11

อนุวัฒน์จุ๊ปากเมื่อปลายสายรับแล้วก่อนจะทักทายพี่ชายแล้วตามด้วยคำถามเข้าเรื่องทันที

[วันนี้พาสาวไปเดทมาหรือฮะพี่ปัตย์.....ได้ข่าวว่าสวยซะด้วย.....] ชายหนุ่มแกล้งอำพี่ชายถึงแม้คนภายนอกจะมองว่าพี่ชายของเขาดุแต่กับน้องชายแล้วสนิทกันมากขนาดไปขลุกอยู่ด้วยกันบ่อย ๆ ตั้งแต่เด็กกระทั่งเข้าสู่ช่วงวัยรุ่นเริ่มติดเพื่อนส่วนพี่ชายรับผิดชอบงานหนักเก่งไปเสียอย่าง ด้วยเหตุนี้เขาจึงเห็นอธิปัตย์เป็นฮีโร่มาตลอดนอกจากดูดีแล้วยังมีหญิงแย่งกันตรึม

[ฉันแค่พาเธอไปโรงพยาบาล]

[อ้าว......คุณไลลาเป็นอะไรเหรอครับ] คราวนี้เขาแปลกใจจริง ถ้าพาไปโรงพยาบาลรวมกับเวลาที่อยู่ในห้างคงหลายชั่วโมงคือมันนานมากสำหรับคนอย่างพี่ปัตย์ที่ปกติเขาจะไม่ทนอยู่กับผู้หญิงคนไหนนานขนาดนั้นหรือว่าจะเสร็จนางแบบสุดเซ็กซี่ไปแล้ววะ......

[ไลลาเกี่ยวอะไรด้วย....]

[อะไรกันพี่ สับรางจนไม่รู้ว่าคนไหนเป็นคนไหนเลยเหรอ....งั้นก็เลือกสักคนสิครับคุณย่าจะได้เลิกบ่นเสียที]

[ฮึ ! ฉันต้องให้แกสอน?..... ]

[โอเคผมไม่กวนพี่แล้ว หลับฝันดีนะครับ...จุ๊บ....] อนุวัฒน์แกล้งเย้าแหย่เป็นประจำ เดาได้เลยว่าตอนนี้ท่านประธานคงทำหน้าอยากจะงับหัวใครสักคนเป็นแน่ไม่ว่าใครที่พูดเรื่องแต่งงานมีครอบครัวเขามักจะออกอาการหัวเสียตลอด

“ตกลงว่าไลลาไม่ใช่แฟนพี่ชายฉัน อยากรู้อะไรอีกป่ะถามพี่ได้นะคนสวย”

อนุวัฒน์ยักคิ้วเอียงไหล่ชนคนข้าง ๆ อย่างที่ชอบทำประจำ แต่คราวนี้เธอเกือบหน้าคะมำเพราะไม่ทันระวังตัวมัวแต่ดีใจที่คุณไลลาตัวร้ายไม่ได้เป็นแฟนของพี่ชายเพื่อน ไม่รู้ทำไมเหมือนกันทั้งที่ไม่เกี่ยวกับเธอเลยสักนิด

“นี่นายวัฒน์บอกกี่ครั้งว่าอย่าแกล้งอ่ะ” หว่าหวาทำหน้าง้ำโมโหที่เขาชอบอาศัยความได้เปรียบที่ตัวใหญ่กว่ากลั่นแกล้งเธอเป็นประจำ ไม่ได้มีความเป็นสุภาพบุรุษเอาเสียเลย.....ใช่สิ...ก็เธอไม่ใช่แฟนถึงได้ไม่คิดที่จะถนอมกันบ้างเลย.....

“ก็เธอมันน่าแกล้ง...ยัยตัวเล็ก” ไม่พูดเปล่าเขายังแกล้งยีผมซอยสั้นที่คลุมศีรษะทุยสวยจนยุ่งเหยิง

“นายกล้าเช็ดมือกับผมฉันเหรอ........นายวัฒน์ !....” หว่าหวาลุกขึ้นยืนเอื้อมมือไปยีผมหยักศกที่ตกแต่งทรงไว้จนคล้ายอปป้าไม่มีผิดพลางหัวเราะคิกคักถูกอกถูกใจ....ทรงผมที่เซ็ตไว้อย่างดีถูกยีจนกลายเป็นรังนกกระจอก

“หว่าหวา...เดี๋ยวเหอะ”

หนุ่มสาวแกล้งกันไปมาเรียกรอยยิ้มจากคนรอบข้าง คงมีก็แต่ลุงเจ้าของร้านที่มายืนถอนหายใจกอดอกจับตามองทั้งสองไม่ห่างเผื่อจะต้องคิดค่าเสียหายจะได้ไม่ขาดตกหกหล่นแม้แต่บาทเดียว….

ห้องประธานบริษัทเอทีพริ้นเซส

เจ้าของห้องนั่งทำงานอย่างอึดอัดมาตลอดหนึ่งชั่วโมงเต็มทั้งที่นั่งทำงานอยู่ในห้องที่คุ้นเคยของตัวเองแท้ ๆ แต่ตอนนี้ที่แย่มาก ๆ ก็ตรงที่มีแขกไม่ได้เชิญมานั่งเกะกะลูกตาน่าหงุดหงิด......ในที่สุดความอดทนก็มาถึงจุดสุดท้ายที่เขาจะไม่ทนอีกต่อไป ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่ายก่อนจะวางปากกาและปิดแฟ้มตรงหน้าอย่างแรง

“ไม่ทำงานทำการหรือครับคุณนางแบบ....จะมานั่งเฝ้าผมเพื่ออะไรไม่ทราบ.....” ความอดทนอดกลั้นของเขาสิ้นสุดลงจนต้องพ่นถ้อยคำเสียมารยาทใส่ไลลาที่คุณย่าพามาทิ้งไว้กับเขาตั้งแต่ชั่วโมงที่แล้วขัดก็ไม่ได้ทำเหมือนมัดมือชกส่วนเจ้าตัวก็ทำเป็นเชื่องเกินเหตุ ให้อย่างไรก็เชื่อไม่ลงจริง ๆ ว่าผู้หญิงคนนี้จะว่านอนสอนง่ายเกรงว่าคุณย่าต่างหากที่ถูกผู้หญิงเจ้าเล่ห์ล่อหลอกให้ตายใจ เผลอ ๆ อาจจะคิดมาปอกลอกก็เป็นได้

“เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าคะคุณปัตย์ ไลลามากับคุณย่านะคะแล้วท่านก็สั่งให้นั่งรออยู่ที่นี่” เธอพูดจาฉอเลาะทำเหมือนดูไม่ออกว่ากำลังถูกตำหนิ

“ฮึ ! หายใจทิ้งไม่เสียดายเวลาหรือไง”

“ไลลาก็กำลังทำงานอยู่นี่ไงคะคุณปัตย์ขา” เธอตอบกลับมาเสียงใสพร้อมกับชูสมาร์ทโฟนในมือทำตาปริบ ๆ พร้อมกับฉีกยิ้มเปิดเผย

ชายหนุ่มเม้มปากแน่นที่เผลอไปต่อปากต่อคำกับคนอย่างเธอมิหนำซ้ำยังต้องข่มอารมณ์จนหน้าแดงหน้าดำเพราะเลือดลมที่มันตีกันให้วุ่นวายของผู้ชายวัยสามสิบปีที่ร่างกายแข็งแรงสมบูรณ์ดีแต่ต้องมานั่งทน เมื่ออีกฝ่ายนั่งไขว่ห้างจนกระโปรงตัวสั้นร่นขึ้นไปถึงไหนต่อไหน มิหนำซ้ำในมุมที่เจ้าหล่อนนั่งมันทำให้ความเนียนขาวของเรียวขาสวยพุ่งเข้าใส่ตาเข้าอย่างจังจนต้องอ่านเอกสารกลับไปกลับมาหลายรอบก็ยังไม่รู้เรื่อง......ผู้หญิงบ้าอะไรวะไม่มียางอาย......

“เสียเวลาเปล่า....” ชายหนุ่มกัดฟันแทบร้าวเค้นเสียงออกมาอย่างอัดอั้น เขาไม่เคยต้องรับมือกับผู้หญิงแบบนี้มาก่อน

“คุณหรือไลลาคะ ที่เสียเวลาเปล่า” หญิงสาวเลิกคิ้วถามเขากวน ๆ ยิ่งเห็นอีกฝ่ายโกรธเหมือนหัวจะระเบิดยิ่งสนุกเป็นบ้า.........เธอเดาว่าเขาคงต้องใช้ความอดทนอดกลั้นขั้นสูงที่จะไม่เข้ามากระชากคนที่กำลังกวนประสาทเขามาสั่งสอนให้สาสม.....

“ขอโทษนะคะ” หญิงสาวลุกขึ้นยืนบิดเนื้อบิดตัวอวดทรวดทรงเว้าโค้งที่ลงตัวก่อนจะเดินเข้าไปหาคนที่นั่งหน้าตึงหลังโต๊ะทำงาน............เธอก้าวย่างด้วยท่วงท่าสบาย ๆ แต่คนที่เกร็งกลับเป็นผู้ชายเย็นชาคนนั้น......ไลลาเห็นความหวั่นไหวในดวงตาสีเข้มคู่คม ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าตลอดหนึ่งชั่วโมงที่ผ่านมา สติของเขาเตลิดเปิดเปิงไม่อยู่กับเนื้อกับตัว....ฮึ !....สงสัยช่วงนี้ของขาดสินะ......