ตอนที่ 6

Ken Part

“เป็นไง งานฉลองมึงสนุกมั้ย”

หลังคำถามกวนตีนของไอ้ไนท์ ผมก็ยกนิ้วส่งให้มันทันที

แม่งมันก็รู้อยู่ ว่าผมไม่ชอบงานแบบนี้ เหมือนกับพวกมันที่ไม่ชอบเหมือนกัน พวกแม่งเลยพร้อมใจกันเทผมไม่ไปกันหมด!

ผมก็อยากเทงานนี้เหมือนกัน แต่ไม่ได้ไง เพราะนั่นมันงานผม

แต่ตอนนี้ เรื่องที่น่าหงุดหงิดในงานนั่น ไม่ใช่เรื่องที่ผมต้องใส่หน้ากากเข้าหาคนพวกนั้นแล้วล่ะ แต่เป็นอีกเรื่อง นั่นก็คือ..เรื่องของเด็กผู้หญิงคนนั้น!

จากตอนเช้าที่ผมตื่นตามสัณชาตญาณ เพราะรู้สึกว่ามีคนเข้ามาในระยะใกล้ ก็ทำให้ผมได้เห็นหน้าเธออีกครั้ง คนที่ผมเองแม่งก็ไม่เข้าใจว่าทำไมผมถึงให้ยัยนั่นมานอนห้องผมได้นะ

แม่งผมว่า ผมต้องเมาเรือแน่ๆ ถึงยอมให้ยัยนั่นนอนด้วยทั้งคืนแบบนั้น

พอผมนึกได้ ผมก็เลยไล่ให้เธอออกไปทันที.. แต่เธอกลับไม่สำนึกบุญคุณที่ผมให้นอนเลยสักนิด แถมยังกล้าดีมาเตะลูกชายผมอีก...

รู้ที่ไหน อายที่นั่น ปีศาจอย่างผม กลับโดนผู้หญิงอย่างนั้นเล่นงานน้องชายเนี่ยนะ..

นี่เป็นครั้งแรกที่ผมพลาดพลั้งให้กับผู้หญิง

เป็นเพราะ..ผมประมาทเอง เพราะคิดไม่ถึงว่าเด็กผู้หญิงเฉิ่มๆ แบบนั้น จะกล้าทำแบบนี้กับผม

หลังจากผมเริ่มคลายความเจ็บ ผมให้คนออกสืบหาทันที ว่ายัยนี่เป็นใคร แต่ก็ไม่มีใครหาตัวเธอได้!! ก็เพราะว่าภาพในกล้องวงจรปิดไม่มีตอนไหนที่เห็นใบหน้าเธอชัดๆ เลยน่ะสิ

ตอนเธอขึ้นเรือมา เธอก็เอาแต่ยกมือปาดน้ำตาบนหน้าจนมองใบหน้าไม่เห็น

ตอนเธอออกไป เธอก็เอาแต่เอามือมาจับระหว่างแว่นบังใบหน้าอีกตลอดเวลา

ถึงภาพในกล้องจะบันทึกไม่ได้ แต่สมองของผมจดจำใบหน้าของเธอได้อย่างแม่นยำ!! ต่อให้ผ่านไปอีกห้าปีหรือสิบปี ผมก็จะไม่มีวันลืม...ยัยข้าว!!

“ไอ้สัส มึง มึง มึง ทิ้งกู!”

“เออ เอาหน่า อย่างน้อยก็มี บุฟเฟ่ต์สาวบนเรือป่ะวะ” เสียงไอ้ซันพูดขึ้นมา ทำให้ผมต้องยกนิ้วส่งหามันอีกคน

ไอ้นี่ก็ตัวดี คั่วสาวไม่เว้นวัน..ผมไม่บ้าเหมือนมันหรอกนะ..

“กูไม่ใช่มึง สัส”

“ฮ่าๆ ๆ นี่กูก็ไม่เก็บเงินค่าเรือแล้วไง ยังจะมาว่ากูอีก..”

เรือที่ผมเอามาจัดงาน ก็เป็นของบริษัทไอ้ซันมันนั่นล่ะ.. เอาจริงๆ มันก็ให้ผมใช้บริการฟรีๆ นั่นล่ะ แต่ผมไม่เอาหรอก ถึงจะเพื่อนกันก็ตาม ยังไงก็คือธุรกิจ

“สัส ก็รู้อยู่ว่ากูไม่เอาจากมึงฟรีๆ ”

“เออๆ แม่งเดี๋ยวก็คิดแพงๆ ซะเลย”

“หึหึ”

พู่ววววว

ผมทำเพียงแค่แค่นหัวเราะออกมา เพราะรู้ว่าแม่งไม่ทำตามอย่างที่พูดหรอก มีแต่จะให้ราคาพิเศษ เลยทำให้ผมเปลี่ยนเป็นหยิบบุหรี่ไฟฟ้าคู่ใจ ก่อนจะอัดเข้าปอดอย่างอารมณ์ดี จนกระทั่ง..

“พ่อมึงว่าไง..” เพื่อนผมอีกคนที่นานๆ ทีมันจะพูด ก็พูดออกมา

ไอ้เค หรือ ฟรองค์ เควิน มันเป็นเพื่อนผมอีกคนในกลุ่ม และก็เป็นคนเดียวในกลุ่มที่ไม่ได้จับธุรกิจสีเทาหรือสีดำ เรียกว่าใสสะอาดสุดแล้วล่ะในกลุ่มผม ทั้งงาน ทั้งนิสัย

แม่งก็ไม่รู้ว่ามาคบพวกผมได้ไง แต่มันก็คบไปแล้ว และคบมาตั้งแต่เด็กด้วย เพราะว่าพ่อของพวกเราสนิทกันนั่นเอง

ไอ้เค มันเป็นเจ้าของมหาลัยมากมายทั่วแถบเอเชีย รวมถึงมหาลัยที่พวกผมเรียนอยู่ด้วย แม้ว่าพวกผมแทบจะไม่เข้าเรียนในมหาลัยเลยก็ตาม

มันเป็นคนที่นิ่ง และยากนักที่ใครจะได้ยินเสียงมัน ยกเว้นคนที่สนิทจริงๆ แต่ถึงอย่างนั่นก็เถอะ ขนาดว่าพวกผมเป็นเพื่อนสนิทมัน ยังไม่ค่อยได้ยินมันพูดเลย ก็เลยไม่แปลกใจ ที่ใครๆ จะตั้งชื่อให้มันว่า เจ้าชายน้ำแข็ง..

ถึงมันพูดน้อยก็จริง แต่ถ้ามันพูดออกมาแล้วละก็ แสบทรวงทั้งนั้น อย่างเช่นตอนนี้ที่มันพูดออกมาไง

หลังมันพูดจบ เพื่อนผมอีกสองตัวก็มองมาทางผมเช่นกัน ส่วนผมก็หยิบบุหรี่ไฟฟ้าออกมา ก่อนจะสูบและพ่นควันออกมามากมาย..เพื่อคลายเครียด..

พู่วววววว

“เหมือนเดิม พรุ่งนี้พ่อกูมา”

พู่วววววว

“อืม..”

“อืม”

ทุกครั้ง ที่ผมทำภารกิจที่พ่อต้องการจบ พ่อผมก็จะมาหา และมักจะมอบภารกิจใหม่มาให้เสมอ เหมือนเช่นทุกครั้ง..และภารกิจต่อไป เห็นว่าเป็นงานใหญ่ซะด้วย..

พอผมพูดจบ ไอ้พวกนี้มันก็ไม่ได้พูดอะไร ทำเพียงแค่มองผมนิ่งๆ เท่านั้น จนผ่านไปสักพัก ไอ้เคก็พูดขึ้นมาอีกครั้ง

“ระวังไอ้โซ่ด้วย”

“เห้อออ..”

ผมเอนตัวแล้วพิงหลังลงพนักโซฟาพร้อมกับหลับตาลง ด้วยความรู้สึกเหน็ดเหนื่อย.. เหนื่อยเรื่องของใครบางคน ที่ไอ้เคเพิ่งพาดพิงไปเมื่อครู่ และเพื่อนผมอีกสามคนก็คงคิดไม่ต่างกัน

“ได้ข่าวว่าวันก่อนมันไปป่วนสนามแข่งมึง?”

หลังเสียงไอ้ซันพูด ผมก็ลืมตาขึ้นมา ก่อนจะหยัดตัวกลับมานั่งปกติ แล้วเอาของเล่นตรงหน้าขึ้นมาสูบอีกครั้ง

พู่วววว

“อืม..แต่ก็ทำอะไรกูไม่ได้”

ผมรู้ว่ามันไม่ได้เอาจริงหรอก..และผมก็ไม่ได้เอาจริงด้วยเช่นกัน เลยทำให้ความสัมพันธ์ ความเป็นศัตรูระหว่างมันกับผม ยืดเยื้อมาถึงตอนนี้..

“เราจะเป็นอย่างนี้กันอีกนานมั้ยวะ?”

“อยู่ที่มัน ไม่ได้อยู่ที่พวกเราว่ะ”

“อืม…”

พู่วววว

อึก

อึก

ปั่ก

..ถ้าถามว่าจุดอ่อนของผมคืออะไร ผมตอบได้เลย ว่าเพื่อนนี่ล่ะ คือจุดอ่อนของผม.. และผมก็ไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้ เลยทำให้ผมต้องเปลี่ยนเรื่องคุยในวงสนทนานี้แทน..

“เออ ไอ้เค ช่วงนี้น้องมึงหายไปเลยนะ..ช่วงนี้มันทำไรอยู่วะ ติดสาว?”

“ไม่รู้”

“ไอ้สัส มึงช่วยตอบยาวกว่านี้ได้ป่ะ ?”

“หึหึ”

แล้วหลังจากนั้นพวกผมก็คุยกันเรื่องสัพเพเหระไปเรื่อย ตามประสาผู้ชายคุยกัน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องธุรกิจ เรื่องการต่อสู้ หรือเรื่องผู้หญิง.. เรื่องผู้หญิงที่ผมบอก ไม่ใช่ว่า เรื่องคนรักของพวกผมหรอกนะ

ผู้หญิงที่เราคุยกัน คือ ผู้หญิงที่ไว้เอาแล้วก็แยกย้ายแค่นั้น

เพราะตอนนี้ไอ้ซันแม่งกำลังภูมิใจนำเสนอ ผู้หญิงใหม่ในผับของมันน่ะสิ และก็ให้พวกผมทดลองก่อนเหมือนเคย..

อ่อ ยกเว้นไอ้เคนะ ..รายนั้น หญิงไม่ยุ่ง

ผมก็ไม่เข้าใจตรรกะของมันสักเท่าไร มันบอกว่ารอครั้งแรกกับคนที่มันรัก

หึหึ... ไร้สาระนะว่ามั้ย เพื่อนผม

ความรักนะเหรอ..แม่งไม่มีอยู่จริงหรอก!