวล จนเขาต้องดึงเธอมากอดปลอบเบา ๆ

“แล้วพลอยลองโทรไปที่อังกฤษหรือยังล่ะ พลอยก็มีเบอร์ที่นู้นไม่ใช่เหรอ”

“เมื่ออาทิตย์ก่อนพลอยโทรไปแล้วค่ะแต่สายไม่ว่างตลอดเลย สงสัยเอมคงกำลังยุ่ง ๆ เรื่องเดินทางกลับมั้งคะ พลอยไม่อยากรบกวนเลยไม่ได้โทรไปอีก” เฌอพลอยบอกกับคนรักโดยที่ไม่รู้ว่าน้องสาวแอบกลับมาเมืองไทยได้สามสี่วันแล้ว

“คงไม่มีอะไรหรอกพลอยคุณทำใจให้สบายเถอะพรุ่งนี้จะได้สวย ๆ สมเป็นเจ้าสาวของผม”นักรบจุมพิตที่หน้าผากมนของเฌอพลอยเบา ๆ เพื่อปลอบขวัญคลายความวิตกกังวลของเจ้าสาวที่อาจเกิดกลัวชีวิตการแต่งงานอย่างที่เคยได้ยินหลายคนเล่าให้ฟัง

“ค่ะ” เฌอพลอยซุกตัวในอกแกร่งของคนรักอย่างต้องการการปกป้องและเพื่อต้องการกอดเขาให้เนิ่นนานราวกับว่าเธอจะไม่ได้กอดเขาอีก จนนักรบยิ้มขำกับความขี้อ้อนของเจ้าสาว

คอนโดเฌอเอม

“ติ่งต่อง” เสียงกริ่งหน้าห้องของเฌอเอมดังขึ้นพอดีกับที่เธอกำลังเดินทางไปต่างจังหวัดพอดี เฌอเอมละมือจากกระเป๋าสัมภาระไปเปิดประตูให้กับแขกที่มาเยือนซึ่งก็ไม่ใช่ใครแต่เป็นผู้จัดการคอนโดชายวัยกลางคนท่าทางสุภาพส่งซองสีน้ำตาลมาให้พร้อมกับบอกว่ามีคนมาฝากไว้ใครตั้งแต่ซื้อห้อง แล้วและยังบอกว่าหากเจ้าของห้องย้ายเข้ามาเมื่อไหร่ให้ส่งมอบให้ทันที เฌอเอมกล่าวขอบคุณเขาพร้อมกับรับซองนั้นมาพิจารณาอย่างสงสัยเพราะนอกจากชื่อเธอที่เขียนด้วยลายมือที่เป็นระเบียบที่ดูก็รู้ว่าเป็นของพี่สาวเธอ

“พลอยเป็นอะไรเนี่ยหมู่นี้ชอบทำอะไรพิลึก ๆ นี่คงยังไม่รู้สินะว่าเรากลับมาแล้วไหนดูสิส่งอะไรมาให้” เฌอเอมแกะดูของในซองพบว่าเป็นเพียงสร้อยคอทองคำขาวที่มีจี้ห้อยเป็นกุญแจดอกเล็ก ๆ น่ารักประดับด้วยเพชรเม็ดจิ๋วแต่ถูกใจเธอยิ่งนักจึงได้สวมมันทันทีก่อนจะออกเดินทางไป โดยที่ไม่เฉลียวใจเลยแม้แต่น้อย

บ้านภุชงค์

คืนนี้เฌอพลอยกลับมาค้างที่บ้านตัวเองเป็นคืนสุดท้ายเพื่อทำตามประเพณีแต่เธอก็นอนไม่หลับความวังเวงใจแปลก ๆ ทำให้เธอไม่สามารถข่มตานอนหลับได้จนต้องออกมาเดินเล่นและแสงไฟจากห้องทำงานของภุชงค์ทำให้เฌอพลอยอมยิ้มเธอเดินเข้าไปยังในครัวชงชาอุ่น ๆนำไปให้ชายหนุ่มในห้องทำงาน

ภุชงค์รับถ้วยชาจากพี่สาวแต่แววตาหม่น ๆ ของเธอทำให้เขาเป็นห่วง “พลอย ตอนนี้พลอยโอเคอยู่ไหมมีอะไรผิดปกติหรือเปล่าหรือว่างานแต่งพรุ่งนี้มีปัญหาอะไรหรือเปล่า"ภุชงค์ถามเฌอพลอยเมื่อเห็นความกังวลใจบน ใบหน้าเธอ

“ไม่รู้สิภูมิพลอยรู้สึกใจหายแปลก ๆ สงสัยพลอยจะเป็นพวกเจ้าสาวกลัวฝนก็ได้มั้งนี่ขนาดย้ายไปอยู่กับรบตั้งเดือนกว่าแล้วนะ”เฌอพลอยบอกกับภุชงค์บุตรชายเพียงคนเดียวของคุณวศินคุณพจนีที่รับอุปการะเธอเป็นลูกเพราะอยากมีลูกสาวแต่ไม่สามารถมีลูกได้อีก

“อีกหน่อยพลอยคงชินมีแต่ภูมินี่สิคงเหงาน่าดูที่พลอยจะต้องไปดูแลไอ้รบคนเดียว ” ท่าทางหงอย ๆ ของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นน้องชายเธอตัดพ้อเล็ก ๆจนเธอต้องกุมมือเขาไว้ด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน

“อีกไม่นานภูมิจะไม่เหงาแล้วล่ะพลอยหาคนที่จะมาดูแลภูมิแทนพลอยได้แล้วนะรับรองพอพลอยไม่อยู่แล้วภูมิจะไม่เหงาแน่ออกจะวุ่นวายใจด้วยซ้ำไป” เฌอพลอยบอกน้ำเสียงเจ้าเล่ห์เมื่อนึกถึงสิ่งที่กำลังจะทำ

“นี่พลอยกำลังมีงานมงคลทำไมพูดอะไรแบบนี้ฟังดูไม่ดีเลย พลอยพูดเหมือนกับว่าจะไปจากพวกเรางั้นแหละ”ภุชงค์เอ็ดพยายามเลี่ยงคำว่าตายที่หญิงสาวตรงหน้าพูดเป็นนัย

“ภูมิก็คิดมากไปได้พลอยก็แค่พูดปกติ แต่ถ้ามันเป็นอย่างนั้นจริงพลอยขอฝากหัวใจอีกดวงไว้ในมือภูมิได้ไหม”แววตาที่แฝงไปด้วยความเศร้าแปลก ๆ ขอร้องชายหนุ่มตรงหน้า จนเขารู้สึกใจหาย

“พลอยนี่ถ้าจะบ้าจริงอยู่ ๆ ก็มาพูดเป็นลาง ภูมิไม่คุยด้วยแล้วขึ้นไปนอนดีกว่า อ๋อแล้วอีกอย่างภูมิยินดีทำทุกอย่างตามที่พลอยขอร้องนะไม่ต้องห่วง” ท้ายประโยคเขารับปากเธอหนักแน่นแม้จะไม่เข้าใจสิ่งที่เธอกำลังทำแต่เขาก็ไม่อยากขัดใจเธอ

หลังภุชงค์ออกไปเฌอพลอยก็นั่งลงมองไปที่ภาพพ่อแม่บุญธรรม

“คุณพ่อคุณแม่คะพลอยขอบคุณ คุณพ่อคุณแม่มากนะคะที่รักพลอย พลอยก็รักคุณพ่อคุณแม่เหมือนพ่อแม่ของพลอยเองเหมือนกันค่ะ”

เฌอพลอยก้มลงกราบภาพชายหญิงที่มีพระคุณกับเธอยิ่งนัก และไม่รู้ว่าเธออุปาทานไปเองหรือเปล่าที่รู้สึกว่าวันนี้ดวงตาท่านทั้งสองดูเศร้าเหลือเกินทั้ง ๆ ที่ยังมีรอยยิ้มบนใบหน้า เธอคิดแต่ก็ไม่ได้ใส่ใจรีบขึ้นไปพักผ่อนเพื่อพรุ่งนี้จะได้เป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุด