Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บทย่อ
*** สาวใช้ส่วนตัว *** โดย กุ้ยฉิน อิ๋นจื่อคือเด็กกำพร้าที่มีฐานะกึ่งเจ้านาย กึ่งสาวใช้ในจวนสกุลซ่ง นางต้องคอยดูแลคุญชายใหญ่แทบทุกเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องในม่านมุ้ง -------------------------------------------- เป็นนิยายอีโรติกแนวจีนโบราณที่ไม่อิงประวัติศาสตร์ บทบรรยายมีคำหยาบ **โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านค่ะ** -------------------------------------------- “คุณชาย ท่านสมควรหยุดได้แล้ว ถอนออกไปเถอะ” นางยังซบหน้าไร้เรี่ยวแรงอยู่ที่เดิม เอ่ยเสียงแผ่วต่ำกับเขา “ยังถอนไม่ได้ หากข้าถอนออก น้ำเชื้อพันธุ์ของข้าก็ไหลออกมาหมด ข้าบอกแล้วว่าเรามาทำลูกกัน ไม่มีทางที่ข้าจะปล่อยให้เชื้อพันธุ์ของข้าต้องสูญเปล่า” “ท่านพูดจริงหรือ?” “ใครว่าข้าโกหก แม้คนสกุลซ่งของข้าจะมีบุตรยากมาทุกรุ่น แต่ก็ใช่ว่าจะมีไม่ได้ ก่อนหน้านี้ที่เจ้าไม่ตั้งครรภ์เพราะข้ายังไม่ต้องการ ตอนนี้ข้าต้องการลูกแล้ว อีกไม่นานเจ้าต้องตั้งครรภ์แน่ ทำตัวว่าง่ายๆ ดูแลตัวเองให้ดี อย่าให้ลูกข้ากับเจ้าต้องลำบาก” อิ๋นจื่อไม่รู้จะพูดอย่างไรดี เขาดื้อรั้นมากกว่านาง หากเขาบอกว่าอยากให้นางตั้งครรภ์ ไม่นานนางก็คงตั้งครรภ์บุตรของเขาจริง แต่ฐานะของนางต่ำต้อยนัก ถึงเขาจะยกฐานะให้นาง มากสุดก็แค่อนุภรรยา เป็นเมียบ่าว หากลูกเกิดมาเป็นผู้ชายย่อมลำบากและจะมีปัญหาในภายหลัง หากเป็นบุตรสาวก็คงจะเบาใจได้ระดับหนึ่งเพราะหลี่ซื่อคงไม่คิดอิจฉาเด็กสาวที่ต้องแต่งออกไปซึ่งในท้ายที่สุดก็ไม่ได้มีผลอะไรกับบ้านเดิม บุตรสาวที่เกิดจากอนุภรรยาย่อมไม่มีความเสี่ยงอะไรกับผู้นำสกุลคนต่อไปซึ่งหลี่ซื่อย่อมวาดหวังให้เป็นลูกของนางเอง สกุลซ่งนี้เป็นของหลี่ซื่อไปแล้วส่วนหนึ่ง ยิ่งนางมีบุตรชายให้ซ่งเว่ยเหลียงได้ หลี่ซื่อก็จะมีฐานะที่มั่นคง เพียงแต่นางแต่งเข้าจวนมาหลายปียังไม่มีวี่แววว่าจะตั้งครรภ์ หรือว่าเพราะเรื่องนี้ซ่งเว่ยเหลียงจึงอยากพยายามกับตนอีกคน อิ๋นจื่อคิดไปคิดมาก็ต้องส่ายหน้า ไม่ใช่ หลี่ซื่ออาจทำเรื่องไม่งามกับซีเสวี่ยไปแล้ว คนเจ้าคิดเจ้าแค้นอย่างซ่งเว่ยเหลียงคงไม่นิ่งนอนใจ ซ่งเว่ยเหลียงเห็นอิ๋นจื่อเงียบไป เขาหัวเราะเสียงต่ำในลำคอและเอ่ยขึ้น “หลี่ซื่อก็จะตั้งครรภ์... แต่ไม่ใช่ลูกข้า!”
ตอนที่ 1 คุณชายใหญ่กับสาวใช้ (1)
เรือนอักษร
“อา คุณชาย แรงอีกเจ้าค่ะ แรงๆ อือ อา” เสียงหญิงสาวครวญครางเรียกร้องให้กระทำกับนางอย่างที่นางต้องการ เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังตับๆ ต้นขาแกร่งกระแทกสะโพกขาวอวบนุ่มเด้งมือเหมือนก้อนเต้าหู้ เสียงฟาดก้นดังมาเป็นระยะผสานไปกับเสียงหอบและเสียงแหบพร่าของคนทั้งสองที่กำลังเริงสวาทกันอยู่
“ร่านนัก ขมิบอีก” แม้ออกคำสั่งแต่ก็ยังไม่หยุดกระเด้าสะโพกอัดกระแทกเนินเนื้ออวบอูมที่มีขนดกหนาปกคลุมดูเร้าอารมณ์ไม่น้อย
“คุณชาย อาซิ่วไม่ไหวแล้ว เร่งเลยเจ้าค่ะ อาซิ่วเสียวจะตายแล้ว อ่าส์ อา” สาวใช้นามอาซิ่วเรียกร้องเสียงสั่น หน้าอกอวบใหญ่กระเด้งกระดอนสะบัดแทบหลุดเหตุเพราะคุณชายของนางกระแทกแรงราวพายุคลั่งเพื่อทำเวลาไม่ให้ล่วงเลยไปนัก
“แพศยา เจ้าแอบหนีเจ้านายมาให้ข้าเอา อยากมากไม่ใช่หรือ อย่าเพิ่งรีบเสร็จสิ” พูดจบสองมือใหญ่ช่วยกันจับร่างอวบอิ่มขาวผ่องหันหน้ากลับมา อาซิ่วยกสะโพกขึ้นไปนั่งบนโต๊ะทำงาน สองขาอ้ากว้างรอให้แท่งหยกอวบใหญ่เท่าแขนอัดทะลวงให้สาใจ
“เปียกยังกับฉี่แตก” เสียงคุณชายดังอยู่แค่เอื้อม เขาปาดน้ำเหนียวที่หว่างขานางแล้วยื่นไปตรงหน้าให้นางดูดเลียน้ำสวาทของตัวเอง สาวใช้อาซิ่วก็ดูดนิ้วเรียวยาวอย่างตะกละตะกลาม เสียงดูดนิ้วดังจ๊วบจ๊าบ กลิ่นน้ำคาวสวาทอร่อยจนนางอยากดื่มกินให้มากขึ้น แต่คุณชายของนางกลับถอนนิ้วกลับไปแหย่แยงลงในถ้ำสวาท ทั้งสามนิ้วรัวกระหน่ำอัดใส่ร่องรักของนางเสียงดังตับๆ
“คุณชายใหญ่ อ่าส์ อา ไม่ไหวๆ อาซิ่วจะแตกแล้ว อ่าส์ อูย อ๊ะ” เสียงอาซิ่วครวญครางไม่ได้ศัพท์ นางไหนเลยจะอดกลั้นได้ไหว ก็คุณชายใหญ่ของนางเป็นนักรักที่ไม่เคยทำให้ผิดหวัง เรือนร่างสูงโปร่งค้อมตัวเล็กน้อย ใช้นิ้วสามนิ้วกะซวกแหย่ร่องสวาทของนางแบบไม่ลืมหูลืมตา
“คุณชายใหญ่ อา อ่าส์ เสร็จแล้ว แตกแล้ว อ๊ะ” เสียงนางครางดังมาก ร่างเกร็งกระตุกรุนแรงติดๆ กัน ในร่องหลืบบีบรัดสามนิ้วของคุณชายใหญ่รุนแรง มันมาพร้อมกับฉี่ที่แตกกระเซ็นฉีดพุ่งทำให้แขนและมือของคุณชายใหญ่เปียกเลอะไปหมด
“แพศยา! ถึงกับน้ำแตก ไม่กลัวข้าจะจัดการเจ้าหรือไง” คุณชายใหญ่หรือซ่งเว่ยเหลียงชักมือออกจากร่องเปียกแฉะ เขาปาดเช็ดมือและแขนที่เปียกกับชุดของอาซิ่วที่ถอดทิ้งไว้ด้านข้าง ตาคมกริบมองอาซิ่วอย่างไม่ชอบใจนักที่ทำให้ห้องหนังสือและโต๊ะทำงานเขาสกปรก แต่ตอนนี้เขายังมีอารมณ์จึงไม่อยากเอาเรื่องนาง ได้แต่กระชากนางลงจากโต๊ะของเขาแล้วผลักนางให้ลงไปนั่งคุกเข่า
มือหนึ่งบีบกรามนางให้อ้าปาก อีกมือหนึ่งจับแท่งหยกอวบใหญ่ยาวแปดชุ่น[1] เสยเข้าไปในปากนาง
สวบ!
อึก! อาซิ่วที่ไม่ทันตั้งตัวถึงกับตาเหลือก แม้นางจะเคยใช้ปากให้ซ่งเว่ยเหลียงมาหลายครั้ง แต่นางไม่เคยชินกับขนาดและความรุนแรงของเขาสักครั้ง คุณชายใหญ่ของนางภายนอกเป็นคุณชายสุภาพหล่อเหลา แต่จริงๆ แล้วเป็นคนอารมณ์ร้อนและรุนแรงยิ่ง
ซ่งเว่ยเหลียงเร่งขยับสะโพกแกร่ง อัดแท่งหยกเข้าปากสาวใช้ด้วยจังหวะรัวเร็ว แม้บางจังหวะจะครูดไปกับฟันของนางจนเจ็บแต่ก็ยังพอทำให้เขาสุขสมได้ “อ่าส์ ห่อปากรูดของข้าให้แรงๆ ดูดด้วย”
[1]1 ชุ่น เท่ากับ 1 นิ้ว
เสียงสั่งแหบพร่าสลับกับเสียงครางในลำคอพร้อมสะโพกที่ยังอัดกระแทกเข้าลึก ดังอึกๆ จนลำคออาซิ่วแทบทะลุ
“เร็ว! ดูดแรงๆ” เสียงสั่งเหมือนว่าจะเริ่มขัดใจแล้ว อาซิ่วเร่งดูดท่อนลำอวบใหญ่สุดชีวิตขณะที่หว่างขานางเริ่มมีน้ำคาวหลั่งไหลอีกระลอก นางไม่อาจบังคับน้ำเหนียวจากร่องหลืบของนางได้เลย พื้นที่นางนั่งอยู่เปียกลื่นไปแล้ว แต่นางยังบดเบียดสะโพกทั้งยังสอดสามนิ้วเข้าไปสำเร็จความใคร่ให้ตัวเองไปด้วย เสียงมือที่ยกสูงและกระแทกลงร่องหลืบดังสวบๆ
“อ่าส์ อึก อุก อือ” นางยังมีเสียงครางออกมาไม่ขาดขณะที่แรงปากดูดกลืนน้ำใสๆ ที่หลั่งรินจากปลายยอดแท่งหยก น้ำลายเหนียวหยดลงบนยอดอกสีคล้ำนิดๆ เนื่องจากผ่านการใช้งานรุนแรงมานานหลายปี ทั้งอวบใหญ่แต่ก็หย่อนคล้อยเล็กน้อย
สองมือซ่งเว่ยเหลียงกดศีรษะอาซิ่วแนบกับต้นขาตน กระเด้าแรง ดังตับๆ ใบหน้าอาซิ่วแทบจะฝังเข้าไปยังหว่างขาเขา เพียงแต่เขายังไม่หนำใจจึงดันนางไปชนโต๊ะหนังสืออัดกระแทกสะโพกรัวเร็ว ความอุ่นลื่นในปากนางก็ไม่เลวเช่นกันแทบทำให้เขาหยุดหายใจ เร่งเร้าสะโพกทะลวงหนักๆ จนกายเกร็ง