สามีเก็บตก

ณ หมู่บ้านโนนสว่าง หมู่บ้านแห่งหนึ่งในจังหวัดทางภาคอีสาน เสี่ยสมยศ ราคาล้าน และเสี่ยบันเทิง รวยทอง ต่างเป็นเศรษฐีใหญ่ผู้มีอันจะกินของหมู่บ้าน เสี่ยสมยศแต่งงานกับเจ๊คำผ่อง มีลูกสาวคือคำแพง ส่วนเสี่ยบันเทิงแต่งงานกับเจ๊คำม้วนพี่สาวของเจ๊คำผ่องมีลูกสาวคือหรรษา และลูกชายหนึ่งคน ชื่อรื่นเริง

เจ๊ม้วนและเจ๊ผ่องสองพี่น้องเป็นเจ้าแม่เงินกู้ ใครๆ ในหมู่บ้านและต่างหมู่บ้านล้วนเป็นลูกหนี้ของสองเจ๊ ทำให้มีอิทธิพลคับหมู่บ้านเป็นที่ยำเกรงของผู้คน นั่นทำให้ลูกสาวคือหรรษา รวยทอง ไม่เคยพบกับคำว่าลำบากยากจน พอๆ กับคำแพง ราคาล้าน ก็ถูกพ่อแม่ตามใจมาตั้งแต่เกิด สองสาวพอจบมัธยมปลายก็มาเรียนต่อที่กรุงเทพ หรรษาไปเรียนเสริมสวยและทำผม ส่วนคำแพงเรียนด้านการตัดเย็บเสื้อผ้า พอเรียนจบก็พากันเปิดร้านตัดเสื้อผ้าและร้านเสริมสวยโดยเช่าตึกเดียวกัน กิจการเจริญรุ่งเรืองมีกำไรจนไม่ต้องพึ่งเงินจากทางบ้าน

ทั้งสองมุ่งมั่นทำงานจนอายุเกือบแตะเลขสามยังไม่มีวี่แววว่าจะได้แต่งงานเหมือนลูกสาวบ้านอื่น ทำเอาพ่อแม่เริ่มกังวลถึงอนาคตของลูกสาวคนเดียว ในขณะที่ลูกของเพื่อนบ้านต่างแต่งงานมีหลานให้อุ้มกันไปเกือบหมดแต่ลูกสาวของตนยังไม่มีคู่ ที่สำคัญลูกสาวของเพื่อนบ้านหลายคนต่างแต่งงานกับหนุ่มต่างชาติมีลูกเขยฝรั่งให้พ่อตาแม่ยายได้อวดคน เป็นที่ภาคภูมิใจของครอบครัว อีกทั้งยังยกระดับความสำคัญกว่าคนในหมู่บ้านเดียวกัน

ถึงเสี่ยบันเทิงและเสี่ยสมยศจะเป็นเศรษฐีใหญ่ของหมู่บ้านมีคนให้ความนับหน้าถือตามากมายเพียงใด แต่เรื่องมีเขยฝรั่งนั้นดูเหมือนทั้งสองจะสู้เพื่อนบ้านไม่ไหว เพราะลูกสาวของตนยังหาลูกเขยมาให้ไม่ได้สักที ยิ่งได้เห็นหลานลูกครึ่งของเพื่อนบ้านเสี่ยบันเทิงที่อยากอุ้มหลานจนตัวสั่นก็อิจฉาแทบทนไม่ไหว จนต้องเฟซไทม์คุยกับลูกสาวอยู่บ่อยครั้ง

“ลูกษา มื้อได๋จะมีหลานให้พ่ออุ้มเหมือนเจ้าหมู่”

คำแรกที่เสี่ยบันเทิงพ่อของเธอทักทาย ทำเอาลูกสาวถอนหายใจแรง เดาความคิดออกว่า เปิดบทมาแบบนี้มิแคล้วจะเร่งให้เธอหาลูกเขยให้แน่

“โถ่ พ่อ ผัวยังหาบ่ได้ จะเอาหลานจากไสไปอวดเขา อยากได้หลานก็ขอผู้สาวให้บักรื่นมันตี้ มันจะได้ผลิตหลานให้สมใจพ่อ”

หรรษาหาทางออกโดยโยนภาระให้น้องชายทำหน้าที่แทน แต่เสี่ยบันเทิงหรือจะยอมง่ายๆ

“พ่ออยากได้หลานลูกครึ่ง หลานตาบ่ใช่หลานปู่ บักรื่นมันยังเรียนบ่จบอีกโดน (นาน) กว่ามันจะได้เมีย ลูกนั่นล่ะต้องเป็นคนมีหลานให้พ่อ”

หรรษาส่ายหน้า มองพ่อด้วยความเหนื่อยหน่าย

‘อิพ่อ ผัวมันบ่ได้หาง่ายเหมือนปอกกล้วย ตระกูลรวยทองของเรา คงจะสิ้นสุดอยู่ที่ลูกหล่านี่ละ’

หญิงสาวได้แต่พิโอดพิครวญในใจ ไม่กล้าเอ่ยออกมาให้พ่อตัวเองได้ยิน

“เมื่อวานพ่อไปเยี่ยมอิอ้อยใจลูกบักอ่วมที่โรงพยาบาลมา มันเพิ่งคลอดลูก ผัวมันเป็นฝรั่งลูกมันเป็นเด็กลูกครึ่งผิวขาวอย่างกับสำลี อิอ้อยแม่มันตัวดำยังกับขี้ถ่าน บักอ่วมมันเห่อหลานคัก ขี้โม้อวดคนไปทั่วน่าถีบแท้ อย่าให้พ่อมีบ้างเด้อ หลานพ่อจะต้องน่าฮักกว่าหลานมัน”

เสี่ยบันเทิงกัดฟันกรอดๆ ค่อนขอดเพื่อนบ้าน ใบหน้าดูออกว่าอิจฉาอีกฝ่ายมาก เมื่อต้องเฝ้ารอลูกสาวมีหลานให้เชยชมอยู่นานแสนนาน ก็ไม่มีวี่แววว่าจะได้เห็นสักที

“ลูกครึ่งมันก็ขาวตามพ่อมันนั่นละ อิอ้อยมันดำฝรั่งกะเลยมัก”

หรรษากรอกตามองบน เบะปากนิดๆ เมื่อนึกถึงอ้อยใจอดีตเพื่อนสมัยเด็ก ที่ตัวดำจนขี้ถ่านเรียกพี่ แถมบ้านยังมีอาชีพเผาถ่านขายอีก วันๆ เนื้อตัวจึงดำมอมแมม ต่างกับเธอที่ขาวเพราะพ่อกับแม่ขาวทั้งคู่ อ้อยกับเธออยู่ใกล้กันทีไรเหมือนนางกุลากับโสนน้อยเรือนงาม เจอกันครั้งสุดท้ายตอนเรียนจบมัธยมปลายได้ข่าวว่าตาอ่วมพ่ออ้อยใจไม่มีเงินส่งลูกเรียน อ้อยใจเลยไปทำงานที่พัทยา นั่นทำให้อีกฝ่ายได้ลูกเขยฝรั่งมาอวดคนในหมู่บ้าน

“อิอ้อยมันขี้ฮ้าย (ขี้เหร่) ปานนางกุลา มันยังหาผัวได้ ลูกหล่าของพ่อ งามปานเดือนเพ็ญลูกก็ต้องมีผัวหล่อ ผัวดีกว่ามัน”

คนเป็นพ่อยกยอลูกสาวคนงามของตน พร้อมกับแขวะลูกสาวเพื่อนบ้านไปในตัว ไอ้เรื่องยอลูกอวดลูกเสี่ยบันเทิง รวยทอง ไม่เป็นรองใคร ยกเว้นเสี่ยสมยศ ราคาล้านคู่เขยที่รักลูกอวยลูกไม่ต่างกัน

“เห้อ... รอไปก่อนเด้อจ้า ไว้ลูกหาผัวได้จะฟ่าว (รีบ) พาเพิ่นไปไหว้พ่อแม่ฮอดเฮือน” หรรษาถอนหายใจอีกรอบ

“ฟ่าวหาเลยลูกหล่า พ่ออยากอุ้มหลานใจจะขาดแล้ว”

“จ้าพ่อจ๋า ลูกษาจะพยายามหาเขยฝรั่งมาให้สมใจพ่อ”

หรรษาพูดเอาใจพ่อของตนไปตามประสา ทั้งที่ความจริงสิ่งที่บอกไปมันทำได้ยากเย็นนักหนา

“ต้องอย่างนี้ถึงจะเป็นลูกพ่อ ถ้าพ่อมีหลานพ่อเตรียมตั้งชื่อไว้แล้ว หลานผู้หญิงจะให้ชื่อน้องจัสมิน แปลว่าดอกมะลิ พ่อเชื่อว่าหลานพ่อออกมาจะขาวคือดอกมะลิ หลานผู้ชายพ่อจะให้ชื่อว่าน้องแฮร์รี่ พ่อชอบหนังพ่อมดน้อยแฮร์รี่ พ็อตเตอร์ ลูกว่าจังได๋”

เสี่ยบันเทิงเตรียมตั้งชื่อหลานไว้ล่วงหน้าตั้งแต่ยังไม่ปฏิสนธิ มาดหมายใจว่าตัวเองต้องได้หลานลูกครึ่งแน่นอน โดยไม่เผื่อความผิดหวังสักนิด โยนภาระการตามหาพ่อของหลานไว้ให้ลูกสาวของตนรับไป

“จ้าพ่อ… เห้อ บ่ทันมีหลานก็ตั้งชื่อไว้พร้อมแล้ว เตรียมการพร้อมแท้ๆ อิพ่อของลูก”

“เรื่องจังซี่มันต้องเตรียมพร้อมล่วงหน้า ยามไดได้ลูกเขยฝรั่งมีหลานขึ้นมา จะได้บ่ต้องปวดหัวคิดชื่อให้เสียเวลา ฮ่า ฮ่า ฮ่า” เสี่ยบันเทิงหัวเราะชอบใจ

“จ้า คุณพ่อผู้รอบครอบของลูก”

หรรษายิ้มเพลียๆ ไม่รู้จะทำยังไงกับพ่อของตนดี

“ฟ่าวหาลูกเขยฝรั่งมา พ่อรอท่าอยู่โดนแล้ว แค่นี้ละจำที่พ่อสั่งได้แม่นบ่ เขยฝรั่ง ๆ ท่องไว้เด้อ”

กว่าเสี่ยบันเทิงพ่อของหรรษาจะวางสายก็ทำเอาลูกสาวถอนหายใจแล้วถอนหายใจอีก ไม่เข้าใจว่าทำไมผู้เป็นพ่อถึงต้องเดือดร้อนกับการที่ลูกสาวไม่มีผัวนัก ไอ้เธอนั้นก็ใช่ว่าไม่อยากมีแต่หาตรงสเปคไม่ได้สักคน จะให้คว้าใครไปทั่วก็ทำไม่ลง บอกตรงๆ ว่า

‘บ่ถึกใจ บ่เอาดอก!”