ตอนที่ 6

ธีรเดชอารมณ์เสีย เปิดประตูปึงปังเข้าไปในห้อง นงพงาเดินตามลูกมาติด ๆ

"ใจเย็น ๆ หน่อยสิโจ อย่าทำแบบนี้ ถ้าคุณย่าโกรธ ท่านอาจจะ.."

"พอเถอะครับแม่ ผมจะทนไม่ไหวแล้วนะ ทำไมทุกคนถึงเห่อมันนัก ไหนบอกว่าคุณย่าเกลียดแม่มันไง"

"นั่นมันนานมาแล้ว คุณย่ารักอาสองมาก ตอนนี้อาสองก็ไม่อยู่แล้ว ท่านก็คงอยากได้หลานเป็นธรรมดา"

"แล้วผมล่ะแม่...ผมเป็นหลานคนโตนะ ทุกคนต้องแคร์ผมสิ แต่นี่กลับไปเห่อมันกันหมด...แม้แต่คุณพ่อ"

นงพงานั่งลงบนเตียง เธอถอนใจมองหน้าลูกชาย แล้วพูดกับเขาด้วยเสียงที่เนิบ ๆ ว่า...

"แม่บอกให้แกใจเย็น ถ้าแกไม่เชื่อแม่...แกจะไม่เหลืออะไรเลย แกก็รู้ว่าคุณย่าลำเอียง...รักหลานไม่เท่ากัน แค่ไอ้ลีโอโผล่หัวมาเท่านั้น คุณย่าก็ตื่นเต้นขนาดนี้แล้ว ถ้าแกยังขืนงี่เง่าแบบนี้ ท่านคงไม่ยกอะไรให้แกแน่"

ธีรเดชเสยผมแรง ๆ อย่างขัดใจ

"แล้วแม่จะให้ผมทำยังไง"

"อยู่เฉย ๆ แม่จัดการเอง"

ธีรเดชพยักหน้า เขาเชื่อว่าแม่ต้องจัดการเรื่องนี้ได้ ตั้งแต่เล็กจนโต ไม่ว่าเขาต้องการอะไร แม่ก็จะหามาให้เขาจนได้ และครั้งนี้ก็คงเช่นกัน

ธีรเดชกับนงพงาคุยกัน...โดยไม่รู้ว่ามีบุคคลที่สามได้ยินการสนทนานี้อย่างชัดเจน หญิงสาวหน้าสวยหวานอายุ 22 ปี ได้ยินทุกอย่างที่สองแม่ลูกคุยกัน เธอยิ้มมุมปากก่อนจะกดปุ่มบังคับรถเข็นไฟฟ้าของเธอเลื่อนลงไปข้างล่าง

ลีโอกลับไปได้สักพักแล้ว หญิงสาวจึงไม่ได้พบเขา คุณหญิงจารุณีกับจันทร์ฉายยังนั่งคุยกันอยู่ ส่วนคนอื่น ๆ แยกย้ายกันไปหมดแล้ว

"คุณยาย...น้าน้อย"

หญิงสาวทักเสียงใส

"แพน...ไปไหนมาลูก"

จันทร์ฉายทักเธอ

"อ่านหนังสืออยู่ข้างบนค่ะ"

แพนหรือวิภัสรา บูรณะฉัตร ตอบยิ้ม ๆ หญิงสาวต้องนั่งรถเข็นเวลาไปไหนมาไหน รถเข็นของเธอเป็นแบบพิเศษ...สั่งทำมาจากเยอรมัน เป็นระบบไฟฟ้าที่เธอสามารถกดรีโมทบังคับได้ตามใจชอบ

"แขกไปแล้วหรือคะ"

"จ้ะ...เมื้อกี้นี้หนูน่าจะลงมาด้วยนะ จะได้รู้จักกับพี่เขา"

"ไม่มีใครไปบอกแพนเลยนี่คะ"

จันทร์ฉายนิ่งอึ้งไป เพราะเธอก็ลืมวิภัสราไปเสียสนิท คุณหญิงจารุณีบอกหญิงสาวว่า

"อีกไม่กี่วัน...เขาก็จะย้ายมาอยู่ที่นี่แล้ว ค่อยไปรู้จักกันตอนนั้นก็ได้"

พูดเสร็จก็ลุกเดินขึ้นข้างบนไป จันทร์ฉายส่ายหัว เธอลูบผมวิภัสราอย่างเอ็นดู

"อย่าโกรธคุณยายเลยนะลูก ท่านกำลังกังวล กลัวหลานชายจะเบี้ยว... ไม่ยอมมาอยู่ด้วยน่ะจ้ะ"

"ตกลง...แน่ใจแล้วใช่ไหมคะ ว่าเขาเป็นลูกชายของลุงสองจริง ๆ "

"แน่ใจสิลูก...น้าจำเขาได้จ้ะ น้าเคยไปเยี่ยมครอบครัวเขา รูปเขาตอนเด็ก ๆ น้าก็มี ไม่คิดว่าเขาจะโตเป็นหนุ่มขนาดนี้แล้ว"

จันทร์ฉายยิ้มกับตัวเอง วิภัสราแอบถอนใจ หญิงสาวนิ่งคิดบางอย่างอยู่ในใจ เธอกังวลว่า...จะมีความยุ่งยากตามมาภายหลัง