5

“รีบหรือคะ ฉันว่าเราน่าจะ........” เธอพูดพลางเงยหน้าช้อนสายตาขึ้นมองหวานฉ่ำและไม่ได้ทำเพียงแค่นั้นยังใช้ปลายนิ้วสอดเข้าไปลูบไล้ข้อมือด้านในของเขาอย่างท้าทาย

“ทำบ้าอะไรของเธอ.....” อธิปัตย์หน้าตาแดงก่ำไม่เคยมีใครกล้าทำแบบนี้มาก่อนหล่อนช่างมีความสามารถในการยั่วประสาทไม่มีใครเกิน.........ชายหนุ่มดึงแขนออกจากการกอดรัดเกือบจะสะบัดเพราะหมดความอดทน ก่อนจะหันหลังเดินจากไปอย่างโกรธจัดในขณะที่ไลลาได้แต่ปิดปากหัวเราะขำคนที่โดนแกล้งโดนแกงจนสติหลุดอะไรก็ฉุดไม่อยู่น่าเอ็นดูจริงจริ๊ง.......

ไลลากลับเข้าบ้านใหญ่ที่นาน ๆ ครั้งจะกลับมาที่นี่สักทีที่มาวันนี้ก็เพราะเธอได้รับประกาศิตแกมขอร้องจากบิดาจึงจำเป็นต้องเข้ามาหาทั้งที่พอจะเดาได้อยู่แล้วว่าเรื่องอะไรและบังเอิญว่าเรื่องนั้นมันตรงใจของเธอพอดี

“สวัสดีค่ะคุณพ่อ นึกอะไรขึ้นมาหรือคะถึงได้อยากเห็นหน้าลูกสาวคนนี้” หญิงสาวทักทายบิดาที่นับวันจะห่างเหินกันไปทุกทีหลังจากที่ท่านพาผู้หญิงคนใหม่เข้ามาแทนที่มารดาของเธอที่จากไป ไลลาไม่ได้โกรธเพียงแต่ไม่ชอบก็ไม่รู้จะทนฝืนหายใจร่วมบ้านกันไปทำไมเธอจึงไปอาศัยกับญาติทางแม่อยู่พักใหญ่ก่อนที่บิดาจะไปรับตัวกลับมา

หญิงสาวดิ้นรนที่จะออกไปอยู่นอกบ้านตลอดเวลาจนกระทั่งรู้จักกับพี่แน็ตตี้ เธอเริ่มงานถ่ายแบบ เดินแบบตั้งแต่ยังไม่จบมหาวิทยาลัยด้วยซ้ำจึงทำให้เธอเก็บเงินได้มากพอที่จะแยกไปอยู่ข้างนอกเพียงลำพังเพราะก่อนหน้านั้นเธอถูกบิดาปิดกั้นทุกทาง ถึงตอนนี้เธออายุย่างยี่สิบเจ็ดปีแข็งแกร่งพอที่จะยืนอยู่ในวงการแม้จะใช้ชื่อเสียงของวงศ์ตระกูลเป็นเกราะคุ้มภัยแต่นั่นเธอเลือกเกิดเองได้เสียเมื่อไหร่ จะมีใครสักกี่คนที่รู้ความจริงว่าเธอมายืนอยู่ตรงจุดนี้มาได้อย่างไร……

“ถ้าฉันไม่ขอร้องก็คงไม่ได้เห็นหน้าแกแบบตัวเป็น ๆ สินะ” นายเอกกมลตัดพ้อ ทุกวันนี้ก็ได้แต่ติดตามข่าวคราวของลูกสาวจากหน้าสื่อต่าง ๆ แทนการพูดคุยในแบบที่ควรจะเป็น......เขารู้อยู่เต็มอกว่าเธอไม่พอใจในเรื่องที่ผ่านมา แต่เพราะละเลยที่จะทำความเข้าใจกับลูกสาวมานานจนยากจะกลับไปเป็นเหมือนเดิม…..

“คุณพ่อมีอะไรหรือเปล่าคะ หรือว่าจู่ ๆ ก็คิดถึงจนทนไม่ไหว” สายตาคมติดจะกระด้างยามมองผู้เป็นพ่อคล้ายจะท้าทาย

“แกไม่ต้องมาประชดฉัน”

“ก็แค่ถามตรง ๆ .....จริงสิ...หนูลืมไปว่าคุณพ่ออาจจะชินกับคำพูดคำจาอ่อนหวานปานน้ำผึ้ง.........ฉาบมีดโกน” แม้แต่ชื่อของเมียใหม่พ่อเธอยังไม่อยากเอ่ยถึง

“ฮึ ! ฉันขี้เกียจทะเลาะกับแกแค่จะถามเรื่องหลานชายคุณหญิงอิสรีย์......แกเห็นว่าคุณอธิปัตย์เขาเป็นยังไงบ้าง”

“ก็......ดีค่ะ.....รวยดีเหมาะแก่การมีไว้ในครอบครอง” ไลลาไหวไหล่เมื่อนึกถึงท่าทางเย็นชากับแววตาที่ว่างเปล่าของอีกฝ่ายก็อดยิ้มไม่ได้.......สงสัยเพราะชีวิตที่ผ่านมาของเธอมันน่าเบื่อเกินไป......อยากรู้เหมือนกันว่านายนั่นจะมีฤทธิ์เดชสักแค่ไหน หรือจะเส้นเลือดแตกตายเพราะถูกยั่วโมโหจนทนไม่ไหว......จากที่คิดจะปล่อยผ่านไปง่าย ๆ เขากลับทำตัวเองให้น่าสนใจ......ช่วยไม่ได้เพราะเธอกำลังมองหาเป้าหมายอยู่พอดี......

“ถ้าอย่างนั้นก็เตรียมตัวแต่งงานได้เลย คุณหญิงท่านรบเร้ามาฉันจะได้บอกท่านว่าทางแกไม่มีปัญหา”

“ขอบคุณนะคะที่อุตส่าห์หาสามีรวย ๆ มาให้หนู” ท่าทางของเธอไปคนละทางกับวาจาที่เอ่ยออกมาอย่างสิ้นเชิง ไลลาไม่ใช่ลูกสาวหัวอ่อนคนเดิมอีกต่อไป ยิ่งเธอยืนด้วยลำแข้งลำขาของตัวเองด้วยแล้วยิ่งไปกันใหญ่ แต่ครั้งนี้ที่เธอยินยอมพร้อมใจเพราะมันทำให้เธอบรรลุเป้าหมายเร็วขึ้นเท่านั้นเอง

“ไม่ต้องมาประชดฉัน”

“คุณพ่อคงไม่ชินกับคนพูดความจริงแล้วมั้งคะ”

“พอ ๆ ฉันไม่อยากทะเลาะกับแก......เอารถนี่ไปใช้” คนเป็นพ่อยื่นกุญแจซุปเปอร์คาร์ให้ด้วยท่าทางเก้อกระดาก.......ระหว่างพ่อลูกเหมือนมีกำแพงที่สูงขึ้นเรื่อย ๆ แม้แต่ต้องการให้ของขวัญวันเกิดลูกสาวเขายังตีหน้าไม่สนิท

“ขอบคุณนะคะ ว่าแต่เอาไปขายกินได้หรือเปล่าน๊า.....” ไลลาหมุนกุญแจเล่นพลางเอ่ยกวนโทสะ

“ฉันให้แล้ว จะเอาไปทำอะไรก็ตามใจแก” คนเป็นพ่อหงุดหงิดที่อุตส่าห์ลงทุนถอยซุปเปอร์คาร์มาง้อลูกสาวแต่ก็เปล่าประโยชน์

หญิงสาวมองคนที่ขัดใจจนต้องเดินปึงปังออกไปอย่างไม่สบอารมณ์.......แค่เศษเงินที่เจียดมาให้ จะหวังผลมากมายทำไมกัน...... เธอยิ้มขื่นออกมาแววตาอ่อนล้าเหนื่อยกับการแสดงตนเป็นปรปักษ์กับบิดามานานหลายปี.........