ตอนที่5 เหมือนเดิมไม่ได้

“พอแล้ว จีนไม่ไหวแล้ว” เสียงแหบพร่าของจินนาดังขึ้นอย่างอ้อนวอนเมื่อร่างกายของเธอร้าวระบมเหมือนจะแหลกละเอียดกับความป่าเถื่อนของเขา

ปกติเขาเป็นคนมีเซ็กซ์หนักหน่วงอยู่แล้ว แต่ที่ผ่านมาเขาเล้าโลมและรอให้เธอพร้อมเสมอก่อนจะตอกตรึงเข้าใส่ เพียงแต่สถานะที่เปลี่ยนไป ความห่วงใยและอ่อนโยนก็ไม่เหลือ เล่นเอาเธอแทบตายอยู่ใต้ร่างของเขาทุกรอบ

โรมันต์มองหน้าเธอนิ่ง ไม่ได้ซ้ำต่ออีกครั้งหลังจากระบายอารมณ์ขุ่นมัวของตัวเองไปถึงสามรอบ เขาทิ้งตัวหอบหายใจข้างกายของเธอพักเหนื่อยอย่างไม่รีบร้อนจะออกไปเหมือนทุกครั้งที่เข้ามากระทำเช่นนี้

และเมื่อลมหายใจเริ่มคงที่โรมันต์ก็ขยับตัวลุกเพื่อออกไปเช่นเคย ทำเหมือนกับว่าเซ็กซ์ที่เกิดขึ้นแค่อารมณ์ราคะ ไร้ซึ่งความรู้สึกใดให้พอจะเหลียวแลแยแสต่อเธอ

แต่ครั้งนี้จินนาเลือกจะฝืนความหนักอึ้งของร่างกาย ลุกนั่นยื่นแขนไปรั้งเขาไว้อย่างทนไม่ไหว

“.....” โรมันต์หันมามองหน้าเธอด้วยสายตาเรียบนิ่งดูไม่มีอะไรในแววตานั้นเลยสักนิด แต่ที่เป็นแบบนี้เพราะเธอยิ่งทำให้เขาเชื่อว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงคนเดิมที่เขารู้จักแล้ว

“เรื่องของเรา มันเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้วเหรอคะ” จินนาขยับตัวไปกอดร่างแกร่งที่คุ้นเคย ซึมซับกลิ่นกายและสัมผัสที่คุ้นชินพร้อมกับถามเขาขึ้นด้วยน้ำเสียงตัดพ้อสั่นเครือ

“มันจะเป็นไปได้ ถ้าสุดท้ายเธอไม่ได้หักหลังฉัน” โรมันต์หลุบตามองเธออย่างไม่ผลักไส ตอบกลับอย่างที่มันจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงหากสุดท้ายมีหลักฐานยืนยันความบริสุทธิ์ว่าเธอไม่ใช่คนหักหลังเขา

แต่ช่วยไม่ได้ที่หลักฐานเดียวที่มีตอนนี้มันดันมัดตัวเธอไปแล้ว

“แล้วเมื่อไหร่คุณจะหาหลักฐานพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของจีนได้ หากนานกว่านี้จีนอาจจะโกรธคุณจนไม่ยกโทษให้ก็ได้” จินนาบอกให้เขารู้ว่าความใจร้ายของเขาในตอนที่เข้าใจว่าเธอหักหลัง อาจจะส่งผลในวันที่เขาอยากได้เธอคืนก็ได้

“ฉันจะแก้ปัญหาเรื่องนั้นเอง...”

“แต่ในเมื่อเธอยังเป็นผู้ต้องสงสัย ก็ต้องรับโทษของตัวเองต่อไป” โรมันต์ตอบกลับอย่างไม่หวาดกลัวในส่วนของเขาที่พร้อมรับผิดชอบหากสุดท้ายเรื่องทุกอย่างบอกว่าเธอไม่ผิด

แต่ก็ไม่ลืมย้ำเตือนให้เธอรับผิดชอบส่วนของเธอตอนนี้ ที่ตกเป็นจำเลยของเขา

“แล้วตอนนี้คุณสืบหาอะไรได้บ้างหรือยัง” จินนาผละออกถามเขาออกมา เมื่อเวลาผ่านมาหลายวันแล้ว เธออยากรู้ว่าเขาสืบอะไรได้บ้าง

“ถามทำไม” โรมันต์หันตัวไปมองเธอเต็มตาอย่างจับผิด

“คุณคงหาอะไรไม่ได้ใช่ไหม...”

“ยังไงคุณก็หาอะไรไม่เจอหรอก เพราะจีนไม่ได้หักหลังคุณ” จินนาไม่ได้ตอบ ถามเขาก่อนจะขยายความให้เขารู้ ว่าสุดท้ายต่อให้เขาใช้เวลามากกว่านี้ก็จะไม่ได้ข้อมูลใดที่ยืนยันว่าเธอทำหรือไม่ทำ

“เธอรู้ไหมว่าทำไมเธอยังได้หายใจอยู่ตรงนี้...”

“เพราะฉันแค่ต้องการหาอะไรที่เกี่ยวกับคนสั่งการเธออยู่ยังไงล่ะ” โรมันต์เห็นความอวดดีของเธอก็มองเธอเต็มตาก่อนจะบอกให้เธอได้เข้าใจ ว่าจริงๆ หลักฐานที่เขามีและการไม่รับสารภาพของเธอก็สามารถทำให้เขาปลิดชีวิตเธอได้แล้ว

แต่เพราะเป็นเธอ มันเลยทำให้เขาใช้เหตุผลต่างๆ มายื้อเวลาไว้ก่อน

แต่เขาก็ต้องขู่ให้เธอกลัว เธอจะได้ไม่สำคัญตัวเองเกินไปแล้วท้าทายเขาจนกลายเป็นเขาที่เป็นรองเธอ

“.....”

“ด้วยหลักฐานที่ฉันมี ฉันสามารถฆ่าเธอทิ้งได้ตั้งแต่แรกแล้ว...”

“แต่ฉันเก็บเธอไว้เผื่อว่าวันหนึ่งจะได้อะไรจากปากของเธอบ้าง” โรมันต์บอกให้เธอได้เข้าใจว่าที่เขายังไม่ทำร้ายเธอมากกว่านี้ไม่ใช่เพราะไม่มีหลักฐาน แต่แค่เพราะต้องการอะไรมากกว่านี้ก็เท่านั้น

พอพูดจบเขาก็ลุกออกจากห้องของเธอไปให้เธอจดจำว่าเขาทำได้ทุกอย่างเพื่อจัดการเธอ เธอจะได้กลัวและยอมคายอะไรออกมาบ้าง เธอจะได้ไม่ยึดติดกับความสัมพันธ์แล้วเอามาอวดดีใส่เขาจนไม่กลัวตายและปิดบังความจริงต่อไป

“.....” จินนาทำได้เพียงมองตามร่างสูงออกไปอย่างทำอะไรไม่ได้ เพราะตกเป็นผู้ต้องสงสัยที่เขาเชื่อเกือบสนิทใจว่าเธอคือคนร้ายหักหลังเขา นั่นเลยทำให้เขาไม่ต้องสนใจความรู้สึกใดของเธอ

แต่เขาไม่คิดเผื่อบ้างเหรอว่าหากสุดท้ายเธอไม่ได้ทำอะไรผิด เขาจะรับผิดชอบและชดใช้ความเสียหายทางความรู้สึกให้กับเธอยังไงหรือเพียงพอหรือเปล่า

ถ้าเขาหยุดตอนนี้เธอจะลืมทุกอย่างและเริ่มใหม่กับเขาได้ แต่หากเขายังกักขังและทำร้ายความรู้สึกของเธอแบบนี้ต่อไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด พูดจาเหมือนคนไม่มีหัวใจราวกับเธอไม่มีความรู้สึกที่ได้รับฟัง ในอนาคตเขาอาจจะชดใช้ให้เธอไม่ได้ก็ได้

“ห้าปีสำหรับคุณ จีนคงได้แค่นี้จริงๆ สินะ”