สตรีชั่วผู้นี้ จะเลี้ยงบุตรให้ท่านเอง

รุ่งอรุณของวันใหม่ ผู้คนต่างก็ตื่นขึ้นมาเพื่อทำหน้าที่ของตน ทว่าฮูหยินแห่งจวนเป่ยโหวยังคงนั่งกอดเข่าทอดสายตามองไปรอบห้องอย่างหมดอาลัย แม้เหตุการณ์ไม่คาดคิดจะผ่านไปได้สองวันแล้ว ถึงกระนั้นนางก็ยังไม่คุ้นชินกับมัน

เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นมันมหัศจรรย์เกินไป

ตายแล้วเกิดใหม่ในร่างคนอื่น มันดูไม่น่าเชื่อเลยสักนิด….

ทว่ามันก็เกิดขึ้นแล้ว ซืออินในยุคปัจจุบันตายแล้วมาเกิดใหม่ในร่างของคนที่มีชื่อและหน้าตาเหมือนกัน ต่างแค่เจ้าของร่างมีหน้าตาอ่อนเยาว์กว่า เพราะเธอคนนี้มีอายุแค่สิบแปดปีเท่านั้น ส่วนคนในร่างอายุยี่สิบแปดปี และยังมีดีกรีเป็นถึงอาจารย์หมอ ที่ชอบศึกษาเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ในรัชสมัยต่าง ๆ

ที่สำคัญซืออินในยุคปัจจุบันถือว่าเป็นคนดีมีเมตตามาก ทุกครั้งที่มีเวลาว่างหญิงสาวจะไปช่วยคุณปู่เปิดร้านยาสมุนไพร รับรักษาคนป่วยที่ไม่ค่อยมีเงิน บางครั้งก็รักษาฟรีด้วย ทว่าร่างที่นางมาเกิดใหม่ในตอนนี้กลับไม่ใช่คนดีเลยสักนิด…

หานซืออินในประวัติศาสตร์…กลับเป็นสตรีร้ายกาจที่ถูกจารึกว่าเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงด่างพร้อยหาดีไม่ได้ ความผิดในครานั้นทำให้นางถูกตัดสินประหารชีวิตตั้งแต่ยังสาว

เพราะกระทำชั่วจนนับไม่ถ้วน ตั้งแต่คบชู้สู่ชายกับฉีอ๋อง วางยาพิษเอาชีวิตสามีและยังลงมือสังหารบุตรชายวัยสามขวบของเขาอย่างเลือดเย็น นำพาความอัปยศมาสู่ครอบครัว และยังมีโทษประหารตามมาอีก โดยที่คนตระกูลหานมิได้รู้เรื่องอันใดด้วยเลย

ทว่าแล้วเหตุใดซืออินในยุคปัจจุบันถึงได้มาเกิดใหม่ในร่างของสตรีใจชั่วผู้นี้ เพราะชื่อและหน้าตาเหมือนกันกระนั้นหรือ หรือตนคือดวงจิตของสตรีชั่วผู้นี้อย่างที่ฝันถึงจริง ๆ

ก่อนที่ซืออินในยุคปัจจุบันจะสิ้นใจห้าวัน…

ในห้วงฝันของค่ำคืนหนึ่ง หญิงสาวเดินฝ่าความมืดจนไปพบแส่งสว่างกลางลานกว้างอันเวิ้งว้าง เธอมองเห็นร่างของใครบางคนนั่งคุกเข่าก้มหน้า มีเพียงแสงสว่างจากด้านบนส่องลงมาให้เห็นพอรำไร คนผู้นั้นส่งเสียงร่ำไห้อย่างน่าเวทนา เจ้าของฝันจึงเดินเข้าไปหาโดยไม่ลังเล ตามประสาคนมีเมตตา

“นี่เธอเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมมานั่งร้องไห้อยู่ตรงนี้คนเดียวล่ะ” เจ้าของฝันเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง เพราะเสียงสะอื้นไห้ที่ได้ยิน มันทำให้ใจเธอเศร้าตามไปด้วย

“คนผู้นั้นบอกจะแต่งตั้งข้าเป็นฮองเฮาเมื่อการใหญ่เขาสำเร็จสมปรารถนา ข้าจึงยอมตกลงแต่งงานกับบุรุษที่ไม่ได้รักเพื่อเป็นสายให้เขา สุดท้ายความรักอันโง่งมนี้ก็ทำให้คนในครอบครัวของข้าต้องโทษประหารไปด้วย” นางเอ่ยบอกเสียงเครือน่าสงสาร

“ประหารเลยเหรอ? ทั้งตระกูลด้วย! มันจะมีเรื่องแบบนั้นได้ยังไงกัน นี่มันยุคสองพันยี่สิบห้านะ ใครทำผิดก็เอาชีวิตคนนั้นสิ จะมาประหารทั้งตระกูลได้ยังไง” คนฝันกล่าวในสิ่งที่ตนเข้าใจ ต่อให้ผู้ที่นั่งอยู่ตรงหน้าจะสวมใส่ชุดโบราณให้เห็นอย่างชัดเจน

ถึงกระนั้นซืออินก็ไม่ได้คิดว่าอีกฝ่ายจะเป็นคนโบราณจริง ๆ

“เราไม่เพียงแต่ถูกประหารทั้งครอบครัว ทว่าทุกคนในตระกูลรวมถึงตัวข้าได้ถูกจองจำจากคำสาปแช่งของผู้คน ทำให้เราทนทุกข์ทรมานในภพชาติใหม่อย่างแสนสาหัส ซืออิน หากเจ้าไม่ช่วย ก็ไม่มีใครช่วยเราได้อีกแล้ว” หญิงสาวเปล่งเสียงเยือกเย็นออกมาน่าขนลุก

ก่อนจะยื่นมือที่เหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกมาทางเธอ เจ้าของความฝันยิ้มแหยก่อนจะกลืนก้อนน้ำลายเหนียวลงคอ พร้อมกันนั้นบรรยากาศรอบตัวก็พลันอึมครึมน่าขนลุก มีเพียงแสงจากเบื้องบนที่ส่องลงมากระทบร่างของทั้งคู่

“ฉันจะช่วยเธอได้ยังไงกัน เราไม่ได้รู้จักกันสักนิด ถ้าเธอป่วยก็ว่าไปอย่าง แบบนั้นฉันรักษาให้ได้ แต่เรื่องอื่นคงไม่”

“ซืออิน เจ้าคือส่วนดีของข้าในชาติอดีต จึงได้โอกาสใช้ชีวิตดีดีในชาติภพใหม่ ทว่ามันไม่นานนักหรอก เพราะทุกชาติภพที่เจ้าเผชิญมาล้วนแต่มีอายุไขที่สั้นลงเรื่อย ๆ และวันที่สิบเดือนเก้านี้เจ้าจะตายไร้ที่ฝัง จงย้อนกลับไปแก้ไขความผิดพลาดที่เราเคยทำไว้เสีย มิเช่นนั้นชาติภพหน้าเจ้าจะต้องทนทุกข์ทรมานมากขึ้นไปอีก” น้ำเสียงที่เอื้อนเอ่ยออกมา เยือกเย็นยิ่งกว่าหิมะ

ทว่าสิ่งที่น่ากลัวมากกว่าคือใบหน้าของเธอคนนี้ต่างหาก ดวงตาแดงก่ำคู่นี้ กำลังจับจ้องมาที่คุณหมอวัยยี่สิบแปดและยังไม่ทันที่ซืออินจะได้พูดอะไรต่อ ของเหลวสีแดงก็ไหลออกมาจากดวงตาของอีกฝ่ายอย่างน่ากลัว

ซืออินถึงกับผงะถอยหลัง เพราะภาพตรงหน้ามันน่าหวาดหวั่นมาก และนั่นคือภาพสุดท้ายก่อนที่เธอจะตกใจตื่นขึ้นมา ซึ่งช่วงแรกคุณหมอสาวไม่ได้เชื่อ

เพราะคิดว่าตัวเองคงอ่านเรื่องราวเกี่ยวกับประวัติศาสตร์มากเกินไป และสิ่งที่เธอศึกษาอยู่ก็คือรากฐานตระกูลหานเมื่อครั้งอดีต อาจเป็นเพราะเหตุนี้เธอเลยฝันถึงหญิงสาวที่มีชื่อและหน้าตาที่เหมือนกัน ในความคิดซืออิน ทุกอย่างมันไม่ใช่เรื่องจริง

ที่สำคัญเธอไม่มีทางตายในเร็ววันนี้เหมือนที่เธอคนนั้นพูดแน่

ทว่าพอถึงวันที่สิบเดือนเก้า คนแข็งแรงดีกลับเกิดอาการวูบ ในช่วงที่เธอกำลังเดินเที่ยวในฟาร์มจระเข้

และไม่ต้องสาธยายให้มากความ ว่าสภาพคนที่ตกลงไปในนั้นจะเป็นเช่นไร แน่นอนว่าไม่จำเป็นต้องฝัง

เพราะมันหาเศษซากไม่พบนั่นเอง…

ครั้นเมื่อนางนึกถึงความรู้สึกก่อนตนเองสิ้นใจ ร่างเล็กก็สะดุ้งเฮือก ขนบนตัวลุกชันอย่างพร้อมเพรียง

ยิ่งคิดก็ยิ่งอนาถ เพราะสิ่งที่ฝันถึงมันดันเกิดขึ้นจริง

เพราะทันทีที่ลืมตาตื่นขึ้นมา… นางกลับพบว่าตนไม่ได้อยู่ในโลกใบเดิมอีกแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นนางยังกลายเป็นหานซืออินสตรีใจชั่วในตำนาน หญิงสาวที่มีหน้าตางดงามราวเทพธิดา

ทว่าใจร้ายยิ่งกว่านางมารเสียอีก…

ฝากเรื่องใหม่ด้วยนะคะ เรื่องนี้ น่ารักและอบอุ่นมาก

ไม่ควรพลาดค่ะ

sds