บทที่ 7

บทที่ 7

ชายหนุ่มตกตะลึงไปในทันทีที่เห็นหญิงสาวตรงหน้าชัดๆเขาพยายามเพ่งมองว่าตนเองไม่ได้ตาฝาดไปและท่าทียืนนิ่งอย่างผิดปกติของเขา ก็ทำให้จีน่าเป็นฝ่ายแนะนำขึ้นมาว่า

“นี่น้องไอ้ซีล”

“ชื่อน้องไอซ์” กานต์หันไปบอกเขตแดน

“…” ด้านเขตแดนไม่พูดอะไร เพราะเขายังตะลึงยืนจ้องมองหญิงสาวไม่วางตา ซึ่งธารทีราก็จ้องหน้าเขากลับไปเช่นกัน

เมื่อเพื่อนไม่มีทีท่าจะเอ่ยทักหรือพูดอะไร จีน่าก็ละสายตาจากเขตแดน แล้วหันมาเรียกน้องสาวของเพื่อนว่า

“ไอซ์”

“คะ” ด้านธารทีราสะดุ้งตกใจเมื่อจีน่าสะกิดเรียกก่อนจะหันมาให้ความสนใจจีน่าอีกครั้ง “พี่จีน่ามีอะไรเหรอคะ”

“นั่นน่ะดิน เป็นเพื่อนสนิทพี่ชายเรา และเป็นเจ้าของผับนี้ด้วย” จีน่าแนะนำธารทีราให้รู้จักเขตแดน

“สะ...สวัสดีค่ะ” เธอสบตาสีเข้ม แล้วยกมือไหว้เขาด้วยความประหม่าเล็กน้อย เนื่องจากตอนนี้เขตแดนก็ยังไม่ละสายตาไปจากเธอเลย

ด้วยความที่ชายหนุ่มยังคงยืนอึ้ง และไม่ยอมรับไหว้หรือทักทาย น้องสาวของหนึ่งนที ทำให้ภูริทถึงกับต้องเอ่ยกระเซ้าเพื่อนว่า

“ไอ้ดิน มึงจะมองน้องเขาให้ละลายเลยใช่ไหม”

เสียงของเพื่อนที่ดังขึ้นมานั้น ทำให้เขตแดนถึงกับสะดุ้ง ชายหนุ่มรีบรับไหว้โดยอัตโนมัติจากนั้นก็ยอมละสายตาจากดวงหน้าหวานหันไปมองเพื่อนๆ

“มานั่งนี่ กว่าจะลงมาได้นะ นึกว่าจะต้องให้พวกกูแต่งขันธ์ห้าไปเชิญถึงจะลงมาได้ซะแล้ว” กานต์บ่นเพื่อน ในขณะที่เขตแดนเดินไปนั่งข้างๆ ภูริท ซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้ามธารทีรา

“เทเหล้าให้มันสิไอ้กานต์” ภูริทบอกกับกานต์

“เพียวๆ หรือผสมวะ”คราวนี้กานต์หันไปถามเขตแดน

“จะถามมันทำไม รู้ๆ อยู่ว่ามันชอบ...” ภูริทพูดไม่ทันจบประโยคก็ต้องชะงัก แล้วหันไปมองจ้องเพื่อนตาเขม็ง

“ไม่ว่ะ” เขตแดนบอกปัดเพราะตอนนี้เขากำลังสนใจหญิงสาวหน้าหวานที่นั่งอยู่ตรงหน้ามากกว่าเพราะคนตรงหน้าเหมือนคนที่เขาเคยรู้จัก

ถ้าหากตอนนี้หญิงสาวมัดหางม้าแล้วไม่ได้มีผมสีน้ำตาลทองแบบตอนนี้ละก็...เขามั่นใจมากว่าจะต้องเป็นเธอคนนั้นแน่

“อะไรนะ” ธนัททำเสียงดัง เมื่อเพื่อนปฏิเสธที่จะดื่ม

“กูไม่ดื่ม” เขตแดนบอกเสียงดัง

“ทำไมวะ” ภูริทที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เอ่ยถาม พร้อมหันหน้ามองอย่างสงสัย

“กูยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยว่ะ ขืนดื่มไปมีหวังท้องไส้กูพังแน่”

เขตแดนเอนหลังพิงพนักโซฟา แล้วถอนหายใจอย่างเบื่อๆ เมื่อไอ้พวกบรรดาเพื่อนๆ ชอบถามซอกแซก

“อะไรวะ นี่น้องไอซ์ก็บอกว่ายังไม่กินข้าว เหมือนมึงกับน้องพร้อมใจกันบอกปัดพวกกูนะ” กานต์เอ่ยขึ้นพลางมองหน้าเขตแดนกับธารทีราสลับกันไปมา

“เอ่อ ไอซ์...” ด้านธารทีราทำท่าจะแก้ตัว แต่ยังไม่ทันได้พูดออกไป ภามก็ก้าวเข้ามาเสียก่อน

“อาหารมาแล้วครับ คุณไอซ์ให้ผมจัดโต๊ะที่ไหนดีครับ” ภามเดินยิ้มร่าเข้ามาหา

“ขอบคุณค่ะ ที่ไหนก็ได้ค่ะ” คนถูกถามหันไปยิ้มให้ภาม

และยิ้มของธารทีราก็ทำให้ภามเขินจนหน้าแดง

“งั้นผมจัดข้างนอกที่บาร์นะครับ”

“ค่ะ”

ภามยิ้มตอบหญิงสาว แล้วหันไปถามเจ้านาย

“ผมได้ยินมาว่าคุณดินก็ยังไม่ได้กินข้าวใช่ไหมครับ”

ภูริทเองพูดตัดหน้าเขตแดนขึ้นมาว่า

“มึงรีบไปหาข้าวมาให้เจ้านายมึงกินเลยไอ้ภาม ก่อนที่มันจะโมโหหิว แล้วอาละวาดใส่พวกกู”

“แล้วคุณดินจะกินพร้อมคุณไอซ์เลยไหมครับ” ภามสอบถามเจ้านาย

“อืม” เขตแดนพยักหน้าให้ลูกน้อง ทั้งที่ยังคงมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างไม่วางตา

“งั้นรอสักครู่นะครับ” ภามรับคำ แล้วรีบร้อนเดินออกจากห้อง เพื่อไปสั่งอาหารเพิ่มอีกชุด ทว่าก่อนออกไปก็แจ้งเจ้านายไปว่า

“ผมไปจัดโต๊ะที่บาร์นะครับ”