23

ปาริมามองเขาอย่างซาบซึ้งใจเดือนละพันมันไม่ต่างจากให้อยู่ฟรีสักเท่าไหร่ แต่ก็เอาเถอะเมื่อพี่ชายแสดงน้ำใจถึงขนาดนี้เธอจะรับไว้ค่อยหาโอกาสตอบแทนน้ำใจภายหลังก็แล้วกัน....

บริษัทเอทีพริ้นเซส

ชายหนุ่มผิวขาวหล่อเหลาสไตล์อปป้านอนเหยียดยาวอยู่บนโซฟาในห้องทำงานของท่านประธานใหญ่ เจ้าของห้องมองแล้วอดหนักใจไม่ได้ถึงกับถอนหายใจออกมาหลายเฮือก.......น้องชายที่ไม่รู้จักโตสักทีนี่ก็เรียนจบมาเป็นปีแต่ไม่ยอมขยับทำอะไรนอกจากเล่นเกมส์กับติดผู้หญิง

“เป็นอะไรครับพี่ชายหรือว่ากลุ้มใจเรื่องเมื่อวาน” อนุวัฒน์ยิ้มล้อพลางยักคิ้วนัยน์ตาพราว......ไม่น่าเชื่อว่าฤา

“ฮึ !”

“ไม่ต้องเขินหรอกน่า...ว่าแต่เลือกใครกันแน่อ่ะ.....หรือเอาไว้ทั้งสองคน.... สุดยอดนับถือ ๆ” ยังดีใจไม่หายที่จู่ ๆ คนที่ทำเหมือนไม่สนผู้หญิงคนไหนกลับควงสอง

“จะกี่คนมันก็เรื่องของฉัน......ว่าแต่นายเถอะไม่ทำงานทำการ จะเอาอะไรไปเลี้ยงผู้หญิงของนายสักคนได้หรือเปล่า.....นายวัฒน์” คนเป็นพี่อิดหนาระอาใจกับเรื่องนี้ตั้งแต่ทุกคนตั้งความหวังว่าเขาจะช่วยฝึกน้องชายให้เก่งกาจไม่แพ้กัน........ก็คนมันชอบไม่เหมือนกันพอพูดเรื่องนี้กันทีไรก็มีแต่จะเข้าหูซ้ายทะลุหูหมาตลอด....

“เงินปันผลไงพี่ ไม่น่าถาม”

“เฮอะ ! ไม่คิดจะทำการทำงานจริง ๆ สินะ”

“แฟนผมชอบกินบะหมี่ไม่เปลือง เลี้ยงไม่ยากหรอกพี่”

“นายนี่มันไม่รู้จักโตจริง ๆ คิดได้แค่นี้นี่นะ”

“ไม่เอาน่าพี่ปัตย์ บ่นแทนพ่อหรือไง”

“ก็เออน่ะสิ นายจะเอายังไงจะเรียนต่อหรือว่าจะทำงานเลือกเอาสักทาง”

“ทำงานกับพี่น่ะเหรอ...ไม่เอา” เขาเบ้ปากอย่างเบื่อหน่าย ถ้าต้องใส่สูทผูกเนคไททำงานหัวหมุนแบบพี่ชายเขายอมอดตายดีกว่ามาขังตัวเองอยู่ในกล่องบ้า ๆ นี่...อนุวัฒน์กวาดตามองห้องทำงานสี่เหลี่ยมที่ตกแต่งไว้อย่างหรูหราสะอาดตา แต่สำหรับเขามันก็เหมือนคุกดี ๆ นี่เอง

“แล้วจะทำอะไร”

“ผมเลือกได้เหรอพี่” อนุวัฒน์ถามอย่างตื่นเต้น ก่อนหน้าที่บิดาจะไปท่องเที่ยว เกิดมีปากเสียงกันใหญ่โตเพราะบิดาสั่งให้ไปเรียนบริหารที่ต่างประเทศหรือจะเข้ามาฝึกงานกับพี่ชายก็ให้เลือกเอาสักทางโดยไม่ยอมฟังสักนิดว่าเขาชอบหรืออยากทำอะไร ยังดีหน่อยก็ตรงที่ท่านมีทางเลือกให้ตั้งสองทางแต่เพราะใจมันต่อต้านถึงได้ตกลงกันไม่ได้

“ได้......ไหนแกลองว่ามาสิว่าอยากทำอะไร” อธิปัตย์วางมือจากงานตรงหน้าตั้งใจให้เวลากับน้องชายเต็มที่เพราะมันสมควรแก่เวลาที่เขาจะจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อยสักที

“ผมอยากแต่งงาน”

“ไอ้วัฒน์ !.....” คนเป็นพี่ชายเหลืออดกับความเหลวไหลหรือว่านายวัฒน์จะเกิดมาสบายจนเกินไป จึงไม่รู้จักพยายามที่จะไขว่คว้าอะไรสักอย่างด้วยตัวเอง อยากได้อะไรคนในครอบครัวก็หามาประเคนให้จนไม่รู้จักคุณค่าของมัน....

“แหะ ๆ ผมล้อเล่น” ชายหนุ่มยิ้มกว้างที่แกล้งหยอกท่านประธานจนคิ้วกระดิก

“พี่ก็รู้ว่าผมไม่ชอบงานบริหาร”

“แล้วแกชอบอะไร”

“หว่าหวา”

“ไอ้วัฒน์ ถ้าแกยังทำเป็นเล่นอยู่อีกฉันจะเลือกทุกอย่างให้เองแล้วอย่ามาโอดครวญทีหลังก็แล้วกัน” อธิปัตย์ยื่นคำขาด

“ก็ได้ ๆ ๆ ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน ให้ลองมาฝึกงานกับพี่ก่อนก็ได้”

“แกพูดจริง?” ชายหนุ่มแปลกใจที่น้องชายทะเลาะกับพ่อจะเป็นจะตายเรื่องมาทำงานที่นี่ แต่จู่ ๆ เจ้าตัวกลับขอมาฝึกงานเอง......มันไปโดนตัวไหนมาวะ…..

“จริงดิ.......งั้นผมขอตำแหน่งรองประธานเลยได้เปล่าล่ะ”

“ไม่ได้ แกต้องเริ่มจากตำแหน่งเล็ก ๆ ก่อนแต่ถ้าแค่ต้องการมาเดินโก้ ๆ ก็ไม่ต้องเข้ามา”

“ครับผม.......ขี้โมโหจังแค่ล้อเล่นน่าพี่ชาย.....” อนุวัฒน์ยิ้มกริ่มเพราะแบบนี้ถึงได้ทำให้ทุกคนใจอ่อนทุกทีเรียนจบมาแล้วเป็นปีเขายังไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันสักอย่างก็ยังรอดตัวได้ทุกที

“แกจะเริ่มงานเมื่อไหร่”

“พรุ่งนี้ดีกว่าพี่ วันนี้ขอไปทักทายพี่สะใภ้ก่อน”

“แกจะทำอะไร” อธิปัตย์มองน้องชายตาขวาง ไอ้มารน้อยทำท่าจะเข้ามาป่วนอีกคนหนึ่งแล้ว ทำไมพักนี้เจอแต่คนกวนประสาทวะ....

“แหม...ทำไมหวงขนาดนั้นด้วย”

“ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับไลลาไม่เกี่ยวข้องกัน ข่าวบ้า ๆ นั่นไม่มีมูลสักนิดเขียนกันไปเอง.....ผู้หญิงอย่างนั้นฉันไม่เอามาเป็นแม่ของลูกแน่นอน” คนร้อนตัวอธิบายยืดยาวอย่างผิดปกติดูร้อนตัวผิดปกติ

“อ้าว ! ไม่ใช่พี่แป้ง...ไม่ใช่คุณไลลาแต่จูบกับเขานี่นะ....งงว่ะ....”อนุวัฒน์แปลกใจ....ตกลงว่าใครกันแน่ที่คุณชายจอมหยิ่งของเราสนใจ........หึหึ.....มันต้องหนึ่งในสองคนนี้แหละ

“ไม่ใช่ใครทั้งนั้นแหละ อย่าขี้สงสัยนักเข้าใจไหม....” คนเป็นพี่สั่งเสียงเข้มรู้สึกหงุดหงิดทุกทีที่คิดถึงผู้หญิงร้ายกาจคนนั้นซึ่งพักนี้ก็ขยันเสนอหน้าเข้ามาให้เห็นแม้กระทั่งยามหลับยังมาเข้าฝันได้อีก....มันน่าโมโหจริง ๆ