ตอนที่ 5 [Z&P] วางแผนท่องเที่ยว

Zi hao talk

"ซีห่าว หากลูกยังหาคนที่ถูกใจไม่ได้ ป๊าจำเป็นต้องหาให้ ลูกเข้าใจใช่ไหม" ป๊าโทรหาผมขณะที่ผมนอนพักอยู่ในห้องคอนโดที่ฮ่องกง ตอนนี้ผมเรียนจบแล้วและอีกไม่กี่วัน ผมกำลังจะเดินทางกลับมาเก๊า เพื่อไปรับช่วงดูแลธุรกิจต่อจากป๊า

"ครับ ผมเข้าใจ"

"ป๊าอยากให้ลูกแต่งงานตอนอายุยี่สิบห้า"

[อะไรนะ!!! ตอนนี้ผมอายุเกือบยี่สิบสามปี แม้ผมจะผ่านผู้หญิงมาเยอะแต่คนที่จะมาเป็นแม่ของลูก ผมก็อยากเลือกเอง และผมไม่ได้ต้องการแต่งงานเร็วขนาดนั้นด้วย] ผมพลางคิดในใจ ตั้งแต่เด็ก…ผมเป็นเด็กดีของป๊าและม๊ามาตลอดแต่เรื่องนี้ผมยอมไม่ได้จริงๆ ครั้งนี้ผมอาจจะทำให้ป๊าผิดหวังเสียแล้ว

"ขอโทษครับป๊า ผมยังไม่พร้อมครับ" ผมตอบป๊าไปตามตรง ก็ผมยังไม่เจอใครที่ตรงความต้องการของผม

"ซีห่าว อย่าดื้อ ป๊าให้ลูกไปดูตัว ลูกก็ปฏิเสธตลอด ถ้าลูกไม่เปิดใจ แล้วเมื่อไรจะเจอคนถูกใจ"

"เราคุยเรื่องนี้อีกครั้ง ตอนผมอายุใกล้ๆ ยี่สิบห้าได้ไหมครับ" ผมหาข้ออ้างกับป๊า

"ได้ เมื่อใกล้ถึงวันนั้น หวังว่าลูกจะมีคำตอบให้ป๊านะ"

"ครับ"

เฮ้อ…ทำไมบทสนทนาช่วงนี้มีแต่เรื่องทำให้ปวดหัววะ ผมยังไม่พร้อมจะแต่งงานมีครอบครัว แม้ผมจะคบหาผู้หญิงมาเยอะและผู้หญิงทุกคนที่ผมคบ ผมก็ไม่เคยคบเล่นๆ แต่แค่ผมยังไม่เจอใครที่ใช่สำหรับผมจริงๆ บางคนอ่อนหวาน บางคนแข็งกระด้าง ไม่มีคนที่ผสมผสานอย่างลงตัว ไม่ใช่ผมเรื่องมาก แต่คนที่จะมาเป็นภรรยาของผม เธอต้องเคียงข้าง เคียงบ่าเคียงไหล่กับผมได้ ไม่ว่าจะช่วงสุขหรือช่วงทุกข์หรือแม้ยามที่มีภัยเข้ามา เธอก็ต้องลุกขึ้นต่อสู้ได้และมันจะมีใครที่มีครบอย่างที่ผมต้องการล่ะ

ผมอยากพักผ่อนก่อนกลับบ้านเกิดจริงๆ เพราะผมรู้ชะตากรรม เมื่อไรที่เท้าของผมเหยียบลงแผ่นดินมาเก๊า ชีวิตของผมจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป ผมต้องทุ่มเทเวลาทั้งหมดดูแลธุรกิจ และที่สำคัญป๊าต้องหาเมียให้ผมอย่างแน่นอน คิดแล้วก็ปวดหัว ผมจึงนัดเจอเฟยหลงเพื่อไปนั่งอื่มเหล้า เพื่อให้หัวสมองได้ผ่อนคลายบ้าง

ณ ผับ COA ในฮ่องกง

"มึงเป็นอะไร ดูเครียดๆ" เฟยหลงถามผมขึ้นมา ขณะที่ผมกำลังกระดกเหล้า on the rock เข้าปาก

"กูเบื่อๆ นิดหน่อย"

"ใกล้จะได้กลับบ้านละ เบื่อเหี้ยอะไรอีก"

"ก็เรื่องเดิมๆ แต่งงาน"

"ตอนนี้?"

"ป๊า อยากให้กูแต่งงานตอนอายุยี่สิบห้า"

"มึงก็หาดิ ถ้าไม่หาเอง เดี๋ยวป๊าได้หาให้"

"ก็ใช่ดิ แต่กูยังไม่เจอใครที่ถูกใจสักคน ตอนนี้กูอยากไปเที่ยวพักผ่อนสมองก่อนกลับบ้านว่ะ"

"มึงอยากไปไหน?"

"กูก็ยังไม่รู้"

"ไปประเทศไทยดิ" เฟยหลงแนะนำประเทศไทยให้ผม

"ประเทศไทย?" ผมถามมันกลับไป ประเทศไทยมันมีอะไรให้เที่ยววะ นอกจากพัทยา

"กูอยู่ไทยมานานมาก มีทั้งทะเล ภูเขา มึงชอบแบบไหน เดี๋ยวกูแนะนำให้"

"ทะเล"

"ถ้าทะเล ก็ควรเป็นทะเลภูเก็ต ไม่ก็ทะเลกระบี่" เฟยหลงแนะนำผมทันที

"เอาที่เดินทางสะดวก"

"ภูเก็ต เดี๋ยวกูแนะนำไกด์ให้"

"ไม่ต้อง กูอยาก backpack ไปเอง อยากใช้เวลากับตัวเองว่ะ"

"ตามใจมึง แต่ถ้ามีปัญหาอะไร โทรหากูได้ตลอด"

"อืม ขอบใจมึงมาก"

ผมกับมันนั่งดื่มเหล้าในผับต่ออีกสองชั่วโมง จากนั้นเราสองคนก็แยกย้ายกลับที่พักของตัวเอง

วันต่อมา

ผมพยายามหาสถานที่ท่องเที่ยวในภูเก็ต ซึ่งผมมีแพลนเที่ยวประมาณสี่วัน เพราะอยากไปผ่อนคลายสมองบ้าง และผมจองตั๋ว จองที่พักเองทั้งหมด แต่ไม่ได้บอกที่บ้านว่าจะไปประเทศไทย วันมะรืนนี้ผมจะเดินทางไปประเทศไทยแล้ว หวังว่าทริปนี้ จะทำให้ผมผ่อนคลายสมองได้บ้างเพราะเมื่อผมกลับบ้าน ผมต้องแบกรับความเครียดต่อจากป๊าทันที

เมื่อถึงวันเดินทาง ผมเดินทางด้วยสายการบินฮ่องกงแอร์ไลน์ เที่ยวบินเวลาบ่ายโมง ซึ่งจะถึงสนามบินภูเก็ตประมาณสี่โมงเย็น ผมมีแค่กระเป๋าเป้ใบใหญ่สะพายหลังเพียงหนึ่งใบเท่านั้น ผมเลือกเข้าพักโรงแรมระดับห้าดาว และเมื่อเครื่องบิน landing ลงภาคพื้นดินภูเก็ต ผมก็ขึ้น Taxi และมุ่งตรงไปยังที่พักทันที โดยที่ผมไม่รู้เลยว่าการเที่ยวครั้งนี้กำลังจะนำภัยร้ายมาสู่ตัวเอง

__________________