ตอนที่ 3 เป็นห่วง

ศลิษากลับมาทำงานในเช้าวันจันทร์ หลังจากส่งลูกสาวแล้ว เธอก็ขับรถมาทำงานต่อ ศลิษาก้นยังไม่ทันแตะเก้าอี้ ก็ถูกเจ้านายเรียกตัว

เครือวัลย์...สาวสวยวัย 33 เธอเป็นเจ้าของบริษัท และเป็นเจ้านายโดยตรงของศลิษา

"มีไรคะบอส"

เครือวัลย์กอดอกเอียงคอมองเธอ

"เมื่อไหร่จะเลิกเรียกบอสซะที บอกตั้งกี่ครั้งแล้ว"

ศลิษาหัวเราะเสียงใส

"เรียกพี่วัลย์ก็ได้ค่ะ

เครือวัลย์หัวเราะเบา ๆ

"นุ่น...ตอนนี้มีงานของลูกค้าสำคัญคนไหนค้างอยู่ไหม"

ศลิษานิ่งคิด

"ไม่น่ามีแล้วค่ะ...นุ่นเคลียร์จบไปตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว พี่วัลย์มีงานด่วนใช่ไหมคะ"

เครือวัลย์ยิ้ม

"เธอนี่รู้ใจพี่จริง ๆ คือ...ญาติผู้น้องของแฟนพี่...เขาจะแต่งงาน แต่ยังหาคนแต่งเรือนหอให้ไม่ได้ นุ่นไปจัดให้หน่อยได้ไหมจ๊ะ"

"ไม่มีปัญหาค่ะพี่วัลย์ เป็นบ้านแบบไหนคะ"

"บ้านเดี่ยวประมาณ 200 ตารางวาจ้ะ อยู่แถวรามอินทรา เดี๋ยวพี่แชร์โลเคชั่นให้นะ เขาชอบแบบเรียบแต่หรูจ้ะ"

"ได้ค่ะพี่...ถ้าเจ้าของไม่จู้จี้มาก สองเดือนก็เสร็จแล้วค่ะ"

"ข่าวว่าบ่าวสาวไม่เท่าไหร่หรอก แต่แม่เจ้าสาวนี่สิ...จู้จี้วุ่นวายน่าดู"

"แม่เจ้าสาวจะมาอยู่ด้วยหรือคะ"

"ก็ไม่รู้สินะ...เห็นแฟนพี่บอกว่า ชอบติไปหมด"

ศลิษาพยักหน้า...ไม่พูดอะไร

"ค่าเหนื่อย...นุ่นก็ส่งรายละเอียดมาละกันนะ ทางโน้นเขาพร้อมจ่าย...ขอแค่ถูกใจ"

ศลิษายิ้มพยักหน้า เธอสอบถามรายละเอียดอีกเล็กน้อย รับงานเสร็จ...ศลิษาก็เดินออกมาจากห้อง

"เป็นไงบ้าง...งานด่วนเหรอ"

กัทลีเดินเข้ามาถามศลิษา

"อืม...งานญาติของแฟนพี่วัลย์น่ะ"

"อ้าววว...แล้วงานที่รอเธออยู่อีกสองงานล่ะ"

"ฉันเคลียร์หมดแล้วไม่ใช่เหรอ ตอนนี้ฉันไม่มีงานค้างแล้วนะ ยังมีงานตกหล่นอีกเหรอ"

ศลิษาถามงง ๆ

"เธออย่ามั่วสิกล้วย"

กัทลีเปิดสมุดรับงาน เช็คจนละเอียดแล้ว ก็หันมายิ้มแหย ๆ พูดอาย ๆ ว่า

"เออ...หมดแล้วจริงด้วย โทษทีนะ...เบลอไปหน่อยจ้ะ"

ศลิษาค้อนเพื่อนสาว

"กลางคืนก็เที่ยวดริ๊งให้มันน้อย ๆ หน่อยสิจ๊ะ อีกหน่อยก็เป็นเมรีขี้เมาหรอก...ยายกล้วย"

กัทลีค้อนศลิษา

"ก็แหม...มีคนเลี้ยงนี่ ไม่ได้ออกตังค์เองซะหน่อย"

กัทลีพูดแล้วทำตาลอย

"นี่...ชอบของฟรีน่ะ ระวังจะถูกหลอกแล้วได้ของแถมนะกล้วย อย่าริเล่นกับไฟเชียว"

"เฮอะ...ฉันคงไม่ซวยขนาดนั้นหรอกน่า"

ศลิษาส่ายหัว...ไม่พูดอะไรอีก กัทลีชอบเที่ยวกลางคืน เธอจะเตือนยังไงก็ไม่ฟัง ได้แต่มองเพื่อนอย่างเป็นห่วง

เครือวัลย์พาศลิษามาดูบ้านที่จะตกแต่ง เป็นบ้านหลังใหญ่พอดู

"บ้านหลังใหญ่จังค่ะ อยู่กันกี่คนคะนี่"

"สองคนจ้ะ"

"ห๊าาา!!...สองคน นุ่นคิดว่าอยู่กันเป็นสิบซะอีกค่ะ"

ศลิษาพูดแล้วหัวเราะ เธอเดินตามเครือวัลย์เข้าไปในบ้าน ที่ตอนนี้โล่ง ๆ ไม่มีอะไรเลย

"เป็นไงนุ่น...พอไหวไหม"

"สบายมากค่ะพี่วัลย์..."

ศลิษานั่งลงที่พื้น...แล้วหยิบสมุดปากกาขึ้นมาวาดแบบห้อง พร้อมกับออกแบบว่า...จะวางอะไรไว้ตรงไหนบ้าง เพียงไม่นาน เธอก็เอาแบบให้เครือวัลย์ดู

"เยี่ยมมากเลยนุ่น ดูเรียบ ๆ ดีนะ แล้วเฟอร์นิเจอร์ล่ะ"

"นุ่นจะเน้นเป็นแบบโมเดิร์นค่ะ"

ศลิษาอธิบายถึงความคิดของเธอให้เครือวัลย์ฟัง

"โอเคเลยนุ่น...พี่จะเอาแบบที่นุ่นบอกมา ไปบอกให้เขาฟัง ถ้าทางโน้นชอบ...ก็ลงมือได้เลยจ้ะ"

ทั้งสองเดินดูห้องหับต่าง ๆ ทั้งบ้าน ใช้เวลาเป็นชั่วโมง...จึงกลับออกมา

ศลิษาเริ่มมาตกแต่งเรือนหอในอีกอาทิตย์ต่อมา การตกแต่งคืบหน้าไปไม่น้อย ศลิษาตกแต่งทีละห้อง เริ่มจากห้องนั่งเล่น เธอถ่ายรูปทุกห้องไปให้เครือวัลย์ดู เครือวัลย์โทรมาเมื่อได้เห็นรูป

"สวยคลาสสิกมากเลยนุ่น พี่ส่งไปให้เจ้าของบ้านดูแล้ว เขาชอบใจใหญ่เลยจ้ะ ฝากมาบอกนุ่นด้วย ว่าถูกใจเขามากเลย"

"จริงหรือคะพี่ นุ่นดีใจจังค่ะ...ที่เขาชอบ จะได้ไม่ต้องรื้อทำใหม่"

ศลิษาพูดแล้วหัวเราะเบา ๆ

"เขาบอกพี่ว่า...อีกสองสามวันเขาจะเข้าไปดูบ้านจ้ะ"

"นุ่นอาจจะไม่ได้อยู่พบเขานะคะพี่วัลย์ พรุ่งนี้นุ่นจะเข้าไปดูของ และหาของตกแต่งเพิ่มค่ะ ให้เขาดูแล้วบอกมาละกันนะคะ...ว่าชอบไม่ชอบยังไง หรือจะเพิ่มเติมอะไรตรงไหนบ้าง กว่าจะเข้ามาอีกทีก็น่าจะวันจันทร์แล้วค่ะ"

"ได้จ้ะนุ่น ไม่มีปัญหาจ้ะ ตามนั้นเลย ค่อย ๆ แต่งนะนุ่น ยังมีเวลาอีกหลายเดือน"

"รับรองเสร็จทันแน่ค่ะพี่วัลย์"

เครือวัลย์วางสายแล้วยิ้ม ศลิษาไม่เคยทำให้เธอผิดหวังจริง ๆ มีเสียงเคาะประตูห้องเบา ๆ

"เชิญค่ะ..."

ประตูห้องเปิดออก ชายหนุ่มสองคนเดินเข้ามา คนแรกเป็นสามีของเครือวัลย์ เป็นชายร่างสันทัด อายุ 35 ปี ชื่อธนัญหรือเอ้ ชายหนุ่มอีกคนที่มาด้วยคือคีตภัทร

"ฮัลโหล...ที่รัก ว่างหรือยังครับ"

ธนัญเดินมาโอบไหล่และหอมแก้มภรรยา คีตภัทรยิ้มเขิน