3 สามีที่ไม่ทำการบ้าน

“อะไรนะ! แต่งงานกันมาตั้งหนึ่งเดือน ยังไม่เคยมีอะไรกันเลย เขาเป็นผู้ชายประสาอะไรวะ” โบว์ กฤษณาหนึ่งในกลุ่มเพื่อนว่าเชิงโวยวาย

จนมะลิผู้เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดในกลุ่มของรุ่งนภาต้องหันไปมองเชิงให้กำลังใจเพื่อนสาว

“แหม...แกก็พูดไป จะตกใจทำไม ผัวนางเป็นเกย์ควีนนะ รับเท่านั้น รุกไม่ได้จ้า!” นันดาคู่หูผู้เห็นไปทางเดียวกันทุกเรื่องเสมอเสริมขึ้นมาอย่างรู้ดีกว่าใคร

“จริงเหรอ! นี่ฉันก็อุตส่าห์ภาวนา เอาใจช่วยมาตลอดว่าให้ผัวแกเป็นเสือไบ แต่สุดท้ายก็ไม่ได้เลยเหรอนี่...”

กฤษณาทำเป็นโอดครวญอย่างเห็นใจ แต่ใครก็รู้ว่ามันคือตอกย้ำและเย้ยหยันอย่างจงใจต่างหาก

“แต่ฉันว่า ยัยรุ้งโชคดีมากแล้วนะ วาสนาอย่างยัยรุ้ง ได้มีโอกาสใช้โทรศัพท์แพงๆ ใส่เสื้อผ้าที่ดูดีขึ้นมาหน่อย ก็ถือว่าน่าจะดีที่สุดแล้ว...”

จิน จินตนา ที่แต่งตัวหรูหรากว่าใคร ว่าเชิงเหยียด มองรุ่งนภาตั้งแต่หัวจรดเท้า

“จริง อันนี้เห็นด้วย ถ้าเทียบกับเมื่อก่อน ถือว่าชีวิตของยัยรุ้ง ดีขึ้นมากจริงๆ” ออย วรดา ผู้ที่เงียบที่สุดในกลุ่มมาเสมอ เอ่ยขึ้นอย่างเรียบๆ

แต่ก็เป็นไปในเชิงถากถางมากกว่าจะยินดีจากใจ

“อันนั้นมันก็จริง แต่ผู้หญิงเรา ความสุขไม่ได้ใช้เงินซื้อได้ทุกอย่างนะเว้ย

ถ้าจะมีผัวทั้งที แต่ผัวทำการบ้านไม่ได้ พวกแกจะเอากันเหรอ” กฤษณาว่าอย่างขยาด สีหน้าบอกชัดว่าตัวเองไม่เอาแน่

“ใครจะเอาก็เอาเถอะ ฉันคนหนึ่งล่ะไม่เอา...” ลูกรับอย่างนันดารีบว่าพร้อมทำท่าขนลุกขนชัน

“แต่ฉันเอานะ ผัวให้เงินใช้เดือนละ 5 หมื่น บัตรเครดิตวงเงินสองล้าน สองใบ

บัตรกดเงินสดวงเงินหนึ่งแสนบาท อีก 3 ใบ แถมมีรถให้หนึ่งคัน มีคนขับรถให้ด้วย...

ดีกว่ามีผัวที่ทำการบ้านได้ แต่ขอเงินใช้แล้วกันละวะ” มะลิผู้ทนฟังมานานว่าขึ้นบ้างอย่างออกหน้าแทนรุ่งนภา แบบที่เป็นมาเสมอ

“เอ๊ะ! แกพูดแบบนี้ แกแซะฉันเหรอฮะ มะลิ!” นันดาว่าขึ้นอย่างเป็นเดือดเป็นร้อน เพราะแฟนของเธอตกงานและขอเงินเธอใช้มาร่วมครึ่งปีแล้ว

“เปล๊า! ฉันไม่ได้แซะใคร ฉันแค่พูดมุมมองตัวเองเฉยๆ”

“ไม่ได้แซะได้ยังไง ทั้งกลุ่มนี่ก็มียัยนันดาคนเดียวนะ ที่ผัวเกาะกินอยู่น่ะ แกจะหมายถึงใคร ถ้าไม่ได้หมายถึงมัน!”

โบว์พูดเหมือนจะช่วยคู่หูตัวเอง แต่เหมือนตอกย้ำมากกว่า จนนันดาต้องดึงแขนเธอเอาไว้

“นี่แกช่วยฉัน หรือช่วยตอกย้ำกันแน่เนี่ยฮะ!” นันดารีบโวยวาย

“อ้าวเหรอ โทษที ช่วยสิ ฉันทีมเดียวกับแกนะ จะตอกย้ำได้ยังไง” แล้วสองคนนั้นก็ง้องอนกันไปตามประสา

ส่วนรุ่งนภาได้แต่ปล่อยเลยตามเลย ไม่ถือโทษโกรธใครเหมือนที่เป็นมา

แม้จะอยู่กลุ่มด้วยกันมานาน แต่เธอก็เหมือนไม่ได้เป็นเพื่อน เป็นเพียงลูกไล่ไว้คอยรับใช้พวกนี้มากกว่า ที่เธอยอมไม่ใช่เพราะอะไร

เพราะอาศัยได้มีงานพิเศษทำบ้างจากการช่วยเหลือแนะนำของพวกหล่อนเหล่านี้ ซึ่งแม้จะพูดจาไม่ดีกับเธออย่างไร ก็มักจะช่วยให้เธอได้มีงานทำจริงๆ เสมอ

รุ่งนภาเรียนจบแค่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ทำให้หางานทำได้ไม่แน่นอนหรือมั่นคงนัก ต้องเตร็ดเตร่หางานทำเสริม

เพราะบิดามีปัญหาหนี้สิน จากการใช้เงินเกินตัวของสองแม่ลูก ภรรยาและลูกใหม่ที่ท่านมีหลังจากที่มารดาของเธอเสียชีวิตไป

นอกจากนั้น...เธอยังพยายามเรียนต่อมหาวิทยาลัยรามคำแหง มาตลอด แต่ก็ใช้เวลานาน เพราะไม่มีเวลาอ่านหนังสือบ้าง

ไม่มีเงินไปจ่ายค่าหน่วยกิตบ้าง ทำให้มันกินเวลามาหลายปี เธอก็ยังไม่จบปริญญาตรีเหมือนคนอื่น

“ใครจะไปเหมือนฉันกันล่ะ ที่นอกจากจะมีวาสนาในเรื่องงาน กิจการรุ่งเรืองแล้ว ยังมีแฟนที่รักฉันมาก

และที่สำคัญคือ...รวยมาก เป็นนายแพทย์ที่กำลังจะเรียนจบเฉพาะทางมาเป็นอาจารย์เร็วๆ นี้” เมื่อไม่มีใครเอ่ยถึงตัวเองสักที

จินตนาก็ต้องทำการยกตนข่มท่านเสียเอง จนสองสาวลูกคู่ถึงกับต้องหันไปลอบเบ้หน้าใส่กัน

“อันนี้เห็นด้วย ถ้าพูดกันถึงเรื่องวาสนา คงไม่มีใครสู้แกได้แล้ว” วรดาว่าขึ้นตามประสาคนชอบเลียคนที่ดีกว่าตัวเอง

เพื่อหวังผลประโยชน์ แม้จะมาในฉบับนิ่งๆ ก็เลยดูจริงใจ แต่แท้จริงแล้ว คนอย่างวรดา ถ้าไม่มีผลประโยชน์เธอไม่มีวันเข้าหาคนนั้นแน่

รุ่งนภาเองก็ไม่รู้ว่าทั้งห้าคนมาอยู่ในกลุ่มนี้กันได้ยังไง ทั้งๆ ที่ดูเหมือนจะไม่ได้จริงใจต่อกันเท่าไหร่นัก

เดิมทีเธอคบหากับแค่มะลิเท่านั้น แต่หลังเรียนจบชั้นมัธยมปลาย แล้วได้อาศัยจินตนาช่วยเหลือเรื่องหางานให้ทำแล้ว

ก็เหมือนตกกระไดพลอยโจรได้มาอยู่ในกลุ่มนี้ไปโดยปริยาย

มะลิเองก็ด้วย ไม่อยากให้เธอต้องเผชิญกับพวกนี้ลำพัง เลยต้องตามมาอยู่ในกลุ่มด้วยอย่างเลี่ยงไม่ได้ ตลอดมา

“แต่เดี๋ยวก่อน ยังเมาท์เรื่องไอ้รุ้งไม่เสร็จ นอกจากผัวแกไม่ทำการบ้านแล้ว ยังมีพฤติกรรมแปลกๆ อะไรอีกไหม

เช่น ไม่ยอมกลับบ้าน หายไปทั้งคืน หรือดึกดื่นก็คุยโทรศัพท์ อะไรแบบนี้น่ะ” กฤษณาว่าขึ้นเชิงหักหน้าจินตนาที่กำลังอวดแพทย์หนุ่มแฟนตัวเองอยู่

รุ่งนภาสะดุดเล็กน้อย อันที่จริง เธอไม่อยากจะเล่าอะไรให้พวกนี้ฟังด้วยซ้ำ แต่ด้วยชีวิตของเบี้ยล่าง ทำให้เธอไม่กล้าปฏิเสธ

“ก็ไม่มีนะ ก็กลับบ้านมานอนด้วยกันทุกคืน นอนเตียงเดียวกันแม้จะไม่ได้แตะต้อง เขากลับถึงบ้านก็เกือบหกโมง

ได้ทานข้าวเย็นด้วยกันทุกวัน ตอนเช้าฉันก็ส่งไปทำงาน วันหยุดเขาก็อยู่บ้าน ไม่มีวันไหน...ที่ผิดแผกไปจากนี้เลยนะ” รุ่งนภาพูดไปคิดไปเชิงนึก

“โหย ดีอย่างนั้นเลยเหรอ แฟนฉันนะไม่เป็นแบบนี้เลย กลับบ้านดึกทุกวัน ทานข้าวด้วยกันไม่มี แถมติดเกมส์อีกด้วย...” นันดาพูดออกมาอย่างรู้สึกอิจฉา จ

นกฤษณาต้องรีบสะกิด ว่าไม่ควรจะพูดออกไป

“เห็นไหม ฉันบอกแล้ว ว่าได้สามีแบบไอ้รุ้งเนี่ย โชคดีสุดๆ แล้ว” มะลิได้ทีก็รีบคว้าโอกาส อวดแทนเพื่อน

“มันก็ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว พวกเกย์ไม่ค่อยเกเรเหมือนผู้ชายหรอก อยู่ในระเบียบเหมือนผู้หญิง

และที่สำคัญเขารู้ว่ามีคนจับตามองตัวเองอยู่ เลยยังไม่กล้าออกลายไง อย่าเพิ่งรีบดีใจ ว่าที่เขาทำอยู่ มันคือเรื่องดีๆ ไปหน่อยเลย”

และแน่นอนว่าคนที่เห็นคนอื่นดีไปกว่าตัวเองไม่ได้อย่างจินตนาก็รีบพูดดัก จนมะลิต้องเป็นฝ่ายเบ้หน้าออกมาตรงๆ

“เออ อันนี้ก็มีเหตุผลนะ ฉันเห็นด้วยกับจิน” นันดารีบว่าเชิงเห็นด้วยจริงๆ ไม่ได้ตั้งใจจะเยาะรุ่งนภา

“แล้วนอกจากทำทุกอย่างตามหน้าที่ ชีวิตปกติ เขาคุยอะไรกับแกบ้างไหม ใส่ใจบ้างรึเปล่า...”

กฤษณาถามออกมาเพราะอยากจะรู้จริงๆ เพราะเท่าที่ฟังมา เขาไม่จำเป็นต้องทำขนาดนี้กับเมียบังหน้าด้วยซ้ำ

รุ่งนภาสะดุดไปพักหนึ่งเชิงครุ่นคิด...

ใส่ใจเหรอ?