24

“เป็นอะไรอีกล่ะคะคุณน้องขา” ผู้จัดการส่วนตัวเอ่ยถามนางแบบ สาวที่นั่งหน้าเศร้าตั้งแต่เช้า มิหนำซ้ำยังทอดถอนใจตั้งหลายครั้งหลายครา

“พี่แน็ตตี้.......ถ้าเราขอน้ำเชื้อจากคุณปัตย์ตรง ๆ พี่ว่าจะง่ายกว่าไหม” หญิงสาวนั่งกอดเข่า วันนี้ไม่มีงานพอว่างก็อดคิดฟุ้งซ่านไม่ได้ เพราะจู่ ๆ ก็เกิดรู้สึกหวั่นไหวขึ้นมา กลัวใจตัวเองเหมือนกันหากเดินหน้าไปถึงขั้นตอนที่ต้องทำลูกกับเขาจริง ๆ เธอเองจะไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลยจริง ๆ เหรอ แค่จูบยังจะแย่ต้องมานั่งเป็นบ้าเป็นบออยู่เนี่ย.....เฮ้อ !....

“ไม่มีทาง....ยิ่งคนตระกูลใหญ่โตอย่างนั้นเขาไม่ยอมให้ใครง่าย ๆ หรอกเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาเชียวนะ....เลิกคิดง่ายกว่ามั้ง” พูดแล้วก็อดหมั่นไส้ไม่ได้ แม่สาวใจกล้าที่คิดการใหญ่ใครเตือนก็ไม่ฟัง นี่คงจะเริ่มลังเลแล้วสินะ…เจ้าประคู๊ณขอให้แผนไม่สำเร็จทีเถอะ....คิดอะไรแผลง ๆ

“ไม่มีทาง มาถึงขั้นนี้แล้วหนูไม่ยอมถอยง่าย ๆ แน่”

“ขั้นนี้น่ะขั้นไหนจ๊ะ ความจริงก็ยังไม่เท่าไหร่นะยังไม่ได้เสียตัวสักหน่อย พี่ว่าถอนตัวตอนนี้ก็ยังทันนะ”

“โธ่พี่แน็ตตี้ เรื่องนี้เป็นความฝันของหนูตั้งแต่สิบเจ็ดเชียวนะ”

“ถ้ามันสำคัญขนาดนั้น.....งั้นหล่อนก็ต้องตะกายขึ้นไปไขว่คว้ามาให้ได้....เข้าใจ๋?....”

“โอเค ๆ งั้นก็ไม่ต้องคิดมากแล้ว เดินหน้าเต็มตัว...สู้ ๆ ๆ .....” ไลลาทำเป็นฮึกเหิมปลุกปลอบตัวเอง ไม่ต่างจากปลุกพระมาสู้ผี.....ผีตนนี้ระดับท่านเคานต์แดรกคิวลาเสียด้วย ขืนเพลี่ยงพล้ำมีหวังเลือดหมดตัว...พ่อคนดูดเก่ง.......

“ย่ะ !” แน็ตตี้ได้แต่ค้อนอย่างหมั่นไส้ ไอ้ที่ควรพูดก็พูดจนปากจะฉีกถึงรูหูอยู่แล้ว จากนี้ก็คงได้แต่คอยประคับประคองกันไปไหน ๆ ก็ตัดสินใจร่วมหัวจมท้ายกันไปแล้วนี่นา.....

บริษัทเอทีพริ้นเซส

อธิปัตย์หารือกับผู้ช่วยมากฝีมืออย่างคุณกมลาคนที่คุณย่าไว้วางใจส่งมาช่วยหลานชายตั้งแต่เริ่มก่อตั้งบริษัทเพราะสินค้าล็อตใหม่ขาดตลาดกะทันหันทำให้สองสามวันมานี้เกิดความโกลาหลขึ้นพอสมควร เนื่องจากมีการประเมินสถานการณ์ผิดพลาดไม่คิดว่าผลตอบรับจะดีเกินคาดขนาดนี้ ความจริงก็เป็นเพราะตัวเขาเองไม่ชอบพรีเซ็นเตอร์ที่คุณย่าเจาะจงมาแต่ผลตอบรับออกมาแบบนี้ก็ต้องยอมรับว่าเขาประเมินไลลาต่ำไปจริง ๆ ......

“มันเป็นแค่กระแสชั่วคราวหรือเปล่า ไม่ใช่ว่าพอเราเพิ่มกำลังการผลิตเต็มที่ ออกมาก็ขายไม่ออกเหลือค้างสต๊อกมากมายนะครับ”

“ดิฉันว่า ถ้าเลี้ยงกระแสให้อยู่นาน ๆ และอีกอย่างเราก็เชื่อมั่นในคุณภาพของสินค้าค่ะอย่างไรเสียลูกค้าที่ซื้อไปแล้วต้องกลับมาซื้อซ้ำในอัตราที่สูงแน่นอน” กมลาเสนอเพราะเรื่องนี้มีมูล......ในเมื่อคุณหญิงอิสรีย์ท่านต้องการให้เป็นอย่างนี้อยู่แล้วจะไปยากอะไร ก็แค่ท่านประธานกับคุณไลลาขยันเติมความหวานกันนิด ๆ หน่อย ๆ เท่านั้นเอง

“แต่ผมไม่เห็นด้วย” เขาบอกด้วยเสียงเรียบนิ่ง สินค้าจะดีควรดีที่ตัวของมันเองและการโฆษณาที่เข้าถึงกลุ่มเป้าหมาย แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ากระแสเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ มันแรงจริงถึงอย่างไรเขาก็ไม่อยากใช้วิธีนี้มันเหมือนการหลอกลวงเพื่อแสวงหาผลประโยชน์ชัด ๆ

“ดิฉันทราบค่ะว่าท่านประธานไม่อยากเอาเรื่องส่วนตัวมาปนกับเรื่องงาน เอาเป็นว่าดิฉันจะรับหน้าที่นี้เองค่ะ” กมลาบอกด้วยความเต็มใจอย่างยิ่งทั้งที่ความจริงเรื่องนี้ถูกวางแผนเอาไว้แล้ว

“คุณจะทำอะไร” อธิปัตย์ถามอย่างระแวง เขารู้อยู่เต็มอกนอกจากเธอจะเป็นผู้ช่วยที่เก่งกาจแล้วยังจะพ่วงตำแหน่งสายลับของคุณย่าอีกด้วย

“ก็ไม่ได้ทำอะไรมากหรอกค่ะ”

“หมายความว่าเราต้องง้อยัย...เอ่อ..ไลลางั้นเหรอ...ไม่ ๆ ผมไม่ขอยุ่งเกี่ยวด้วยเด็ดขาด” ชายหนุ่มปฏิเสธแบบไม่ต้องคิด

“ใครจะยุ่งกับใครหรือคะ” เธอใช้เสียงหวานใสนำหน้ามาก่อน ความจริงไลลาได้ยินชื่อของเธอในบทสนทนาเพราะถือวิสาสะเคาะประตูครั้งเดียวแล้วผลักเข้ามาเลย ใครใช้ให้พ่อเลขาหน้ามนไม่อยู่เฝ้าหน้าห้องล่ะ

“คุณมาทำไมไม่ทราบ” เขาถามเสียงเข้มแต่สายตาดันจับจ้องริมฝีปากที่แม้จะเคลือบไว้ด้วยสีฉูดฉาดแต่ก็อ่อนนุ่มของเธออย่างเผลอไผล......

“คุณย่าให้ฉันเข้ามาหาคุณ บอกว่ามีปัญหานิดหน่อย ว่าแต่เรื่องอะไรหรือคะ” หญิงสาวทำเป็นยื่นหน้ายื่นตาถามซื่อ ๆ

“...แหม...จะพูดยังไงดีล่ะคะคือว่า......” กมลาแย่งตอบแต่ทำเป็นเอียงอายเกินกว่าที่จะพูดออกมา

“คุณกมลาไม่มีอะไรแล้ว ไปทำงานเถอะ” เขารีบไล่อีกฝ่ายออกไปก่อนที่หล่อนจะพูดอะไรมากกว่านี้แต่กลายเป็นสร้างความเข้าใจผิดให้กับผู้ช่วยคนเก่งอย่างไม่ตั้งใจ

“อ๋อ....เข้าใจแล้วค่ะ” กมลารีบออกไปแต่ก็ไม่วายยิ้มอย่างมีเลศนัยปล่อยให้ทั้งคู่อยู่กันสองคน.....งานนี้ไม่ต้องออกแรงให้เหนื่อย....

“อ๊ะ ! ไม่ได้นะคะคุณปัตย์ เอะอะจับ.....เอะอะจูบฉันสู้นะจะบอกให้........” ไลลาก้าวถอยหลังเหมือนหวาดกลัวแต่กลับกลั้นยิ้มราวกับขบขันในขณะที่ชายหนุ่มสืบเท้าเข้าหาใบหน้าบึ้งตึง......

“ผมขอเตือนว่าอยู่ให้ห่างจากผมไลลา”

“แต่คุณกำลังก้าวเข้าหาฉันนะคะคุณปัตย์”

“ผมเตือนคุณแล้วนะ” มองผาด ๆ เขาเห็นผู้หญิงใจกล้าคนหนึ่งแต่พอมองให้ลึกซึ้งจึงได้เห็นความหวั่นไหวในดวงตา....เธอเป็นคนยังไงกันแน่นะไลลา…..