21

ที่ห้องรับประทานอาหาร อธิปัตย์นั่งท่ามกลางสองสาวขนาบซ้ายขวา เขาไม่ได้อึดอัดแต่รำคาญมากกว่าโดยเฉพาะคนทางขวาที่เจ้าหล่อนทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เหมือนไม่ได้มีเรื่องขุ่นข้องหมองใจกัน ซ้ำยังเลื่อนเก้าอี้มานั่งเสียจนชิดแขนติดกัน แถมกลิ่นน้ำหอมของคุณเธอยังรบกวนจิตใจของเขาย่างบอกไม่ถูก

“อะ...ปลานี่อร่อยนะคุณทานเยอะ ๆ ฉลาดน๊า......” ไลลาตักปลากะพงใส่จานให้ชายหนุ่มอย่างเอาใจพร้อมบรรยายสรรพคุณเสร็จสรรพ

“คุณต่างหากที่ต้องกินเยอะ ๆ จะได้ฉลาด ” อธิปัตย์ตักปลาคืนไปคล้ายรังเกียจพร้อมกับก้มลงไปบอกอีกฝ่ายแต่เหมือนแยกเขี้ยวใส่เสียมากกว่า

“เอาใจฉันขนาดนี้ไม่กลัวน้องแป้งเข้าใจผิดหรือคะ...เอ่อ....ไม่คิดมากใช่ไหมจ๊ะยังไงพี่ก็มาก่อน...เอ่อ...หมายถึงพี่รู้จักกับคุณปัตย์ก่อนน่ะค่ะ” ไลลาชะโงกหน้าพูดจาหยอกล้อปาริมาที่กำลังเคี้ยวอาหารแก้มตุ่ยพอโดนทักก็ทำหน้าเลิ่กลั่ก...เธอเห็นแล้วยังอมยิ้มอดคิดไม่ได้ ....เออเนอะ...เด็กคนนี้น่าเอ็นดูดีเหมือนกัน ถึงว่าสิ...นายภัทรถึงได้ลืมไม่ลง......

“อ๋อ...ค่ะตามสบาย........เออะเอ่อ...แหะ ๆ” ปาริมาตอบหลังจากรีบกลืนอาหารลงท้อง แต่เพิ่งนึกได้ว่าลืมทำหน้าที่แฟนปลอม ๆ ไปเสียสนิทก็ตอนที่โดนถลึงตามองอย่างตำหนิจากพี่ชายที่แสนดีที่นั่งตีหน้ายักษ์ใส่....เธอเป็นแบบนี้ทุกทีถ้าเครียดมาก ๆ จะดีขึ้นถ้าได้ทานอาหารอร่อย ๆ แบบนี้และที่สำคัญที่อยากจะบอกพี่ปัตย์เหลือเกินว่ามันจบแล้วพี่ขา....พวกเราแสดงได้แย่มากจริง ๆ ไม่มีใครเชื่อสักคนยอมยกธงขาวเถอะ....

“เป็นอะไรตาปัตย์ อาหารไม่อร่อยเหรอ” คนเป็นย่าอยากจะลุกขึ้นหัวเราะดัง ๆ ที่เจ้าหลานชายหัวดื้อนั่งหน้าบูดจนหลุดบทคนมีแฟน.....ดูเอาเถอะไม่เห็นมันจะสนใจหนูปาริมาเลยสักนิดฝ่ายนั้นก็นั่งชิมอาหารอย่างเอร็ดอร่อยไม่สนใจแฟนเหมือนกัน เจ้าตัวดีก็เอาแต่มองตาขวางเวลาได้รับบริการเล็ก ๆ น้อย ๆ จากไลลาที่เหมือนแกล้งยุ่งวุ่นวายเสียมากกว่าดูเหมือนว่าเธอกำลังสนุกเชียวที่แกล้งอีกฝ่ายให้หัวร้อนได้.....หึหึ...มีชีวิตชีวาดีแบบนี้แหละได้หลานหัวปีท้ายปีแน่นอนฉัน.......คุณหญิงอิสรีย์คิดฝันถึงวันหน้าอย่างสุขใจภายใต้ท่าทีที่เคร่งขรึม.....

“อร่อยครับคุณย่า”

“หนูไลลาล่ะจ๊ะ พอทานได้หรือเปล่าย่าเห็นเอาแต่บริการตาปัตย์” คนเป็นย่าถามยิ้ม ๆ

“มื้อค่ำหนูทานน้อยค่ะคุณย่าเต็มใจบริการค่ะ”

“ฮึ !....” ชายหนุ่มเบนหน้าหนีไม่อยากมองท่าทีทำเป็นใสซื่อของยัยแม่มด ถึงแม้ไม่เคยมีสเปคผู้หญิงมาก่อนแต่บอกได้เลยว่าไม่ชอบแบบไลลาแน่นอน ผู้หญิงที่เต็มไปด้วยจริตจะก้านแถมยังชอบปั่นหัวคนอื่นเล่นไม่รู้อะไรจริงอะไรเท็จแบบนี้ขอผ่านเลยแล้วกัน.....

หลังรับประทานอาหารไลลาขอตัวออกมารับโทรศัพท์จากเพื่อนสนิทอย่างภัทร ประกอบกับดีใจอย่างแจ้งข่าวดีกับเพื่อนที่ยังมีความหวังในเรื่องแฟนเก่าจึงได้คุยกันนานไปหน่อย

“ทีนี้ก็ขึ้นอยู่กับฝีมือของแกแล้วแหละนายภัทรว่าจะทำสำเร็จหรือเปล่า”

[แกแน่ใจนะว่าน้องแป้งไม่ได้เป็นแฟนกับคุณอธิปัตย์จริง ๆ ]

“ไม่รู้สิ เรื่องแบบนี้ฉันไม่กล้าเอาหัวเป็นประกันให้ใครหรอกนะ” หญิงสาวตอบอย่างหมั่นไส้มันไม่คิดจะลงทุนสืบเองบ้างหรือไงนะ...อุตส่าห์ป้อนข้อมูลให้ถึงปากยังเรื่องมากอยู่ได้

[ไม่ใช่ฉันไม่อยากได้เขาคืน แต่ถ้าเขาเจอคนดี ๆ ฉันก็ไม่อยากขัดขวาง]

“แหม....แหม....แกรู้ได้ไงว่าคุณปัตย์เป็นคนดี ฉันว่าร้ายลึกล่ะสิไม่ว่า” ไลลาว่าอย่างมีอารมณ์

[ฉันเพิ่งเจอเขาครั้งแรก คงไม่รู้จักเขาดีเท่าแกหรอกไลลา]

“ฉันจะบอกให้นะ ผู้ชายขี้เก็กแบบคุณปัตนย์น่ะ เผลอเป็นไม่ได้พ่อฟาดไม่เหลือกระดูกแน่........หรือไม่.....ก็....อาจจะทำอะไรไม่เป็นเลยก็ได้.....ฮ่า...ฮ่า....ท่าดีทีเหลวแกว่าไหมนายภัทร” หญิงสาวพูดอย่างสนุกปาก

[เฮ้ย ! แกดูถูกผู้ชายแบบนี้ไม่ได้นะเว้ย...ระวังจะโดนดี ]

“โดนไม่กลัวกลัวไม่โดน.....” หญิงสาวพูดจาท้าทายชายหนุ่มที่ คิดว่าเขาไม่ได้อยู่ในที่นี้ด้วยก่อนจะวางสายไปด้วยความรู้สึกขัดใจใน ความพระเอกของเพื่อนนิดหน่อย...ชิ !...หมั่นไส้.....

“อยาก......โดนอะไรเหรอไลลา” ชายหนุ่มตามมาเพราะอยากรู้ว่ายัยตัวแสบมีแผนอะไรกันแน่ ที่ไหนได้กลับได้ยินคำดูถูกเต็มสองหูแบบนี้ปล่อยไว้ไม่ได้

“คุณปัตย์ ! …”

“ว่าไงล่ะ......อยากมากใช่ไหม”

ไลลามองผู้ชายอวดดีตรงหน้าแล้วอยากตะกุยให้หน้าแหกซะมากกว่าทำอย่างอื่นแต่แบบนั้นมันง่ายไป ไหน ๆ ก็ได้ยินแล้วนี่อีกสักหน่อยจะเป็นไรไป

“ฮึ ! ฉันเดาว่าแค่จูบก็ไม่ได้เรื่อง....อุ๊บ.! ”

เรือนร่างบางถูกดันชิดติดฝาผนัง ขณะที่มือใหญ่ยกขึ้นรองรับท้ายทอยก่อนที่ริมฝีปากได้รูปจะฉกวูบลงมาอย่างรวดเร็ว ทั้งที่เป็นฝ่ายท้าทายเขาเองแท้ ๆ ไลลายังแทบตั้งรับไม่ทัน....ริมฝีปากอิ่มถูกบดเบียดหนักหน่วงลิ้นร้อนล่วงล้ำข้ามาในโพรงปากแต่ลิ้นเล็กของเธอก็โต้กลับแม้จะไม่เคยฝึกภาคปฏิบัติแต่ก็ผ่านการศึกษาภาคทฤษฏีมาไม่น้อยเธอไม่มีวันถอยอยู่แล้ว......ตะ...แต่ว่า...โอยจะเป็นลม…..