ตอนที่ 13 เหน็ดเหนื่อย (2)

เห็นท่าทางของอิ๋นจื่อแล้วเขาก็เข้าใจว่านางกำลังคิดอะไรอยู่ นางคงปะติดปะต่อเรื่องราวจากที่เขากับเสี่ยวเส้าพูดโต้ตอบกันเมื่อสักครู่นี้แล้ว “กำลังคิดว่าข้าโหดเหี้ยมกับพวกนางหรือ? พวกนางถูกเจ้าเมืองฉางส่งมาให้พวกข้า แน่นอนว่าพวกนางเองย่อมเต็มใจอยู่แปดส่วน ในเมื่อยอมเต็มใจปรนนิบัติบุรุษแปลกหน้า เช่นนั้นก็ให้พวกนางได้ปรนนิบัติให้สมใจไปเลยสิ”

ในขณะที่พูดกับอิ๋นจื่อ เขาก็ยังขยับสะโพกเข้าใส่นางไม่หยุด เพียงแต่จังหวะเนิบช้าไม่รุนแรงเร่าร้อนเหมือนเมื่อคืนที่ผ่านมา คิดว่าเขาเองก็คงกำลังเต็มอิ่มแล้วเช่นกัน เพียงแต่ท่อนลำอวบยังไม่ยอมสงบ จึงยังคงสอดใส่มันเข้าหลืบลึกต่อไป

เขาจับร่างอ่อนระทวยพลิกกลับให้นางอยู่ในท่าคลานเข่า จับเอวคอดกิ่วไว้ แทงท่อนลำทะลวงเข้าใส่ร่องหลืบแดงช้ำอีกครั้ง ลำอวบใหญ่สัมผัสได้ถึงความร้อนรุ่มภายในและความเปียกลื่นจากการปลดปล่อยน้ำคาวสวาทเข้าไปครั้งแล้วครั้งเล่า เขาปาดเช็ดมันด้วยมือไปหลายครั้งแล้ว ตอนนี้ที่นอนเปียกเปื้อนกลิ่นอบอวลขุ่นข้นหนักทีเดียว

ตับๆ

เสียงต้นขากระทบสะโพกขาวผ่องที่แดงเป็นรอยนิ้วมือเขา

“อือๆ อึก อ่าส์” เสียงครางของอิ๋นจื่อมาพร้อมกับเสียงสะอื้นน้อยๆ ทำให้ซ่งเว่ยเหลียงที่ตั้งหน้าตั้งตาอัดกระแทกยิ้มมุมปาก เขาตั้งใจจะทำกับนางเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว ยิ่งเห็นนางอ่อนระทวยไร้เรี่ยวแรงยิ่งอยากแกล้ง แต่เกรงว่านางจะลุกขึ้นไม่ไหวไปอีกหลายวัน จึงยินยอมหยุดเพียงแค่ครั้งนี้

ความแข็งขึงในร่องหลืบนั้นทำให้อิ๋นจื่อเต็มกลืนแล้ว ภายในแสบร้อน แต่ถึงกระนั้นร่างกายที่ไม่รักดีของนางยังตอบสนองด้วยการหลั่งรินน้ำใสๆ ออกมาเคลือบท่อนลำอวบใหญ่ ทั้งยังตอดกระตุก บีบรัดอย่างที่นางก็ไม่อาจควบคุมได้ ความเสียวกระสันยังเล่นงานนางครั้งแล้วครั้งเล่า มือข้างหนึ่งยกขึ้นดันหัวเตียงเพื่อพยุงกายและไม่ให้ศีรษะนางชนเพราะแรงกระแทกรุนแรงขึ้น

ตับๆ ท่อนเนื้อยังถูกอัดกระแทกเข้าไปในร่องหลืบที่เริ่มเปียกมากขึ้น

“อา เจ้าเริ่มกัดข้าอีกแล้ว” เขาก้มลงไปจูบแผ่นหลังนวลเนียนชื้นเหงื่อ มือหนึ่งสอดไปด้านล่าง ปลายนิ้วทั้งสองบดบี้ปุ่มกระสันของบุปผาเร้นลับ ขยี้จนได้ยินเสียงครางของอิ๋นจื่อดังขึ้น

“คุณชาย อ้า ข้าเสียว อย่าทำแบบนั้น อือ อาๆ” นางเกร็งกายหลังโก่งแต่ก็หนีไม่พ้นมือเขา

ปลายนิ้วเปียกเหนียวของซ่งเว่ยเหลียงถูกส่งเข้าปากนาง ให้นางได้ชิมรสชาติของนางและของเขา ทั้งกลิ่นและรสชาติไม่ต่างจากที่เขาบังคับให้นางดูดเลียมาก่อน แต่นางไม่อยากเลียนิ้วเขาแล้ว เลยเบือนหน้าหนี เขาแค่หัวเราะในลำคอเสียงทุ้มต่ำและส่งสองนิ้วนั้นเข้าปากตัวเองแทน เขายกตัวขึ้นตรงขณะที่สะโพกยังโจนจ้วงบุกทะลวง ลิ้นตวัดเลียนิ้วดังแผล็บๆ ได้ยินชัดเจน

ไม่นานเขาก้มตัวลงอีกครั้ง คราวนี้สอดมือใต้ร่างอิ๋นจื่อ แล้วทุกอย่างก็พลิกกลับด้วยความรวดเร็ว ทำให้นางมึนหัวตาลายอยู่พักใหญ่ จนกระทั่งรู้สึกว่าตัวเองนอนหงายทับเขาอยู่ เขาก็นอนหงายกอดนางไว้บนตัวเขา จุดเชื่อมประสานยังคงอยู่ที่เดิมไม่เปลี่ยนและสะโพกเขาก็ยังเสยขึ้นสอดใส่นางรัวๆ

สองมือนางถูกรวบจับด้วยมือข้าเดียวของเขา อีกมือก็เลื่อนลงไปข้างล่างลูบไล้จุดเชื่อมประสานเปียกลื่น

เอี๊ยดอ๊าดๆ

เสียงเตียงที่ถูกโยกคลอนมาทั้งคืนเหมือนจะดังขึ้น จังหวะเสยของสะโพกด้านล่างก็รุนแรงขึ้น

อิ๋นจื่อแทบขาดใจแล้ว นางแหงนหน้าซบอยู่กับซอกคอเขา เกลือกกลิ้งส่ายไปมาด้วยความกระสันสุดกำลัง เสียงครางผสานไปกับเสียงหอบหายใจหนักหน่วง

ซ่งเว่ยเหลียงเห็นดังนั้นก็หันหน้าไปเลียหลังหูนาง ลากลิ้นไปยังแก้ม ลำคอที่ชื้นเหงื่อ ขมับเปียก ผมเส้นเล็กอ่อนๆ แนบลู่ที่หน้าผากและเม็ดเหงื่อที่กำลังไหล เขาเลียมันทุกมุมที่ริมฝีปากเขาไปถึง เสียงหอบหายใจดังหนักหน่วงไปพร้อมกับเสียงครางแหบต่ำ สะโพกเพิ่มแรงส่งความกระสันไม่หยุด

สองมือเขากุมต้นขาขาวผ่องถ่างออกกว้าง เขาเองก็แยกขาชันเข่าขึ้น กระดกสะโพกสูงลอยพ้นจากที่นอน อัดกระแทกเสยขึ้นไปดังตับๆ รัวเร็ว เสียงสูดปากดังสนั่น จนกระทั่งร่างกายเกร็ง กระตุกสองสามครั้ง ท่อนลำจึงปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นออกมาพรวดๆ ช่องทางอุ่นร้อนนั้นก็ขมิบตอดรัดมันอย่างเต็มใจ

เขาทิ้งตัวลงนอนขณะที่สองมือยังจับต้นขาอ่อนนุ่มถ่างอ้า อิ๋นจื่อตัวอ่อนไร้เรี่ยวแรงไปแล้ว เสียงครางแผ่วยังดังอยู่ คล้ายเสียงร้องไห้สะอื้น แต่ร่องหลืบดูดกลืนความอวบใหญ่ของเขาเช่นเดิมและรับรู้ได้ว่ามันแข็งขึงอยู่นานทีเดียวกว่าจะค่อยๆ อ่อนตัวลงไปพร้อมกับสติของนางที่เลือนรางไปเช่นกัน