สามีขาอย่าว่าภรรยาร้าย

นางแบบสาวโบกมือลาผู้จัดการสาวสองหลังเสร็จจากงานอีเว้นท์เปิดตัวเครื่องสำอางคอลเล็คชั่นใหม่สำหรับสาว ๆ ที่ใส่ใจสุขภาพ....เธอเร่งรีบเพราะมีนัดรับประทานอาหารกับเจ้าของบริษัทเครื่องสำอางชั้นนำที่เธอเป็นพรีเซ็นเตอร์อยู่ขณะนี้........อธิปัตย์ อัศวเลิศสกุล หนุ่มโสดทายาทตระกูลใหญ่ที่อยู่ในความสนใจของสาว ๆ เพราะนอกจากความหล่อรวยเขายังเป็นผู้บุกเบิกก่อตั้งบริษัทซึ่งเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็วในเวลาไม่กี่ปีเรียกว่าประสบความสำเร็จอย่างมากในวัยสามสิบปี

ระหว่างที่รอคนที่ไม่สมควรจะต้องเสียเวลาด้วย ชายหนุ่มบังเอิญเหลือบไปเห็นหญิงสาวใบหน้ารูปไข่ ผิวพรรณสดใสเปล่งประกายออร่าดึงดูดสายตาให้หยุดยืนมอง คิ้วเข้มขมวดมุ่นอย่างคนที่กำลังใช้ความคิด.....เธอคนนั้นยืนคุยอยู่กับหญิงสาวตัวเล็กกว่าแลดูคุ้นตาทั้งคู่แต่นึกไม่ออกว่าพวกเธอเป็นใคร.....

“ขอโทษค่ะคุณปัตย์ รอนานหรือเปล่าคะ” นางแบบสาวเดินเข้ามาหาพร้อมกับส่งยิ้มทักทายชายหนุ่มที่ก่อนหน้านี้เธอเห็นเขายืนจ้องสองสาว....พอเธอมาถึงกลับทำหน้านิ่งไร้อารมณ์แต่คนอย่างเธอไม่สนหรอก ก็แค่ไม่เก็บเอามาใส่ใจ......

“ครับ” เขาตอบรับด้วยใบหน้าเรียบเฉย

ไลลาชะงักไปเล็กน้อยจะตรงไปไหม.....คงคิดว่าสาว ๆ ทุกคนอยากจะจับเขาทำสามีใจแทบขาดหรือไง........ก่อนหน้านี้เธอดีใจที่จะได้พบกับเขาอีกครั้งหลังจากได้ร่วมรับประทานอาหารพร้อมคุณย่าของเขาคุณหญิงอิสรีย์ อัศวเลิศสกุล ......หญิงสาวพอจะดูออกว่าอีกฝ่ายเป็นคนอย่างไรยิ่งเย็นชาไร้ใจเท่าไหร่ยิ่งดี........ดังนั้นทันทีที่คุณหญิงท่านโทรมาหาบอกว่าหลานชายจะมาพาไปรับประทานอาหารกลางวันดัวยเธอจึงตอบรับด้วยความเต็มใจ แต่พอมาเจอเขาอีกที..…เย็นชาเกินไปไหม.....

“ถ้าอย่างนั้นเรารีบไปกันเลยดีกว่าค่ะ” หญิงสาวยิ้มทำเป็นไม่ใส่ใจและขยับเข้ามาใกล้อีกนิดสาบานว่า เธอไม่ได้ตั้งใจจะควงแขนกับตอไม้ไร้ความรู้สึกสักนิด แต่ดูเขาสิขยับแขนหนีราวกับเธอเป็นตัวเชื้อโรค.....

“คุณปัตย์จองร้านแถวไหนไว้หรือคะ” เธอแสร้งทำเป็นไม่รับรู้กิริยารังเกียจเดียดฉันท์นั่นแต่กลับกระแซะเข้าไปคล้องแขนของเขาหน้าตาเฉย....เชอะ !...พ่อเนื้อทองแน่จริงวิ่งหนีเลยดิ...หมั่นไส้ ชิ !.....

นางแบบสาวเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าขรึมจัด เธอสัมผัสได้ว่าเขากำลังอดกลั้นอย่างหนักที่จะไม่ผลักเธอให้กระเด็นออกมา แต่คนอย่างไลลากลัวเสียที่ไหน นอกจากยิ้มหวานใส่ สายตาที่มองยังเป็นประกายเจิดจ้าท้าทายแฝงไว้ด้วยความอวดดื้อถือดีภายใต้ท่าทีที่อ่อนเหลวราวขี้ผึ้งลนไฟ เธอแทบจะทิ้งน้ำหนักพิงเขาทั้งตัวอยู่รอมร่อ......

“ไม่มีกระดูกหรือไง” ชายหนุ่มถามเสียงเครียดพอให้ได้ยินกันสองคน เขาจำเป็นต้องยอมทนให้เธอเกาะแกะเพราะเธอเป็นพรีเซ็นเตอร์ผลิตภัณฑ์ใหม่เครื่องสำอางสำหรับสาว ๆ ที่รักการออกกำลังกายและกีฬากลางแจ้งที่เพิ่งเปิดตัวเมื่อต้นเดือนนี้ ถามว่าเขาจำเป็นต้องเลือกเธอไหมตอบได้เลยว่าไม่ หากไม่เป็นเพราะนายทุนใหญ่อย่างคุณย่าเจาะจงมาเขาคิดว่าน่าจะหาคนอื่นได้ดีกว่าไลลาแน่นอนที่นอกจากมีรูปร่างและไลฟ์สไตล์ตรงกับคอนเซ็ปต์แล้วอย่างอื่นแย่กว่าที่คิดโดยเฉพาะมารยาท ไม่รู้ว่าคุณย่าเห็นดีเห็นงามเข้าไปได้ยังไง.....

“ขอโทษนะคะ.......ไม่รู้ว่าเป็นอะไรเห็นคนหล่อ ๆ ทีไรแข้งขาอ่อน หมดแรงทุกทีเลยค่ะคุณปัตย์” เธอบอกกลั้วหัวเราะพยายามกลั้นขำแทบแย่ที่เห็นริมฝีปากหยักได้รูปน่าจูบของเขาขยับเหมือนด่าแต่ไร้เสียง ดีที่ยังรู้จักยับยั้งเอาไว้ถ้าพ่นไฟใส่เธอได้เขาคงทำไปแล้ว......ช่วยไม่ได้อยากทำตัวสูงส่งเองแค่จะด่าคนกลางห้างยังทำไม่ได้ดั่งใจ

อธิปัตย์พยายามดึงแขนเรียวที่เกาะเกี่ยวอย่างกับเถาวัลย์ออกแต่คุณเธอก็ม้วนกลับมาจับเอาไว้อีกจนได้ กระทั่งเขาต้องจับมือของหล่อนไว้ไม่ใช่กลัวหายแต่เกรงว่าเธอจะเลื้อยไถลทำอะไรบ้า ๆ ท่ามกลางสายตาหลายคู่ที่เริ่มมองมาอย่างสนใจ...... เจอกันครั้งที่แล้วเธอก็ยังดูปกติดีแต่ตอนนี้ทำไมถึงได้แตกต่างราวกับคนละคนหรือนี่คือตัวตนที่แท้จริง ที่ผ่านมาสงสัยทำเป็นแอ๊บใสต่อหน้าคุณย่าสินะ..ชายหนุ่มยิ้มหยันพร้อมกับสายตาที่เหลือบมองอย่างรำคาญโดยลืมไปว่าภาพที่ออกมานั้นเขากำลังจับมือเธอแน่นแลดูสนิทสนมกันเกินกว่าผู้ร่วมงานหรือแม้แต่เพื่อนกันก็คงไม่ทำแบบนั้น.....

“ทานที่นี่แหละ.....ไม่ต้องออกไปข้างนอกเสียเวลา....คุณอยากทานอะไรก็เลือกตามสบาย” อธิปัตย์บอกเสียงติดรำคาญนิดหน่อยเขาพยายามอดทนเดี๋ยวมันก็ผ่านไป........ ไลลาไม่ใช่คนแรกที่คุณย่าพยายามจับคู่ให้ แต่สำหรับผู้หญิงคนนี้เขาตัดสินได้เลยว่าเธอต่ำกว่ามาตรฐานมากเทียบไม่ได้กับทุกคนที่ผ่านมาด้วยซ้ำ ไม่น่าเชื่อว่าคุณย่าถูกผู้หญิงคนนี้ตบตาได้ยังไง........

นางแบบสาวเริ่มไม่พอใจเมื่ออีกฝ่ายปฏิบัติต่อเธอแบบไร้มารยาทสิ้นดีแม้จะรู้ดีว่าเขาต้องจำใจทำตามคำสั่งของผู้ใหญ่ให้มันจบ ๆ ไปแต่ควรจะมีมารยาทสักนิด.....นิดเดียวก็ยังดีแต่นี่นอกจากไม่มีแล้วยังทำท่ารังเกียจอย่างเปิดเผย เธอทำได้แค่พยายามเก็บมันเอาไว้ข้างในถ้าเขาไม่ใช่เป้าหมายป่านนี้เธอวีนแตกไปแล้วไอ้ผู้ชายหลงตัวเอง ......ไลลาปั้นหน้ายิ้มแย้มตอบรับอย่างง่ายดายก่อนจะชวนเขาไปนั่งในร้านอะไรก็ไม่รู้ แค่เป็นร้านแรกที่เดินไปเจอ....ถ้าจะง่าย ๆ เธอก็ง่ายได้ไม่แพ้ใคร