สาวน้อยเรือพ่วง

"นุ่น...เถ้าแก่ฮงโทรมา 3 ครั้งแล้วนะ เขาจะให้เธอไปแต่งบ้านให้น่ะ"

ศลิษา มัณฑนากรสาวสวยวัย 22 ย่นจมูก...แล้วส่ายหัว

"เธอบอกปฏิเสธไปเลยนะ...ว่าฉันไม่ว่างเลย ไม่ไปทำให้หรอก"

ศลิษาพูดทั้งที่ตายังจ้องอยู่ที่แบบแปลนตรงหน้า

"เขาโทรมาหลายรอบแล้วนะ เธอจะไม่ไปจริง ๆ เหรอ"

กัทลีหรือกล้วย เพื่อนสาววัยเดียวกันถามขึ้น

"เธอรู้ไหม...เขาจะให้ฉันไปแต่งบ้านให้เมียน้อยคนล่าสุด แค่นั้นยังไม่พอนะ อีตาเถ้าแก่ชีกอนี่ ยังชอบมาเดินตามฉันทุกฝีก้าว หาทางลวนลามจับโน่นจับนี่ ฉันรำคาญนะ ใครจะไปก็ไปเหอะ จ้างให้ฉันไม่ไปหรอก"

กล้วยทำตาโต

"จริงดิ...มิน่าล่ะ...ถึงเจาะจงจะเอาแต่เธอ"

"ถ้าไม่เห็นว่าแก่นะ ฉันถีบมันไปแล้ว...เสือกมาลูบก้นฉัน"

กล้วยส่ายหัวพร้อมกับหัวเราะ

"ช่วยไม่ได้ว่ะ ถ้าจะโทษ...ต้องโทษความสวยของแก กับหุ่นนางงามอายของแกด้วย ขนาดฉันยังอิจฉาเลย"

กล้วยค้อนเพื่อนเบา ๆ

"แกสวยน้อยกว่าฉันหรือยะ"

ศลิษาหัวเราะแล้วมองเพื่อนสาว ที่มีหน้าอกหน้าใจล้นหลาม

"แบกขนาดนี้...ไม่หนักบ้างเหรอ"

กล้วยมองอกตัวเองแล้วค้อนเพื่อน มีโทรศัพท์ที่โต๊ะดังขึ้น ศลิษากดรับสาย

"ค่ะบอส..."

"นุ่น...เข้ามาหาพี่หน่อย"

"ค่ะบอส"

กล้วยมองอย่างสนใจ

"บอสเรียกเหรอ"

"อืมมมม...ไปก่อนนะ"

ศลิษาพูดแล้วถือกองเอกสารเดินเข้าห้องผู้จัดการไป

ศลิษาขับรถมาที่โรงเรียนอนุบาลแห่งหนึ่ง เธอจอดรถเสร็จ ก็เอาป้ายผู้ปกครองมาคล้องคอ ครูสาววัยเดียวกับเธอยิ้มให้ เมื่อเธอเดินเข้ามาหา

"คุณแม่มารับน้องขวัญข้าวหรือคะ น้องทำการบ้านรออยู่ค่ะ"

ครูพาศลิษาเข้าไปหาน้องขวัญข้าว...ที่กำลังนั่งทำการบ้าน

"น้องขวัญข้าว...คุณแม่มารับแล้วค่ะ"

น้องขวัญข้าวลูกสาวตัวน้อยวัย 5 ขวบของเธอเงยหน้าขึ้นมอง หนูน้อยยิ้มน่ารักวิ่งเข้ามากอดศลิษา

"ทำไมวันนี้คุณแม่มาช้าจังคะ"

"ขอโทษนะคะ...พอดีแม่มีงานด่วนค่ะ หิวไหม...เดี๋ยวแม่พาไปกินข้าวกินขนมก่อนกลับนะคะ"

หนูน้อยยิ้มดีใจ...รีบเก็บของเข้ากระเป๋าแล้วถือมาหาศลิษา

"สวัสดีค่ะคุณครู"

หนูน้อยไหว้ลาครู ศลิษาจูงลูกสาวตัวน้อยขึ้นรถไปด้วยกัน

ศลิษานั่งทำงานเงียบ ๆ ในห้อง น้องขวัญข้าวมองเธอตาแป๋ว

"คุณแม่ขา...เมื่อไหร่เราจะไประยองคะ ข้าวคิดถึงคุณตาคุณยายค่ะ"

ศลิษาเงยหน้ามองลูกสาวด้วยความเอ็นดู

"คิดถึงคุณตาคุณยาย หรือคิดถึงอะไรกันแน่คะ"

หนูน้อยยิ้มเขิน"

"คิดถึงหมดแหละค่ะ"

เธอตอบอาย ๆ ศลิษานิ่งคิด สักพักถึงตอบเธอว่า

"อาทิตย์หน้าแม่พาไปนะคะ งานแม่เสร็จพอดีเลย"

น้องขวัญข้าวกระโดดโลดเต้นอย่างดีใจ ศลิษายิ้มที่เห็นลูกสาวดีใจขนาดนี้ เธอรู้ดีว่าน้องขวัญข้าวคิดถึงเพื่อนเล่นในวัยเด็กที่เธอผูกพัน

ศลิษาขับรถมาหาพ่อแม่ที่ระยอง เธอชำเลืองมองลูกสาวตัวน้อยที่นั่งหลับอยู่เบาะข้าง ๆ ศลิษาปิดแอร์ในรถ แล้วเปิดหน้าต่างให้ลมโกรกเข้ามา

"ถึงแล้วเหรอคะคุณแม่"

หนูน้อยลืมตาขึ้นมองไปรอบ ๆ

"อีกไม่ไกลแล้วค่ะลูก"

ศลิษาขับรถเลี้ยวเข้าไปตามทางเข้ารีสอร์ท สวนพุดตาน

"ถึงแล้วค่ะลูก"

ศลิษาจอดรถที่หน้ารีสอร์ท สองแม่ลูกช่วยกันขนข้าวของลงจากรถ มีคน 3-4 คนเดินมาหาพวกเธอ น้องขวัญข้าวเรียกอย่างดีใจ

"คุณตาขา...คุณยายขา"

น้องขวัญข้าววิ่งเข้าหา เธอกระโดดกอดคอตา นำพลหรือพลหัวเราะชอบใจ หอมแก้มหลานสาวตัวน้อย หนูน้อยทั้งออดทั้งอ้อน

"ข้าวคิดถึงคุณตาม๊ากมากค่ะ"

"หืมมม...ยายน้อยใจแล้วนะ น้องขวัญข้าวคิดถึงแต่คุณตา"

จริยาหรือแจ่ม แกล้งทำงอนหลาน น้องขวัญข้าวจึงรีบพูดเอาใจยาย

"ข้าวก็คิดถึงคุณยายม๊ากมากค่ะ คิดถึงทุก ๆ คนเลย"

ศลิษาส่ายหัวยิ้มเอ็นดู ทุกคนพากันเข้าไปในบ้าน นำพลอุ้มหลานไม่ยอมวาง

"โฮ่งๆๆๆ"