7. ลงโทษแบบไหน

ซีเหยียนก็ยังคงนั่งตัวแข็งทื่ออยู่บนตักมารดาเลี้ยง ใบหน้ากลมป้อมเริ่มซีดเผือด ดวงตาไหวระริกน่าสงสาร

“เด็กดีไม่ต้องกลัวนะ ข้าไม่ทำอันใดเจ้า…” เสียงนุ่มนวลเปล่งออกมา ตามด้วยสัมผัสจากมือขาวที่คอยลูบไหล่เด็กน้อยอย่างอ่อนโยน นำพาให้ซีเหยียนอดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นมามอง

คิ้วน้อยขมวดเข้าหากันเมื่อเห็นยิ้มอ่อนของมารดาที่เคยก่นว่าตน ทว่าความระแวงในดวงตากลับฉายออกมาอย่างชัดเจนจนน่าสงสาร ซืออินจึงยิ้มบางให้เจ้าตัวน้อยอย่างเอ็นดู ซึ่งรอยยิ้มนี้… เจ้าก้อนกลมไม่เคยเห็นมันมาก่อนเลย

มันงดงาม… เพียงแต่มีรอยด่างดำปะปนอยู่ก็เท่านั้น

นำพาให้เด็กน้อยเผลอยื่นมือออกไปเช็ดแก้มเนียน หมายให้คราบเปื้อนเปรอะที่มี มลายจางหายไป แม้ใจหนึ่งเด็กน้อยจะเกรงมารดาตำหนิ ถึงกระนั้น เขาก็อยากทำดีเพื่อให้มารดารักบ้าง

ทว่า...เหตุใดยิ่งเช็ดมันถึงยิ่งเลอะกันนะ

“อ๊ะ...” ซีเหยียนเบิกตากว้างทันที เมื่อคราบหมึกมันเริ่มเลอะเทอะลุกลามไปใหญ่ จากวงเล็ก ๆ กลับกลายเป็นรอยเต็มใบหน้า ฝ่ามือน้อย ๆ จึงออกแรงถูเพิ่มขึ้นอีก

“คะ…คุณชายน้อยอย่าทำเช่นนั้นเจ้าค่ะ พอเถิดเจ้าค่ะบ่าวขอร้อง” เสี่ยวปิงเอ่ยเสียงติดขัด ยามนี้ใจของนางหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่มแล้ว คาดว่าอีกไม่กี่อึดใจต่อจากนี้ เสียงตวาดของผู้เป็นนายต้องดังขึ้น พร้อมกับการลงโทษที่ไม่มีใครอยากพบเจอเป็นแน่

“เจ้าแกล้งข้าหรือคุณชายน้อย รู้หรือไม่ว่าเจ้าจะโดนอะไร” เสียงข่มขู่เปล่งออกมา ทว่ามันยังคงความอ่อนโยน แต่ถึงกระนั้นก็ไม่มีใครทันสังเกตเห็นว่าคำพูดและน้ำเสียงมันส่วนทางกันมาก เพราะทุกคนต่างก็มองว่าหานซืออินคือสตรีใจร้าย นางไม่มีทางทำดีกับเด็กน้อยที่ตนเกลียดชังแน่ โดยเฉพาะในยามนี้

“ฮะ…ฮูหยินอย่าลงโทษคุณชายน้อยเลยนะเจ้าคะ หากจะลงโทษก็ลงโทษบ่าวแทนเถิดเจ้าค่ะ” เสี่ยวจูรีบคุกเข่าลงอ้อนวอน เพราะเกรงผู้เป็นนายจะใช้กฎเหล็กกับเด็กไม่ประสา ทว่า!...

“ไม่ได้! เด็กดื้อต้องถูกลงโทษ” ซืออินแสร้งเอ่ยเสียงดัง

“แต่นี่คือคุณชายซี บุตรชายของท่านโหวนะเจ้าคะ” เสี่ยวจูรีบเอ่ย พร้อมกับทำใจกล้าขยับเข้ามาหมายจะรั้งเอาคุณชายน้อย

ทว่าหานซืออินไม่สนคำทัดทานของสาวใช้ นางจับเจ้าตัวน้อยนั่งคร่อมหันหน้ามาหาตน ก่อนจะใช้นิ้วจุ่มที่หมึกบนโต๊ะแล้วปาดลงบนแก้มอมชมพูของเจ้าก้อนกลมเป็นทางยาว เป็นเหตุให้สาวใช้ทั้งสองนางถึงกับผงะตื่นตระหนกกับการกระทำของผู้เป็นนาย ซึ่งมันดูไม่เหมือนการลงโทษเลย

มันดูเหมือนการเล่นสนุกกันมากกว่า

“ไปเอากระจกมาที” หันมาสั่งสาวใช้ที่นั่งตัวแข็งทื่อ จนต้องเอ่ยเรียกอีกรอบจึงลุกขึ้นไปได้ ไม่นานสิ่งที่ต้องการก็มาวางอยู่บนโต๊ะ ทว่าซืออินไม่ได้สนใจจะส่องดูหน้าตนเอง เพราะพอจะเดาออกว่ามันเลอะเทอะเพียงใด “ดูสิ เจ้าเหมือนแมวน้อยเลยเห็นหรือไม่” นางเอ่ยกับเจ้าก้อนกลมที่นั่งจ้องใบหน้าตนในกระจก

พลันใบหน้าจิ้มลิ้มก็เผยรอยยิ้มชอบใจให้เห็น ซึ่งน้อยนักที่คุณชายน้อยจะกระทำเช่นนี้ มิหนำซ้ำยังเอ่ยขึ้นเสียงใส

“ซีเอ๋อร์เป็นแมวน้อย เหมียว เหมียว” ซีเหยียนหันกลับมาหาผู้ที่มองเขาในเงาสะท้อน แล้วก็ยิ้มจนเห็นฟันขาวก่อนจะเอ่ยอีกว่า “ท่านแม่ ซีเอ๋อร์เป็นแมวน้อย” ว่าพร้อมกับกางนิ้วบนแก้มตน

ซืออินยิ้มเอ็นดูเด็กน้อยที่กล้าเรียกนางว่าแม่อย่างเต็มปากเต็มคำ “ซีเอ๋อร์อยากลองวาดให้พี่สองคนนี้ดูหรือไม่” ซืออินแนะบุตรเลี้ยงของตน นางหมายให้เขาได้เรียนรู้ไปในตัว

และเจ้าก้อนกลมก็รีบพยักหน้ารับอย่างไว จากนั้นก็หันไปกวักมือเรียกสาวใช้ทั้งสองนางที่ยังคงทำหน้ามึนงง เพราะยังคงตกใจกับภาพตรงหน้า ซึ่งมันต่างจากแต่ก่อนมาก

“เจ้าสองคนขยับมาสิ คุณชายน้อยจะได้วาดแมวให้” สิ้นคำผู้เป็นนาย สองบ่าวก็ขยับมานั่งยอบกายให้เจ้านายตัวน้อยที่นั่งอยู่บนตั่งได้ทดลองฝีมือบนใบหน้าของพวกตน

แม้ในใจยังคงหวาดระแวงเกรงว่าฮูหยินอาจคิดร้ายในภายหลัง ทว่าสุดท้ายกลับไม่มีอะไรเกิดขึ้น นอกจากเสียงหัวเราะขบขันของคนทั้งสี่ ซึ่งมีหน้าตามอมแมมไม่ต่างกัน แต่คนที่หนักสุดก็เห็นจะเป็นหานซืออินกระมัง เพราะโดนปาดเสียเต็มใบหน้า ทว่าน่าแปลก...เลอะเทอะเพียงนี้นางกลับไม่บ่นอะไรเลยสักคำ

“หานซืออิน!! หากเจ้ากล้าทำอันใดบุตรข้า ข้าจะฆ่าเจ้า” เสียงของใครบางคนตะโกนก้องก่อนที่เขาจะปรากฏตัวเสียอีก ทว่าพอเขาพุ่งเข้ามาถึงหน้าประตูคำพูดที่กำลังจะมีต่อ มันกลับขาดหายไป… เพราะภาพที่เห็นมันทำให้เขาต้องรีบเก็บอาการ หากมิใช่ว่าคนที่นั่งหน้าดำอยู่ตอนนี้คือเจ้าของเรือน

ไม่แน่ว่า...โจวเป่ยโหวอาจเปล่งเสียงขบขันออกมาก็เป็นได้ เพราะภาพตรงหน้ามันชวนให้เขารู้สึกเช่นนั้นจริง ๆ

สตรีทั้งสามนั่งหน้าดำมองเห็นเพียงแค่ลูกตา

“ท่านพ่อ…” เจ้าก้อนกลมเอ่ยเรียกบิดาเสียงเบา รอยยิ้มที่เคยมีก็จางหายไปในทันที ช่างต่างจากเมื่อครู่ยิ่งนัก

ซืออินมองผู้มาใหม่ด้วยความฉงน ‘พ่อของซีเหยียนงั้นเหรอ ถ้างั้นเขาคงเป็นท่านโหวอะไรนั่นสินะ นี่ผู้ชายยุคโบราณหล่อเท่ขนาดนี้เลย อย่างกับพระเอกซีรี่ย์เลยแฮะ นี่สินะ… ที่เขาเรียกว่าหล่ออย่างกับเทพบุตร’ นางนึกชมอีกฝ่ายในใจ

ทว่าเมื่อได้สบเข้ากับสายตาคมดุของเขา นางก็จำต้องรีบหันหนี ‘จำเป็นต้องทำหน้าดุขนาดนั้นเลยเหรอ ตอนนี้คนที่ท่านเห็นไม่ใช่หานซืออินคนเก่าแล้วนะ’ นางตะโกนบอกอีกฝ่ายในใจ เพราะเอ่ยบอกไปเขาคงไม่มีทางเชื่อว่าในร่างนี้มิใช่คนเก่า

ซืออินมองสำรวจผู้มาเยือนอย่างเป็นกังวล แววตาของแต่ละคนเผยท่าทางรังเกียจนางอย่างชัดเจน โดยเฉพาะหญิงวัยกลางคน ที่น่าจะเป็นย่าของเด็กน้อย รวมถึงสตรีอายุมากที่อุตส่าห์หอบสังขารตามมา คาดว่าคงจะเป็นย่าทวดของซีเหยียนกระมัง

‘มากันหมดหรือยังเนี่ยะ’ ซืออินนึกในใจอย่างหวาดหวั่น

sds