Chapter 4. ฝรั่งจตุจักร หล่อคักแท้หนอ/2
คนที่มองผ่านจะเห็นเพียงหญิงสาวรูปร่างเพรียวสมส่วนผิวขาวผ่องเดินเงียบๆ ตามหลังหญิงสาวร่างเล็กผมเปียไปตามทางเดินของตลาดนัดจตุจักร ทว่าข้างในความนิ่งเงียบนี่สิ ใครจะรู้ว่าเจ้าตัวเลือดกำเดาแทบพุ่งกระฉูดด้วยความฟิน อินจัดกับหนุ่มฝรั่งหล่อหลากหลายสัญชาติที่ผ่านเข้ามาในสายตา จมูกก็แอบดมกลิ่นตัวหอมๆ ของชายชาตรีไปด้วย
กลิ่นเต่า กลิ่นตัว ของหนุ่มฝรั่งช่างแปลกกลิ่นกว่าหนุ่มในประเทศนัก จะว่าเหม็นก็ไม่อาจพูดได้เต็มปากว่าเหม็น จะว่าหอมก็ไม่หอมกว่ากลิ่นหนุ่มไทย แต่วัดระดับความฟินผ่านฟีโรโมนที่หนุ่มฝรั่งปล่อยออกมา มันทำให้คนได้กลิ่นฟินกว่ากลิ่นหนุ่มไทยหลายร้อยเท่า บวกกับหน้าตาหล่อๆคมเข้ม รูปร่างสูงใหญ่กล้ามแน่นแสนล่ำ ทำเอาสาวไทยอย่างหรรษาฟินไปหลายตลบ เคลิบเคลิ้มตกอยู่ใต้อิทธิพลของอีกฝ่ายได้โดยง่าย แบบไม่ต้องใช้ความพยายามอะไรเลย
‘หล่อคัก หล่อหลาย สวรรค์บนดินชัดๆ น้ำลายสิไหลแล้ว’
หญิงสาวเคลิ้มในความหล่อของหนุ่มฝรั่งจนลืมกินทองม้วนในมือ เดินตาลอยมองตามฝรั่งหล่อไปแบบลืมตัว มาสะดุ้งได้สติตกใจจนถุงทองม้วนหล่นเมื่อได้ยินคำแพงอุทานเสียงดังว่า
“แม่เจ้าเว้ย! ฝรั่งหล่อมาก ลูกเขยพ่อยศชัดๆ ว่าไหมพี่ษา”
คำแพงร้องเสียงดังไม่อายคนมอง เมื่อเห็นหนุ่มฝรั่งหล่อเดินผ่านหน้าตัวเองไป
“แพงๆ หยุดก่อนพี่อายเขา วันนี้พี่พาแกมาซื้อผ้านะ”
“โห พี่ษาอ่ะ นิดๆ หน่อยๆ รึพี่ว่าเขาไม่หล่อ” คำแพงบุ้ยปากเข้าใส่ ตายังมองตามหนุ่มฝรั่งหล่อไปจนลับตา
“หล่อจะตายชัก เกิดมาไม่เคยเจอ ผัวแพงชัดๆ พี่”
คำพูดคำจาพาเอาคนเป็นพี่อายแทบแทรกแผ่นดินหนี ไอ้อยากได้ผัวฝรั่งน่ะ รู้อยู่ แต่แสดงออกมากมายแบบนี้มันน่าอายจะตาย ไม่รู้จักสงบปากสงบคำบ้างเลยน้อง หรรษากุมขมับอับอายสายตาคนที่ได้ยินน้องสาวพูด หากไม่ติดว่ายังซื้อของไม่ครบคงเผ่นหนีปล่อยน้องทิ้งไว้นี่แล้ว
“น้องกูนับวันยิ่งบ้า น้ายศอีกคนโทรใส่ข้อมูลให้ลูกหาผัวฝรั่งทุกเช้า เป็นไงล่ะวันๆ เอาแต่มองหาฝรั่งหล่อ”
หรรษาบ่นตามหลังน้องสาวที่เดินลิ่วไปยังร้านขายผ้าเจ้าประจำด้วยความระอาใจ ความสุนทรีย์ทางอารมณ์ปลิวหายไปกับสายลมเมื่อถูกน้องสาวขัดจังหวะ ได้แต่แอบบ่นในใจว่า
‘กำลังส่องฝรั่งเพลินๆ แพงหนอแพง มาทำพี่หลุดมโน’
ถ้าหากคำแพงคือพวกแรดแบบแสดงออก หรรษาคงเรียกตัวเองว่าแรดเงียบ ไม่แสดงแต่แอบแรงในมโน
‘แรดแบบไม่แสดงออก’
เดินตามน้องสาวไปได้สักพักหรรษาก็เริ่มส่องฝรั่งอีก อารมณ์ขุ่นมัวเลือนหายเมื่อเจอฝรั่งหล่อเดินสวนมา หรรษาปรายตามองน้องสาวที่เดินหายเข้าไปในร้านขายผ้าแล้วยิ้มกว้าง ตัวเธอไม่ตามไปหรอกไม่ถนัดเลือกลายผ้า ขอส่องฝรั่งอยู่นอกร้านดีกว่า ฟินกว่าเยอะ
เมื่อคำแพงเลือกซื้อและสั่งผ้าเสร็จแล้วก็พาหรรษาเดินช้อปปิงต่อ
“ปะ พี่ษาไปหาส้มตำกินกัน มีร้านเด็ดอยู่ร้าน คนเสิร์ฟนี่ซิกแพกจัดเต็ม ต้องไปเข้าคิวจองเดี๋ยวอดดู เอ๊ย! อดกิน”
ร้านส้มตำเด็ดที่คำแพงว่าคือร้านส้มตำถาดอาบทรัพย์ หรรษาเคยเห็นคนโพสน์ในเฟสบอกว่านอกจากรสชาติส้มตำอร่อยแล้ว ยังมีอาหารตาให้ดูจากเด็กเสิร์ฟสาวสวยในชุดนางฟ้า และหนุ่มหล่อล่ำซิกแพกในชุดเทพบุตร ดูเหมือนเป็นจุดขายของร้านที่แปลกแหวกแนวเรียกลูกค้าได้เป็นอย่างดี
“แกนี่ สรรหาแต่เรื่องนี้ หนุ่มฝรั่งก็จะเอา หนุ่มไทยก็จะดู เห็นติดซีรี่ส์เกาหลีมโนว่าพระเอกซีรี่ส์เป็นผัวอยู่หลายคน ตกลงแกจะเอาหนุ่มชาติไหนกันแน่”
หรรษาหน่ายใจกับความบ้าผู้ชายของน้องสาว
“ฝรั่งหล่อคือเป้าหมายของคำแพงอยู่แล้ว พี่ษานั่นแหละ ปากบอกว่าไม่ชอบๆ เมื่อกี้เห็นมองตามเขาตาเป็นมัน”
คำแพงแหย่พี่สาวเล่น ทำเอาคนถูกแหย่ร้อนๆ หนาวๆ แสร้งทำหน้าเคร่งดุน้องสาวเสียงแข็งว่า
“โอ๊ย หยุดพูดเลย หิวจะตายอยู่แล้ว รีบพาไปร้านส้มตำไวไว มาชวนพูดเล่นอยู่ได้”
คำแพงหัวเราะคิกๆ มองหน้าแดงของหรรษาราวกับจะรู้ว่าพี่สาวของตนซ่อนอะไรไว้ในใจ แต่ก็ยอมยุติไม่ต่อคำเดินนำไปยังร้านขายส้มตำโดยดี หรรษาลอบถอนใจโล่งอก
‘เห้อ ชอบจับผิดดีนัก อย่าหวังว่าเอื้อยจะยอมให้เจ้าล้อเด้อคำแพง คนอย่างหรรษาลูกเสี่ยเทิง จับบ่ได้ไล่บ่ทันอย่าหวังจะแบล็กเมล์ง่ายๆ เด้อ’
สองสาวพากันมากินส้มตำจนอิ่มหนำแล้ว ก็พากันไปเดินเที่ยวต่อ หรรษาเดินตามน้องสาวไปทิ้งระยะห่างพอควร สายตาก็สอดส่ายไปทั่ว เดินไปมองฝรั่งที่เดินสวนไปมา อารมณ์ค่อยดีขึ้นตามลำดับ ฝรั่งหล่อคืออาหารตาดีๆ นี่เอง ทำให้อารมณ์ขุ่นมัวสลายไปกลายเป็นสดชื่นแจ่มใส หัวใจเบิกบาน
สายตาเรด้าส่องหาฝรั่งรูปหล่อแล้วไปสะดุดตากับหนุ่มฝรั่งที่กำลังเดินอยู่ตรงหน้า ตาสบตาหัวใจเต้นตึกตัก คนอะไรรูปร่างสูงใหญ่ ใส่เสื้อแขนสั้นมองเห็นกล้ามแขนเป็นมัดๆ ใบหน้าคม มีไรเคราเขียวครึ้มเซ็กซี่ จมูกโด่ง คิ้วเข้ม ตาสีเฮลเซลนัท ผมสีน้ำตาลทองหยักสกนิดๆ บอกคำเดียวว่าหล่อคักๆ
หญิงสาวสูดลมหายใจแรงๆ ระงับความตื่นเต้นเมื่อเขากำลังเดินใกล้เข้ามาทุกที รำพึงรำพันในใจว่า
‘คนอิหยังบ่รู้ หล่อบ่บั้นยะบันยัง... หล่อคัก... หล่อโพด... หล่อวัวตายควายล้ม... หล่อจนแทบคุกเข่าร้องขอมาเป็นผัว...’
