22

“เป็นไง.....ได้เรื่องไหม” ชายหนุ่มยิ้มใส่ตาในขณะที่ไลลาแข้งขาอ่อนแรง เธอหายใจเข้าถี่ ๆ พยายามโกยอากาศเข้าปอดเต็มที่หลังจากเกือบจะขาดใจตายเพราะไม่มีอากาศให้หายใจ

“อืม.....ก็งั้น ๆ ” พอเธอตั้งสติได้ก็เชิดหน้าทำเป็นอวดดีอีกจนได้ทั้งที่หัวใจเต้นกระหน่ำไม่เป็นส่ำ ใครจะช่ำชองก็ช่างไม่ช่ำชองก็ไม่รู้เพราะเธอก็เพิ่งจะได้ลองของจริงก็ครั้งนี้เหมือนกัน

“ก็งั้น ๆ เหรอ......” ลูกผู้ชายถูกท้าทายไม่ได้ อธิปัตย์ปล้ำจูบยัยคนอวดดีอีกครั้งแม้ไม่ดุดันเหมือนคราแรกแต่กลับค่อย ๆ นุ่มนวลอ่อนหวานเนิ่นนาน.......

“พี่ปัตย์ !.....เอ่อ.....ต่อเลยพี่ตามสบาย...” อนุวัฒน์รู้สึกอยากเขกหัวตัวเองที่ปากไวไม่ดูตาม้าตาเรือจึงรีบเดินเลยไปโดยไม่กล้ามองหน้าผู้หญิงที่ยืนจูบกับพี่ชายชัด ๆ คาดว่าคงจะเป็นพี่แป้งของหว่าหวานั่นแหละ

“ตาวัฒน์ทานอะไรมาหรือยัง เสียดายพวกพี่ ๆ เขาเพิ่งทานเสร็จ” คุณหญิงอิสรีย์เอ่ยถามหลานชายอย่างดีใจ ที่นาน ๆ จะมารวมกันสักครั้ง

“ผมเรียบร้อยแล้วฮะคุณย่า.....” อนุวัฒน์เข้าไปกอดผู้สูงวัยอย่างที่เคยทำและเพิ่งจะเห็นว่ามีผู้หญิงอีกคนนั่งอยู่ด้วย........

“ห๊า ! นี่พี่แป้ง....แล้ว....คนข้างนอก......” ชายหนุ่มถึงกับเหวอเมื่อหันไปเห็นพี่ชายเดินหน้าตึงนำเข้ามาตามด้วยไลลานางแบบสาวสวยสุดเซ็กซี่ที่ดูเหมือนลิปสติกสีแดงสดจะเลอะขอบปากออกมานิดหน่อย......ตกลงว่าพี่ปัตย์กำลังเล่นอะไรอยู่วะเนี่ย........

“ข้างนอกมีอะไรเหรอตาวัฒน์” คุณหญิงอิสรีย์มองหน้าหลานชายอย่างสงสัยยิ่งสองคนที่เพิ่งกลับเข้ามาก็แลดูพิรุธด้วย เห็นทีพ่อตัวดีคงไปทำอะไรให้น้องชายได้เห็นฉากเด็ดมาแน่ ๆ

“...ปะ...เปล่าครับคุณย่า”

“เฮ้อ ! พวกแกนี่จริง ๆ เลยไม่บอกก็ไม่ต้องบอกฉันหาความจริงเอาเองก็ได้ ข้างนอกนั่นน่ะมุมไหน ๆ ก็มีกล้องวงจรปิดย่ะ” ผู้สูงวัยพูดพร้อมกับจ้องผู้ต้องสงสัยเขม็ง ในขณะที่ทั้งอธิปัตย์และไลลาต่างก็เลิ่กลั่กเก็บอาการไม่อยู่

“ดึกมากแล้วผมขอตัวก่อนครับคุณย่า”

“หนูก็เหมือนกันค่ะ ขอตัวกลับเลยนะคะ สวัสดีค่ะคุณย่า” ไลลารีบเผ่นแน่บไม่เหลียวหลัง เธอไม่กลัวที่ท่านจะเห็นแต่ขอเป็นลับหลังเธอได้ไหม วางหน้าไม่ถูกอ่ะขอไปตั้งหลักก่อนก็แล้วกัน....

“ไปเถอะ......ตาปัตย์อย่าลืมพาแฟนกลับไปด้วยล่ะ” คุณหญิงกระเซ้าหลานชายเมื่อเขารีบร้อนจะเดินออกไปแต่กลับเพิ่งนึกได้ว่าลืมปาริมาเสียสนิท จึงหันกลับมาเรียกและยืนรอเพื่อที่จะออกไปพร้อมกัน

คุณหญิงอิสรีย์ซักถามกับหลานชายคนเล็กหลังจากคนอื่น ๆ พากันกลับหมดแล้ว

“คุณย่าดูด้วยตาตัวเองดีกว่าครับ อย่าให้เล่าเลย...ขนลุกฮะ” อนุวัฒน์บอกยิ้ม ๆ

“แกนั่นแหละเล่ามาให้ละเอียด”

“ก็ได้ครับ...ผมก็เขินเหมือนกันนะครับคุณย่า” ชายหนุ่มยังทำท่าอิดออดแต่ก็ยอมแต่โดยดี

“ให้มันน้อย ๆ หน่อยเถอะย่ะ” ผู้สูงวัยหยิกหมับเข้าที่พุงของหลานชายอย่างหมั่นไส้ ก่อนที่เรื่องจูบกันของคู่หนุ่มสาวจะถูกถ่ายทอดออกมาอย่างละเอียดไม่มีตกหล่น

“อ๋อ ฉันก็ว่าแล้วเชียวมันต้องมีจูบลงโทษสิถึงจะคอมพลีท”

“คุณย่าเปิดกล้องดูไหมฮะ เผื่อมีช่วงก่อนหน้าที่ผมจะมาเห็นเข้า” อนุวัฒน์เสนออย่างกระตือรือร้นเพราะอยากรู้อยากเห็นเหมือนกัน

“เปิดที่ไหนล่ะ กล้องตรงนั้นเสียทั้งแผงช่างยังไม่ได้เข้ามาซ่อมเลย”

“คุณย่า !” อนุวัฒน์เหวออีกรอบเพิ่งรู้สึกตัวว่าโดนต้มเสียเปื่อย....

“พี่ปัตย์คะแป้งว่าเรายกเลิกเรื่องแฟนปลอม ๆ เถอะค่ะ” ปาริมาพูดขึ้นระหว่างเดินทางกลับคอนโด

“หืม.....ทำไมเหรอหรือว่าอยากกลับไปปรับความเข้าใจกับแฟนเก่า ถ้าอย่างนั้นก็ได้แล้วแต่เราเลย” ชายหนุ่มพูดอย่างเห็นใจ เรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ มันยากจะเข้าใจอยู่แล้ว

“ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ แต่แป้งว่าเราเล่นละครกันได้...น่าอายนางเอกเก่าจริง ๆ คุณย่าท่านไม่เชื่อหรอกค่ะ ไหนยังจะคุณไลลาอีก........” เธอพูดจาตรงไปตรงมาพลางยิ้มแหย ๆ อย่างรู้สึกผิดเพราะส่วนหนึ่งก็เป็นที่เธอไม่รู้จักหาข้อมูลให้ดี แต่พี่ปัตย์ก็ด้วยแหละ....

“เอ๊ะ !...หรือว่าพี่ปัตย์จะชอบคุณไลลาจริง ๆ คะ”

“ชอบที่ไหนกัน จะตีกันตายล่ะสิไม่ว่า” เขาพูดไปก็รู้สึกแปลก ๆ ...ฮึ ! ยัยตัวแสบกล้าว่ารสจูบของเขางั้น ๆ แล้วทีตัวเองล่ะ...ไม่เป็นสับปะรดไปได้ครูห่วย ๆ ที่ไหนมาก็ไม่รู้….

“แต่แป้งว่า.......อืม...ช่างเถอะค่ะ” ปาริมาเลือกที่จะไม่พูดดีกว่า

“แล้วตกลงเรื่องของเราล่ะ อยากเล่าให้ฟังไหมหรือจะให้พี่ช่วยอะไรก็บอก” ชายหนุ่มไม่กล้าละลาบละล้วงเพราะมันคงเป็นเรื่องส่วนตัวของเธอกับผู้ชายคนนั้นมาก ๆ

“ไม่เป็นไรค่ะ แป้งคิดว่าเผชิญหน้ากับความจริงดีที่สุด”

“งั้นก็ตามใจ” เขาตอบรับง่าย ๆ เพราะคิดไม่ต่างจากปาริมาสักเท่าไรฝืนไปก็เท่านั้นยิ่งเห็นท่าทางราวกับขบขันของยัยไลลาด้วยแล้วไม่ต่างจากโดนตบหน้าฉาดใหญ่

“ถ้าอย่างนั้นก่อนสิ้นเดือนแป้งจะย้ายออกจากคอนโดส่วนเรื่องอื่น ๆ ก็เป็นอันยกเลิกนะคะ”

“ไม่จำเป็นหรอก ทุกอย่างเหมือนเดิมคิดเสียว่าเป็นสวัสดิการจากพี่ชายคนนี้ก็แล้วกัน”

“แต่ว่าแป้งไม่อยากเอาเปรียบพี่ปัตย์”

“แค่นี้เรื่องเล็กน้อยอย่าคิดมาก”

“ขอบคุณนะคะ ถ้าอย่างนั้นแป้งขอจ่ายค่าเช่านะคะ” หญิงสาวไม่อยากรับน้ำใจฟรี ๆ

“เดือนละหนึ่งพันบาท เอาตามนี้แหละเลิกพูดได้แล้ว.....” ชายหนุ่มตัดบทไม่อย่างนั้นคงต้องพูดกันอีกทั้งคืน