7

“คุณ...เป็นอะไรหรือเปล่าครับ” อธิปัตย์เพิ่งกลับจากบริษัทหลังจากยกเลิกไปร่วมงานเลี้ยงลูกค้าให้ผู้ช่วยไปแทนเพราะวันนี้เขาอดทนกับคนที่ตามเกาะแกะมามากเกินพอแล้ว.....เพราะมีคุณย่าเป็นคนหนุนหลังนั่นเอง หล่อนคงลืมไปว่าความอดทนของคนมีขีดจำกัด

น้ำเสียงและกลิ่นหอมคุ้นจมูกที่เหมือนเพิ่งเจอมาไม่นานทำให้ปาริมาเงยหน้ามองผู้ชายตัวโตที่รีบร้อนลงมาดูผู้หญิงที่เกือบโดนเขาขับรถชน….หญิงสาวเบิกตากว้างเกือบจัดการเรื่องที่ติดค้างเมื่อกลางวัน....ถ้อยคำที่เตรียมพุ่งเข้าใส่ถูกหยุดไว้แค่ริมฝีปาก สีหน้าท่าทางของเขาแสดงความกังวลออกมาอย่างเห็นได้ชัด.....

“ปวด....อูย...ข้อมือฉัน” เธอสูดปากนิ่วหน้าพลางยกข้อมือขึ้นจากพื้น....ไม่ได้ต่อว่าหรือเอ่ยคำผรุสวาทออกไป ไม่ใช่ว่าเธอเป็นนางฟ้าหรือแม่พระ เพียงแต่ในจังหวะที่เห็นหน้าเขาความคิดบางอย่างก็สว่างวาบขึ้นมา.....อธิปัตย์......คำพูดของหว่าหวาผุดขึ้นมาในสมอง.......หล่อรวยโสด......พ่อขอนไม้กลางทะเลของฉัน......

“ไปโรงพยาบาลดีกว่าคุณ ลุกไหวหรือเปล่า” อธิปัตย์ถามพร้อมกับมองสำรวจเนื้อตัวของเธอเผื่อว่าจะมีบาดแผลอื่นนอกจากฝ่ามือถลอกกับข้อมือที่ไม่รู้ว่าจะหักหรือเปล่า

“ไม่เป็นไรค่ะฉันประมาทเอง” เธอว่าไปนั่น คนระดับเขาจะทิ้งเธอไว้ตรงนี้ก็ให้มันรู้ไปก็แค่ทำเป็นบ่ายเบี่ยงนิดหน่อยพอให้มองไม่เหมือนปลิงที่จ้องจะกระโดดเกาะดูดเลือดเขาก็เท่านั้น

“ขอโทษครับ........” อธิปัตย์เดาว่าเธออาจจะเจ็บสะโพกจนลุกไม่ขึ้นถึงได้นั่งแปะอยู่กับพื้นอย่างนั้นจึงตัดสินใจอุ้มเธอมาขึ้นรถของเขาซึ่งเธอก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรมีเพียงเสียงสูดปากเบา ๆ ตอนที่เขาวางเธอลงข้างประตูก่อนจะเปิดให้เข้าไปนั่งแล้วจัดการคาดเข็มขัดนิรภัยให้เรียบร้อยและขึ้นรถขับออกไปก่อนที่จะโดนสรรเสริญจากเจ้าของรถที่ติดอยู่ด้านหลัง

ปาริมาลอบมองเสี้ยวหน้าของผู้ชายที่ทำหน้าที่ขับรถช่วงเวลาหัวค่ำอย่างนี้รถรายังแล่นกันพลุกพล่านทำให้การเดินทางเชื่องช้า......เธอเริ่มไตร่ตรองอีกครั้ง....ตีสนิทแล้วขอยืมเงิน....เฮ้อ ! มันดีที่สุดแล้วใช่ไหมเนี่ยยัยแป้ง...โอ้ย...ไม่คิดเลยว่าฉันจะตกต่ำถึงเพียงนี้......

“คุณมองผมแบบนั้น จำได้หรือยัง” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นมาโดยที่สายตายังไม่ละไปจากถนนเบื้องหน้า

“คะ.....เอ่อ...เราเจอกันเมื่อตอนกลางวัน ฉันจำได้ค่ะ” เธออ้อมแอ้มตอบ ไม่คิดว่าเขาเองก็จำเธอได้ทั้งที่ไม่ได้ชายตามองด้วยซ้ำ ดีนะที่เขารีบร้อนออกไปก่อนที่เธอจะจัดชุดใหญ่เข้าใส่ไม่อย่างนั้นสิ่งที่เธอคิดจะทำคงจะยากยิ่งขึ้นไปใหญ่

“ผมหมายถึงเมื่อสามเดือนก่อนตอนงานศพคุณหญิงมารศรี” พอมาเจอเธออีกทีเขาก็นึกออกว่าผู้หญิงคนนี้คือหลานสาวของคุณหญิงมารศรีที่ท่านห่วงที่สุดเพราะดูเหมือนจะเข้ากันไม่ได้กับญาติพี่น้องคนอื่น ๆ .......

“คุณรู้จักคุณย่าด้วยหรือคะ” เอาล่ะสิทำไงดี...ทำไงดี ปาริมา เปลี่ยนแผนเร็วจี๋ทีแรกตั้งใจจะตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จ พอเหยื่อตายใจก็ขอความช่วยเหลืออย่างเนียน ๆ ก็เขารวยไม่ใช่เหรอแค่ขอยืมเงินแบบปลอดดอกเบี้ยขน หน้าแข้งของเขาคงไม่ร่วงหรอก......

“ครับ ผมสนิทกับท่านมาก” คำตอบเรียบเรื่อยกับใบหน้าเรียบเฉย ไม่บ่งบอกอารมณ์ใด ๆ

โอวแม่เจ้า.......สนิทกันมากด้วย....... ปาริมาเบิกตามองคนข้าง ๆ อย่างแปลกใจผู้ชายคนนี้จะมาไม้ไหนกันแน่ทำไมเมื่อกลางวันไม่ทักหรือแสดงว่ารู้จักเธอแม้แต่น้อยคงเพราะมากับแฟนสินะ......เดาไม่ออกว่าเขารู้เรื่องราวของเธอมากแค่ไหนครั้นจะปั้นเรื่องเศร้าอย่างที่ตั้งใจก็เกรงว่าจะโดนจับได้......แต่อืมมมมมม.......เธอปิ๊งไอเดียใหม่ไฉไลกว่าเดิม……..

“อย่าบอกนะคะว่าคุณคือ......คุณอธิปัตย์ที่คุณย่าเคยพูดถึงใช่ไหมคะ” เธอแสร้งทำเป็นตื่นเต้นตาโต ความจริงก็ดีใจจนเนื้อเต้นนั่นแหละเธอมีวิธีที่จะไม่ต้องเสียหน้ามากเท่าวิธีแรกแล้วแต่อาจจะเสียตัวเอ้ย...ไม่ใช่สิ..........ขอบคุณสวรรค์ที่ฉันชอบอ่านนิยายตั้งแต่เด็ก.....

“ถ้าคุณหมายถึง อธิปัตย์ อัศวเลิศสกุล ก็ใช่ครับ”

“ปาริมา รัตนมณี ค่ะ” เธอแนะนำตัวอย่างเป็นทางการ

“นามสกุลรัตนมณี?”

“ฉันใช้นามสกุลของแม่ค่ะ ......คุณน่าจะพอทราบว่าเพราะอะไร” ถ้าเขาสนิทกับคุณย่าจริงเรื่องนี้ไม่ได้เป็นความลับอะไรเลย

“ครับผมทราบ” เขารู้มาว่าลูกชายคนเล็กของคุณหญิงมารศรีหันหลังให้กับครอบครัวเพราะมีปัญหารุนแรงถึงขนาดโดนตัดขาดกับตระกูล แต่เขานึกไม่ถึงว่าถึงขั้นไม่ยอมใช้นามสกุลด้วย

ปาริมาไม่ได้มีปมกับปัญหาของรุ่นพ่อแม่เธอชอบใช้ชีวิตเรียบง่ายแสนอบอุ่นกับครอบครัวเล็ก ๆ มากกว่าอยู่ในครอบครัวใหญ่ที่เต็มไปด้วยคนไม่รู้จัก หากอุบัติเหตุไม่พรากพ่อแม่ของเธอไป.....ปาริมาคง ไม่ต้องสร้างเกราะแข็งขึ้นมาห่อหุ้มสาวใสจิตใจบริสุทธิ์คนนั้นเอาไว้เพื่อป้องกันไม่ให้ใครรังแกเธอ.......

“ขอโทษ ผมไม่ควรถาม”

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันไม่ถือว่าเป็นเรื่องน่าเศร้าแล้วนี่คะ” ….เฮอะ ...เผือกไปแล้วจะมาขอโทษฉันเพื่อ...เธอแอบจิกตาใส่คนที่นั่งกำพวงมาลัยทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้.......เธอมองโครงหน้าหล่อเหลาขาวสะอาดคิ้วเข้มจมูกเป็นสันแถมยังปากแดงอีกต่างหาก.....หล่อดีแฮะไม่รู้ว่าโง่ด้วยหรือเปล่า......เธอตัดสินใจได้ในนาทีนั้น...เอาวะ..ยอมมีสามีทั้งหล่อทั้งรวยก็ได้.....ฮ่าฮ่าฮ่า......หญิงสาวอารมณ์ดี ภาวนาขอให้เขาซื่อบื้อ ๆ ๆ .....