ตอนที่ 6 [Z&P] วันที่เราได้พบกัน

Zi hao talk

ผมลืมคิดไปว่าครอบครัวของผมเป็นมาเฟีย ศัตรูพร้อมจะทำร้ายพวกเราอยู่เสมอ ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้อยู่มาเก๊าก็ตาม พวกเราก็ต้องระมัดระวังตัวอยู่ตลอด ผมเองที่คิดผิด…คิดว่าตัวเองยังไม่เข้าบริหารธุรกิจอย่างสมบูรณ์ น่าจะยังไม่มีใครคิดทำร้าย และเมื่อผมมาถึงที่โรงแรม ผมก็เช็คอินขึ้นห้องพักทันที ผมนอนพักประมาณสองชั่วโมง จากนั้นก็ตื่นขึ้นมาด้วยความหิวโหย ผมจึงเดินออกไปหาของกินที่ตลาด ซึ่งเมื่อผมดูเวลาก็พบว่าตอนนี้เกือบสองทุ่มแล้ว

ผมเดินไปตามตรอกซอกซอยและบางซอยก็ไม่มีไฟทาง ผมคิดว่าตอนนี้ผมน่าจะเดินมาผิดแล้ว และทันใดนั้นก็มีกลุ่มชายฉกรรจ์สามคนกำลังเดินตรงมาหาผม สัญชาตญาณของผมบอกทันทีว่า…กำลังจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น กลุ่มคนพวกนั้นมุ่งตรงมาที่ผมอย่างรวดเร็ว ผมจึงไม่รอช้า…ปล่อยหมัดใส่ชายคนแรกที่เดินเข้ามาใกล้ผมมากที่สุดก่อน [ออกหมัดก่อนได้เปรียบ]

"พวกมึงล็อคมันไว้" ชายคนแรกที่ถูกผมชกเข้าที่หน้า ตะโกนบอกพวกของมันอีกสองคน ผู้ชายที่เหลืออีกสองคน จึงพยายามจะเข้ามาล็อคตัวผม

"โอ๊ยย!!!" เสียงของชายคนที่สองร้องโอดครวญ เมื่อเจอส้นตีนของผมถีบเข้าที่ท้องน้อย ทำให้มันเสียหลักล้มลงกองกับพื้น

ชายคนที่สามคงรู้แล้วว่าล้มผมไม่ได้ มันจึงชักมีดสั้นออกมา หมายจะแทงผมให้บาดเจ็บ ผมจึงจ้องมองตรงไปที่นัยน์ตาของมันเพื่อรอจังหวะจัดการมันให้สิ้นซาก แต่แล้วชายคนแรกก็ลุกขึ้นมาและพุ่งตรงมาหาผม ผมจึงต้องหันไปถีบมันอีกครั้ง สุดท้ายแล้วเพื่อนของมันที่ถือมีดก็ใช้จังหวะนี้…ลอบกัดผม ขณะที่ผมกำลังหันไปอีกทางเพื่อป้องกันตัว ผมโดนมีดสั้นของมันแทงเข้าที่ไหล่ซ้ายด้านหลัง ตอนนี้ผมรู้สึกเจ็บและชาข้างหลังไปหมด พวกมันจึงฉวยโอกาสในเวลานี้ เตะเข้าที่ข้อพับขาด้านขวาเพื่อให้ผมล้มลง

"ปึก" เสียงเข่าของผมล้มลงกระแทกพื้น ซึ่งตอนนี้ผมเสียท่าให้พวกมันแล้ว ผมตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบทันที และภายใต้ความมืดนั้นก็มีผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งตรงเข้ามา เธอถีบเข้าที่ชายคนที่สามตอนที่มันกำลังเผลอ นั่นทำให้มันเซและล้มลงที่พื้น

ด้วยความว่องไวของเธอ เธอใช้เท้าเตะเข้าที่มือของชายที่ถือมีด ทำให้มีดหลุดออกจากมือของมัน ผมเห็นฝ่ายเราได้เปรียบ จึงพยายามฝืนลุกขึ้นและเข้าไปซัดกับพวกมัน ด้วยความที่ร่างกายของผมสูงใหญ่กว่า ผมจึงล็อคที่คอมันหนึ่งคน หมายจะทำให้มันหายใจไม่ออก ช่วงขณะที่ผมล็อคคอมันอยู่ ผู้หญิงคนนั้นหยิบมีดสั้นที่ตกลงอยู่บนพื้น แทงเข้าไปที่คอมันหนึ่งคน

"อ้าาาาาา" เสียงร้องอย่างเจ็บปวดของมันดังลั่นอยู่ในซอย เลือดของมันพุ่งกระฉูดออกมาจากลำคอ มันพยายามใช้มือปิดตรงแผลที่ถูกแทง แต่ไม่นานนักมันก็ล้มลงและนอนคว่ำหน้าตายอยู่บนพื้น ซึ่งเลือดที่คอมันไหลนองเต็มพื้น ราวกับทะเลสีเลือด

ส่วนผู้ชายคนที่ผมกำลังล็อคคออยู่ก็ค่อยๆ สิ้นใจตาย พวกของมันที่ยังเหลืออยู่อีกหนึ่งคน พยายามจะวิ่งหนีพวกเรา แต่แล้วเธอก็เขวี้ยงมีดที่มือออกไป ซึ่งมีดพุ่งไปตามวิถีและปักเข้าที่กลางหลังมันทันที

"อ้าาาา" มันถลาล้มลงกองที่พื้น ซึ่งมันพยายามจะตะเกียดตะกายหนีไปเรื่อยๆ แต่เธอเดินตามมันไปและยกเท้าเหยียบเข้าที่มีดที่ยังคงปักอยู่บนกลางหลังของมัน

"อ้าาาา พอแล้ว ปล่อยกูไปเถอะ" มันร้องด้วยความเจ็บปวดทรมานอย่างแสนสาหัส เพราะมีดได้แทงลงไปลึกกว่าเดิม

ผมมองภาพนั้นอยู่ได้ไม่นานก็เริ่มรู้สึกตาพร่ามัว เพราะแผลที่ถูกแทง มีเลือดไหลออกมาเยอะมากๆ และมันทำให้ผมมึนหัว…ตอนนี้ร่างกายของผมเหมือนกำลังจะล้มลง ผู้หญิงคนนั้นจึงรีบวิ่งเข้ามาประคอง ทันใดนั้นผมก็ได้ยินเสียงรถตำรวจดังอยู่ไกลๆ เธอรีบพยุงผมออกจากซอยและพาผมขึ้นรถยนต์คันหนึ่ง โดยเธอวางผมลงที่เบาะหลัง จากนั้นเธอก็ขึ้นมานั่งฝั่งคนขับและเหยียบคันเร่งพาพวกเราออกไปจากที่ตรงนั้นด้วยความเร็ว

"Hey you! don't die on me" เสียงของเธอ ทำไมช่างหวานไพเราะขนาดนี้ ผมพยายามใช้สายตาจับจ้องมองไปที่เธอ แต่ผมเห็นเพียงด้านข้างของเธอเท่านั้นเพราะหน้าของเธอมองตรงไปที่ถนน

[แค่ด้านข้างก็สวยจับใจแล้ว ตาโตหวาน ปากนิด จมูกหน่อย] ผมพลางชื่นชมความงดงามของผู้หญิงตรงหน้าอยู่ภายในใจ แต่แล้ว…ความมืดก็ค่อยๆ เข้ามาปกคลุมการมองเห็นของผม ไม่นานนักเปลือกตาของผมก็ปิดลง ผมไม่เห็นอะไรอีกแล้วและไม่ได้ยินเสียงเรียกของเธออีกต่อไป

______________________